Иако ова е една почувствителна тема, јас би сакала со вас да споделам една случка, нешто што ми се случи и предизвика кај мене тотално да го променам мислењето за една личност. Најлошото што може да и се случи на една девојка, мајка, жена, сопруга е да биде удрена. Мислам дека нема ништо полошо од тоа, посебно ако такво морбидно нешто е направено од лице од спротивниот пол ( би требало да размисли дали припаѓа во спротивниот кога кренал рака на женско). Јас сум била удрена и имам модрица на ногата, од лице од спротивниот пол. Му кажав дома, татко ми збесна... Другиот ден се јави детето да се извини... ама не е тоа тоа. Татко ми вика колку и да провоцира женско, колку и да е крива, машко не смее да се осуди да ја допре со рака... Што мислите вие... Јас сум до некаде крива, ама и тој е. Очекував дека ќе ме удри... Прв пат како му се случило тоа, ама еј за се има прв пат... Ми рече дека многу се каел, ама залудно е... По лошо ќе си се паметиме и тоа е тоа. Има и полоши случаеви, ова моето е можеби ништо во споредба со тоа што му се има случено на некоја друга, но ве молам бидете внимателни, не сакам никоја да доживее вакво нешто, зошто модринката не боли колку што боли помислата дека ТОЈ можел такво нешто да направи. Ако почувствувате било каков обид за удар, неконтролиран бес, многу викање... бегајте... спасете се пред да биде доцна. Ако има ваква тема, се извинувам, избришете ја
Насилство над жене за мене е најниското нешто што може да излезе од машко.Шамар залепен од машко за мене е повеќе како морална девалвација отколку физичка болка. Досега никој не ме удрил,но и не би издржала да ме удри.Тој удар за мене би бил како да ме срамнил со земја,од болката која би ми ја нанела постапката,физичката болка не би ја ни почуствувала. Е сега знаејќи што замене значи удар од спротивнит пол, можам да претпоставам што за нив значи удар од женско. Еднаш дури и разговарав со еден другар на оваа тема и тој велеше- колку е за тебе ниско да те удре машко, толку би се чуствувал и јас безвредно и девалвирано да примам удар од женско. Затоа јас иако сум таква импулсивна,избувлива, често знам и да испровоцирам некого,да навредам,се трудам никогаш да не кренам рака, но доколку при расправија во која јас не бирам зборови,поточно ги бирам точно оние кои знам дека ќе го повредат, добијам удар-би го сватила машкото иако не би му простила ни себе си ни нему
Според мене насилставото не е ништо друго освен искажување на немоќност, кога мажот е немоќен да направи нешто друго. Тоа е толку ниско, толку кукавично, затоа што вистинскиот маж не би кренал рака на жена ! Се повеќе има случаеви на семејно насилство, а се помалку се пријавени и обелоденети.Жените се плашат да го пријават насилството те поради децата, те поради општеството, но кога ќе размислат подобро ќе сватат дека и децата не се среќни кога го гледат тоа, а народот секако ќе си најде тема за зборување. (малку забегав од темава) Како и да е што и да направи една жена не е доволно цврста причина за мажот да крене рака на неа !
Мене ми се има случено, не еднаш туку сто пати и тоа од бившиот, ќе речете што уште првиот пат не сум му раскинала. Да, му раскинав ама не траеше повеќе од 2 дена. Веќе месец дена не сме заедно, а јас уште го сакам. Ќе речете дека сум глупа, како можам? Незнам ни јас како. Секако дека ме боли, ме болат спомените. Ме боли се кога ќе се сетам на тие моменти. Плачам како мало дете, 3-4 пати запаѓав во сериозна депресија. Бев целата модринки, по лице, тело. Душата ми е разболена од некоја тешка болест. Неможам да најдам мир во ништо. Ретки се моментите кога ќе се опуштам до крај.Почнав да пушам и пијам. Не гледам дали е викенд или не, се опивам, легнувам и заспивам, сама. Тоа ми е единствениот начин, да избегам од овој свет. Колкав гад е, неможете ни да замислите. Неможете да го препознаете што и каков е, никогаш неможете да знаете со кого си имате работа. Ништо не ми преостанува освен да се држам силно и исправено.Главата горе, девојки.
