Сметам дека ваква тема мора да има. Скоро секоја жена во одреден период од животот паѓа во депресија. Дали тоа е во пубертет, после раѓање или во менопауза не е важно. Јас лично бев во тешка состојба оддреден период. Тоа не беше предизвикано од некој голем настан, а од мали нешта кои се собирале се собирале и еден ден „чашата беше преполна“. Знам колку е тешко и знам колку е важно да имаш со кого да ги споделиш твоите чувства и мисли.
Vidi depresijata kako depresija proizleguva od samata psiha kaj covekot, mislam skoro se e do psihata mene nekoas me facaat nekoj momenti na depresija ama jas odma na toa naodjam neso so koe ke se zanimava za da ne mislam na loso i depresivno! imaj na um bez raslika bilo sto loso da se sluci ti samo kazi si vo sebe moze da bide i poloso!
Mislam deka ne e tolku lesno i ednastavno da se izbegne depresijata,da se najdat raboti so koi ke se zanimavame i da pomine,zatoa sto ne e predizvikana od nekoja obicna dosada,tuku e so pricina...primer jas bev dolgo vreme vo depresija,od mali nesta koi se sobiraa i sobiraa,dodeka eden den ne se "preli casata"...lek-neznam,razmisluvav mnogu dolgo vreme za psihijatar,ama ne otidov...sega sum podobro,mnogu podobro od sto bev,ednostavno svativ deka moram da prodolzam ponatamu i deka mozebi eden den ke bide podobro...
Во потполност се согласувам, не е ни малку лесно да се надмине некоја депресија. Јас сум во депресија веќе подолго време, ми се собраа сите работи, што е најжално нема на кого да се обратам, а кога се обратам тешко некој да се интересира, сите викат тоа е само период. Да, период е , ама тежок
Jas isto imam mal problem so toa,probav sama da se spravam no bidejkji ne uspeav pobarav pomos od psihijatar.Sega se custvuvam mnogu podobro i mislam deka treba da se poseti psihijatar vo takov slucaj.pozzz
Не е само така минлив период,ниту пак е лесен.Никој не разбира,само ти си знаеш како ти е и најбаналната работа изгледа огромно тешка и напорна и животот нема смисла. Кај нас речиси секоја втора жена пати од депресија.Но,многу е важно да разликувате депресивни-анксиозни расположенија со вистинска депресија.Ако минимум трае месец дена тогаш станува за сериозен проблем односно за депресија,а депресивните расположенија траат,ден,неколку дена,недела и поминуваат,повторно се враќате во колосек. Ако подолг временски период хигиената на спиење ви е нарушена,под тоа подразбирам несоница,па рано наутро будење или испрекината спиење повеќе пати во ноќта и целодневна поспаност,деконцетрација,неинтерес за себе,некогаш преагресивни и отворени однесувања,а во друг случај повлеченост,значи нема конкретни параментри.Исто така најтипична карактеристика е пред спиење да ги доживувате најтешките моменти до степен на смирување и самотешење утре ќе биде подобро,утре ќе направам така и така и ова мора да заврши,значи најоптимистичен момент,се до следното утро каде што чувствувате дека цел свет ви тежи на плеќи и повторно се нема смисла. Конкретно решение за проблемов нема,пред се бара психолог,па доколку утврди дека се работи за некое специфично растројство кое бара третирање со медикаменти тогаш треба да се обратите на психијатар.Факт е дека депресивците имаат извртена слика за светот пропратена со параноичен пристап кон работите,но едно е сигурно мора да се трудите да се самоанализирате и да се запрашате зошто е тоа така и најчесто со силна работа со себе сами доаѓаме до одговорите кои се кријат длабоко во минатото врежани во потсвеста.Смешно е да,но мора да направите табела буквално за се она што ве разнишало и ако би можеле инстант да промените да напишете што би било тоа и што е тоа што ве прави среќни.Исто така многу е важно да се разберете себе си како го гледате светот,дали сте си сами себе сојузник или се напуштате и сте со цел свет освен со себе.
