Здраво на сите! Не најдов слична тема на форумов, па решив да отворам нова. Сакам да споделиме мислења за црквите во Скопје што најмногу ги сакате, во кои често одите и каде чувствувате посебен мир и добра атмосфера. Исто така, ако имате позитивни искуства со одредени свештеници, ќе ми биде драго да споделите каде служат. Би сакала да најдам црква со пријатен, отворен „вајб“, каде што свештениците се достапни, топли и инспиративни. Однапред ви благодарам за сите препораки и совети!
Добро, Вие како ја замислувате Црквата и свештенството? Како место за да Ви биде пријатно со добар вајб? Па црквите не се кафулиња или диска? Треба да знаеме, дека во секоја црква е иста службата, иста е литургијата и ист е Господ Иисус Христос, Кој еднакво повторно и повторно се жртвува и ни се дава на сите нас. За дружба и да ви биде убаво одете по кафулиња, клубови, ресторани, концерти, опери, филхармонии, во зависност од Вашиот вкус. Кога имате некој вистински проблем или потреба да се исповедате одете кај Вашиот парохиски свештеник и ако можеше магарето на Варлаам да му проговори и Светиот Дух ќе проговори преку попот со кого се советувате или пред кпго се исповедате! Во никој случај не правете од црквите опери, а уште помалку немојте да правите гуру центри. Христос, Кого Го бараме во Црквата е истиот и кај најдобриот поп, кој служи со хор на кој и оперскиот може да му завиди, ист е и кај што служи со најгрешниот поп и каде пее псалт, од чие рикање и магарињата бегаат!
За добри цркви би можел да ти препорачам, но со ,,добар вајб" не знам. -Црква Св. Петка, населба Црниче (има чудотворна икона која ја изнесуваат секој петок) -Црква Св. Архангел Михаил, населба Автокоманда -Црква Св. Јован, населба Капиштец -Црква Св. Спас, Стара скопска чаршија -Црква Св. Спас, населба Маџари -Црква Св. Спас, село Драчево -Црква Св. Петар и Павле, населба Горно Лисиче -Манастир Св. Пантелејмон, село Горно Нерези (Средно Водно) -Манастир Св. Ѓорѓија, во близина на село Кучково -Манастир Св. Никита, село Горњани (има чудотворен камен) -Црква Успение на Пресвета Богородица, Пајко Маало -Црква Св. Три Светители, населба Мичурин Црква Св. Петар и Павле, село Ајватовци -Соборен Храм Св. Климент Охридски, Општина Центар
Фала ти што одвои време да одговориш. Разбирам што сакаш да кажеш, и се согласувам дека суштината на Црквата не е во атмосферата или во гласовите на псалтите, туку во самото Присуство на Христос на Литургијата. Но исто така верувам дека Црквата е и духовен дом. И како што во семејство некој родител има дар да те утеши и да те разбере, така и некои свештеници имаат особена благодат да им се приближат на луѓето со љубов, трпение и мудрост. Тоа не е „кафе вајб“, туку духовна топлина што многумина ја бараат во свет што е студен и бучен. Не се срамам што барам свештенник кој ќе ме разбере. Христос не беше далечен и студен — Тој седеше со грешници, зборуваше со самарјанката, погледна со љубов на младиот богат човек. Затоа не правам гуру центар — туку барам Црква како вистинска заедница, каде што ќе можам да растам, да прашувам, да се исповедам, и да не бидам само број меѓу свеќите. Господ е Секогаш Ист – но ние луѓето сме различни. И некој не влегува во храм затоа што не ја знае „суштината“, туку затоа што никој не го пречекал со трпение. Затоа да не бидеме камен пред братот кој се обидува да влезе – туку мост. Кажано е: „Не загасете духот. Не презирајте ги пророштвата. Испитувајте сè, држете го доброто.“ (1 Солуњаните 5:19–21) Шалом, брат
Хело компетно го разбирам твоето прашање Никој не спомна опера, кауфле, гуру центар Само што одговорот не е така лесен, се е премнг индивидуално. Јас посебно чуство и прекрасно искуство имав во Црква „Св. Димитриј“ во Велес Сепак реалистично можеби најдобро би било да почнеш да ја посетуваш црквата што ти е најблиску.....па ако после некое време не се пронајдеш да пробаш во другата во близина.....мада светиот дух е во секоја од нив па можеби треба повеќе посветување и трпение за да допрат некои работи до тебе Сепак слушај се себеси и да им шанса
Да ти кажам од искуство. Не е сеедно кој и како ја води литургијата. Јас живеам во странство, овде ми недостигаат само две работи: фамилијата и наша црква. Во градот во кој живеам, секоја недела има во една католичка црква наша служба со наши свештеници и секако се собираат наши луѓе (бројот не е секогаш ист, најмногу зависи од празници и сл.). Нејсе, свештеникот кој ја води таа црква и литургиите секогаш ми прави да се чувствувам неубаво. Самата појава и експресии на лицето му зрачат со некоја неубава да не речеам негативна енергија. После литургијата, кога ќе почне да проповеда и зборува, секогаш го прави тоа со некој критички и осудувачки тон, едноставно ми влева некој немир и непријатно чувство на вина а и сама не можам да си објаснам зошто. Многупати се имам фатено како сама во себе да си велам дека не се чувствувам убаво и дека едвај чекам да заврши и да излезам. А да не зборам за тоа како отворено си изнудуваат и бараат финансиска поддршка. Знам дека им е потребна ама секој е свесн и нормално дека секој ќе остави колку му се можностите. Еве две години по ред како сме за Водици таму, тој јавно од список со име и презиме чита кој колку пари дал. Последниот пат ми беше толку некако непријатно што заминавме уште пред да се крсти водата и оттогаш немам отидено а не дека не би сакала ако не секоја барем на две недели да одам на црква.
