Преку телефон или во четири очи?

Како ви е полесно да кажете некому нешто, преку телефон или во четири очи?
Зошто најчесто луѓето го одбираат првиот начин, па дури и врски се раскинуваат телефонски, или со порака? Немањето доволно храброст или да се поштеди другиот од болка, срам, страв?

Споделете искуства кога вам некој не сакал да ви излезе пред очи па го одбрал полесниот начин.

 

Секако дека преку телефон е полесно, треба храброст се тоа да се каже во лице.

 

Најчесто практикувам важни работи да кажувам во четири очи, иако два-три пати ми се има случено и преку телефон да искажам нешто. Инаку мене ми се има случено да ми кажуваат нешто преку телефон, затоа што им било срам во четири очи или им било страв од мојата реакција, но сепак кога-тогаш ќе се сретнеш со таа личност, тогаш како ќе се чувствува?! Ми се има случено, една другарка да ми каже премногу работи преку телефон, и утредента се сретнавме случајно во маало кај мене, она избега, ја снема за секунда, па после тоа ми кажаа дека и било страв и срам да се сретне со мене.

 

Отворена сум и кога кажувам нешто сакам соговорникот да го гледам право в очи. Истото важи и кога тој сака мене нешто да ми кажи... Телефонот е за да прашаш некого како е, а не за да објавуваш важни одлуки.

 

Па мене оав преку телефон ми е некако детска работ,тоа е мое мислење.Затоа што кога бев мала така се трудев да ги решам проблемите,или да кажам нешто важно.Од страв тоа да го направам во четири очи.Ама сега веќе тоа што е битно да се разговара или да се реши практикувам да го правам во четири очи.Сега мислам има исклучоци,затоа што моите се далеку од мене па се што имаме да си кажеме си кажуваме преку телефон,меѓутоа мислам дека оваа е сосема друга ситуација.Значи колку и да е тешко некогаш нешто да се каже во четири очи мислам дека е многу подобро така и да се издржи сето тоа.На пример јас не би сакала некој да ми каже несто преку телефон а си го крие вистинското лице,затоа што многу е лесно да се скиеш позади слушалката .

 

Доколку немам друг избор освен телефонот за да соопштам нешто битно или некој да ми каже нешто битно, тогаш ја одбирам таа опција. Ама кога нештото не е толку итно, а сепак е важно или пак кога станува збор за проблеми во врска или раскинување, тогаш секогаш претпочитам разговор во 4 очи. Разбирам дека може да се јави недостиг од храброст, но речиси сите го имале тоа чувство, не е ништо ново и нешто со кое не можеме да се справиме. Користењето на телефонот не е само криење зад слушалката, туку и оневозможува да се пренесе и говорот на телото, гестовите, изразот на очите кои според мене исто така можат да пренесат информации.
Проблемите се решаваат со соочување со нив и со лицето со кое настанал тој проблем, а не со бегање и криење зад слушалката.

 

Секогаш кога треба нешто да соопштам или да разговарам за сериозни работи тоа го правам во 4 очи.Преку телефон најчесто се договарам за тоа кога,каде да излеземе и кога е досадно да помине време.Непосредниот разговор е незаменлив,така ги согледуваме емоциите,мимиките и другите гестови кај соговорникот така што може да откриеме дали тоа што го зборува навистина го мисли.

 

преку телефон ми е малку кукавички,секако полесно е ама јас сум типна човек што сакам работите да ми ги кажуваат директно и во очи,може и преку телефон ама после барам и објаснување во четири очи

 

Кога е важно секогаш во четири очи .Мора да ме гледа и да го гледам.

 

јас искрено незнам што да одберам и тоа и тоа

 

Секогаш ми е полесно преку телефон, а уште полесно преку порака на телефон или имејл. Арно ама некои работи не се кажуваат туку така, па подобро е во четири очи. Некогаш немам доволно храброст за таков разговор.
На една моја другарка дечко и раскина преку смс порака и беше толку потиштена и пред се навредена. Секогаш ми текнува на таа случка кога сакам некому нешто да кажам преку телефон.

