Фемински κлуб на читателκи (Every Smile You Fake - Dorothy Koomson)

Јас ја почнав синоќа новата книга и скоро третина сум прочитала во еден здив. Сега се убедувам да ја оставам некако барем до задутре ако успеам - утре бранам дипломска, имам друго за читање.

 

Јас ја дочитав Let's Pretend This Never Happened, ќе пишам по некоја забелешка во темава колку да не ни помине така книгата.

Кога читав статии за најдобри Comedy Books, оваа најмногу ми фати око според она што го прочитав на goodreads. Во 50 коментари со 5 ѕвездички полни со импресии, имаше по една или две критики, дали за хуморот, дали за начинот на пишување. Уште кога прочитав дека книгава добила Goodreads Choice Awards за 2012, очекувањата ми беа прилично високи. А не добив ни десетина од тоа што го очекував.
Мислев дека ќе биде забавна книга исполнета со добар хумор, ама мене ми беше на моменти мачна за читање со трагични настани (кои претпоставувам требало да бидат смешни). Начинот на пишување не ме изненади, затоа што прочитав дека Џени е уствари блогерка, чиј блог станал многу популарен и така дошло до краен производ - книга. Ме изненадија сликите, па на моменти се чувствував дека го скролам нејзиниот блог

Не знам дали Џени во реалниот живот е таква каква што се прикажува во книгата, ама јас најсериозно мислам дека ѝ фали некоја жичка. Или ептен е drama queen, па од секоја ситуација беспотребно прави драма. Не знам, ама како и да е тешко на мажот ѝ Виктор кој веќе 17 години ги трпи нејзините каприци.
Имаше неколку интересни и смешни моменти во книгава, имаше и тажни, на пример кога раскажуваше за тоа дека два пати го изгубила бебето. Кога ја опишуваше нејзината психичка состојба, тие моменти кога ѝ кажуваат, па кога излегува од болницата како споулавена... можев да се соживеам со нејзината болка и ми беше ептен жал за неа.

Што се однесува до комичните моменти - има луѓе кои вродено имаат смисла за хумор, едноставно се такви и од секоја ситуација знаат да направат да биде интересно. Ама има и такви кои присилно се прават смешни и добиваат спротивен ефект - одбивни се. За Џени не знам што да кажам, некако нејзинава смисла за хумор ми делуваше усилена, како да не беше природна во книгава, како да сакаше да се направи што е можно понитересна и смешна. На моменти дури и ми беше напорна

Сума сумарум - немаше ништо да пропуштам ако не ја прочитав книгава, можеби единствено немаше да научам некои работи за дивите животни

Новата книга ја ставив на киндлот, во моментов читам една друга, па ќе продолжам со таа. Како и да е, до следната недела ќе ми биде прочитана и ќе ја коментираме

 

Девојки до каде сте со книгата? Јас не можев да ја испуштам од раце книгата, вчера сабајле успеав да ја дочитам, сега ја читам втората Down London Road. После кога ќе правам пауза, ќе пишам впечатоци.

 

Јас сум до 28%, ама некако ми е очајна книгава Ми личи на Raw, не се сеќавам со кого ја читавме во клубов. Ептен клише моменти има, не знам како ќе биде понатаму.

 

Јас се навлеков на книгата уште од самиот пролог. Ми се допадна стилот на пишување и сите дијалози, а имаше и добри цитати, но не бев посебно импресионирана од целата приказна. Првата половина од книгата посебно ми се допадна, поради тоа ѝ давам оцена - 3.5 и ме копка што понатаму се случува со главните ликови затоа и ја почнав втората книга од серијата. Морам уште на почеток да ја споредам со 50 Shades of Gray, и оваа е книга што или ќе ти се допадне премногу или воопшто нема. Мене ми се допадна, но не премногу.

Почетокот ми беше ептен ветувачки - млада проблематична девојка со мистериозно минато случајно запознава презгоден, секси алфа мажјак. Симпатична ми беше нивната прва средба, а богами и втората. Искри на сите страни, иако прилично долго се воздржуваа дури не се договорија да бидат friends with benefits. Ја осетив хемијата меѓу нив, нивната привлечност и страст, но не и нивната љубов. Потоа некаде на средина ликот на Брејдн се трансформира во брат близнак на Кристијан Греј. И тој исто така има проблеми и трауми од неговата мајка, но во случајот главниот акцент не е ставен на неговите трауми, туку на оние на женскиот главен лик.

Џоселин како лик не ми се допадна. Ок - имала тежок живот, поминала се и сешто ама попесимистичен и позатворен лик не сум сретнала во книга. Пробував да ја сфатам некако, ама не се поврзав воопшто со неа. Цела таа драма што ја правеше ми беше патетична. И уште една сличност - и неа после неколку средби, семејството на Брејдн ја прифати и "посвои" исто како Анастасија во 50 Shades of Gray, како Бела во Twilight, но веќе видено и тоа...

За споредните ликови што да кажам? Ми се допадна Ели, мила, забавна, најпозитивниот лик ми беше во целата приказна. Но и таа како и главните ликови, а и другите споредни имаа сериозни проблеми во главата кои ги негираа и избегнуваа да ги решат.

Сума сумарум во неколку зборови - бледа копија на 50 Shades of Gray.

