"Животот е премногу краток за читање лоши книги"

Феминки и Феминковци, туку што прочитав: „Животот е премногу краток да би читале лоши книги.“
Па, би ве запрашала како одредувате дали некоја книга е добра или лоша? Дали постојат правила, критериуми или пак, сенс е во прашање?
Мојот таканаречен критериум е следниов: Ако не ме „дирне“, сматрам дека залудно си го трошам времето.
Која е поентата ако не можеш да си створиш визуелизација на прикажаните ситуации, ако не ви пробуди било какви емоции... Било да се поврзани со смеа, тага, копнеж, страст, емпатија...

Ако не е добра темава (досадна е или нема смисла), или пак сметате дека е дупла: КЛУЧ НА ВРАТА

 

@Ketchup исто ... 30та страна ми е круцијална. До 30та ако 'не ми фати умот', ја оставам.

Иначе, зависи од вкусот.
Не секој сака да чита филозофски книги, не секој сака љубовни романи, не секој сака трилери итн..
Плус, и во секој жанр има различни стилови на пишување, различни теми се обработуваат...

Колку пати, светски бестселери ми биле ужасно досадни... Верувам и на други им се случувало.
Не може да се повлече линија: оваа книга чини-онаа не чини и да важи за сите луѓе исто.

 

Според мене нема лоши и добри книги, постојат само книги кои ни се интересни и оние кои ни се помалку интересни . Од секоја книга може да се извлече некоја поука и порака. На нас е само колку ќе се потрудиме да ги откриеме.

 

Некако не се сложувам со оваа констатација. Нема критериум, барем не е исто за секоја индивидуа, која книга е добра, која е лоша. Многу книги биле напишани од почетокот на човештвото па до ден-денес, и се уште се пишуваат. Голем дел станале светски класици, познати и признати насекаде, а друг дел останале тотално анонимни и непознати.

Критериумите според кои една книга е добра/лоша можеби ги одредува стручна фела - писатели, критичари, луѓе кои што го проучуваат пишаниот збор. Ама не секогаш нивната оценка се поклопува со онаа на пошироката читателска публика. Чија проценка е поверодостојна не знам, ама не можам да судам според туѓото мислење дали една книга вреди или не, ако самата не сум ја прочитала.

Мое мислење е дека од секоја една книга може да се научи по нешто, затоа сметам дека книгите вредат. Вреди да се чита, ако ништо друго, барем да се збогати речникот, да се научат нови работи и да се отворат нови видици. Сметам дека луѓето што читаат, макар и лоша книга по сите критериуми се подобри од оние кои воопшто не читаат, дури ни дневни весници.

Книгите не ги делам на добри и лоши, туку ги делам на оние кои ми оставиле впечаток и пробудиле некакви емоции во мене и оние кои сум ги заборавила веднаш штом сум ја прочитала последната реченица. Да, има и такви, сум заборавила дека сум ги прочитала, затоа што едноставно, не побудиле којзнае какви емоции.

Јас сметам дека животот е прекраток за да се прочитаат сите добри книги, и се каам за одреден период од животот кога стагнирав со читањето. Сега надоместувам.

П.С. А со она „30 страна е круцијална“ - не сте ги читале книгите на Умберто Еко очигледно. На почеток се досадни, се чудиш дали да читаш понатаму... ама после се отвора цел нов свет... „Името на розата“ ми е омилена.

 

Меѓу другите, и Библијата престанав да ја читам на 30та страна

Од Умберто Еко, немам ништо прочитано. Арно што ми кажа да 'истуркам' повеќе од 30та... да не знам, ќе ја баталам

 

„Името на розата“, ако ја најдеш, прочитај ја. Ама глеј постари изданија, макар и на српски нека биде. Модерниве преводи не ги бива.
Е сега што знам, може и прашање на вкус е. Не е лесен Еко за читање, мора малку мозок да уклучиш. Ама вреди. Секоја страна.

 

Можам и на англиски... оригиналниот текст.
Имам киндл и таму ми се сместени сите 'убави' книги

Фала за препораката.

 

Емоции кај мене, во зависнот од денот, може да предизвика и глупава тинејџерска љубовна лимонада или шпанска серија со лоша глума. Тоа не значи дека е добра, значи дека јас имам лош ден или сум премногу емотивна. Исто и кај книги или филм, не почитувам кога акцентот е ставен на тоа од тебе само емоции да влечат, видливи реакции да предизвикуваат. Може после читање/гледање ќе речам -добри се, но штом после одредено време ги заборавам значи за моментално задоволство ми се. Затоа и од толку многу книги прочитани, се сеќавам со наслов и автор само на неколку.