 

Секогаш настојувам и сакам да разговарам отворено во четири очи,не преку телефон,затоа што се знае за што служи телефонот,сметам дека за некои работи за кои е потребно да се разговара во четири очи,а се користи телефонот место тоа,тогаш сметам дека е од немање храброст или пак криење на самиот себе си,како и на своите постапки кои нормално преку телефон човек неможе да ги забележи,неискреност во намерата,а не дека е поради тоа да се поштедел другиот од болка,страв или срам.Само незнам зошто на тој начин луѓето се кријат,па исто е,дали преку телефон или разговор во четири очи,секако дека со тоа што сакаш да кажеш некому или ќе го повредиш или не,но мислам дека тие работи кои не се за кажување преку телефон,подобро е во четири очи,отколку преку телефон,затоа што на тој начин не го почитуваш другиот или го избегнуваш и го правиш разговорот недовршен.

 

Најчесто кажувам работи во четири очи. Поубаво ми е така.

 

Секогаш кажувам во 4 очи. Сакам да ја видам и реакцијата, па и да смирам ситуација ако е бурна. Полесно ми е во 4 очи зашто голема улога игра говорот на телото, а преку телефон може да се сфати погрешно пораката.

 

Преку телефон е полесно, а поубаво е во 4 очи.
Може се и сешто да се помисли преку телефон, а и неможе толку убаво да се објасни. Мене порано ми беше многуу страм да зборам со машко,вака очи во очи, и се преку телефон зборев. Потоа сватив дека сепак поубаво е очи во очи,баш појасно се може да се свати.

 

Се разбира дека преку телефон е полесно
за да кажеш нешто во четири очи треба да имаш храброст ..
но јас повеке сакам да кажам нешто очи во очи преку телефон некако ми е незнам .. ко да бегам од вистината или од тоа што треба да го кажам

 

јас сум пропаст! кога сакам некому да му кажам дека ми се допаѓа или го сакам мсн е тука, а кога треба да правиме муабет така со некој што му се допаѓам одма у живо кажувам не така имав случка со тој бивши/"сегашен"/ иден му кажав на мсн дека ми се допаѓа и он таму нешто после па на мсн дека го сакам, па у живо ( од тогаш бевме заедно) и на кај на мобилен порака му пуштив.. знам дека не е во ред што ги кажувам поискрените работи на мсн ама .. у живо ми е срам да го кажам сето тоа што би го кажала на мсн

 

Се разбира дека повеќето ќе се сложат дека преку телефон, месинџер, скајп, Фејсбук чет... или други слични начини на комуницирање е полесно да се искажат.
Комуникацијата “очи во очи“ или “тет а тет“ е поспецифична, поради тоа што се гледа и говорот на телото, израз на лицето...се она што кажува повеќе од зборовите. Имам прочитано дека кога некој зборува, најмногу се забележува говорот на телото, гласот (тон, боја...), а дури потоа содржината на тоа што го зборува.
Иако е подобра и треба повеќе да се користи, комуникацијата во четири очи се помалку се практикува, токму поради тоа што е полесно искажувањето преку новите “модерни“ начини на комуницирање.

 

СЕ ама буквално СЕ сакам да кажам и да ми кажат во четири очи
има случаи кога неможе во живо, па преку телефон или меил мора да се кажат работите, но само ако МОРА.....воопшто не ги почитувам луѓето кои избегнуваат да разговараат во четири очи....знам дека е полесно да напишеш или да кажеш по телефон, ама за мене тоа е кукавички потег

 

Секогаш е полесно некои работи да се кажат преку телефон а не во 4 очи но сметам дека секогаш важните работи треба да се кажуваат во 4 очи без разлика колку е тоа тешко или непријатно. Секој треба да има храброст некои работи да ги реши во 4 очи.