Неизбежно е ова. Сме напредувале во нова учебна/академска година, доаѓаат нови професори. И? Едвај чекаме да најдеме некој постар колега/ученик којшто ќе нè информира за главните цаки кај него/неа. Значи, кога и да сум се консултирала за вакво нешто во животов, излегувало спротивното од тоа. Не ретко професорот за којшто ќе ме извадат од памет, станувал еден од моите омилени професори. Не знам што е работата, дали сум имала другари/колеги со тотално различни карактери и барања, или пак креирање на стратегија со помош на вакво консултирање е погрешно воопшто. И на факултет иста песна. Што мислите вие? Дали е подобро сам да си го запознаеш професорот, или пак овие консултирања ви вршеле голема работа?
Според мене,најдобро е сам да го запознаеш професорот. Исто и мене кога тргнував во средно што не ми изнакажаа за професорите,особено за професорката по македонски јазик. Велеа дека била премногу строга,лоша,тешко се ваделе високи оцени кај неа,па добив негативен впечаток за неа. Почнаа со предавања професорите,јас почнав од неа многу да се плашам поради сето она што ми го кажуваа. Испадна спротивна работата, беше строга,си сакаше да се има ред на часовите,но за оцени немав проблем. Прва година памтам баш првата оцена кај неа ми беше 4, а оттогаш па се' до 4та година имав 5ка. Со неа немав проблем. Сметам дека тие негативни коментари обично произлегуваат од ученици кои не учат многу,добиваат ниски оцени и нормално,незадоволни од професорите даваат негативни коментари за нив,ширејќи гласини наоколу и заплашувајќи ги другите ученици. Откако сама се уверив дека не секогаш треба да се верува на такви муабети од типот овој строг,онаа лоша, сфатив дека секој професор се однесува спрема секој ученик онака како што заслужил.
Има разлика од карактер до карактер. Во принцип не сум имала апсолутно никакви проблеми (но во текот на годините имало по некој исклучок без разлика дали било тоа во основно, средно или факултет). Да речам дека на факултет веќе ги осознав сите карактери уште на почеток и само сретнав два карактери што со рака на срце можам да речам дека биле едни од ретките кои се вредни за спомнување. Мислење никогаш во крајности не сум сакала да оформам врз нечие друго мислење, оти едно е некој да ми рече - сосем друго е како јас ќе си проценам. За жал денес има само исфрустрирани луѓе (сите на куп) со многу големо его, а многу беден карактер. Знаење? Никакво.
