Што мислите за луѓе кои се натпреваруваат со други луѓе и свесно го покажуваат тоа?

Сум видела дека ова е честа појава кај нас. Луѓето се натпреваруваат со браќа, сестри, роднини, комшии, пријатели и дури не го ни кријат тоа. Во смисла „види ме, јас сега земам повисока плата од тебе“, „види ме кај бев на одмор, ти не си бил“ и слично. Свесно и намерно покажуваат дека се завидливи и дека сакаат да бидат подобри од некој. Мене тоа не ми се доаѓа воопшто, затоа што ништо не е вечно. Ако годинава патуваш повеќе од некој друг, не мораш да се истакнуваш, фалиш, да нагласуваш, затоа што утре тој некој ќе патува повеќе од тебе. Ако ти денеска купив убав автомобил, во иднина и соседот може да купи поубав итн. Кое е вашето мислење?

 

Интересна тема.
Не сум видела луѓе кои дирекно го покажуваат тоа,туку наоѓаат друг начин да го направат тоа.Пример покажуваат и споделуваат слики од скапите одмори за на тие од другата страна да им ја предизвикаат љубомората.Обично тие луѓе премногу се фалат на материјалните нешта,а во душата немаат ништо.

Исто и со учењето кај нас е така.Многу сум среќна кога се натпреваруваме кој повеќе знае,кој прв ќе покаже дека научил и сл.,ама има и деца кои еднаш ќе научат и потоа ќе ги исмејуваат тие што не научиле.

Не ми се допаѓа ова однесување,бидејќи со самите зборови и покажувања што ги прават ваквите луѓе,можат да предизвикаат тие од другата страна да се навредат или обесхрабат.

 

Социјалните мрежи, па и форумите, се и те како некој вид на натпревар помеѓу луѓето, свесно или несвесно покажани.
Кој што јаде, пие, каде шета, што облека носи, со кого се сликал итн.
Не е секогаш во негативен контекст тој "натпревар".

 

Знам дека има многу овакви примери, за жал ги познавам и лично.
Не знам само дали мислат дека треба да бидам љубоморна кога се фалат со материјалните добра што ги поседуваат?
Јас не им ја разбирам целта воопшто, со која цел го прават тоа, што сакаат да добијат за возврат од другата страна, или само си го билдаат егото.
Како и да е, и што и да им е намерата и целта на крајот од денот не ме интересира, немам некое посебно мислење за таквите личности, освен дека се премногу примитивни и евтини.

Можеби и такво време дојде, кога материјалното се става на прво место, и луѓето се ценат според тоа колку имаат, па сиротите така сакаат да се истакнат и да бидат ценети.

 

Широко им поље не сум љубоморен, амбициозен сум и сакам да бидам најдобра верзија за себе а не за другите да ги импресионирам.

 

Neka se natprevaruvaat ne mi preci,ni me interesira,a sekogas sum im konkurencija na nesposobnite i zatoa taka,gi ostavam da si praat kef na dusata...ne se na moe nivo ni mozat da me stignat,ne pravam natprevar so nikoj zosto sekoj si e za sebe nesto posebno,koga ke go razberat i tie toa ke im bide podobro.vo meguvreme samo napred,ve ostavam do kraj,uzivajte ic ne mi e gajle

 

Ја се натпреварувам цел живот и со себе и со другите.
ама не ко шо пиша Тања. Не пример да им викам на другарки, а ја сум попаметна. Си го праам тоа преќутно. Иако сакам да доминирам, пазам на другите истовремено. Гледам да имам подобри резултати во било кое поле.
Цел живот сум со натпреварувачки дух. Што некогаш и ми се исплатело.

 

Воопшто не се согласувам.
Зошто секогаш мислите дека ако некој споделува на социјалните мрежи само сака да се покаже.
Зарем е дозволено да се споделуват само одмори на подостапни дестинации за не дај боже да помислат луѓето дека се фалиш.

Постојат луѓе кои имаат доволно пари и можат да си дозволат скапи одмори. И споделувањето слики од истите не го гледам како фалба. Иако да, познавам личности кои се натпреваруваат и со одмори и со облека и со тоа која поголема забава ќе направи. Дури знам дека се подигаат кредити за само да се пофалиш дека си бил на одмор на егзотична дестинација. Демек ако може тој/таа, можам и јас.
Многу многу погрешно мислење. Ама на крајот од денот не ми е ни гајле кој како решил да го живее животот.
Секој за себе.

 

@Tanjamm Во одредени ситуации се е до перцепцијата. Понекогаш човек може да е незадоволен од својата лична ситуација, па поради тоа да му изгледа дека секој друг се фали и провоцира.

Ако комшијата купи Ферари, не може дома да го стави во плакар, а и од друга страна, радост ќе му биде Богами и на мене

Од друга страна, за луѓето што навистина си создаваат натпревар во својата глава со останатите, тоа би рекла дека е болест.

