Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Фемински клуб на читателки (After you'd gone - M. O'farrel)

Еве линкови:
http://thepiratebay.se/torrent/9210715/ ... urier.epub
http://thepiratebay.se/torrent/7818799/ ... du_maurier

 

Фемински клуб на читателки (After you'd gone - M. O'farrel)

Јас ја дочитав...

Колку ме иритираше почетокот, нови ликови плус се така испомешано. Таман ќе се внесеш во нечие раскажување и ете ти, друг почнува да раскажува. На маж ми кога му ја раскажував ваков беше .
Од друга страна пак ми се виде интересно, оригинално таквото раскажување. Единствено не ми се допадна што немаше никаква разделба (освен нов ред) помеѓу раскажувачите, па понекогаш се враќав наназад да видам кој сега раскажува. Исто, интересно беше раскажувањето за Алис, во прво и трето лице.
Речиси до самиот крај на книгата не добив впечаток дека Алис се сеќава на сите тие случки додека е во кома...
Ликовите во книгата многу убаво се прикажани, поготово нивните карактерни особини. Алис, Џон, Еспет, Ан, Бен, Даниел...
Во многу делови уште од самиот почеток се вртат реченици поврзани со самоубиство. Не сака да продолжи понатака бидејќи не гледа смисла во животот без Џон. Дополнителен мотив за тоа е кога ќе открие дека мајка и се среќава со друг човек, кој таа ќе го препознае како нејзин биолошки татко. Тогаш губи се.

Оваа книга е навистина тажна... суровоста на животот, предавството, губењето на најдрагата личност. Како би продолжил човек напред? Иако сака да отиде кај Џон, животот пак се враќа во Алис.
Воедно крајот завршува така... нов почеток, нова борба, неизвесност, празнина...

 

Фемински клуб на читателки (After you'd gone - M. O'farrel)

Слабо дискусијата за оваа недела

Инаку јас почнав со Ребека, па сакав само да ве предупредам дека е малку потешка за читање. Му ја позајмив на дечко ми, он ја има во печатена верзија и баш на задната корица го пишува ова


Освен тоа, стилот е малку поинаков, со оглед на периодот за кој е пишувана. Ама ако ја читате малку повнимателно, не би требало да имате проблем. Јас прочитав неколку глави, малку поспоро ги читам, ама ги разбирам.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

After You'd Gone ја барав нешто повеќе од две години. Подолго време ја немаше на интернет па маката морав да си ја споделам со некого (читај: L-enna). И кога конечно стигнав до торент, прво нешто што ми текна беше нејзе да и го пратам. Не прашувајте колку бев возбудена.



За мене беше прекрасно четиво земајќи ја во предвид денешната модерна „литература". Во една рецензија прочитав дека Меги припаѓа на групата автори кои што премногу си ги сакаат ликовите. Не можам а да не се согласам. Браво за уникатното раскажување.

Намерно не навлегувам во содржината, ја читав не толку скоро, некои работи ми се заборавени.
Ми се допадна крајот.


Пролистав малку од новата книга и од тоа што го видов искрено не знам колку ќе ми се допадне ама ќе и дадам шанса.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

^ Што знам, јас почнав да се сомневам дека се обидела да се самоубие, затоа што несреќата ѝ се случи откако ја виде мајка ѝ со љубовникот (за кој сфати дека ѝ е татко). Доволно беше тоа што уште патеше по Џон и не можеше да се врати во нормала, па тоа уште толку ја потресе. Кога го фати возот за назад, целата беше избезумена, може и не знаела каде се наоѓа. Да ѝ се случеше несреќата пред тоа, ќе бев уверена дека е самоубиство заради Џон. Ама вака... што знам, мислам дека повеќе би била љубопитна и би сакала да го запознае татко ѝ, отколку да се фрли пред кола. Некако, добив чувство дека не беше при себе во тој момент.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Секаде каде што прочитав кратка содржина, го пишуваше истото:
... A few hours later, Alice is lying in a coma after an accident that may or may not have been a suicide attempt.

И сега испаѓа дека уште во прологот ни е даден одговорот на прашање.
Освен тоа, мислам дека првата реченица (The day she would try to kill herself, she realised winter was coming again) се однесуваше моментот кога Алис лежеше во креветот дома, уште пред да отиде кај сестрите. И пред да дознае кој ѝ е вистинскиот татко.

И после овој момент:
Her body didn’t seem to be getting the right spatial information from her brain: she reached for the handle to pull herself across the crevasse, but missed, swayed and lurched backwards into a man standing behind her.

Јас ја замислував како замаена, мислам дека не беше ни свесна што прави.

Јас додека ја читав книгава, цело време го барав одговорот. Што всушност се случило.
Ако авторот ни открил уште во прологот дека се обидела да се самоубие, некако ми нема смисла целото читање на книгата. Ќе испадне дека сме ја читале само колку да видиме која е причината. А кога Џон умира, веќе ја знаеме.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Само јас и Dzingrlaka се сложуваме за книгава, изгледа.

