Спомени од моето детство

Многу ми е криво што ја изгубив.

 

Колку плачев кога ќе стигнев до моментот кога ја убиваат мајката на Бамби . На секое читање без исклучок .


Исто и на ова .

Иако бев малечка , под 5 години , убаво се сеќавам дека бев многу емотивно дете па се она што се случуваше во цртаните , а беше тажно ми влијаеше , и јас бев тажна .

Нешто подоцна ...





Потоа две години булинг ..

 

незнам дали ова се важит за спомени од моето детство али јас со нив пораснав

 

Игри со ластик на улица, правење торти од кал, преправање доктори и болни со другарки од маалото, зачинето со смеа и по некоја детска кавга, тоа е моето детство. Ех, колку сакам пак да бидам дете, безгрижно, по малку наивно, несвесно за тежината на проблемите во светот на возрасните. Сакам, ама никогаш нема да се вратат тие дни...

 

Тато не носеше на кино и/или театар, барем еднаш во месецот.
Ми фали...

 

Хуба Буба ми беа омилени мастики исто и степ пиевме ко луди, а доста и се фарбаа со степ, јас никогаш не пробав
На друго ништо од сликава не ми текнува

 

Ja imam. Vo paketi gi chuvam site detski knigi

 

Mene mi e maka shto trajno gi izgubiv ovie kaseti:







Apsolutno isto izgledaa obvivkite, edinstveno shto tekstot na nekoi ne beshe na angliski, tuku na makedonski ili germanski I ednata na srpski.
Od site samo Ubavicata I dzverot dvata dela mi se sochuvani.
Tolku sakam da se pojavat I ostanatite no toa ne e vozmozhno. Za kratko mi kupija DVD I bataliv VHS I gi zafrliv lentite, mi otide kolekcijata.
300 den mislam deka chineshe edna kaseta.

 

До ден денешен јадам во вакви садови, и навистина е најслатко, дома имам купови купени од Лерин и Солун во времето на баба ми

 

Јас се сеќавам дека на секој голем одмор купувавме степ и го истуравме во рака и така го лижевме...

 

Isto i jas pak Bi ja igrala da ja najdam ama Sega so deckite moi zaedno

 

Леле сите 4 ги имав навистина беше најслатко јадењето .. Можеби сеуште ги има мајка ми некаде по дома , не ми текнало да ја прашам . Оној со мачето ми беше омилен и важеше за " моја чинија " .

Он :

 

Ти завидувам

 

А сукалката ?

 

Моето детство како селско дете беше најразновидно. Од седење на земја во нива и правење чинивчиња со земја и вода, до капење во река, крадење цреши, јаболка, сливи, во зима лизгање по снегот, играње криенки ... нижење тутун, берење на бавчите во есен, правење зимници со мајка ми, играње нинтендо.... и така натаму. Најомилено ми беше летото кога секојдневно бевме на река. Џабе е муабетот дека селските деца се позаостанати од градските. Да можам пак би го живеела истиот живот како тогаш. Ех, сега го нема тој живот. Сега сме роботи на модерното робовладетелство. Сега дете не пуштам само на улица.