Каков татко, таков син

Имаме тема каква мајка, таква ќерка, па инспирирана од истата решив да отворам и ваква дискусија.
Често ако таткото е некој пијаница, коцкар, наркоман, некои карактеристики се препишуваат и на неговиот син.
На пример кај мене брат ми како расте, стана копија на татко ми во однесување, а и ја на мајка ми делумно. Сепак ги копираме однесувањата од нашите родители, бар некои однесувања.

Исто така, не секогаш значи ова, но сум била сведок како татко расипал син со зборење и пренесување ставови дека машкото без алкохол пиење не е машко, ако не врти неколку жени во месец е смотан, па синот во обид да му се допадне станува алкохоличар и воедно женкар, чиста копија на таткото. Сепак родителите имаат влијание често врз однесувањето на децата.

Па, што мислите вие за ова?

 

Има многу случаи каде што може да се рече каков татко-таква ќерка и каква мајка-таков син.И научници велат дека гледано на светско ниво почест е случајот кога ќерката е копија на таткото,а синот на мајката.Исто е и за поврзаноста,ќерката е повеќе поврзана со таткото,а синот со мајката.
Секако дека има и исклучоци.
Ама,секогаш едно е јасно : од гените не се бега !
За мене конкретно...Јас сум женска верзија на татко ми.Сите се чудат...

 

Не мора да значи. Ако не му се наметнува ништо, детето само си го бира својот пат. На пример, таткото може да пуши, да пие, и тоа да го прави пред очите на детето, а детето да не ги следи неговите примери. Но, ако на детето му се наметне некое однесување, па и став, да му се постави шаблон како треба да се однесува како машко, тогаш многу е веројатно дека детето ќе почне да го следи тоа. Поаѓам од примерот дека јас не сум прифатила што ми било сервирано и не сум тргнала по примерот кој сум имала можност да го проследам.
Родителите се рол модели на децата, но не секогаш тие се метнуваат на нив. Тинејџерските години се посебно осетливи, кога и друштвото игра голема улога во однесувањето и размислувањето на едно дете, а не само неговиот родител. Тогаш се случуваат најголеми промени, децата одат во крајности, додека не созреат и одлучат кој е најдобар пат за нив.

 

Има случаи, но не мора да значи. Брат ми се повеќе приметувам како станува сличен со татко ми, како на пример пцуење при нетрпеливост и секогаш другите му се виновни за се никогаш тој.
Имам еден комшија чиј татко е лош човек генерално, а пак неговиот татко (дедо му на комшијава) уште полош од него бил, но комшијава не е како нив колку што го знам. Има доста синови што воопшто не се како татковците, сепак зависи од воспитувањето а потоа повеќе од тоа каков карактер ќе изгради личноста под влијание на околината.

 

Не мора да значи.Кај нас во фамилија е каков татко, таква ќерка (јас и тато) знам 2 такви пример во поблиска околина.Само што синовите се колку-толку поуспешни од татковците.

 

Карактерно имам по нешто и од двајцата. Ама голем дел ми е само мој и не личи на никој друг.

 

АПСУРД

 

Круша под круша паѓа, ако не падне ќе се дотркала.

Во околина имам голем број пример.

 

Физиономијата ја носам од татко ми, ама карактерно сум посвоена не личам ни на мајка ми, ниту пак на татко ми додека пак брат ми е типично кодоминантно дете, личи како мајка ми има карактеристики и од неа и од татко ми. .. Од друга страна пак мм е чиста копија на татко му посветен вреден семеен човек.... Во опкружувањето пак имаме случај каде што синовите се слика на татко им...Значи држи вода до некаде дека децата се копија од родителите колку тоа и да се негира....исто од женски аспект... Секогаш бараме партнер кој наликува на нашиот татко, зашто тој е првиот маж во кого ги гледаме убавите и не толку убавите карактеристики на спротивниот пол.

