Девојки колку пати сте се чувствувале како да ви потонале сите бродови? Јас моментално така се чувствувам,бидејки скоро сите што ми се убави момчиња се зафатени или се без карактер,искрено многу сум разочарана, само се дружиме и најлошо е кога ке ми се припуштаат а се зафатени.Тоа е ужас за моите емоции
Ужас или не, и тоа е само мало делче од предизвиците и секојдневијата во твојот живот. Можеби ќе ти се засвиѓаат уште ХХХ зафатени, можеби ќе ти се пуштаат уште 1000 „верени“, но токму во тоа лежи и работата, што ти си во потрага по ЕДЕН што ќе го задржиш крај себе, а не дузина. =) Така што, само трпение, без мисли за „потонати бродови“, и ќе наидеш и на оној еден што ќе има и изглед, и карактер кој ќе те плени, а најважно од се’, за другите ќе е зафатен... Но не и за тебе. =)
Па сите сме се чувствувале така во некои периоди. Ништо невообичаено, само треба да знаеме како да ги потиснеме тие чувства, да се бориме против тоа и да не паѓаме во депресии. Па кој немал пропаднати врски, неостварена или невозможна љубов? Тоа е неизбежен дел од животот. И секогаш треба да знаеме дека ќе има подобри денови, само треба да веруваме во тоа.
ахх знам како ти е. ко некоја епидемија да ги има заразено сите момци па нема еден нормален, кој во врска, кој мисли на врска со друга...само ќе ти речам, држи ја главата, штиклите и стандардите високо...тоа што е твое ќе си дојди.
Leala, не знам колку години си, но јас таква бев порано. Кога имав 15 и 16 години и бев мочла! Си имав јас и непрежалени љубави и плачки речиси секој ден. Плачев за дечко и љубоморев кога ќе видам среќен пар (и тој среќен пар е среќен само пред другите или на фејсбук). Не знам дали беше до пубертетот или си имав некои проблеми во главата, ама очите ми беа широко отворени само за да си најдам некој што ќе ме љуби и што ќе ми дозволи јас да го љубам ,безусловно. Смешна сум била знам. Да можам да го врнам времето, би седнала и би учела деноноќно без да се замарам со тие глупости. Не знам ни јас колку мувачи сум имала и такви за една вечер, срамно ми е да кажам, ама секако споделуваме искуства, нели? И тоа надевајќи се дека од тие момци за една вечер би излегла некаква љубов. Глупости!!! И кога престанав да барам по кафичи, по школо или кај и да одам... си најдов еден. И тоа на Сакам книги... Тој напиша дека читал некоја книга од Буковски и јас го аднав на фејсбук. (не дека на сликите беше некој лепотан, ама така ме тераше). Почнавме да контактираме и да расправаме за книги, за музика и филм... и од тоа излезе една прекрасна врска. Неколку месеци сме заедно и навистина се сакаме. Сега сфаќам дека бадијала сум се потресувала и сум се занесувала. И тие порано не сум ги сакала. Ниту пак тие мене. Јас само слепо сум верувала, дека има нешто. Некоја магија... Опушти се и не мисли на тоа. Љубовта полека ќе дојде. А додека да дојде, има многу прекрасни работи во кои можеш да уживаш меѓувреме!
Ми се допадна делот без карактер Тоа укажува на веке созреана личност која не го гледа само надворешниот изглед ,туку бара една комплетност од другата половина. Затоа не очајувај ,дружи се ,контактирај со многу луѓе и што е најважно ,не дозволувај да те совлада тоа непријатно чувство на осаменост во емотивна смисла ,не оддалечувај се од друштовото но и збогати го кругот на познаници и пријатели ,можеби токму во некој од нив ќе го пронајдеш она што го бараш?
