Разговарајте за да ви олесни душата

Здраво феминки, можеби постов не ми е за тука но се уморив талкајки по него за да најдам соодветна тема.

Вака ... веке неколку дена не се чувствувам добро, хормони, мисли, збунетост, радост солзи, Се ми е испреплетено. Размислувам за минатото кое и не е баш сјајно, злобни луѓе, лаги, предавство, тоа сеуште ми боде срце. Изгубив многу пријатели, некои сакани некои не толку, ноо кога ќе размислам подобро си велам зошто толку изгубени пријатели, зошто толку непријатели, не сум злобен човек но сум премногу избувлива, горда и не дозволувам некој да ме навредува и прави будала, а денес постојат толку злобни луѓе кои сакаат да ве спуштат долу ниско, и за сето ова пак самата себе си се обвинувам, Се додека не ми поминат овие "кризни моменти" во кој си ја губам самодовербата, храброста гордоста.
Еве на пример: деновиве добив блок од еден пријател, затоа што тој ме сакаше повеќе од пријател а јас само како пријател. Имам дечко со кој сум 3г нормално дека нема да го оставам за да на некој му ја исполнам желбата. Па затоа добив блок и што да правам, криво ми е го сакав и ценев како пријател а добив блок за глупости.Истото се случи и со еден колега кој све нешо коментираше кажуваше против мене и нормално ми дојде преку глава и му залепив една, а тој се втурна да ме бутка и намавнува. После ова решив да престанам да се поздравувам со него, бидејќи не ме испочитува и ми намавна. Друга случка па со една колешка која уште првиот ден пред 20 луѓе кој не ги познавам почна да ме прашува за дечкото, сестра ми, зет ми, а јас само си црвенеев, и и правев материјал за оговарање на другите, потоа таа си доби контра одговор на еден нејзин ппост на фб, а јас потоа си добив блок. иии уште милион вакви случки ми се десија, а резултатот е еден непријател плус. Што да правамм зарем јас сум виновна за ова, дали треба да поправам нешто, плс помогнете мии, расположението не ми е баш најдобро, а паметот ми тапка во место. Поздрав

 

Да ми олесни .. ми се повраќа од некои луѓе, од дволичност, ми здосади и од мојата наивност и постојано да бидам добра со некој , а тој некој постојано со лошо да ми враќа.Ми се смачи и од него.Од глупости кои ги има направено, ми здосади од тоа што го сакам уште и што помина една година од како не сум го видела а тој постојано како дух ме прати кај и да одам.Се чувствувам уморно.На сите добро да им правиш и пак тие некои да имаат лошо мислење за тебе.Епа неможам веќе.Тој си тера негово гајле и ме провоцира со работи кои само прават да ми биде потешко и потешко.А јас се правам дека не дознавам што се случува со него, и како тој не се плетка воопшто со мојата најдобра БИВША другарка.Нека цркнат и двајцата !

 

@awayfromyou Имам 14 години, а и поради тоа би можела да имаш предрасуди кон мене зошто не сум имала дечко во живот и не сум имала некој на кој што сум му верувала па ме изневерил... Но, верувала или не, јас минувам низ слична ситуација и најдов одличен начин да се справам за кратко време.

Јас тежок филозоф сум од рани години, за се' размислувам, промислувам... Мојата филозофија е: Изборот е твој.
Зошто? Па, имаш 2 начина. Биди добра покрај сето тоа лошо или спушти се на ниво на останатите.

Мојот избор? Мојот избор е да останам добра, иако знам колку лошо има околу мене. Запознаена сум со дволичноста, запознаена сум со болката од изневерувањето, знам како е да гледаш некој како тоне пред твои очи, а ти да не можеш да мрднеш за негова помош... Знам... Но мојата цел во животот е да бидам оригинал, да бидам многу поразлична од останатите, сакам да се издвојувам. Да бидеш добар, не значи да веруваш секому, туку да почитуваш, да вреднуваш, да сакаш секој иако не заслужил. Вербата е слабата точка во добрината, затоа и не ја давам секому. Не ја давам никому освен на себе. Исто така очекувај најмалку од луѓето. Односно, очекувај се' најлошо од нив, така нема да останеш разочарана.

