Колку е доволно буџет месечно за да се социјализирате?

Животот во Македонија станува се поскап, платите не можат да ја следат доволно инфлацијата. Животот станува се потежок и после Ковид периодот, луѓето кратат на финансии, а најчесто се крати на дружбата, која ја нема како порано.

Па така, освен храната во маркетите, цените во кафичи/кафани растат секој ден.

Од друга страна, сеуште владее некој тренд на социјализација баш на овие места, или како што кај нас се нарекова "кафе шема", а обично за викенд се оди во кафана/ресторан/етно село.

Има пораст на дружба во природа, парк, планинарење или викенд седенка некаде каде буџетот е помал.

Од друга страна "иди ми, дојди ми" дома останува застарен метод кој се поретко се практикува од новите генерации. Иако има фамилии кои практикуваат да си доаѓаат дома. Поретко тоа е изразено со комшиите, кое беше многу популарно меѓу ју генерациите.

Во социјализирање спаѓаат и културни настани како: театар, кино, балет, опера, концерти и други културни настани.
И за крај секако тука се дискотеките и клубовите.

Дали и колку се социјализирате месечно и колку буџет е доволно за социјализација во 2024?

Дали е тоа намалено или зголемено после Ковид, посебно откога почна кризата и инфлацијата?

 

Уште функционирам со "иди ми, дојди ми" застарениот метод. Се купува пиво, грицка, некогаш порачуваме пица и се седи до 1/2 после полноќ. Лето понекогаш седиме во парк со пивце, а од барови посетувам само еден паб ради опуштената атмосфера, не сакам напувани места. Трошам по 300/400 ден. сигурно, 2-3 кригли. Во пабов одам 2-3 пати во месец, значи ретко.

Во дискотека немам отидено од пред ковид криза, не ми фали, последно помнам бев на латино, за латиното да се претвори во микс од Саша Ковачевич.

Концерти многу слабо, последните кои ги посетив беа Анастејжа и Deep Purple vо Борис, значи 2 во 5 години.

Сакам да седнам понекогаш во некоја биртија и да се усмрдам на похован кромид, да се препушам додека во позадина одат рефрени на Стоја, ама скупичко е. На времето делиш сметка по 500 ден. од особа, сега дупло.

Ова е накратко мојата социјализација.

 

Како дојде времето некако стварно после ковидот обични денови можам да кажам некако дека се нормализира шетањето и дружењето во паркови и на отворено на јавни места. Не дека пред тоа немаше ама мислам дека сега е некако позастапено од пред тоа. Е сеа дали е основната причина финансиска стварно незнам ама мое мислење е дека и веќе стварно се претерува со цените кога станува збор за дружење на кафе па можда и затоа младиве повеќе си се дружат така по паркови.
У глобала во главниот град е многу потешка ситуацијата па еве да излезеш да се прошеташ по некој мол и да сакаш да јадеш реално немаш опција под 300 денари и рачунај незнам и колку ќе те најаде тоа едно кафе 200 денари мислам дека ствано е претерано кај нас во провинција некако уште сме полабави се осеќа ова ама макијатце за 60 денари си имаме уште за разлика од тоа кај нас многу поскап стана ноќниот живот и дискотеките тука најмногу се осеќа и гледам дека многу ретко се случува некоја дискотека да е скрос полна или да неможеш да влезеш. Цените на пијачките и тука веќе се ко у Скопје па еве и последно време гледам скоро секогаш се плаќа и влез во дискотеката.
Од аспект на културни настани можам да кажам дека еве на театар не сум бил којзнае од кога и не е проблемот дека јас неќам да одам проблемот е шо самите организации намалија со понудите, реално незнам ни дали ќе имам пари за да си го дозволам театарот повеќе од еднаш месечно.
Друго гледање филм , човече хаха значи какви цени има одење во филмотека со другар или другарка рачунај 1000 че не бега и тоа по човек.