Едноставно немаат свој личен идентитет и патат од тоа да се во центар, бидејќи природно не можат истото да го постигнат.

Поради такви некои ситуации што ги имам доживеано, јас лично започнав среќата и успесите да си ги кријам.

 

Не, не, не мислев на такви ситуации, демек има Ферари па треба да го крие. Пример пред некоја година имав еден кариерен успех и една познаничка се опседна со тоа дека мора и таа да го постигне истото, да го има во биографија, ама буквално не ни криеше дека се натпреварува и споредува. Ме малтретираше по телефон, да и дадам насоки, совет, копаше по контакти и до ден денес не успеа да ја реализира намерата, ама беше ептен очигледно дека се натпреварува и коментираше „ееехх, ти сега го имаш тоа искуство, а јас не“. Скоро си почнав нов проект, скоро никој не знае, освен домашните на кои им спомнав за идејата.

 

И не ја спомнувај воопшто на други. Само твоите дома секогаш и искрено ти посакуваат добро.

Ти посакувам успех.

 

Ова е нешто друго и е потребно секој да има доза од него во себе. Конкуренцијата треба да се сфаќа како мотивација, за подобра верзија од себеси.

На темата би искоментирала дека кај овие луѓе преовладува комплексот на нижа вредност, па преку овие работи пробуваат да се вреднуваат себеси. Не прават љубоморен никого освен истите како нив. Среќен и задоволен човек, кој ја знае својата вредност, не познава чувство на љубомора.

 

Во фамилијата и комшии прилично имаме вакви луѓе.Кај нас дури и тоа не го праваат по тајно,мора да е јавно со погласен тон да ги слушнат сите.Братучеда од мајка ми кога јас се запишав на факултет и рекла на мајка ми епа сега и ние в година ќе ја запишеме ќерка ми да не биде ништо покуса од вашава,оти утре кога ќе заврши и ќе се вработи ќе се фалите вие а ние ќе нема со што да се фалиме,отворено баш вака и рекла.И следната година поставила во двор благи,сокови,мезе и ги викаат луѓево де комшии де роднини по пат,по телефон ја запишав на факултет ќерка ми.Како јас за комшии и роднини да се запишав на факултет и за да се фалам оти немам попаметна работа, не дека ми беше животна желба онака за фалење.Комшијата кога се вработи и купи кола ја паркира пред влез и застанати како на смена да се пред влез не застанува сите и кажува немој да мислите дека некои непознати се со колава дека е модерна и нова, од Ххх е ја купи ,излезете видете ја скоро пред влез е паркирана,а вие немате таква брза и јака кола ,знаеме вие тогаш и тогаш ја купивте ама не е голема како нашава,комшија Ххх сега ја купи ама мала како конзерва па тоа не е кола,а ги гледаш богати земаат високи плати.Хххх ако сега се вработи најскапа кола купи,никој немате ваква во зградава.Ама затоа нивната кола е најубава таква никој нема во Македонијава.Баба ми кога замина вујко ми и вујна ми во Швајцарија,се преселија и ми вика, ете вујна ти и факултет заврши и успеа во животот таа работи таму и таму за голема плата ,а ти овде за леб да си купиш ќе немаш џабе ти е се џабе учиш,таа имат вакви дипломи,такви сертификати ти немаш,никој од фамилијава немаме Швајцарија само тие замина,најспособни испадна.А не работат по струка ни тој ни таа,битно имаат дипломи и сертификати за во фиока и фалење по роднини и комшии.
Ваквите дефинитивно се луѓе кои не се свои,сакаат да бидат како тебе и мене ,сакаат да се фалат,немаат животна цел,се лубоморни оти си успеал.За мене овие луѓе се неисполнети,па барат некако да се докажат.Еве Тања ти напишав и јас слична ситуација со факултетот штом оди таа ќе оди и ќерка ми,така и со колешкава твоја битно и е да има таков сертификат по секоја цена само зошто ти го имаш,не дека сакала туку морала поради тебе,да не е покуса таа.
Оправдувам пример сакаш да се докажеш да направиш кариера,да научиш,да бидеш прв,да се натпреваруваш ама не за да ги понижуваш другите и да се фалиш,туку оти тоа ти е цел,си се трудел,си вложувал да успееш.

 

Несреќни се.

 

Не е работава дека нешто ќе ти сменат, туку ваквите примери создаваат некое чувство на мала нелагодност. Ако сакаш да не се вовлекуваш во вакви ситуации, треба скроз да се изолираш од околината, а тоа е невозможно. Кога објавував фотки по социјални мрежи, добивав коментари многу сум шетала, а сега скоро се сретнав со еден роднина и ми вели „де бе ти, само работиш, што ќе им правиш на парите, не шеташ никаде, а види ме мене“. Човекот инаку оди по кафулиња во градот, ама тоа не е шетање. Му велам, бев таму, таму, набројувам. И онака со неверување „еее кога си била, па фотки немаш објавено“, па некои гримаси чудни и не знам што. Глупости.