 

Сум оставала книги затоа што ми биле досадни. Сум се мачела страна по страна со месеци да ја прочитам и на крај ја имам оставено. И не ми е гајле, не ме интересира што се случило на крајот. Претпоставувам во тие периоди сѐ уште не сум имала изградено сопствен стил на книгите што сакам да ги читам, не сум си го познавала вкусот доволно. Одамна ми се нема случено да оставам книга.
За недостиг на време, никогаш нема да постигнам да ги прочитам сите книги што сакам, така да, веројатно не би ни почнувала некоја што не би сакала да ја прочитам.
Во однос на правилото со привлекувањето на почетокот, за мене "Сликата на Доријан Греј", на пример, е книга која не импресионира на почетокот, а целата убавина на книгата стрмоглаво се зголемува како што одминува секоја страна. It literally snowballs. Последните 2 страни се најимпресивниот дел од целата книга! И на форумот имаш многу луѓе што ја почнале и не ја дочитале затоа што им била досадна.

 

Мислам дека сенс е во прашање, но и констатацијата е точна во однос дека животот е краток за да читаме лоши книги. Добра книга си е добра книга исто како и музика и слично.

 

Мене не ми значи ништо оваа реченица. Сум читала и читам книги иако содржината не била каква што сум очекувала, односно биле прилично досадни, но не можам да оставам недочитана книга кога веќе сум ја почнала. Неколку книги токму на крајот, на последните страници ме воодушевиле.
Сметам дека секоја книга е вредна за да се дочита до крај. Секоја нова страница нуди нешто ново.

 

„Животот е премногу краток за да читаме лоши книги“, мала исправка во насловот.

И да, се согласувам со констатацијата. Затоа одамна почнав да читам само класици (кога не читам стручна литература).

 

Ne me rodila majka za nekoj da me maltretira.

Godisno procituvam po 55-65 knigi I kolu 20 pocnuvam I nekade na 60-70 str. se otkazuvam zosto me maltretiraat.
Teska filozoija e za sega da objasuvam sto, koga I kako me voodusevuva.
Treba vo momentot da me pogodi knigata, znaci da se poramni so mojte potrebi, emocii,....

Klasici ne citam I ic ne se stramam od toa.
Treba sega da se falam pred narod da ne si pomisli nekoj "kolku ne sum nacitana".

I koga sme kaj klasicite da napomenam deka taka se unisti citackata publika na balkanot.
Samo so knigi koj morase da se procitaat pa ti vidi sakas ili nejkes. I se razbira 90% od ucenicite ne citaa.
Jas koga ja prasav ucitelkata na moeto dete "sto da cita?", taa mi rece "bilo sto, sto saka, samo da se cita, zatoa nie ne predlozuvame knigi, sekoj ima svoj vkus koj minuva niz razni nivoa".
Decata citaa mnogu I toa bese trka vo skolo. Sekoj den koj sto procital vo kratki crti go raskazuva I dobiva zakacena na dzid.
Dobar recept da se izgradi citacka publika

Ima edna emisija "Posle Rucka" na youtube ja gledam. Bas ja imase ovaa tema "sto ja ubi citackata publika na balkanot?". Fala bogu se setija dek toa klasicite "ne ubija".
Mozat drugi raboti da ne ucat , ama da ni kazat sto treba da citame, toa nemoze, odminaa tie vreminja zaminaa, dojde nekoe novo vreme.

Citaj te si sto mi pravi merak na dusickata I ic da ne se sekirate za " komsivkata dali misli deka ste mnogu pmetna".

I uste mallku da kazam

Otvorete lugenca tema za chick lit literatura, rajski ke si popravime moabet.
Site citame chik lit, mozda ne "trashy chick lit" ama sepak.

Sto mislite , deka historical fiction ne se chick lit, ili trileri, misterii ?
Toa e zanrot samo mallku po sufisticiran.


Inace da Vi kazam deka I Komsivkata cita trashy chick lit ama skrisno, za pred narod "samo klasici".
Ja sogolev "komsikata".

 

Долг период читав се и сешто.
Опсесивно читање слично на прејадување.
Најразлични туѓи мисли,без вистинска смисла и порака,беа всушност бег од реалноста.
Поради тоа се сложувам дека треба да се внимава што се чита. Толку многу квалитетни книги постојат,а ги тргаме на страна,поради "лесни" и популарни во моментот.
Подобро еден класик месечно,отколку пет исчитани ,а на кои не се ни сеќаваме.

 

Па ако го читаш Таневски и Лајла да краток е

 

It's all about taste and perception...

Ако на одредена личност некоја книга и е здодевна или лоша, за некој друг истата книга може да биде интересна и одлична.

Постојат многу луѓе на планетава и секој си има различен вкус за тоа што сака да чита.

Никогаш немало дефинирано одредени стандарди за тоа што ја прави една книга лоша или добра (освен ако има неправилна граматика, содржината не е организирана по логички редослед, има многу печатни грешки, итн.)

 

Го преведував од српски, фала на замерка