Мислам дека го осеќаме се повеќе тоа да дека ни е намалена можноста за да присуствуваме на вакви социјални дружења ако земеш дека на пример некој зема 30 000 денари плата а на излевање за викенд во ресторан и дискотека заедно со такси превоз троши околу 3000 денари да речеме тоа доаѓа околу 10 посто од плата значи ако излегува 3 пати месечно 30 посто од платата ќе му оди само за тоа, ова е и главната причина за намаленоста на ваквите социјализации.
Еве една груба пресметка на месечно ниво
излегување ресторан дискотека четри пати месечно 12000
излегување двапати неделно на кафе четири недели 200 денари од кафе 1600
Одење во театар еднаш месечно 500 денари
одење на филм еднаш месечно 1000 денари
Одење на концерт еднаш месечно карта 1000че да речеме и за пиење уште 1000че - 2000

Реално гледано македонскиот народ нема доволно финансиски средства за да си дозволи да културно се социјализира и се повеќе го избегава и наоѓа друг начин на социјализација со кој ќе биде финансиски полабав.

 

Никогаш не сум делела од приход специјално за нешто. Нормално само за сметки и кредит и другото трошам во граници на нормала додека има Што ми текне во моментот тоа зимам.Или ако ми се оди некаде во моментот, одам и не размислувам колку ќе потрошам. Може да е многу, а може и малку. Ноќен живот некако многу слабо, дури накај ич во последно време. Што од немање време, а и немам некако желба многу. Последно бев на Таламаска пред неколку години, така да тоа не го ни рачунам. Еднаш во 5 години. На журки по кафичи многу ретко, ептен ако се погоди некој пејач што го слушам или некоја група и тогаш може да потрошам од 50 до 100 евра, зависи до атмосфера Ама тоа е ретко, така да не го рачунам у трошок редовен. Повеќе преферирам така во некој ресторан, вечера. Е тогаш зависи од 1000 докај 2000 се троши. Ама и тоа еднаш во неделата. Поубаво ми е кога дома си седнеме, си порачаме некоја пица и некое винце
Битно парите одамна немаат вредност, се е толку поскапено што мислам и дека тоа многу влијае на социјалниот живот кај нас.

 

Зависи од трошоците во месецот и расположението. Некогаш социјализирање ми е кавги со колеги, некогаш заседнување во кафана/кафич, некогаш по гости или со гости. Никогаш не сум се расфрлала со пари, малку стегната типка сум... Месецот можам да го поминам и со 3000 денари плус сметки или цела плата да ја потрошам.

 

За едно 3 члено семејство премногу.
Најмногу трошам за јадење. Ќе испазарувам се,и после две недели нема ништо.

8000 денари давам за јадење.
3000 денари сметки за струја вода.
4.000 денари сметки за интернет кабловска,рата за телефон.
За алишта да не зборам..
Излегување чат пат ама и рестораните се скапи.
Во глобала само преживуваме од ден за ден,месец за месец. Не остануваат пари за настрана. Не можеш да живееш во комиција,туку сите пари до денар ти се израчунати. Тоа е,тешко.

 

Намалив социјализација, односно одење по угостителски објекти. Забележав дека откако скокнаа цените, најдобрата пријателка почна дома да ме вика на кафе, веројатно не сака да троши пари по кафулиња. Ако ми се јаде некое колаче, баклава, ми се јаде хамбургер, сама седнувам додека сум излезена, ама тоа пак месечно еве нека се до 1.000 денари(еден хамбургер е 150 денари, од колачите има до 100 денари во поевтините слаткарници). Ич не ми е битна социјализацијата од друга страна, тотално ми е тоа непродуктивно потрошено време да дремам по кафичи. Не сфаќам кога ќе видам семејни луѓе, задолжени во кредити, по ресторани, кафулиња, за мене е тоа непотребно фрлање пари. Не само што не ми фали седење по кафичи, ми фали сосема спротивното, да можам да се преквалификувам, да поминам некоја обука кога би имало шанса за нешто паметно и корисно, би работела нешто плус, би учела нови работи, итн. И мразам одење по кафани. Не знам што народот толку ужива во тоа. Јас не пушам, не пијам, ниту пак сум нешто многу по јадењето.

 

Сметам дека се социјализирам** доволно. До сега не сум се скратила од дружења, а и посета на културни настани. Обожавам претстави и кино. Имам разбирање за промена на план, свесна сум и прифаќам и пешачења ако не е во можност другата страна.

