Го изгубив бебето во деветти месец...

Фала ти.. ❤️
Прееска разбрав дека всушност црквата не дозволувала да се погребуваат ..

 

Не знам каде се се породила.
Ако си на ГАК тогаш ѕвони таму и замоли ги или сами ќе ти дадат број од породилни сали, таму демек стигнал резултатот.

 

Имав број и ѕвонев,праќав и луѓе таму директно бидејќи јас не сум од ск,секој ден одеа а јас на телефон ѕвонев по 2 пати дневно,мислам дека бесот и гневот и болката така ги смирував,и не пак ќе ти кажам верувај дека многу повеќе ќе патиш ако го видеше,таа слика неможам да си ја извадам од глава,ме прогонува ноќе,боли гори

 

Оваа тема ми е најболна, еве јас родив бебе после загубата ама ми се чини утробата ме боли за тоа што го изгубив, јас го видов, три дена беше жив мојот син, имам слики, видеа и душа ми гори од нив.Само не го земав во раце тоа ми е најкриво, сакав да прашам ама ми беше страв дека ако го земам ке потонам скроз со него, сега ми е криво, барем еднаш да го гушнев.Ниедно дете неможе да го замени, ова бебенце сега ми е мелем на раната, многу радост ми носи ама еден дел од мене никогаш не е исполнет, ми фали тоа бебе, цело време си замислувам како ли ке беше да беше живо, секој празник ми е тежина , се пореметив скроз од тогаш, згаснав едноставно, сите заборавија ама јас не, само се претворив во депресивна жена, несреќна, некогаш се плашам зошто така се чуствувам, навидум имам се, добар сопруг, златни деца, бебето го добив како наградата се чини, премногу го сакам ама цело време се плашам некако и за него, забегав скроз.Вака кога пишувам ми доаѓа како да се преслушувам и сваќам дека сум далеку од ОК,дали ова ке помине некогаш, неверувам, 2 год поминаа а јас како 20 да остарев, само децата ме држат во живот ми се чини, многу се златниМислам дека ваква болка не се надминува никогаш, и погрешно е тоа што не ги даваат бебињата, барем да го сахраневме некако ке имав место каде да отидам, сега само свеќа му палам и се молам да е среќен каде и да е.Погребот е важен чин од психолошки аспект и сметам дека е голема грешка што за овие бебиња не дозволуваат.Мн ми е жал за сите мајки што поминуваат ваква болка.Само некој што го поминал истото може да свати.

 

Во Чаир се породив, бев да ми препишат клексан, прашав на приемно викаат дури во септември да сум барала сега да не си ја тупам глаата...

 

Оххх.... нема да згасне болката никогаш, другите ќе заборават ние ќе си плачеме тивко во себе и ќе мечтаеме како би било ако би било.. гушки силни ❤️

 

Во Чаир после еден месец го земав пред едно 6 години. На прием од шалтерот. Ништо посебно не пишуваше, мислам дека едно та исто пишуваат и гинекологот се чудеше

 

Не дека резултатот ќе ми го врати бебето ама ете психолошки може ќе ми смени нешто (што не верувам..)

 

Tocno vo pravo si jas imav 3 rani spontani abortusi i ne se zaborava samo so tekot na vremeto naucuvas da zivees so bolkata jas koga gledam bliznaci dusata me zaboluva oti posledniot pat bev bremena so bliznaci do 6,7 ned i vo 6,7 ned edniot bliznak go izgubiv a drugiot fala bogu ostana i sega imam 4 godisna kerka ziva i zdrava

 

За сите Вас, кои минете низ ова. Не знаев колку е тешко додека не се случи на моја блиска личност....

 

Da bidam iskrena, sekogas se trudam da ja preskoknam temava, zasto samo na toj nacin se spravuvam so toa sto go doziveav…so molcenje, so prekosknuvanje, blokiranje na mislite i najlosoto, ne zboruvanje na ovaa tema so nikoj. Ne deka ne sakam da zboruvan, ednostavno nemam so koj. Srce mi se kine sto site zaboravija sto se sluci. Bukvalno nikoj, ama bas nikoj ne go spomnuva i dusa me boli.
Jas vaka sama so sebe, ke si se isplacam, i nareden den, nasmeana se trudam da prodolzam ponatamu. A boli…
Navistina sakam ednostavno nikoj veke da ne pise vo temava, nikoj poveke da ne ja pocuvstvuva ovaa bolka koja nie sme ja pocuvstvuvale…

 

Верви дека никој ништо не заборава само не споменуваат за да не се потсетува мајката на таа болка. Јас многу добро памтам на која и кога и се случило ама никогаш не сум отворила таква тема зошто знам колку е болно,. И како би се осеќала жената ако и речам? Ќе почне да плаче. Нема збор што може да утеши на една мајка за изгубено дете. Никој не може ништо да речи зошто до утре ни сами не знаеме што може да ни се случи. Мора само храбро напред да одиш тие бебиња се ангелчиња.