Целосно се пронаоѓам во ова што е напишано,посебно во делот дека навечер ги доживувам најтешките моменти,дека утре ке го направам ова,ке го аправам она,а следното утро ништо нема смисла.Пробав сама да се справам со ова,но не можам.Во последно време почесто размислувам за псиихолог,но некако не можам да соберам храброст за тоа,дали да одам сама,дали да кажам на мајка ми... Не знам,само знам дека на моменти ми е премногу тешко и сакам само да спијам.Вака ми е веке подолго време.Пред 2 год ми беше премногу тешко,имав проблем и го надминав,и сега пред 4 месеци пак ми се случи нешто и што не е толку страшно за да не можам да продолжам,а јас се чувствувам премногу лошо.Немам интерес за ништо,а најмногу ме боли што моите дома ме гледаат ваква,а јас се срамам да им кажам дека ова не ми е само лош период кој ќепомине сам од себе.
:idea: Istiot problem go imav i jas.Kazuvam na site sto gi poznavam,koj ke se nasmee koj ke me islusa ama nekoj mi rece da probam so joga.Se zacleniv i odev tri pati po tri meseci.Odev sekade kade sto setaa i izveduvaa svoi vezbi.Mene mnogu mi pomogna.Sekoe utro koga ke stanam se poglednuvam vo ogledalo i si vika:jas mozam da bidam pobednik,jas imam hrabrost da uspeam,imam motiv zosto da se boram vo zivotot i da odam napred,sekoe utro nosi nova nadez nova sreka i.t.n.Na primer vo jogata te ucat i sto pretstavuva zivotot.Eve nekolku.zivotot e kniga procitaj ja,zivotot e avantura dozivej ja,zivotot e pesna ispej ja,zivotot e bolka preboli ja,zivotot e vojna bori se,zivotot e smea smej se,zivotot e taga isplaci se,zivotot e ideja ostvari ja i dr.Nikogas ne se predavajte sekogat stvorete motiv koj ke vi pomogne da se izborite da opstanete vo ovie teski momenti od zivotot.Sekogas ima i podobro bidete hrabri i borete se.Mnogu sreka i pozdrav.
Mnogu ubavo kazano! Se slozuvam so Vas deka aktivnost ili bilosto , sto ke gi otrgne crnite misli od glava , pomaga. No, Ruza, ne e taka lesno, veruvajte...a ni kratkotrajno. Treba mnogu trud i zelba. Edno e vistinito!! Sto god da pravis, dodeka sam ne sfatis deka vredis, nisto zivo ne ti pomaga.
potpolno se soglasuvam , sem antidepresivi koi sto licno ne gi preporacuvam zatoa sto toa e od dve zla pomaloto, aktivnost e eden od "prirodnite lekovi" i sekako poseta kaj psiholog ili nekoj za razgov or no preporacuvam psiholog zatosto zakonski ne smee da te izdade )
Депресија или созревање? pred da imam simptomi na depresija ili kako sto jas sakam da go narecam proces na sozrevanje nemav strav od nisto bev srekna imav nekoja cel.sega nekako mi se ispomesani custvata osekam nemir strav paniki se osekam depresivna nesum srekna kako sto bev porano.se nekakvi gluposti razmisluvam sto ne mi drzat nikakvo mesto i samo se nerviram.i se taka podolg period .mislev deka seto toa ke go prebrodam za kratok period no nekako trae podolgo od sto jas ocekuvav. nekoi go narekuvaat depresija nekoi proces na sozrevanje neznam sto e vistinskoto.ako saka nekoj neka mi go kazi svoeto mislenje bi mi pomognalo.