 

Јас штом претходната ја дочитав, ќе ѝ се запнам и на оваа Обично оставам лоши книги и не жалам ако не ги дочитам, ама од дадена книга во клубов не сум се откажала Бидејќи ставив еден куп книги на киндлов, кога почнав да ја читам прво помислив да не сум отворила некоја друга по грешка Некако сосема друга замисла имав. Не го прочитав мислењето на @sia.bella заради спојлери, ама претчувствувам дека и онака цела ќе ја предвидам, барем така ми тргна уште од сам старт.
Како и да е, ќе ја дочитам, па ќе пишам и јас во темава.

 

@AnaKarenina Ако ја читаше 50 Shades of Gray и се заљуби во Кристијан - читај ја, ако не послушај ја @RainBow

 

Ја немам читано, една другарка ми рече дека ќе ми ја тресне од глава ако земам да ја читам Ми вика: Абе не е за тебе, ти го знам вкусот, ќе те изнервира само
Оваа сигурно е подобра од минатонеделната книга, а и лесно се чита, барем не ми е мачна

 

Леле Реин, до толку ли ти беше лоша? Претпоставувам дека од главната хероина било предизвикано превртувањето на очите, во тој случај те разбирам.

 

За вкусовите не се дискутира. Јас ако ви кажам дека пред една година бев "заљубена" во Кристијан Греј, нема да ме избркате од клубов?

 

Јас конечно ја дочитав книгава, отворив Word да напишам по некоја забелешка и искрено не знаев од каде да почнам.

Прологот не беше толку лош, ама мислев дека понатамошните настани ќе имаат малку поинаква димензија. Мислев дека ќе се сконцентрираат на животот на Џоселин откако го губи семејството, нејзиното помирување со минатото и борба со сите нејзини issues, нејзиното пронаоѓање на себеси и обид да продолжи понатаму на цврсти нозе. Да ѝ беше таква улогата, ќе ми се допаднеше многу повеќе. Вака испадна само една несозреана девојка која лута низ животот и има очајна потреба од нечиј авторитет. И ете го пронајде – во тип креиран според веќе познат шаблон. Богат, згоден, со секси тело, неверојатен во кревет ... Смачено ми е од ваков профил на мажи во книгите и филмовите. Мене Брејдeн воопшто не ми беше симпатичен како лик. Толку егоцентричен и посесивен, тип со силна желба да доминира во врската до тој степен што ѝ кажуваше на Џоселин дали да ја носи косата пуштена или фатена, и како некој разбацивач го тепашe секој што ќе ѝ се приближи. А оваа па, како некоја заљубена тинејџерка, сите тие негови каприци ги гледаше како доказ за неговата заинтересираност за неа. Можеби идејата на писателкава за Брејден била да креира лик кој ќе освојува со неговата самодоверба, ама мене искрено ми беше крајно арогантен. Џоселин пак, ми беше многу себична и толку иритантна со тоа нејзиното “I don’t do relationships.” И на крај дозволи овој да ја искористи за да му биде некаква придружнична и секс френдица? Достоинство што се рамни со 0. Воопшто не ми беа симпатични како пар, испадна дека нивната врска се базира само на добриот секс. Имаше страст, ама ми фалеше некоја поврзаност меѓу нив, нешто повеќе од wet panties, hard dick.
“Just for that, I expect you to wrap that dirty mouth of yours around my cock tonight.” - Ох, колку романтично.

Дијалозите ми беа очајни, до тој степен што на моменти се смеев. Особено при таквото филмско влегување на некој од ликовите во некоја дискусија, од нигде никаде. Вака кога ќе размислам, ми се чини нема лик што ми се допадна. Можеби Ели на моменти ми беше симпатична, ама толку ми беа детски игрите меѓу неа и Алекс.

И ми имаше некои нелогични работи во книгава. Брејден е милионер, а се вози со такси. Џоселин наводно е богата наследничка, а работи како келнерка. И која коинциденција Џоселин да ја мерка истиот тип со кој всушност бившата жена на Брејден го изневерила. Тоа па со Ријан и целата фрка со запросувањето (испадна другарка ѝ на Џоселин има уште поголеми issues од неа) ми беше сосема непотребно. Веројатно писателкава сакала да ѝ даде малку длабочина на Џоселин, да не биде толку бледа, не знам. Ама тоа можела да го постигне на друг начин, вака тие два ликови баш ми немаа смисла во приказнава.

Сé на сé – книгава ми беше многу предвидлива. Братот на Ели е всушност типот од таксито, Ели има некој здравствен проблем, Алекс е вљубен во Ели, Брејден и Џоселин се впуштаат во некаква врска која на крај најверојатно ќе заврши со брак. И така...

Приказната е клише, дијалозите исто. Се обидувам да извлечам нешто добро од книгава, ама па ни стилот на пишување не ми се допадна. Jesus C, crap, fuckity, crap, fuck...
Ни секс сцените не ми беа нешто посебно. Баш на гр прочитав еден коментар - Don’t just tell us she had an orgasm, describe it!

 

Ќе ставаме одма нова книга или веќе читате нешто друго? Јас сум за трилер, но немам некој конкретен предлог освен Ловец на души - Каризи. Ја имате читано?

 

Јас сум до пола со The Hours, до утре би требало да ја дочитам, така што ќе ви се придружам. Оваа од Каризи ја има на англиски? Како е оригиналниот наслов?