А, ако избереш да бидеш со другите, избираш да бидеш во кафез меѓу монструми што се јадат меѓусебно. Ќе паднеш меѓу суштества што одамна ги скрила чувствата и покажуваат крволочност... Цел клас ми е таков. Но јас никогаш не сум била мета на било што. Пред некој ден имаше инцидент во училиштето и сите почнаа да се обвинуваат меѓусебно. Јас не се придружив во обвинувањето. Се повлеков на страна и ги гледав како се јадат.

Изборот е твој... Каква вистински си ти ќе одлучиш. Знам дека е глупо што ти "мудрувам" иако суѓ само 14, но тоа е мојот став и моето мислење кое што не се плашам да го искажам.

 

Веќе година дена се борам со овие с*ања во главава. Хаос сум. Последниве три месеци интензивно.Постојано чувство на незадоволство, страв, халуцинации, антидепресиви, рисетови, преку глава ми е. Сакам само еден ден да си речам, овој ден ми беше убав, само еден ден сакам да ми биде целиот убав, без кризи, панични напади, темни мисли, тага... само еден ден, не барам многу. Ми фалеже иште дијагноза и на депресија и анксиозност... на целава мака.

 

Девојки ми треба малку помош јас воопшто не разговарам со мајка ми за моите проблеми или пак во врска со дечко или слично понекогаш таа се обидува да зборува со мене, а јас сум затворена како кутија и не кажувам ништо, а најмногу поради тоа што незнам како ке реагира на некои работи како би постапиле вие ?

 

Понекогаш родителите живеат во нивен свет,но тоа не значи дека не се грижат за нас.Сепак најдобро е доколку сопствените проблеми неможеш да ги споделиш со својата мајка да се обидеш да ги напишеш некаде, или евентуално да ги кажеш на некого во кој имаш потполна доверба, молчењето е злато, но понекогаш треба да зборуваш.Не вреди да криеш се во себе.На тој начин се измачуваш само. Се додека размислуваш, а не делуваш само ќе се измачуваш. Само храбро , обиди се .Ти посакувам се најдобро.

 

Пред неколку години и јас не и кажував ништо на мајка ми, ниту на сестра ми и знам дека ми беше лошо кога сакаш да побараш совет, ама од некои причини се затвораш. Еднаш бев во тешка ситуација и пукнав пред мајка ми, се расплакав и знаеш што, таа беше тука за мене, ме гушна и ме утеши како што никој друг не би го направил тоа. Оттогаш почнав да си кажувам речиси се . Се помири со тоа дека фатив дечко во прва година на факултет , се помири дека отидов да спијам кај него дома на нова година, се помири со сите глупости што ги направив, и види уште ме сака.
Секој си има скапоцени работи што си ги чува за себе, но немој да си дозволиш тоа да бидат лоши или работи што те прават тажна. Ако имаш проблеми со другарки или со дечко, кажи си, или барем кажи дел од проблемот, па таа ќе те посоветува, ќе ти укаже дека понекогаш некои личности се небитни, ќе ти каже за нејзините симпатии, ќе си кажеш за некоја симпатија, па ќе те испраша се живо за него, па тогаш ќе ти рече ајде ама со памет во глава, ехеее не знаеш што пропушташ.
Немој да мислиш дека мајка ти ќе те осудува за било што, бидејќи штом се обидува да зборува со тебе сигурно е љубопитна и сака да ти се доближи. Немој да криеш, бидејќи и јас да имам ќерка би сакала да дели барем мало парче од нејзиниот свет со мене.