nemav strav od nisto bev srekna imav nekoja cel.sega nekako mi se ispomesani custvata osekam nemir strav paniki se osekam depresivna nesum srekna kako sto bev porano toa e samo faza kaj nekoj pominuva pobrzo kaj nekoj posporo, najdi si nekoja zanimacija hobi pocni da vezbas fitnes pilates aerobik sto bilo nemora da bide nisto mnogu naporno kako za pocetok e mnogu dobro da se otrgnes od sekojdnevnite misli a vezbanjeto go namaliva stresot i ti dava dopolnitelna energija i ke posakas da pravis nesto uste pozabavno i so tekot na vreme ke ja snema napnatosta, ke dobies ideja sto da pravis utre zadutre pa nekogas ke si ja isplaniras i celata nedela odnapred napravi si plan utre sum tamu vo tolku saat posle odam na vezbanje posle na kafe so taa, toj ako imas nekoj poseben den sto ti e po taka "depresiven" napumpaj go so obvrski pa makar i da bile cistenje po doma skoro sekogas go izbegnuvame toa cistenej no veruvaj pomaga za razbistruvanje na mislite, pustisi muzika film napravi si nekoj poseben plan pr vo cetvrtok ja gledam taa serija simni si ja od net i znaes deka sekoj cetvrtok primer od tolku do tolku saat nebitno ke gledas nekoja zabavna smesna serija ke ti bide interesno i barem tie nekolku saati nema da mislis na nisto drugo poleka poleka ke pocnes da uzivas vo sekoj den i da seti se sto te pravelo pred toa srekna makar toa bile mnogu mali sitnici se nadevam deka ti pomognav pozdrav
И јас го имам истиот проблем, значи изморена сум од животот на само 15 години, за никаде. Немам причина да станам наутро, целиот ден ми е под стрес во школо, дома, кога излегувам нема ништо интересно. Веќе долго време пробувам да си најдам момче или нешто слично, ама како да не постои за мене, тотално сум сама. Ич немам среќа во љубовта, како да не постои момче за мене.Имам другарки, но кога ќе и кажам за овој проблем тие ми велат сдека тоа е само таков период. Знам дека е период, ама тешко ми е и мачно, немам никакви чуства. Мојот живот е толку досаден и глупав. Немам желба ни за учење, ни за излегување ни за ништо. Немам време за ништо, цел ден ми е со обврски, преморена сум и изморена, барем да имам желба за живот. Не знам не бев така порано, бев многу енергична и весела. Ако има некој совет да каже добродојдено е.
Секој човек во животот,некој порано,некој подоцна поминува низ криза која го осозрева и му дава специфичен драж на неговиот карактер понатака.Секако дека е созревање кое не би било созревање ако не помине низ период на депресија,јас повеќе би го рекла процес на себеидентификување,себепронаоѓање.Сега некои се среќни,па тој период го поминуваат со пијанчење,лудување,неучење,фаќање дечковци и слично,но оние поемотивните и интровертинте,би рекла и попринципиелните запаѓаат во депресија (нетипична) каде нерационално се плашат од предизвиците кои ги носи животот.Се она кое што доаѓа од надвор е преголема дразба за нив и не можат така лесно да го сварат како оние останатите кои пак се однесуваат незауздано,на моменти и дегутантно.Често пати проблемот,повеќе пати сум споменувала на форумот,произлегува од нешто некаде всадено во потсвеста,ете пример тој незалечен страв од малечки дека ќе ја изгубат мајката вака или онака,тогаш се јавува позасилено и не се манифестираат само на тој начин,туку и страв од загуба на останатите блиски итн итн има и други примери. Сублимирано,нормално и вообичаено е за таа воздраст.Мораш да пронајдеш внатрешна сила,баланс на дневните активности,мора да пронајдеш нешто што те прави вистински среќна од внатре неразмислувајќи на надворешниот свет.Пробај да излезеш од ова што поскоро,има луѓе кои излегуваат за два месеци,но има и такви кои цел живот го носат ова во себе. Како и да е вакви епизоди секој човек во просек доживува на 7 години.
Секогаш кога влезам на форумот, го читам ова, ми влева голем надеж. Јас веќе ова го прифатив како еден вид начин на себеидентификување и себепронаоѓање, како што кажавте вие. Јас се чуствувм многу зрело и не сум сигурна дали тое е правилно, затоа што сега сум во години кога треба да излевам, да уживам и да не се замарам со ништо, а тоа не е кај мене така.