И јас едвај чекав да ја прочитам, знаев дека ќе е нешто добро. И не згрешив.
Насловот беше првото нешто што ме привлече, а потоа и првата реченица - The day she would try to kill herself, she realized winter was coming again. И останав 2 дена пред компјутер за да ја дочитам.

Нарацијата на книгата ми беше нешто скроз ново, ама ми се допадна многу. Сакам кога авторот ме шета од еден момент и простор во некои други, наместо да ги опишува настаните хронолошки. Имаше некои небитни моменти, но тоа не ми смена многу.
Потоа, ликовите беа многу добро прикажани, особено Алис. Се соживеав со неа, и низ проблемите, радостите, тагите и емоционалните кршења. Особено кога се сеќаваше на времето поминато со него. Можеби тоа беше така зашто минував низ тажен период, не знам.
Инаку приказната околу умирањето на Џон ми беше како дежа-ву.. веројатно имам гледано нешто слично во филм или серија.

За тоа дали пробала да се самоубие или не, јас мислам дека пробала. Сета тага поради смртта на Џон и сфаќањето дека нејзиниот живот бил основан на лаги, си го направиле своето. Не сакала да живее повеќе, зашто светот и` бил срушен. Особено без Џон, како што кажува тука:
I still cannot believe you have gone. Before this, I used to wake up and wonder for a split second why I had this weight of grief pressing down on my chest and why my pillow was wet. I used to forget because it was just absurd for me to be without you.

На крајот, кога го слушнала гласот на таткото на Џон (кој имал сличен глас на неговиот), тоа ја разбудилo, мислejќи дека тоа е Џон. Можеби звучи злобно, но мислам дека откако се разбудила пак посакала да умре, зашто сфатила дека тој не е тука и дека сè е бесмислено, повторно.

Сè на сè, многу добра книга која ми остави добар впечаток. Од поновиве книги кои ги имам читано, оваа ми е меѓу омилените.

Неколку извадоци кои ми оставија впечаток во споилер.

Спојлер

- How did she fall so in love with him that she feels her very sanity is threatened by the possibility of their parting?
- Life without him was such a ridiculous impossibility that I refused to let doubt make any impression in my mind at all.
- What can I say about the time we spent in each other's lives? That we were happy. That we were barely apart. That, fleetingly, I would get that vertiginous, towering feeling of knowing another person so well that you could actually see what it would be like to be them. That I never felt incomplete before I met him but with him I felt finished, whole. What else is there to say?
That I loved him more than I ever thought it was possible to love anyone.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Прекрасна идеја и иницијатива ви е клубов на читателки! И јас се придружувам, еве само што ја симнав Ребека и уште од вечерва се фрлам на читање. Само да ме информира некој, 1 или 2 недели е рокот за читањето ?

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Мислам дека животот на Еспет беше подетално раскажан колку за споредба помеѓу мајката на Алис, Ан и баба и`, Еспет. Алис многу повеќе ја сака и почитува баба и`, отколку мајка и`.
За разлика од Еспет, Ан е доста ладна, се мажи чисто од корист, без љубов, постојано сака да е во центарот на вниманието. Имаше моменти кога ми беше жал за Ан, ама дефинитивно не беше прикажана како добра личност, ми беше одбивна на крајот дури. Бен е прикажан како многу добар и грижлив син, сопруг и татко. За Даниел нема многу, ама пак се` е јасно.

Ако не беше раскажана на ваков начин можеби би се изгубила во морето слични книги.
Неможам да кажам дека ми го одзеде здвиот, ама беше ок.

Е сега, за „Ребека“. Јас ја симнав од првиот торент и ми ја отвара малце чудно. По два реда и после празно, па пак два реда и празно и се така. Ме нервира, како песничка изгледа, неможам да се сконцентрирам да ја читам како приказна. Дали и кај вас е истото или до мојот читач е работава? Други книги преку истиов читач ми ги отвара нормално...
АнаКаренина прикачи слика со табела за книгава... кај може да видам во која категорија е мојава која што не е печатена? Баш ме интересира.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Мислам дека на стандардни изданија на книги нема таква табела
Оваа што јас ја имам, дечко ми ја доби како награда за најдобро напишан есеј на англиски по повод European Day of Languages. Издание е на Penguin Readers кои во соработка со Longman печатат најразлични книги и притоа пишуваат за кој левел англиски се наменети.

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Премногу се опишувани детали и непотребни ситуации,ама ми се допаѓа книгата.Онака е пишувана што кога си ја читам си ги замислувам ликовите со британски акцент и летаат страниците.
Инаку кога ја барав видов има филм „Ребека“ од 1940 од Хичкок снимен..Здравје кога ќе ја прочитам,може да се ѕирне!

 

Фемински клуб на читателки (Rebecca - Daphne du Maurier)

Јас ја дочитав, па почнав друга во меѓувреме.
Си спремив кратка критика, ќе ја пишам во среда. Јас во принцип не сакам развлечени приказни, ама оваа некако ми летна, по цели денови останував во фотелјава да ја читам. Не е од оние книги кои би ги читала по втор пат, ама лично ми се допадна. И сега ми се уврте британскиот акцент ви глава