Имав и една омилена маалска кафана, само што им прекинав со одење. Многу ме нервираат зашто се научија на редовни муштерии да куцат шифри ,,по грешка“. И колку и да е добра, моја нога не стапнува таму. Принципи.

Реално, денес е каде-каде поскапо. Мислам дека ретко кој може да се опушти. И самата знам некогаш да се скратам свесно (и имам нешто што сакам да си го изреализирам), но социјализацијата не ми трпи. Ако човек ептен сака да се социјализира има начини. Пример, настани каде не се плаќа влез.

 

Скапо е, прескапо.. Во ресторан седнуваме само за прослави, пример роденден или нешто така.. Во кино одам еднаш во неколку месеци, си гледам филмови дома најчесто, на концерт одам еднаш во 6 месеци, во театар не одам.. Во дискотеки не одам, во кафичи исто не одам.. Се рекреирам на кеј, парк, или на Водно, евентуално шетање по околните држави барем еднаш месечно.. Мислам дека да да имаш нормален социјален живот, барем во Скопје, најмалку 4000 денари мораш да одвоиш секој месец..

 

Прескапо, особено во Скопје.

Еве викендов бев излезен петок и сабота навечер, потрошив над 50€ и тоа зборувам без такси и без продолжување во дискотека/клуб каде се плаќа влезница.

Пост-ковид, цените на храна во кафани и ресторани, но пред се на пијалоци во кафичи летнаа до небо. Исто така и за влезници во ноќни клубови, каде во петок и сабота вашиот џеб ќе биде олеснет за 300-400 денари. За цени на пијалоци и да не зборувам бидејќи се повисоки речиси од било каде. Можи да се речи дека и од овие причини многу го намалив одењето на овие места.

Кино во последно доста ретко, иако сум голем љубител. Не е заради цените, меѓутоа влезниците се по 5€, едино во вторник е поевтино.

Концерти и др културно-уметнички настани, бидејќи не посетувам толку често, ги сметам за екстра трошок кој исто така бележи енормен тренд на растење и веќе станува луксуз.

Впрочем, во последно сѐ некако станува луксуз, бидејќи земено колку се троши за храна и сметки, не знаеш од каде да почниш, односно не знаеш шо попрво да купиш, а “реално” ти треба.

 

Сеуште функционирам на принцип иди ми дојди ми, имам многу другарки и пријатели на мене и сопругот што ни се блиски, па на тој начин ни е по убаво да се видиш со луѓето. А кога не можеме, одиме во локален кафич, или евентуално парк - кафани, пре ретко (кога одиш е минимум 1000 по човек). Трошковите се сведуваат на кредит, сметки и храна и се трудиме многу да штедиме. Во суштина сме скромни и добро го сфативме делот со буџетирање. Не сме си скратиле ништо, патуваме, шетаме, со секогаш однапред испланирани трошкови - ништо избрзано.

 

Само во Македонија културно уметнички настан од 600 денари се смета за екстра трошок, а во исто време прифатливо е кафана од 1500 денари или кафе + сок 400.

 

Моите социјализирања обично се викенд прошетки и излегување на кафе. Вечерни излегувања во ресторани, кафани и ноќни клубови еееептен ретко. Кога се шета некаде секако не сум под 1000ка, најевтино си поминувам на кафе во мое село бидејќи цените си се 50/60 за макијато/Нескафе (па и во градовите во близина не е над 100), но и да излезиш во викенд навечер пијачките ко џин тоник се 100ка. Дефинитивно е поскапено сѐ од порано, за Скопје особено не можам да замислам да заработуваш под 40 илјади и да излегуваш често без да се секираш дали ќе имаш доволно.

Сакам да одам и на кино и концерти, на кино одам отприлика неколку пати годишно, тука во Битола е поевтино, а на концерт еднаш годишно во просек.

Иди ми дојди ми не сум правела одамна, иако тоа го сметам како опција каде можиш да заштедиш, бидејќи ќе земиш храна и пијачка па дури и да зготвиш нешто и поевтино ќе си помините отколку да излезите и испиете неколку пијачки само.