citajki ve mislev deka samo jas go imam ovoj problem,no sega gledam deka ne sum bila edinstvena....gledano se zaedno,sekoja od nas bila ili se naoga momentalno vo nekoja depresija i navistina ne e lesno... do sega nesakav da si priznaam no gledam deka i jas sum vo depresija nekoe podolgo vreme...pricinata se pogolemi ili pomali problemi koi sekojdnevno me macat...posebno navecer,nemozam da zaspijam dodeka ne se razdeni pa potoa go prespivam cel den...me maci toa sto drugarkite ne se isti kako porano...porasnavme i site si gledaat svoj zivot...koj rabota,postdiplomski studii,decko itn...me plasi mislata od rezultatot na pap testot i veke 2 i pol meseci se kanam da se javam...strav mi e da otidam do fax da vidam do kaj sum zastanala so studiite i toj na studenski sto ke se isponasha idiotski,pa ke ti go zezne cel den... i uste milion drugi saboti koi izgledaat tolku strasni i teski a znam deka ne se,barem porano ne bile...ponekogas ne se svakam ni samata,smeneta sum... help
Па дримгрл што очекуваш,некој да го живее животот за тебе?! Не си повеќе малечка за да очекуваш другарките да бидат како порано,секој е индивидуа за себе,вечно да бидеш студент,да сметаш дека останатите треба да ги штедат твоите емоции,па за да стравуваш дека ќе ти го зезнат денот.Ти едноставно се плашиш да го живееш животот и си застанала на едно ниво каде што сметаш дека ти е удобно и безбедно додека сите останати одат напред со животот.Еден ден ќе се разбудиш од сонот и ќе сфатиш како сама си си се уназадила,а тогаш разочарувањето ќе биде уште поголемо. Треба да дејствуваш веднаш,а не утре.Не си ништо повеќе,ниту ништо помалку од останатите,се што ти треба е храброст. Кажи ми искрено,дали ова однесување твое ти личи за однесување на дваесет годишна девојка?!Мене не,мене ми изгледа како исплашено 6 годишно дете.Најпрво прашај си се самата себе зошто одеднаш си дозволила да ти застане животот и дејствувај.
Jas sum potpolno vo istata situacija kako tebe,a duri sum povozrasna.Znam deka ne e vo red sto se cuvstvuvam taka, a nekako nemozam da go smenam toa,pa zatoa se osekam uste poloso,se osekam kako najmizernoto sustestvo na planetata. Mislam deka pricinata e toa sto sekogas sum se trudela da bidam fer kon site,sekogas da postapuvam pravilno,a na kraj ke izlezam izigrana od nekoj,ili ke se pojavat nekoi problemi koi sum gi resavala,tesko,no sum gi resavala,pa mislam deka sega se mi se sobra i veke nemam sili poveke da se boram,pa taka i jas ,kako tebe,cela nok sedam,a denot go prespivam,zatoa sto ,na nekoj nacin sum sigurna deka ke nema nekoj sto ke mi go zezne denot.I jas studiram i imam eden profesor sto ne mozam da go podnesam,i ne samo jas,i koga imam ispit kaj nego,imam pregolema trema.I sekogas koga ke treba da imame predavanja kaj nego,jas se osekam kako da odam na besenje. Toj toa go znae(deka sum tremadzika) i mislam deka se odnesuva uste poloso kon mene. Za situacijata doma i da ne zboruvam,se slucija tolku mnogu raboti,taka sto se sto sum mislela deka e taka,ispadana deka e laga,se poveke se azocaruvam od tatko mi,koj ima napraveno,i uste pravi nekoi podmolni raboti,za koi nikogas ne sum mislela deka ke gi doziveam od nego.Taka sto na sekoe pole mi e nekako "nikako" i se cuvstvuvam deka nemam mesto na koe ke se osekam sigurna.Mozebi zatoa samo spijam i cekam da pominat denovite,i zivotot mi bega,a jas ne sum ni svesna za toa.I kao sto veli lilit,treba sto bobrgu da se razbudam i da pocnam da ziveam.
И јас имав таков период во тие години. Од еднаш на 17 години се' се смени. Не знам ни јас како, немаше некој настан што ме промени, ништо посебно, така само се случи. Станав комплетно позитивна. Сега сум ептен позитивна и не ми се верува како сум била таква во тој период. Мислам дека клучна работа се обврските. Кога ти е исполнет денот со обврски едноставно не мислиш на ништо друго, туку цела енергија ти е насочена на нивно исполнување.
