Колку често ги коритите пцовките и погрдните зборови? Што мислите за нив...?Им задавате ли внимание,како реагирате? Јас мислам дека тие премногу станаа секојденевии на нашиот речник, и дека колку и да сме во некој афект не треба така да се изразуваме- очигледно тоа е недостаток на зборови во нашиот речник, во одредени моменти.
Секојдневно, но тоа е за мене глупост,бидејки мислам се може да се реши со добар разговор.Јас ги сакам лугето кои ми ги кажуваат моите мани..Се трудам да сум позитивна и сите што сфатив дека не ми се пријателки,ги опсипувам со правење на добри дела така да самите си заминуваат.Имам правило во мојот живот непријателот сакај повеке од себе тој ќе се угуши од дадената љубов и ама баш никогаш нема да те повреди ќе бега од тебе ова ми е испробано и супер функционирам.поздрав
Псовки...погрдни зборови и сл. секојдневниот наш речник е полн со псовки и со навреди секако во саркастична смисла. Во разговори со друштво или врсници користам да, ама во разовори со возрасни професори и слично нормално дека не внимавам што кажувам
Псовки...погрдни зборови и сл. мрзам луге кој псујат како кочијаш,посебно оние возачите.не ја гледам целта но според мене тоа е одраз на нискоинтелегентни луге кој не знаат да ја исфрлат и контролираат својата негативна енергија во одредени ситуации .ги опрравдувам само кога се кажани во некоја позитивна смисла на своја сметка .. сепак сум балканец
Псовки...погрдни зборови и сл. Уф, епа сега ме погодивте. Пцујам. Троа поише. Се пцујам, луѓето, предметите.. ама себе највеќе. А вака, кога ќе ме опцујат, се чувствувам ко отпорна. Не реагирам нешто. Многу пати, ми прелетала пцовка пред наставници и професори. Порано викав само: да ти се плукнам. Ама сега, секој ден се повеќе напредувам. Пред некој ден, сама себе си се пцуев. Мислев дека сум заборавила нешто дома, за во школо. Се по список си изнаредив. И после видов дека уствари не сум заборавила, и почнав: Пу да ти .... глупата, не сум била глупа. Не знам, некако ко да немам контрола. Додека погрдните зборови, сите си ги чувам специјално за сестра ми. И ги давам со машничка. Па и она со се картичка ќе ми врати... Фактички си правиме: на ти го, дај ми го. А да, заборавив. Во последно време, го користам и: оди по ѓаволите. Ама додека ми текне тоа, отиде возот.
Псовки...погрдни зборови и сл. Пцујам кога сум нервозна. Страшно многу. Така ми иде, некако ми е начин да си ја истурам нервозата. Проклетство, у пи*ку матер, све да ти *бам, по ѓаволите, у ку*ац, не знам, не ми текнува сеа, не сум таму. Ама гледам почесто под бркови да си пцујам, порано се уз викање, па не дава баш тоа една добра слика за девојка. Барем маж ми така ми вика.
Псовки...погрдни зборови и сл. Не пцујам. Не е мој стил, сметам дека користењето на пцовки кажува многу и за лицето кое ги користи, а не само за оној кон кого се наменети. Кога сум во близина на онаа граница после која може да ја изгубам контролата , се повлекувам. Ако зедам некого лом да го направам и му испцујам се најмило знам дека ќе се чуствувам разочарана од самата себеси. Не ми личи ниту на годините, ниту на нивото на култура ниту нивото на образование.
Псовки...погрдни зборови и сл. Си пцујам де, мирољубива особа сум јас, не тепам. Море све да ти е*ам, е*ем ти матер, вози се у ку*ац, пи*да ти сестрина/мајчина (зависност од расположење и прилика) се на репертоар, погрдните зборови се упатени до луѓе што ептен ама ептен ми стапнале на жила, од чиста мира не навредувам некој, треба да ме повреди и изнервира некој за да го навредам дубоко. А за пцовки не мора толку, битно е да се дружиме!