Знаеш потонатите бродови ги прогласуваш за подморници чекаат под вода , и кога ке дојде непријателот (машкото што го свигаш) искачаат на вода го опколуваат , се заљубуваат и живеат заедно со 3 деца срекно до крајот на животот
Еднаш само по раскинувањето со бившиот што бевме заедно 10 месеци..... но поминаа 5 од тогаш и го немам толку видено и престанав да се надевам и да мислам на него
Како што гледаш не си сама на многу од нас им се случувало или им се случува истото..и јас ја имам се таа "среќа" да се загледам у зафатени,верени,итн.кои понекогаш и ми возвраќале на флертот,погледите но, мене не ми се допаѓа тоа,едноставно не сум таков тип што ќе расипе некоја врска каква и да е..сфатив дека нема потреба да ја барам специјално љубовта,да излегувам секој ден опседната дека мора да запознаам некого или да се брзам затоа што сум во тие години! Не! Сметам дека се ќе си дојде со време,спонтано кога најмалце очекуваш! Не знам колку години имаш,ама нема потреба да се разочаруваш,тоа е составен дел од нашите животи како што наведоа и мн.феминки погоре!
кога најмалку очекуваш, тогаш ке се појави некој што го заслузува твоето внимание, љубов не заборавај дека за секое тенџерче има и капаче секако дека со сила убавина не бива, и не е ко ти сакаш, туку само по себе ке се случи
eh jas da sum single најубаво е...кога си бев јас така си бев најсреќна али сега па ова па она проблеми милиоооон.....хм зивотот е најубав кога си сама
Исто како Magnolija едно време бев толку занесена во тоа да сум имала дечко и цело време барав и се трудев. Во целото барање налетав на еден сељак што се гледаше дека не е за мене. Откако раскинав со него, престанав да се замарам. И така на 1 Јули го запознав мојот сегашен дечко кој е перфекција и ме комплетира. Не очајувај а и немој да го бараш толку многу и со намера. Врската доаѓа спонатно - кога најмалце очекуваш. Дотогаш уживај со другарки, смеј се и не пропуштај ниедна журка
А јас одсекогаш, а еве и ден денес се загледувам у идиоти. Не ми се сеуште сите лаѓи потонати, али расте очајот во мене... А имам пуштачи, не е да немам. Можда меѓу нив има и карактерни и добри, ама од некоја причина тие ги одбивам без да размислам, а тој што јас ќе го одберам или он ќе ме одбие или ќе испадне тежок идиот. Ама ТЕЖОК!
А, како потонуваат бродовите ако си сингл?? Јас изминативе недели, сепак успевам да се одржам на површината. Можеби е подобро сам/сама отколку во лоша и деструктивна врска. А кога тогаш ќе се најде некој. Некој за утеха или можеби нешто повеќе. Го пропуштив периодот кога требаше да се дружам со другарки, да излегувам, да се пијанчам, глупирам и да уживам во слободата. Јас тогаш -со дечко! Где ми је памет била Сега сите другарки веќе имаат дечковци, го пројдоа периодот кој на мене ми остана неизживеан и се скротуваат, а јас сега ли да се глупирам?? Затоа нема ништо лошо во тоа да си сам. Имаш таман време да си размислиш што сакаш за себе и да научиш да не прифаќаш ништо помалку од тоа. Ма какви потонати бродови, ко да завршил животот. Всушност не треба никогаш да се откажуваме, незнаеме позади кој агол се крие среќата.
Кога бродовите ќе потонат прогласи ги за подморници и продолжи понатаму.. Сите барем еднаш сме биле во ваква или слична ситуација. Тој што ти се допаѓа рецка не ти удира, ти му се допаѓаш на друг а ти не го ни познаваш.. Бев во ситуација кога едно машко трчаше по мене а јас му ги удрив клоците зашто сметав дека сум мала за врска, после кога јас почнав да трчам по него тој фати друга. Во друштво сите парови јас самичка и почнав да се депримирам и да мислам дека јас ќе останам сама на светов и веков, дека мене никој нема да ме сака, блабла...детски ум. Секое излегување ми беше со една цел, да си најдам и јас сродна душичка Кога размислив подобро сфатив дека тоа не доаѓа така..еј ми се допаѓаш, ај да бидеме заедно и баталив. Си се посветив на учењето и по некое време на еден форум почнавме да се допишуваме со едно машко, па испадна дека сме од ист град, па се запознавме и излезе дека учиме во исто школо. Почнавме да се дружиме и така си се наредија работите сосема неочекувано. Затоа немој да се оптеретуваш премногу со тоа. Се’ што е убаво се случува кога најмалце очекуваш
