Во животот секогаш се бориме за нешто, и сакаме да изградиме нешто, да постигнеме соодветен ранк,позиција,цел... Но тоа не секогаш мора да биде диплома,признание,чин, некогаш е доволно тоа што не исполнува да претставува вистински успех за нас. Кои се вашите успеси во животот (немора да се признанија, може како што реков и работи кои ве исполнуваат) За мои успеси сметам две работи: Првата работа мојата врска. Јас мојата врска со дечко ми си ја сметам за успех, бидејќи да си со некого долго време и да градиш љубов е вистински успех. И второ,успехот што го постигнувам со спортот,5 години државен првак,30та на светско првенство од90, 18та на олимпијада, сметам дека е вистински успех(со оглед на годините кои ги имам)за понатаму со господ напред ќе видиме. Но тука не застанувам, се стремам кон нови цели и нови успеси. Кои се вашите успеси во животот со кои се гордеете?
Их бре девојче ме стави во мисла Ако кажам успешна мајка, ќе се преценам затоа што сеуште е мал и додека не го изведам на прав пат и се гордеам со него има уште многу време. Ако кажам сопруга, ќе биде себично од моја страна а сакам да кажам кога ќе славам 50год. од брак, е тоа е веќе успех. Ако кажам работа, знам дека можам уште повеќе иако ме задоволува и сегашната. Или сум многу самокритична и гледам реално на работите,а и млада сум има време кога успесите сами ќе испливаат на површина како резултат на мој вложен труд кон нешто. Топла вода за жал не ја измислив јас и не патентирав некој мој изум, бар до сега
Од признатите, ете да ги набројам натпреварите преку школо за почеток, имам две државни први места, уште неколку каде што сум помеѓу првите 7 од можни дури до 250. (не ме пуштаа да се натпреварувам за повеќе, не било фер за другите -.-) Вистински успех ми претставува тоа што научив да свирам гитара и да пеам. Бев позната како ќерка на музичар но вистински антиталент, ни татко ми немаше желба да седне и да ме учи Ама се решив, чим сакам ќе постигнам и точка! И така на 13год. почнав и ден денес ме фалат како убаво свирам и пеам... Многу и не ми веруваат дека сум научила сама, но не ми е битно, јас важно си знам за себе. Ми помогнаа и помагаат секојдневните критики на татко ми иако често се караме поради нив. Познавањето на англискиот јазик ме запозна и со светската литература (одбивав да читам преведени книги). Од многу читање дури и се решив да пишувам и книги, првата ја напишав на 13 и се срамам од глупостите кои сум ги напишала, хаха, но на англиски е и е преку 500стр па така да сепак ми претставува како допар предуслов да ја напишам втората (таа има 877стр) и со оваа се гордеам. Имам пофалби и за граматиката на англиски, од ретките на кои што им дозволив да ја прочитаат.. Ама сепак сега пишувам нешто пооригинално и работам на подобрување на вокабуларот на македонски за да напишам и таква книга пошто имам бујна фантазија и само нови и нови идеи ми излегуваат. Успех... цртањето, од негде-никаде ме замоли еден писател (Стојмир Симјаноски, незнам дали го знаете, пишува научна фантастика, бил човек на годината во САД порано) да му нацртам насловна за новиот роман. Не дека ми е најдобро дело (искрено, лично не ми се ни допаѓа толку) но и такво требаше да биде, едноставно, па се гордеам што сега моја слика ќе ја краси насловната на многу добра книга! Сепак повеќе си ги сакам цртежите со молив.. Успех - стипендијата државна (која неправедно ми ја прекинаа!) и стипендиите за приватните школи кои за жал не успеав да ги употребам, но успеав да ги постигнам, тоа ми претставуваше голема цел пред да се запишам средно. Би набројала уште неколку работи, но мислам доволно се. Не се некои големи успеси, но ова се работи со кои што моите родители се гордеат со мене, а и јас самата сум се задоволила. Сепак, само што наполнив 16 и ме радува што го имам цел живот пред себе да постигнувам, па да се навратам по неколку години на темава и да пишувам за вистински успеси Фала што читавте!
Па ти си мултиталент мори на 13 години си напишала книга од 500стр, а на 16 книга од 877 Плус, те бива и за јазици, за пеење, за свирење, за цртање... Абе мултиталент, браво
Фала INSIDIOUS! Сега уште што ми фали е да престанам да се срамам од јавноста и да го покажам тоа што сум го постигнала... ама потешко тоа
Aкo неможеш,МОРАШ,а ако мораш, тоа значи дека МОЖЕШ Верувај во себе и ќе успееш, секоја вечер пред да си легнеш вели си јас ќе успеам ќе го направам тоа(си го кажуваш тоа), сабајле кога ќе станеш си велиш чекор сум поблиску до тоа. И ќе видиш како се ќе биде полесно.
Да не бидам многу офф топик, само уште една важна работа, тоа не треба ради реда да го кажуваш, туку од срце да ја црпиш енергијата,вистински да го посакуваш и чувствуваш кога ќе го кажуваш тоа.Твоајата сила,твојот центар за се е во срцето само напред и ќе успееш
За да пишете во темава,со сигурност сте морале овие скали да ги надминете (метафорично кажано), само напред феминки кон вашите цели и успеси
Темава ме потсети на преѓешниот пост што го напишав во СДК. За моите лични успеси, си викам некаков успех е што завршив основно и сум на крајот на средно образование? Можеби за некого, ама мојава амбициозност не завршува тука. Мислам дека моите успеси се пред мене, а јас се движам кон нив како на сликата од погоре. Да се разбереме, нема успех без претходно потење и вложување.
Успех,за еден ден успеав да напишам повеќе од 50 мислења овде на форумот Друг успех,мојата фотоколекција Нема кај мене такви успеси:натпревари и слично
Моите испеси,па да почнам со тоа дека од 1во одд сум скрос одлична(до 4то немаше оценски ама се делев од др),просекот секогаш 5,00.Лани само јас од генерацијата двете екстерни 5ки ги извадив.Потоа ногу пати имам земано 1 место во проза,на сообраќај имам земано 1 и 3 место.Хемија бев 48 од 210,математика секогаш си идам со дипломи и пофалници Друго за успех го сметам тоа шо кај луѓето имам изградено убава слика.Ме сметаат за лојална и добра личност.Успех ми е тоа шо научив да свирам на гитара.Не сум нарцис па сега да помислите дека се фалам Напротив сите овие работи ме мотивираат повеќе
Единствен успех на кој во моментот се сеќавам е дека пред некое време ги победив другарка ми, дечко и и некоја си албанец кој заборавив за името да го прашам на страната играјмо.се во нелути се човече.
најголемиот успех до сега е дека на 13 год. дојдов овде во америка и сама почнав нашколо никој не ми помогна истерав сама 1-2 години кои исто така можам да речам дека беа најтешките години до сега полагав тест одма кога дојдов на јазик што уште не го знев потполно и на тестот многу бев добра и прескокнав едно одделение .. го научив цел јазик , се трудев, требаше други деца да ми покажат и да ми помогнат ама никој од нив ништо не ми помогна и не ни зборуваа со мене , цела година САМА пробував да научам , да прифатам друга култура и друг начин на живеење додека не се вклопив.. некогаш многу ми беше тешко да се вклопам во потполно различна средина ама ете се снајдов некако