Псовки...погрдни зборови и сл. Не псујам јас освен кога сум премногу изнервирана и тогаш му ги псујам мртвите на тој што ме изнервирал и тоа е тоа
Псовки...погрдни зборови и сл. Кога се карам со некого без разлика колку е ситуацијата напната колку да сум вон себе не навредувам и не пцујам . Всушност многу ми е ниско интелегентно се караме за една работа , а некој се дрзне да те навреди за сосема 16 работа . Без оглед дали е за сосема друга тема , навреда за физичкиот изглед, пцовка упатена кон тебе . Мене сето ова ми носи само еден заклучок ... Дека личноста нема доволно богат речник ни доволно аргументи па ни култура основна да ме побие . И не им се лутам на нив се лутам сама на себе што сум трошела време на некој/а со кој очигледно не сум на исто ниво во секој поглед . Гледам дека понатамошна конверзација не е можна . Зошто ни тој / таа може да се приспособи на мене , ни јас на неа. Поточно ни таа ќе си го крене нивото на култура ни пак јас можам толку да се спуштам . Инаку настрана знам да опцујам ма да тоа е онака ко на зезанција повеќе не ми е нон стоп ... Во стило нека иде у ... недокажано нека иде у ... Париз може И тука и да оцуеш некогаш ГРАНИЦА ! инаку уличарски делува одвратно ниско .
Псовки...погрдни зборови и сл. Како и се нормално така и пцуењето има своја позитивна и негативна страна. Позитивната е што знае да ми ја ублаже болката, да ми го намали стресот, при што се зголемува толеранцијата на болка. Барем на мене така делува. Сепак , ако постојано се пцуе, псовките, погрдните зборови се придружни содржини во секојдневниот говор , не само што би стекнале лоши манири, туку и помалку - веројатно дека ке го достигнеме полезниот ефект на пцофката. Пцујам ретко, пцуењето не ми е во секојдневниот вокабулар. 5-10 мин во комбинација со удирање бокс и/или глава во зид, па потоа се смирувам како бајче. Пцујам на мртво, да. Бидејки истото тоа ми помага да си ја ублажам болката. Искључиво пцујам кога сум сама, во присутство на друга личност, друштво Не. Шознам, кога бев мала за нешто се изнервирав а бев немоќна, не ја забележав мајка ми дека била во моја близина па фино - лепо опцув. Како ме погледна и викна по мене, ме пресече. Па одтогаш неможам пред некој да користам пцовки, погрдни зборови. И не, тоа не ме прави лоша, ни пак кажува „многу„ за мене, истото тоа не ме прави полоша и „емоционално понеинтелигентна„ од некои личности кои што немаат изустено пцовка во животот. Едноставно тоа е мој начин за да си ја ублажам болката, а бидејки немам со кој да си подумам за она што ме мачи... ондак...
Кога човек е изнервиран не се контролира, па може се да се каже, но тоа е навистина што тој го мисли Кога ќе се изнервирам може нешто да излета
Пцујам премногу дури што не го доликува тоа за едно девојче.Татко ми се зафркава и ми вика дека сум била како француски кочијаш. Иначе,еднаш од еден човек слушнав дека п*чка ти материн,ти е исто како добро утро. Значи пцовките се многу,многу застапени во секојденвниот живот,и во нашиот речник.
Баајги си пцујам другарки.. другари па и дечкото понекогаш,али од љубов е тоа бе најчесто користам да ти и*ам тоа... е*и се...
Ха.... За мене пцовката претставува погрден збор, кој често е употребуван кога некој е изнервиран, изреволтиран... Некој може да се навреди, ама во денешно време пцовката е дел од нашето секојдневие, па сите ја користат и не верувам дека некој ја зема при срце. Не пцујам често, ама кога сум изнервирана не прашувам, одма сум кавгаџиски настроена, па може да ми се испушти ваков збор, ама не е толку страшно, затоа што знам какви работи употребуваат другите.
Пцујам кога сум ептен ептен изнервирана да чадам од нервоза .А на некого лично да му опцујам или навредам со некој погрден збор не ми се случило.Сепак сум академски образована личност и моите принципи не ми дозволуваат да му опцујам на некого,сепак не е убаво. А во себе пцујам,си кажав погоре hock:
Си пцујам јас и гајле немам а знам дека треба да се засрамам а памет не ми доаѓа. Никогаш прва не навредувам некого се додека не слушнам мене да ме навреди е тогаш лом го правам не се контролирам и сешто можам да изнакажам и пак гајле да си немам. Сигурно нема да ќутам а некоја будала да ме навредува ама кога ќе видиш фајде нема од зборење и ти доаѓа да му ја влепиш една па да се освести.