 

@Tanjamm Луѓето секогаш ќе си зборуваат. Наше е да ги правиме нештата лично за нас и да не ја впиваме туѓата негативна енергија.

 

До воспитувањето е,од мали нозе.

Има разлика меѓу:
- Биди најдобата верзија од себе за да те сакаат сите. и,
- Биди најдобата верзија од себе, за себе.

И сега, првото зима голем замав и најчесто е истакнато меѓу фамилиите. Од мали нозе децата ги запишуваат на курсеви, на разни рекреативности и самите родители ги фаворизираат сопствените деца.
Пр. “ Го запишав моето на курс, најдобар во категоријата” и нормално детето го сфаќа тоа ко нормална фалба а всушност е истакнување. Нив тоа им останува во глава и секое нареден успех го прави дека успева да го сакаат другите, да го обожаваат не сфакајќи дека другите едноставно не го сакаат, не им прија неговата постојана фалба.

Од лична перспектива сум имала ситуации ама не сум била зајадлива. На секој туѓ успех сум се радувала.
Та за ова време колку работам многу луѓе сами се наместија обидувајќи се да ме наместат мене.

Како сѐ они се најдобри, како они најдобро работат. Како они знаат сѐ, ама при прва бејла “Ало Бубо..”
На почетокот им помагав, после престанав да одговарам на повици.

Најјаки ми се оние кога ќе ми речат ти од Малта немаш никаде искочено, а јас пола Европа и цел Балкан ги имам прошетано.
И не мора никој да знае, јас си знам и тоа сама шетам. Е не може секој сам да шета,сила е тоа. Храброст треба.

Најјаки ми се оние кои ќе ми речат “зашто купуваш скапо” лоол си заработувам си купувам со мои пари што сакам. Јас дури не им возвраќам ја менувам темата им велам “чао”.

Сега баш вчера имав дешавка,уморна едвај гледам колегата ме давеше за домаќинките. Како жена му била домаќинка, како него не го мрзело да готви, како пиел вино пред да дојде на работа, како он живеел живот. Како мене ме мрзело да готвам, па зашто сум купувала готова храна, па како сум можела да бидам уморна па тоа домаќинлук
Викам друже фаќај си патот оди одмори си душа, искористи си ден. Сечам на пола, не ме интересира. Секој за себе.

И не е его во прашање, туку незадоволност и огорченост во животот, од монотонија. Пак ќе кажам воспитанието од мали нозе има најголема улога.

 

Ќе тргнам од децата т.е од родителите на децата. Некои (не знам зошто) имаат потреба да ги споредуваат, ги тераат да се подобри од одредени другарчиња. Никако не смее друго дете да е поуспешно во нешто.
Баш пред некој ден син ми разочаран за некоја случка по физичко - неговиот тим изгубил. Еден саат му објаснував дека не може некој во се да е најдобар. Дека некој ќе е физички поспремен, на некој повеќе ќе му оди математика итн.
Дали се свесни дека со тоа што ги форсираат да се први во се, само им набиваат фрустрации и комплекси.
Дури ми се случило да се слушнам со мајка на дете од училиште и да ми каже дека син ми бил пофален или прв го предал тестот и сл. а детево изумило да ми каже.
Значи нејзиното дете од преголемата потреба да е подобро од моето раскажува дома и за моево.
Постирање слики од одмори, зошто да не. Се што е за око убаво, а притоа не е нападно - прифаќам.
На некој му тргнало повеќе во животот, вложил повеќе време и труд и успеал повеќе да си овозможи. Ние ја гледаме на социјалните мрежи убавата страна, а таа другата не ни е прикажана.
Јас се радувам на сечиј успех кој е постигнат со труд.
Не се споредувам со никој. Си го живеам животот по мои правила.
Не ме интересира кој каква кола вози.
Не ме интересира кој каде бил на одмор.
Можеби би прашала за искуство или ако ми е некој близок па да ги сподели впечатоците.
Не се натпреварувам со никој во животот освен со самата себе.
А тие што гледам дека се споредуваат со мене не ги сакам во своја близина

 

се сложувам од збор до збор со пишаново. Кај син ми во класот има девојче, ќерка на директорот во болницата и мајка му работи во фондот за здравство. Карактерно е за нигде (тоа настрана) ама мора да е на сите курсеви запишана на сите секции на сите натпревари.... Јас искрено се чудам.

Од друга страна сакам да кажам дека има една поговорка - кој се фали ништо не добива. И за жал имам видено многу случаи каде тие што се фалеле како напрајле нешто wow кармата ги стигнала и ги спуштила на земја.

 

Едноставно мислам дека се болни и полни комлекси.