Здраво девојки Дечко ми отиде во Америка пред една недела, на 4 месеци да работи.. ние сме заедно 4 месеци и решивме да останеме заедно додека е таму.Верувам дека нема да направи ништо дури е таму.. но мислите ли дека вреди да се чека некој со само 4 месеци врска.... не сакам да чекам, а тој да се врати и даа ми рече готово. Знам дека не може ништо однапред да се знае но некако тешко ми паѓа Ве молам ваше мислење
Па ако се саката, зошто да не? Но ако на некој од вас му бегаат очите, не вреди да се чека. А ти викаш дека нема да направи ништо. Па така да, ако има љубов, се се може.
Јас би чекала, колку и да сте заедно само 4 месеци почекај го, сепак 4 месеци се во прашање брзо ќе поминат и ќе бидат како некој тест за вас.
Веројатно сте во право.. тешко е некако, се осеќам осамено, некако бавно ми иде времето... фала ви девојки
Ова моево не е ниту врска.. Се прашувам дали вреди да се чека.. Се запознавме во автобус кога се враќав од факултет и ... се беше некако ново слатко .. После тоа се боцкавме на фб. и пред 2 недели почнавме постојано да си пишеме, разговаравме и на фб и на скајп и на тел по цел ден, се смеевме заедно, се викавме со различни прекари и секоја вечер ќе му пишев и ќе се разбудеше и ќе разговаравме со часови. Живееме малку далеку па пред една недела бевме на кафе за првпат , се беше совршено ама знаев дека ќе оди за Швацарија на 5-6 месеци преку летото.. вчера замина за Швајцарија , помина одкај градот во кој живеам и се видовме.. се узгушкавме, го прашав дали смеам да го бакнам , се насмевна и ... сред плоштад, сред бел ден се гушкавме бакнувавме.. беше преубаво . Го испратив до автобуска и замина... Осетив гасеници во стомакот и беше прекрасно, ама веќе го нема.. Синоќа праевме муабет и денес повторно цел ден дур не му летна авионот..но што сега?? којзнае што ќе се случи за 5 месеци.. заминат е на работа но .. вреди ли да се чека? може ли да успее нешто вакво? се чувстувам како 15 годишна тинејџерка со првата симпатија
Па вака еве да ја кажам и јас мојата приказна....имам врска на далечина дечкоми е од мене 80 километри подалеку се е океу супер е детево многу ме сака мислам дека и јас го сакам,но некако во последно време целиот негов разговор се насочува само кон една тема БРАК,нешто од кое јас се плашам..... јас сум една на мама и на тато целава надеж нивна е во мои очи мајками не сака да слушни за него и знам дека причината е далечината и стравт дека ќе заминам на далеку.....ЈАс таму немам никој и кога би се омажила би била сама без никој сама на себе тешко би ми било да се привикнам на тиа живот таму,од една страна сакам да останам со него а од друга страна се тука и моите родители кој не сакам да го оставам сами тука..Де некој совет,кажите било што што барем малку ќе ми помогне веќе две недели ни минута немам спиено ако продолжам со овие мислачки незнам како ќе завршам....
Mило ми е за вашите врски што успеале. Ама јас лично, не би се впуштила во таква врска поради тоа што многу ќе ми фали, нема да можеме да се видиме секогаш кога ќе посакаме.. Јас така размислувам. А и мислам дека машко не би стоело мирно, освен ако те сака многу.. Убаво рекле: "Далеку од очите, далеку од срцето".
И јас немам долга врска,и мојот отиде за Америка.Ако си го сакаш ќе го чекаш,ќе уживаш по журки со другарки,со него на скајп и вибер и ќе летнат деновите дур да видиш Инаку ако отишол да работи,верувај нема време да направи нешто,едвај се има време да се шетне,не па за друго
Ех, имав и јас врска на далечина.Јас Битола - тој Данска.Теравме една добра година и пол,скоро две. Според тоа можам да кажам дека лично барем за мене од моја перспектива ваквите врски неможат да функционираат.Што знам.Јас на пример сум таква личност сакам кога ке ми треба прегратка да ја добијам,и обратно.Разговор на skype,facebook,mobilen,не ја пополнуваше празнината која ја осеќав без него.Неможев да споделам радост со него,кога ми беше тешко,ја немаше неговата прегратка да ме утеши. Многу пати се случувало да разговараме на skype,и да ми иди да можам да влезам преку монитор кај него само да го гушнам,проклето ми недостигаше на моменти што се јадев самата внатрешно. Едноставно не одеше. Не дека не бевме среќни заедно,него премногу ни беше тешко да ја одржиме таа врска.Со тек на време пукна врската. Не успеа. Некогаш и ден денес се прашувам :Што би било ако ја продолжевме врската? Ама, кога би бирала повторно,никогаш,ама баш никогаш нема да влезам во таква врска. Ова е само мое лично искуство
Па 80 километри не се воопшто далеку мислам дури и да се омажиш иста држава е блиску е, стварно не е ништо страшно...
