Кога да му се каже на партнерот/дечкото дека не сакате деца?

Во кој период од врската е „најбезболно“ девојката да му каже на дечкото дека никогаш не сака да има деца? Знам дека голем дел од вас сте во брак, со деца, но би ми значеле повеќе мислења. Би ве замолила без осудувања....

 

Според мене нема безболен период, тогаш кога ќе сфатиш дека врската има иднина фер е да се поразговара за вакви животни одлуки за да знаете дали да останете заедно или не. Обично уште првиот месец два знаеш каков став има и дечкото по ова прашање низ муабети, примери, ситуации, па ако има став дека сака деца колку побргу разговарате на темата толку подобро.

 

Ова јас не би го криела или држела во неизвесност. Би го кажала како секоја најнормална работа уште на почеток. Тоа е мој став и ако на некој не му одговара да си одлучи дали е спремен да продолжи со мене или не.
Мислам дека што подоцна разбере понезгодно ќе биде.

 

Јас мислам дека мора да му се каже веднаш, на самиот старт од запознавањето, додека емотивно не се врзани двајцата. Мора да се каже искрено и директно.
Сигурно ќе бара од вас и објаснување за таква одлука (Тука може и тој да се сложи да не сака деца, а може да ве направи и да сакате деца, никогаш не се знае што може да излезе).

Јас не осудувам ако некој сака/не сака да има деца, само мислам дека е многу нефер ако не сакаш деца, а го врзиш емотивно за тебе, се заљубите, итн. па да му кажеш отпосле (пред се ќе покажиш дека си неискрена жена од самиот почеток, а потоа може и многу да го повредиш).
Значи осуда нема - има критика само за неискреност. Замисли како би ти било тебе, го засакуваш, не ти кажува дека сака деца и намерно те остава трудна, како ќе ти е ?

Иначе, еве да кажам неколку примери од реалноста на мои пријатели, во еден пар едниот сакаше деца, другиот не, ама “победи“ тоа да “прават“ деца и таа никако не може да остани трудна. Едниот партнер се радува, другиот жали.
Во друг ваков ист пример, едниот сакаше, другиот не, со внимавање се случи таа да остане бремена. Пак едниот среќен, другиот несреќен.
Трет ист ваков пар, сеуште се убедуваат и разубедуваат и никој никако да “победи“.

 

Секако на почетокот со отворен маабет

 

Сам старт. Ич да не почнува да планира нешто посериозно ако не е истомисленик.

 

Па во секоја врска порано или подоцна доаѓа до тој муабет па дури и на шала. Уште тогаш на полушала ке си кажеш дека не сакаш деца. Нека биде прво како полушала " Види ме бе каква сум сама не знам да се пазам па дете ке пазам, јадно дете тоа што ке ми биде, подобро да не раѓам ". Пишував скоро во една тема нешто слично за мене. Јас деца многу сакам ама страв ми е за бебе да се грижам сама а и не знам зошто страв ми е да чувам бебе. Внук ми дома кај нас израсна, го сакам многу, ама дури беше бебе повеке од 10 минути не можев сама со него да останам, освен ако спие. Си го кажав тоа со типчето од старт. Што не значи дека ако имаме бебе некој ден јас нема да си го гледам ама ете, мислам дека тешко во таа улога ке се снајдам. Ке видиме како ке биде.

Во нова врска ова да се соопшти е многу лесно и безболно. Ако е партнерот некој што не може да си го замисли животот без деца, ке си раскинете фино лепо и тоа е тоа.

Во долгогодишна сериозна врска да се изјави дека не сакаш дете малку е потешко, но подобро порано отколку кога ке стапите во брак да има кавги и расправии.

 

И јас се сложувам со членките погоре, најдобро би било уште на почетокот, низ муабет онака да му спомнеш, дека не сакаш деца.
Не е фер да го чуваш тоа цело време во себе. Можеби е човек кој животот не може да си го замисли без деца и ако криеш долго време подоцна ќе биде тешко и за двајцата. Бидејки знаеме дека калку повеќе време поминуваме заедно, толку повеќе се приврзуваме еден за друг.
И шок би било после толку време да дознаеш дека личноста со која си сакал да го поминеш животот, уствари не ги дели истите соништа со тебе.
Затоа најбезболно би било кога врската е уште тазе и нема подлабоки чувства.

