Недоволни средства за живот причина за депресија и без волја

Имам дечко одиме 7 месеци ама немаме многу парични средства и мене дома не ми е баш уредено како што треба (имам уште стари гарнитури) искрена да бидам ниту еднаш нема дојдено кај мене дома ама и не живејме во ист град и премногу се срамам поради тоа иако не треба, не знам еден ден кога ќе го викнам ќе ми биде многу незгодно!

 

Не треба така да се чувствуваш. Тој треба да те сака тебе и не е важно како е наместено дома. Повеќе се гледа дали е одржувано и чисто. Секој дом кој е одржуван и чист е убав и пријатен без разлика на тоа дали мебелот е стар или нов, тоа е многу неважно.
И не треба да се преокупираш со толку неважни работи. Тој тебе ако те сака нема да му е важно како е наместено дома.

 

Ќе се надмине тоа, ќе работите и ќе заработите доволно кеш за да си купите нови работи.
Кешот во врската не е многу битен, најчесто тоа се прашања кои машкото треба да го мачат ( мене ме мачеле ) ти како девојче треба да си се посветиш на образование, работа , домаќински работи.. останатото ќе си дојде се по редослед ако работиш активно на случајот.
Секако дека недоволните средства се причина за депресија и безволност , но мораш да ги надминеш и биди благодарна на тоа што го имаш ( што и да е ) , тоа е состојба која е минлива, не биди во депресија, немаш никаква придобивка од такви состојби. Поздравче.

 

Девојче немој да мислиш така. Немој да се срамиш од себе, од своите, и од куќата. Дечкото ако те сака, ќе те сака иако немаш пари. Парите се минлива категорија. Денес немаш, ама утре ќе имаш, и обратно. Ако раѕмислуваме така кај ни е крајот, сите треба во црна дупка да влезиме. Дај си малце кураж, и пробај да ја смениш ситуацијата.

 

Некој уште живее со мисли како пред 100години???

За средствата за живот треба да размислува секој, без разлика на пол. Не знам колку години имаш ама ако си тинејџерка, најважното што можеш сега да го направиш е да се образуваш. Да инвестираш пари ама и многу време во своето образование. Кога ќе те вработат да се трудиш, да учиш и да работиш напорно.

Јас моите тинејџерски години и студентски денови ги поминав над книга. Маж ми го запознав на факултет. Секогаш го стававме факултетот и колоквиумските пред било што. Денес живееме во Мк, заработуваме и повеќе од доволно.

Истово може да го кажам и за моите колеги од факс, сите доаѓавме од различни семејства. Сега моментално сите се самостојни, со станови, коли и не зависат од своите родители.

 

I jas bev vo takva situacija.So dechko mi nemavme pari dojde vo Skopje(toj e od Struga)otidovme na avtobuska da go ispratam da si odi.Gladni bevme edvaj najde 15 denari i kupivme samo eden gevrek pravevme kasni toj kasni jas.Sme nemale pari kafe da pieme.Sega vekje 5 godini e vo Germanija pari ima mozham shto i kaj sakam da jadam ama drugi raboti mi falat,a toa gevreche nikogash nema da go zaboravam najubavoto jadenje mi bilo shto sum go jadela vo zhivotov.Taka da moj sovet sve ke si dojde na svoe mesto samo trpenie,a kukjata ne e bitno kakov mebel ima bitno e da e chista i da ima harmonija vo nea.

 

Сигурно си малолетна и не размислуваш многу длабоко ама нема така да биде цел живот сигурно ке почнете да работите после друго ке биде и јас бев без скршен денар на 15 16 години, за излавање едвај по 200 денара носев, сега е друго,

Шо има врска поло, и она треба да се труди да заработува утре можеби на машкото со парите ке му се дигнат акциите и ке најде друга она шо ке прае?

 

Староста на гарнитурата нема никаква врска.
Еве и јас у дневна имам гарнитура од баба ми, па сум среќна пак.
Затоа, ќе се борите, ќе заработувате па ќе имате.
Битно е да е чисто и ништо друго.
Шо ќе ти е нова гарнитура ако по ѕидот висат пајажини??
Во животот се може да се постигне ако се сака.