 

Кај нас е обратно
Ќерка копија на татко во секоја смисла на зборот
Мали е копија на мама,карактерно се уште се реализира на тато карактер нема тоа сигурно
Синот на тато е ќерка му

 

Брат ми е ко дедо ми (на татко ми татко)... најногу.
Ама кога беше мал, со него беа 'најдобри другари'. Шах играа заедно

Мажот ми е исто на дедо му по карактер. Дел има и ко татко му, ама повеќе е на дедо му.

Индивидуално е. Зависи кој ти е рол модел за кој пол.
Не секогаш за 'татковска' и/или 'мајчина' фигура ги земаме родителите.

п.с. јас сум скроз ко татко ми... освен за тоа, што тој беше поконзервативен, а јас сум либерална. Иначе, емотивно, интелектуално, смислата за хумор.. се' ни е исто.
Е да.. ќе заборавев, брат ми има иста смисла за хумор

 

Имам професор чиј татко бил пијаница и често имале проблеми !! ради тоа.

Сега тој не пие воопшто алкохол, ниту неговата сестра, зашто не го поврзуваат со убави спомени.

Се зависи како се воспитани. Има многу случаеви кога синовите во фамилија се разгалувани, учени да бидат 'мажи' како што беше споменато погоре и тоа не е добро за никого.

Ама се зависи како, колку се воспитувани. Тоа е.

 

Индивидуално е.
Доста примери знам каде што кај некои татковците им се пропалици, ама ете децата се спротивно од него или пак обратно.
Јас пак за мене не знам карактерно на кого личам у фаца понекогаш личам на мајка ми.
Ама карактерно не би сакала ништо од нив да имам.

 

Сакам да верувам дека не е точно каков татко таков син, но ако синот е растен со татко и воспитуван од него во голема мера поприма од воспитанието на тој татко.

 

@Dream-Girl баш уште пред некој ден пред да ја отвориш ти темава, кога ја видов темава каква мајка-таква ќерка, ми дојде помисла, а зошто не би можело да се каже каков татко-таков син.

Моето мислење е дека колку синот е близок со својот татко, толку тој ќе биде негова копија.
Важно е каков однос ќе се изгради меѓу нив уште од мали нозе, т.е. колку време ќе му посветува таткото на синот, како ќе го воспитува, колку синот ќе биде отворен кон својот татко да разговара на било која тема, колку ќе биде отворен да му каже за сè што го мачи.
Од цела таа нивна комуникација, од сите добиени животни совети и насоки ќе зависи дали синот карактерно ќе биде како својот татко.

Ако има ладен однос меѓу нив и покрај гените не верувам дека би си личеле карактерно.

 

Потпишувам.

 

Јас сум копија на татко ми, во инает, во изглед, абе... ко печатена и нарачана!
Брат ми во изглед на мајка ми, ама карактерот е - по себичен од него не верувам дека ќе најдете било каде на овој свет.
Па тоа само за себе си гледа, гази, навредува, монструм.
Ниту еден од родителите не се такви, тој на кого е погоден не знам.


Моето мислење е дека релацијата е мајка син, татко ќерка, во повеќе случаеви.
Ја сум поблиска со мајка ми, со татко ми и да сакам не можам, иако за некои работи сме повеќе согласни.

 

И гените играат голема улога, но најчесто многу зависи и самиот карактер на личноста, а карактерот го градиме сами со тек на време, додека си дете нормално е да ги правиш истите работи како родителот, децата се одлика на родитетиле, но како растеме и созреваме сваќаме што треба да попримиме, а што не.
Јас физички премногу личам на мајка ми, а карактерно повеќе влечам на тато, а брат физички е како да му ја скинал главата на татко ми, а карактерно како мајка ми.

 

Не секогаш но е честа појава. За голема среќа не делам заеднички карактеристики со таткоми. И мислам дека ова повеќе се должи на воспитувањето и навиките на една личност одколку на генетиката. Ако синот од мал го гледа таткаси како има лоши навики или прави одредени работи погрешно тоа дете ќе мисли дека тоа е добро и ете после како плукнат на тате, каков татко таков син.