јас би одбрала живот колку што ми е предодреден неможам да гледам и да поднесам како сите што ми значат заминуваат од овој свет а јас останувам сама вечно да се сладам на убавините на животот, мислам би било премногу себично а јас не сум таква особа.
би одбрала да сум си смртник... колку треба да живеам толку исто како и Карак, не сакам да гледам како сите кои ги сакам и ми значат си заминуваат а ја божем ќе живеам. па каков живот би бил тој без оние кои најмногу ги сакаш?
Се сложувам со она што е погоре напишано - колку ми било пишано, толку. Вечен живот без најдрагите луѓе не го бива... не е живот...
Се се случува со причина , секој од нас ќе има толкав животен век колку што треба и колку што ни е пишано. Животот со причина е краток , треба секој ден како последен да го живееме , еден ни е .. немаме друг. Не би одбрала вечен живот , еден ми е доволен да направам тоа што сакам.
Што корист имам од тоа да живеам вечно? Да гледам како за мене најблиските и најмилите умираат еден по еден? Да останам сама? Животот да ми биде монотонија, па да посакувам во секоја секунда некако да заспијам и да не се разбудам? Епа, не, не ми е потребен таков живот. Колку ми е судено да живеам, толку, доволно ми е.
Не би одбрала вечен живот ...Животот тогаш би ја изгубил секоја смисла . А и неговата вредност...........
Се согласувам...Све би изгубило значење.А и каков живот ќе имаш кога сите што ти значат нема да бидат покрај тебе? Смртник дефинитивно проживеј си колку што треба и најбитно како што треба
Вечноста е премногу, а се што е премногу не чини. Така да: смртност. И ова морам да го кажам. Често си размислувам како ќе ИЗГЛЕДАМЕ доколку живееме вечно. Ако на 90 години сме целите збрчкани и наведнати, какви ќе бидеме на 990? Глупости Ама морав да си напишам.
Животот потполно би изгубил од значење ако треба некој да живее вечно. Не, јас сепак не би сакала да имам вечен живот.
да ама тогаш ќе бидиме многу стари и заборавени па ќе си викаме е да бе не ни треба таа работа ботокс ма ајде...арни сме си вакви
Па кога ќе подразмислам,телото е тоа кое старее,умира,со тоа всушност умираме,меѓутоа духот кај човекот е вечен,што излегува дека сме пола-пола невозможно е телото да трае 150 години,не викам дека не зависи здравата исхрана,од тоа многу зависи за да опстои телото,но сепак старосната граница е до 100 години.Меѓутоа дали би одбрала вечен живот,незнам уствари,неопределена сум во врска со тоа,затоа што ми е јасно,што значи да си вечен или да си смртник.
Никогаш не би одбрала вечен живот бидејќи тогаш не би го користела секој миг максимално и секогаш би знаела дека ќе има утре,а таквото живеење би ми било многу здодевно.
Хехехе да постоеше нешто како во Twillight филмот... можеби ќе звучам себично,но би одбрала вечен живот за мене и мојот дечко ама далеку од тука од Македонија на некое друго место и со други услови..