 

Една реченица каде баш ништо не откривме

 

Нема да ти смени, само сакаш потврда дека не е по твоја вина, дека ете други се причините. И јас и ден денес се прашувам каде погрешив, дали сум јас виновникот, дали можеше да е поинаку. Јас не побарав обдукција, можеби требаше, ама не сакав да продлабочувам рани. Поголемиот цела година го црташе семејството со двете братчиња кои ги чекаше, им смислуваше имиња... Маж ми и ден денес кога ќе се спомнат близнаци го менува погледот. Претешко е за сите... Само ни останува мислата дека имаме ангелче на небото кое било премногу совршено за овој свет...

 

Veruvaj, mene koga me gleda covek, ne moze ni da pretpostavi deka mi se slucilo nesto… imav komentari, kolku sum silna, kolku sum cvrsta… da, pred drugite sum, i za domasnite mora da sum, ama samo ja si znam kako mi e …
Znam deka obicno nikoj ne saka da spomne, ama najbliskite treba da najdat nacin… veruvaj deka ete barem na mene mi treba nekoj da mi napravi muabet, da znam deka ne e zaboraveno. Ne mora direkno, indirekno dobolno e. Ne znam, moze taka mislam…

 

Здраво девојки, пред 4 недели имав спонтан, бебето ми почина во 28 недела. Сакам да прашам со обдукцијата што и како? Некоја има добиено резултат? За колку време де добива? Гледам тука сте пишувале тешко да ја добијам за брзо само преку човек?

 

Многу ми е жал мила ... Ти посакувам многу сила за да се опоравиш... Дали правеше нипт тест? Зашто со обдукција само би ти кажале дали имало аномалии... И да е се ок ( во обдукцијата да пишува дека немало проблем) мене таква ми стигна на плод од 14та недела дека немало проблеми, оди прави за генетски мутации. Да видиш дали проблем било згрутчување некој тромб да се откачил.... Примаше некаква терапија?? Многу ми е жал за твојата загуба знам нема зборови за утеха...ти праќам сила

 

Не сум правела нипт тест, примав терапија после болница клексани, некој за сопирање на млеко, панцеф и пробиотик.. одкога ја испив терапијата само лрвна слика проверив и толку.. сега треба да закажам преглед кај матична гинеколог за преглед после еден месец па со неа ќе се консултирам за тој тест и генетска мутација.. А што поточно значат овие?

 

Нипт ти се тие пренаталните тестови во 12та недела што се прават. Тогаш од обдукцијата ќе кажат дали имало некој проблем аномалии и слично, а ти со упат од матичен ќе побараш упат за генетски мутации на клиника. 3 недели се чекаат резултати. Ако имаш мутации може си имала тромбифилија ти се откачил тромб и затоа бебето починало.... Мене тоа лани ми се случи... Бебето си беше во ред ама ете... И сега од прв ден од бременост сум со клексани... Па со господ напред... Мн ми е жал мила што поминуваш низ ова... Пиши ми лп ако сакаш. Сега за сега додека чекаш резултати од обдукција оди направи за мутации. Да ја знаеш причината за следен пат да си примаш терапија.

 

Не знаев во која тема да го поделам размислуавњето па ке ппишам овде, мислам дека овде највеќе ке ме разберат.
Веќе некое време ми се вртат некои мисли.Епа вака,имам син 5 год, загубив бебе предвреме родено, и имам уште едно бебе од 10 месеци. Сеуште некако неможам да се помирам со фактот дека второто синче го изгубив, ги сакам премногу децата кои ги имам ама како постојано да ми фали тоа помеѓу,и кога ке ме прашаат колку деца имаш ме штрека во срце дирекно, како да одговорам, 2-3? Мои блиски сестра, другарка братучеда, поминаа низ слични ситуации, едната го изгуби бебето уште во старт од бременоста, друга свесно абортираше зашто несака повеќе деца, трета абортираше од медицински причини и некако сите да се изразам мува не ги лази, као било прошло, а јас некако останав заглавена.Да го изгубив бебето, да добив ново бебе ама пак ми фали, пак неможам да го проџвакам тоа. Дали јас претерувам и се измачувам без врска, можда мене ми фали нешто во главата?