Јас имам други трошоци плус како кирија, сметки, јадење на кое ми одат барем 10.000 месечно ко ништо, но исто така и заштеда голема си имам настрана, па планирам во свое место да си вложам.

 

Не живеам во Македонија и овде каде што сум културата се негува премногу, а со тоа се стабилизирани и цените за да секој може да си дозволи. Кино, театар, изложба се нормална работа со многу ок цена, поготово за студенти. Многу често одам на културни настани на коишто трошам два пати помалку пари отколку на вечерно излегување на пример. Е сега, цените во барови/клубови скокнаа секаде ама не сум тип што може нон стоп да седи дома, сакам да се средам и да излезам, да запознавам нови луѓе… Затоа излегуваме со друштво секој викенд, само се трудам да не се расфрлам премногу.

Проценката ми е дека месечно трошам 150-200 евра на социјализација, што за овдешниот стандард би рекла дека е нормала. Млад вработен човек без деца може да си дозволи.

За жал ситуацијата во Македонија е многу полоша. Правам сега паралела и сфаќам дека цените се скоро исти, а платите тројно помали…

 

Баш ова го приметив во споредба со странство, бидејќи доста патував во последно време дека цените во Скопје почнуваат полека, но сигурно да се изедначуваат со тие, бар во централна Европа.

Секако по пабови и кафани е сеуште поевтино кај нас, но доколку се земат малку по луксузни ресторани со оние во Европа, и нема некоја голема разлика, посебно ако се гледа на цена за добиеното.

Тука најефтино нешто каде може да се излезе за океј цена се етно куќите/рестораните кои се наоѓаат во други, помали градови околу Скопје и во остатокот од Македонија.

Културните настани исто така се поскапени, и за нашите приходи не се толку евтини. Во театар не сум бил, но цените концертите значително пораснаа. Еден филм во Синеплекс не е под 1000-ка исто така. Па затоа и не сум бил одамна, одиме во други.

Како и да го вртиме, ако во сметката се стави и горивото, јас месечно исто така не сум под 150 евра, а ниту искачам често, ниту одам по луксузни места да трошам многу.
Кафе шема не терам, оти и не го пијам.

Најголеми трошоци ми се кога излегувам со друштво, но и тоа е некако лимитирано поради цените. Претходно ако се порачувало по 5 пива, сега се стегаш со 2. Наместо две поховани даски, земаш една итн. итн.
На крај никогаш не сум под 1500 денари, и затоа ги намалив, еднаш месечно. А за по обични излагања гледам да не сум над 1000 ден.

 

Темава има проблем со дефиниции.

Социјализацијата како социјализација е бесплатна.
Ние и онака немаме култура на запознавање на нови луѓе на рандом места, туку "излегување" со поблиски.

Така да, темава попрво звучи на "колку пари треба да одвојам месечно за искачање со другарот?".

И зашо го сметате одењето во Синеплекс за културно уметнички настан?

Филм во Кинотека е 200 денари.
Опера е 600.
Театар е 600-1000.

Коктел е 350-400.
За пола коктел одиш во кинотека. За два коктели одиш на опера.

Не се цените проблем.
Туку "приоритетите" хаха.

 

Да, дефинитивно Скопје не може да се спореди со останатиот дел од Македонија. Што вика @Amellie13 , таму кафето е уште 50/60 ден, а во Скопје е и повеќе од дупло.

Она што исто може да се примети е дека во Скопје услугата е далеку полоша од помалите градови, бар централното подрачје на Скопје, и оние извиканите места.
Во периферијата и другите градови, не само што е поевтино, туку се добива и подобра услуга и храна. Од друга страна тоа се компензира со горивото. Плус е шетањето.

Не можеш да споредиш цена на коктел/пијачка со цена на влезница во театар. Тоа не го исклучува едното од другото. И во театар да отидиш, најчесто ќе завршиш на пијачка или храна после/пред. Ретко кога само ќе одиш, и ќе си дојдиш дома.

Но, кога ќе споредиш дека една театарска претстава е 1.5% од просечна плата во Македонија, итекако е многу, затоа што не е само претставата во прашање, туку со тоа додатно иде храна + пијачка.