 

мило ми е што имаш сега се, се надевам ќе се среди (тешка ама топла приказна со ѓевречето)

 

Прво, верувам си ученичка/студентка, така што она што дома го имате е дело и труд на твоите родители, нешто што нити зависи од тебе нити си во ситуација да го промениш. Со какви - такви можности твоите родители те израснале во тој дом и верувај, гарнитурата и материјалните средства, иако се важни, верувај не се најважни во животот, не е битно каква е куќата туку атмосферата која владее во неа и дали и колку таа куќа е дом.
Тоа е она што со раѓање го добиваш, сакала или не, родена си тука. Твоја задача е да учиш и да се трудиш во да бидеш уште поуспешна од твоите родители. Не е за срамење стара гарнитура, за срамење е ако останала стара зошто родителите место вложување дома се коцкаат,пијанчат и слично, доколку чесно и макотрпно заработуваат, да се гордееш со нив. Срамота е луксузен дом со скап намештај во дом каде владее нехармонија, се заработило нечесно и сл.
Предлабока тема која дава огромен простор за дискусија.
Сите го знаеме денешниот стандард, можностите и приходите.
Еве јас имав скромен дом, моите наместо нови гарнитури вложуваа во летувања,зимувања, школување за нас и јас тоа го ценам и ми значи секоја семејна авантура која ми грее душа и ден денес илјада пати повеќе отколку да имав нови гарнитури. Никогаш не ми било некој товар или пречка или причина да се осетам да ми е срам да дојде некој дома. Имав дечко кој ме засака и кога дојде дома ништо не се смени, љубовта е меѓу личностите а не во луксузот на домот. Нити па мене ми било пресудно нешто одењето кај саканиот дома па според состојбата таму да сменам мислење.
Материјалните нешта се променливи, незначајни, непресудни.
7 месеци сте заедно, мислиш битна му е твојата гарнитура или твојата личност.
Одговори си - дали ако утре одиш ти за прв пат кај него дома, стари гарнитури ќе ти менат емоции према него?
Тоа од каде потекнуваме е нешто што не зависи од нас. Но она кон што се стремиме и што може да постигниме зависи исклучиво од нас.
Не си ја мачи душичката.
Гарнитурите не се ама ни најмалку битни кога станува збор за љубов, верувај!

 

Па да уште сум мала во големите да речам, звршив средно пред две години и одма се вработив немав никакви средства, се борам уште да би можела и јас дома ќе поможвам бидејќи живееме моментално само од една плата и сум поминала многу во животот, без денар да имам за на училиште ама сепак кога фатив дечко најпрво за тоа ме зајаде малце срам дека не ми е дома уредено
Иначе фала за тоа што се помачи со толкав текст да ми олесниш ♥️

 

Како тоа парите не се толку битни? Џабе ти е љубов ако немаш ни за леб, или на децата нешто да им купиш. Верувајте дека има и полошо од стара гарнитура.

 

Ти си таа што си, нема што незгодно да ти биде.
Верувај во себе,еден ден ќе ги смениш старите гарнитури,ќе се средиш.
Запомни едно:
Пари се печалат и се трошат.
Депресијата,здравјето ако ги потрошиш,џабе ти се и милиони.
Не се може ни без едно,ни без друго.
Ќе биде верувај во себе,тоа ти е најважно во животот,но без нервози,и незгодни ситуации.
Кој те сака ќе те сака тебе не твоите предмети.