^ Јас само еднаш бев удрена, над коленото и уште ми се знае модринката, му кажав дома иако детето другиот ден се извини, не е тоа тоа, јас никогаш нема да го гледам со истите очи како порано, татко ми ми рече да стојам понастрана од него и да не разговарам со него. Кога ми се јави на телефон почувствував како тој многу се кае и како му е жал, ме праша дали ме боли, ама залудно... провоцирав и јас, не знам можеби си заслужив. Не почнав да пушам, си пијам така за викенд колку да се речи. Не сакам да паднам под дејство на никотинот и алкохолот. Јас мислам дека треба да разговараш со психолог, така ќе ти биде полесно
Како што кажа feminium исто така и машките се чувствуваат безвредни кога некој им залепи шамар, па 21 век е мислам дека веќе живееме во цивилизирано време без тепање ни жените машките ни обратно. За жените колку сите ги бранат кога некој ќе удри женско а за машките никој ништо. Сите се еднакви нема никаква разлика колку жената не треба да трпи насилство толку и мажот.
Не оправдувам никаков вид на насилство. Ни маж врз жена, ни жена врз маж, ни родители над деца итн. А ако не дај боже ми се случи такво нешто понатака, мислам на тоа мене некој да ме удри, во никој случај нема да седам мирна. Ќе вратам и јас, како што си знам, може и до тепачка да дојде, сигурно јас ќе извлечам подебел крај ама и јас ќе го истепам, не дека ќе сакам туку дека ќе морам. Мораш во таков момент да се браниш ништо друго не ти преостанува. И одма после ќе кажам на татко ми, па после нека фаќа некоја подалечна земја, некаде... накај Антартикот на пример.
Никако не ми е јасно зошто некои жени упорно трпат физичко малтретирање и не бараат помош да се спасат од таа состојба. Стварно, не ми е јасно. И на медиумите се зборува за оваа појава, а и од секојдневниот живот знам за такви случаи. Си молчат, како тоа да е неизбежен дел од животот. како да не можат без шамарче.Е јас не би трпела таков ниту еден ден, па макар да ми е последниот ден од животот.Без секого се може, а најмногу без тепачот. Да не се лажат жените: кај што има насилство, секогаш ќе го има, и треба да имаат ХРАБРОСТ да завртат нов лист во животот.
Јас мислам дека не се осудуваат заради страв од сопругот, да не ја истепа уште толку ако дознае дека го пријавила . Се однесуваат како се да е тоа нормална појава, ама воопшто не е.
Исто пред некој ден гледав на тв за ова. И јас се прашував што е тоа што ги спречува да го пријават или да си заминат. Имаше жена што е физички малтретирана од мажот. И вели немам кај да одам. Ете тоа е проблемот. Проблемот е што немаат заштита од никој. Денеска ќе го пријави, ќе го викнат институцииве, демек на разговор заедно со неа, он ќе клима со главата демек "да во право сте" и на крај ќе ги пуштат дома и се знае што ќе се случи со жената. И како да го пријави? Ете немаат можеби никој ни од потесното семејство што може да ги заштити. Не знам, јас проблемот го гледам во психичката немоќ. Барем оваа жена што ја гледав на тв беше толку психички изнемоштена, толку изгледаше потчинета.. што се гледа дека во неа има неверојатен страв, не само од мажот туку и од околината. Џабе вели државата пријави, да треба не дека не треба ама никој не им гарантира доживотна заштита, а тука проблемот. А сите тие жени имаат и деца, па се плашат и за нив итн. Ова е како и се друго во државава наша, половично функционира, дали и половично.. за жал. А го има ова многу повеќе отколку можеме да замислиме, секаде во светот не само кај нас.