 

На почеток, првиот месец додека не сте многу емоционално врзани. И тоа не мора одма од нигде никаде да речеш: "Знаеш што, јас не сакам да имам деца никогаш", туку низ муабет или кога ќе видите дете некое како си игра или кога некоја познаничка/пријателка се породила. Не е фер тој тоа да го дознае по месеци, па и години во врска. Ретко кога се погаѓа двајцата да не сакаат деца. Ќе признаам дека еден период и јас не сакав да имам деца, ама ете го запознав дечко ми кој ми е толку прекрасен што стана невозможно да не ја крунисаме нашата љубов некако во иднина. Сега знам дека тој е единствениот со кој сакам да имам деца. Тој многу сака деца и ете се премислив, и тоа може да се случи, зависи од карактерот.

 

Делам мислење со членките погоре. Таква работа уште на почеток се кажува. Тоа не е како "јас не слушам турбофолк" или "мразам црн хумор", туку е сериозна тема и битен фактор за тоа дали една врска оди понатаму или не.

Најдобрата другарка минатата година раскина со еден дечко со кој многу се сакаа, баш заради тоа. Таа не сака деца, и така уз шала му го спомнуваше тоа. Тој се обидуваше да и го смени мислењето некое време па работата се одолговлечи. На крај ја седна, и кажа дека тој сака да има деца во животот и дека најдобро е повеќе да не си го трошат времето еден со друг. И после на двајцата им беше тешко, а посебно на другарка ми.
Затоа најубаво е да си начисто со партнерот од сам старт, додека не се развиле подлабоки чувства оти после е многу поболно.

 

Па се разбира, пред првото сексање...

 

Да, ама па и не иде со некој ептен на почеток вакви муабети да разврзуваш, кога уште не знаете дали воопшто си се бендисувате. Мора малце доверба прво да имаш па да кажеш.

 

Одма. Уште и пред да се лапате. Ете толку е просто...

 

Според мене во моментот кога ќе стане збор за темата заеднички живот, основање семејсто/брак. На самиот старт е прерано да се дискутира за такво нешто кога и онака не е сигурно дека воопшто двајцата ќе останат заедно. Нема потреба да му кажуваш на некој такви лични одлуки дека не сакаш деца уште на некоја од првите средби кога не си сигурна дека тој воопшто и сака деца со тебе.

 

На сам почеток на врска се отвараат картите. Најбезболно е така.

 

На почеток.

 

Уште на самиот старт. Колку порано толку подобро.

 

Напротив, не мислам дека на старт. На почеток кога не се ни знаете и сте во фаза на запознавање одма со вакви премногу лични муабети сметсм дека не треба.
Во основа, скоро секој та машко та женско потајно посакува потомци, од него го очекуваат тоа родителите и сл. Кога ќе сте доволно сериозни во врската и одите на чекор повеќе следува разговор за вакви сериозни одлуки. Што ако после две години со некого како резултат на тие години минати со него се премислиш и посакаш деца??
Што ако тој е пример неплоден??
Има примери кога љубовта меѓу партнерите е посилна од се па ете некој ќе направи и компромис да избере партнер пред деца!

И секако, најважно е која возраст се партнерите исто така.

 

Имаше една случка, каде женска( над 35 год) е во сериозна врска, кое вклучува и заедничко живеење....со лик кој позади себе има брак и две деца. Неговата одлука е дека не сака повторно склучување на брак и деца понатаму, затоа што ги имал и така.
На девојката не и одговаше да нема потомци па прекинаа, иако врската беше зрела и убава колку што знам. Таа запозна друг, се омажи се убаво налик, ама излезе дека не е плодна и немаат деца.
Судбина

 

Абе како одма.
Ај замислете обратно, се знаете со некој две недели, и тој ви кажува: јас сакам многудетно семејство, ништо помалку од 5 деца.

Нема малце да ве збуни тој момент, некој што не го ни знаете толку лични работи да ви кажува?