ljubov na dalecina jas imam vrska na dalecina u posledno vreme pocna mn da me odbegnuva kako da doznam dali ima druga i dali me saka mene iskreno kako da uspejam vo ovaa vrska koga ne mi e predoci da gledam so prave.......
ljubov na dalecina А што праве? Игра оре околу тебе. Пример иде маца око тебе иии оп. Ќе си го прашаш отворено, ако не па следи некој ден без да знае тој. Еј детска работа. А за да успее оваа врска треба многуууууууу ДОВЕРБА.
Еве една година некаде и јас имам врска на далечина, јас Македонија, тој Србија. Сосема непланирано се започна, не мислев јас дека ќе бидиме заедно и дека ќе продолжиме толку време. Не е исто да ти е тука и далеку о тебе, но мене ми е убаво со него, по убаво би го чекала него, отколку овда да бидам со некој ден со некој кој не сакам да е во моја близина, да ме бакнува да биди со мене. Некогаш другарките ќе ми речат каква е таа ваша врска на далечина, или како можите да бидите во врска Мој живот, не знам дали тоа од љубомора го кажуваат или колку да ме чепнат да ме боли. До сега е убаво, па до кога ќе тера ќе видиме, а после чуството кога ќе го видиш по некое време е преубаво.
Ако навистина имаш 20 год.и размислуваш на овој начин,значи дека си незрела личност која не е подготвена за самостоен живот.Наместо да се стремиш да бидеш своја и да создадеш сопствено семејство,остани во домот на мама и тато,нека те топли нивната прегратка и ќе имаш спокоен сон без да размислуваш за тој некој.
Незнам што е проблемот со мене , ама мислам дека ќе скренам. Одиме 5 месеци , но во тие месеци цело време бевме заедно. Сега тој отиде на 3 месеци во Германија, неможам да се навикнам и неможам ни да продолжам со обврските . Многу го сакам , тоа беше една совршена врска, а сега најмногу од се се плашаам дека времето ќе направи своето дека ќе се олади и дека од септември ќе заврши сето тоа што го имавме ............
Мислам дека таквите врски не функционираат баш најдобро. Ама,ајде да не коментирам многу дека немам дечко.
Јас се наоѓам во потполно иста ситуација како тебе и иста возраст сме, но моето размислување е сосем различно. Моите би сакале јас да бидам среќна, а јас би била среќна кога би била до него и би биле заедно секој ден. Како прво ти таму нема да бидеш сама, значи ќе бидеш со човекот што го сакаш(ако го сакаш доволно за таков чекор), друго сигурно ги познаваш неговите пријатели, ќе стекнете и заеднички пријатели. Далечината од 80км е ништо, саат возење и дома си. За љубов луѓето одат и преку океани. Сепак ако твоето размислување е дека ќе бидеш сама и дека мајка ти не го сака оти ќе те однесе далеку од дома, тогаш тражи си некој во комшии (се шалам). Јас кога би го имала твоето мислење, би му објаснила на дечкото какви се работите(дека си неспремна, а не дека мајка ти и татко ти не ти дават), да не му даваш лажна надеж . А и еден ден секако мораш да си заминеш од дома, да се оформиш како личност и да образуваш семејство.
^ јас бев противник викав ауу нема шанси, врска на далечина никако ама еве сега со душа чекам да се видиме, бројам денови.. едноставно таму си ја најдов среќата и тоа е тоа.. Ако се има љубов, почит и разбирање, не гледам причина зошто да заврши со лош крај .