И двете сте во право, физичката немоќ се рефлектира и на психичка немоќ, често се поврзани една со друга. Стравот да не стане полошо ги блокира жените жртви на насилство да преземат порадикални чекори за нивен спас. Од друга страна тоа би значело дека ако му се одземе физичката надмоќ на насилникот најголем дел од физичкото насилство (или барем заканата со него) ќе престанат, ќе остане само психичкото насилство но тоа полесно се решава ако не постои стравот од тепање односно ќотек. Јас сум поборник секоја жена и дете да поминат обука за самоодбрана за самите да можат да ги разрешат најголем дел од проблемите од тој вид, впрочем полесно се бара решение кога немаш страв секој момент некој да не ти удри шамар или нешто уште полошо. Генерација одбрамбено спремни и физички тренирани жени ќе направат физичкото насилство во денешен обем да стане работа на минатото, треба само малку труд и знаење дека решение има и решението е во нив самите инаку цел живот ќе се чека помош од страна а таа не секогаш е брза и ефикасна.
Според мене во повеќето случаи нешто друго е во прашање. Види, не на сите им биле овозможени условите за живот што на пример јас и ти ги имаме уште од мали. Можеби и самата потекнува од дисфункционално семејство, живеела во немаштија, нема пари, нема услови да најде работно место со примања кои ќе ги задоволат основните потреби. Ако го напушти домот на мажот нема каде да оди. Не е лесно ни по шелтер центри, а пак уште и мало дете да води со неа.. Плус и таму е ограничен рокот на престој. Таа може и да е свесна дека не е нормално, ама едноставно нема излез или пак излезот и се гледа премногу тежок што и навистина е. Многу фактори се во игра и не е едноставно. Ете и во 21. век се случуваат вакви работи дури и на развиениот Запад. А не знам која жена со доволен степен на самодоверба, која има солидна позадина и способна сама да си овозможи примања доволни за живот ќе му седи на некој токмак да се изживува врз неа. Главниот проблем е во тоа што насилниците не добиваат соодветни казни и ограничувања од надлежните органи. Тоа за физичка обука.. таа што може финансиски да си дозволи ќе ти дојде на обука.
А што е со жените кои се финансиски моќни и во секој момент можат да го остават мажот кој ги малтретира и да живеат лагодно ? Верувајте многу такви примери има . Проблемот е во менталитетот , за да не ја етикираат како разведена ... Тренинг и физичка обука е добро за кондиција и како жена да можеш да се одбраниш ако се најдеш во лоша ситуација , но зарем треба да се браниме од човекот кој би требало да не чува и штити решението е во умствено ослободување од предрасуди и стереотипи , секоја жена треба да се бори за својата среќа и да има црвена линија до каде ќе прави компромиси само за да биде во брак
Точно е дека има и такви, знам и случај од поодамна за кој не би навлегувала, ама далеку од тоа дека се работи за менталитетот, туку за поимањето на личноста. Ако сам не сакаш да си помогнеш, тука веќе кого да обвинуваме? Пожално е за оној кој не може сам да најде решение и не добива внимание од никого, отколку за оној кому се му било на дофат на рацете, а одбил.
Многу жени кои немаат средства за живот и се малтретирани , и да имаат средства пак ќе останат оти нели ќе биде распуштеница со дете Па влегува во филм дека е добра сопруга и жртва во име на децата а впрочем со таа нејзина жртва никому не прави услуга ... Криви се и родителите со назадни сваќања дека дома може да се врати само во ковчег дури и сум запрепастена кога ќерка ќе се пожали дека маж и ја удрил , мајка и ја бодри да го омекне со милост маж и дека не е тоа ништо страшно ..
A постојат и вакви примери: жена, поранешна жртва на физичко насилство од сопругот. На крај и таа станува како нејзиниот силеџија и сега сложно и среќно си се изживуваат врз децата... Модриците на таквите жените се најбледите лузни што ваквата појава ги оставила. Некои жени толку психички пропаѓаат што мислат дека ако го прифатат и применат однесувањето на мажот врз послаб од нив дека полесно ќе преживеат. Потоа, големи се шансите истото да го прифатат и децата ... и нивните деца и се` така во еден пеколен синџир.
Жените жртви на физичко насилство (а и сите други) треба да поминат психофизички тренинг, затоа и се вика психо-физички, се зајакнува и психата и зголемува самодовербата за самата да се поттикне да бара решение и да ја согледа сопствената состојба во реална светлина, нема правилен тренинг без вклучена психичка компонента. Жена со исправна психа која поминала и соодветна физичка обука нема никогаш да дозволи да биде физички малтретирана од никого.