Точно така, јас во секоја црква чувствувам некој душевен мир, одам во црква која ми е во близина, ако сум во можност за некој празник одам во таа црква, во последно време најчесто одев во Св. Петка во Црниче поради чудотворната икона која ја изнесуваат секој петок. @Компир Манџа нели во Стара скопска чаршија е Св. Димитрија?
Знаете, ова е едно од оние пораки што сакаш да ги зачуваш — и да ги споделиш. Зашто почувствував: некој разбрал и почувствувал токму тоа што одамна се обидувам да го изразам. И јас живеам во странство ( овде) и многу често го чувствувам токму тоа — дека недостига нешто суштинско: само да бидеме навистина заедно. Ве молам — немојте да се навредите. Симнете ги, ве молам, розовите очила. Ова не е укор, туку искрена желба да зборуваме отворено: не се сите свештеници исти, и не секоја „црковна атмосфера“ е навистина духовна. А ако никогаш не сте биле дел од вистинска црковна заедница, можеби вреди барем да ги чуете оние што зборуваат со болка, но без осуда? Едноставно сакам да има соборност. Не рамнодушност, не расправии, и не тоа ладно „па така треба“. Туку жива, искрена вклученост. Да не сме само физички заедно, туку навистина заедно. Со љубов, во верата, во вистински христијански дух. Не секој сам за себе, туку… како едно тело.
Разбирам зошто прашањето може да звучи необично. Под „добра“ црква не мислам некоја што е подобра по ранг или вредност — туку онаа во која лично се чувствуваш прибрано, во мир, во присуство на живо духовно заедништво. За некого тоа е храм каде што службата е тивка и молитвена, за друг — каде што свештеникот е достапен за разговор или каде што луѓето не се рамнодушни еден кон друг. Некои го наоѓаат тоа веднаш, некои го бараат со години. Прашањето е лично, не е оценување. И токму затоа го поставив — за да соберам искуства, а не за да правам споредби.
Да, Библијата е иста за сите. И Црквата како Тело Христово е една. Но луѓето сме различни. Различно доживуваме, различно растеме, различно боли — и различно ни говори Бог, токму преку тие моменти. Црквите и манастирите се исти во својата света суштина. Но атмосферата, односот, начинот на кој се пречекуваат луѓето — тоа може да се разликува. И тоа не е за осуда, туку за искрено споделување. Никој не се прави „подобар“. Само се обидувам да најдам место каде што ќе можам со мир во срцето да живеам верата — заедно со други, не сама.
@AmazingJulija имам толку прекрасни предлози… ама не во Скопје. Ако е темава поширока, може. Инаку јас во секоја црква и посебно пак, од секој свештеник не добивам исто чувство. Не знам што е тоа толку дискутабилно, секој одбира во кој ќе верува. Ако е свештеник, не е Бог. И не секој свештеник ќе те ислуша и ќе ти даде совет ист.
Пиши ги слободно твоите предлози @GirlRose . Мислам дека на сите нас, кога сакаме да направиме викенд тура низ Македонија, би ни користеле.
@AmazingJulija мене лично во Скопје, најдобро се чувствувам во Св. Архангел Михаил во Автокоманда. И поповите кои работат се многу фини, кога разговараш со нив не се однесуваат арогантно или осудувачки, напротив, сакаат да сослушаат и многу човечки и приземно разговараат. Духовник немам, што имам со нив разговарам кога имам потреба. На литургија не сум била, одам кога нема народ обично, и искрено мене ми е едно од омилените места општо во градов, каде што си наоѓам мир.