 

Никогаш немој да се срамиш од она што го имаш и што си.
Јас живеев и сеуште живеам скромен живот.
Бев дете растено во транзицијата, во просечно македонско семејство кое остана преку ноќ без работа. Многу материјални нешта ми фалеа низ животот.
Имаше такви и што се подбиваа со мене поради мојата гардероба, мобилен... Но, имаше и такви што ме прифатија и не ме ценеа по тоа што носам, и што имам, туку колку вредам.
Мојот најдобар другар беше дете од угледно, богато македонско семејство.
Мајка му еднаш сакаше да дојде кај нас на гости. Се сеќавам мајка ми колку срам трпеше поради тоа што таа богата жена ќе види како живеам. Дури и самата себе се потценуваше и не можеше да разбере како таа жена го пушта син и да се дружи со мене.
И знаеш што и рече таа жена на мајка ми?
"Госпоѓо, јас не гледам дали вие имате онолку колку нас, јас гледам дека вашето дете еден ден ќе биде на исто ниво со син ми."
Заедно растевме. Се валкавме во кал, земја со кришка леб и ајвар направен од мајка ми, и пиевме скапи милкшејкови купени од мајка му.
Од тогаш поминаа повеќе од 15 години. И двајцата сме млади академски граѓани, подеднакво успешни во својата струка.

Девојка ми треба наскоро да дојде кај мене дома пошто не сме од исто место. Една вечер додека се гледавме на камера, ми падна жал за тоа што она е покриена со најнови мерино кебиња, а моето е од времето на Југославија со познатите шаховски шарки. Знаеш што ми рече?
"Мене не ми е гајле ако кебето со кое се покриваш е постаро од тебе, мене ми е гајле само дали е доволно големо да ме покриеш и мене кога ќе дојдам и ќе се ушушкам во тебе."

Толку.

 

Тој што те сака, ќе те сака и сиромав-и богат... и здрав-и болен.
Ако му смета како ти е дома уредено, уште подобро.. со време ќе знаеш дека не е љубов во прашање.

 

Оној кој вистински те сака,ќе те сака и да си од глава до пети во партали и со стар мебел.
@Quenn Штом си чесна и вредна,нема од што да се срамиш!

 

Колку убаво раскажано. И сосем е така, само не секој има среќа да ги сретне вистинските луге.
Јас кога го запознав маж ми веќе супер заработуваше, благодарејки на своето знаење. Потекнува од семејство со стечаец дома а и пред да биде стечаец мајка му заработувала 6000 денари . Со 2 студенти и 1 средношколец за кој немало доволно пари за на факс.
Значи буквално им делела по 3000 на маж ми и сестра му и тоа им било се. На факс. Во Скопје. Во '90тите. И тогаш тоа било малку, не смешно малку како сега но многу малку. Како издржале они си знаат.
Дома не им беше средено и верувам/знам ми кажал дека се срамел кога одевме таму. Инаку сам живееше под кирија во ск. Никогаш не сум го гледала понаку ради тоа. Го гледав ради тоа што е: паметен, способен, сладок, интересен.
Тркалото се врти дечки.
Иако во мк моите стан ни купија, тука надвор тој купи стан. И со една негова плата шетаме штедиме и добро живееме.
Се сеќавам уште на една епизода. Моите со најава во последен момент решија да ги посетат неговите на поминување низ нивниот град. Јас бев таму. Ма мислам умреа од срам иако не се идиоти во тој поглед моите.
Плус уште едни финансиски добри сватови им се погодија. Пак ваљда им било непријатно.
Како викаат, сиромаштија и кашлица не можеш да скриеш. АМА , не е сиромаштијата као некое проклетство за следни генерации ако се паметни.

 

@Quenn тој ако те сака, а сум сигурна дека те сака нема да му биде гајле каква гарнитура, тв, или кујна имаш.
Немој да ја намалуваш самодовербата поради тоа, имате мозок, имаш ти, фала богу, ќе си заработиш и ќе обновиш.
Имаме и ние дома, па што, не сакаме да ги смениме, не дека немаме пари ама сепак не сакаме.

Немој да размислуваш така, не троши нерви за тоа, уживај во врската, опушти се.

 

Дали успеа и девер ти/другата золва да заврши факултет и да застане цврсто на свои нозе?

 

Еден да, еден не . Ама по нивен избор. А за застанување на свои нозе, релативна работа е во мк. Не би рекла цврсто ама не е ни лошо.