 

Се нервирам многу се нервираммм ... Многу ми влијаат туѓите мислења не можам против тоа , ми се допаѓа едно момче и една кажува женкар бил , друга кажува лош бил а тој се спротивното од тоа.. Многу се оптеретувам со туѓите мислења еден лош збор и цел ден сум депресивна , знам погрешно е но не знам како да се справам со тоа .. ете сега цел ден си размислувам зошто да кажат така во врска со него , како јас да успеам да не дозволувам туѓите мислења во врска со било што да не влијаат на мене .. ве молам за совет

 

Остави на времето да ти каже какви се луѓето. И верувај си на своите проценки без на памет да ги ставаш туѓите зборови. Пошто тие кажале и заборавиле, не му ја мислат вака ко тебе, тоа сигурно. А додека тече времето немој да го трошиш во седења и мозгања. Земи читај добра книга, изгледај филмче, почни некоја хумористична серија, прошетај, дружи се и раскажувај, прераскажувај позитивни случки. Смеј се но не на туѓите животи, зошто секое око поинаку гледа и последното но најбитното; исфрли ги луѓето што те прават депресивна, оние на кои главна работа им е пикање нос во сите работи. Има останато добри луѓе-најди ги

 

Понекогаш помислувам и јас на се ова и сакам да се обидам но ете ме спречува нешто јас имам 16 години и ова ми е прв дечко незнам дали е правилно самата себе се прашувам затоа што ако не е правилно сигурно мајка ми ке има лоши реакции. Гледам ти си повозрасна што мислиш дали сум премлада? ти благодарам за советот

 

Секако дека немам ништо против и целосно те подржувам во твоето излагање.Годините понекогаш немаат врска со ставови,мислења итн.Може некој да има 25 години а уште да е дете во памет,а некој 14 години како пример ти и да размислува зрело.Ми се допаѓа твојот став во врска со тоа и секоја чест на зрелоста.И да, имаш право.Подобро мене совеста да ми е чиста одколку да ме јаде секој ден, нели ? Ти благодарам , се најдобро ти посакувам

 

А што да правам јас што не се сеќавам кога бел ден сум видела. Ниеден ден во мојот живот не бил идеален. Нема ден да не сум се натажила и расплакала. Што ако ги кажам своите маки? Никој не ме разбира, ниту се труди да ме разбере. Имам чувство како Господ да ме мрази, па и за најмалата радост ме казнува. Изгледа дека морам да разговарам со психијатар и да ми препише антидрпресиви, зашто јас се распаѓам одвнатре, а тоа никој не го разбира и чувствува, па дури ни моите најблиски. Имам се, дипломирав, постдипломец сум, најдов и работа на мојата струка, и сум со дечкото што го сакам. Но други злобни души не го оставаат човек да живее мирно. Сакав само мир, а само тоа го немам. Не можам ни себе да се поднесам.

 

Тие чуства се дел од сечии живот,секој во животот ги има почуствувано и јас сум иста но јас барем имам некои причини кои ми придонесузаат за такви денови. Кога и да се почуствуваш така пробај и разговарај со личност со која делиш се, не чувај се во себе деновите поминувај ги мислејќи на твојот сакан потсетувај се на најубавите моменти кога ке ти биде најтешко оди силно гушни го и биди со него сподели ја маката ке ти биде подобро биди силна.

 

Едно девојче заболено од рак, Талија се викаше, кога ја прашаа како останува оптимист им одговори: "Едно рипче ми кажа дека треба да продолжам да пливам" (A fishy told me to "Just keep swimming") А, цитатот "Just keep swimming" e од Дори, рипчето од Finding Nemo.

Секој има темни денови, но темните денови се за да бараш светлина во истите. Јас 2 пати поминав преку еден кошмар... Преку истиот кошмар, но вториот пат посилна и поискусна. Кога ми се случи тоа прв пат, бев 6то одделение. Пубертетот почнуваше да ме дрма и кога ми требаше најголема поддршка од една најмила личност, таа личност не можеше да ми помогне, зашто имаше свои демони со кои мораше да се бори. Останав сама на себе... Секој ден плачев, не знаев што да правам за да си помогнам. Но, тогаш сфатив. Мојата среќа не зависи од никој друг, туку од мене. Мојата среќа јас ја создавав, создавав мои моменти кои ме правеа среќна, но исто така придружував луѓе во тие моменти. Луѓе на кои им верував доволно и кои ги познавав доволно за да знам дека нема да го уништат тој момент. Сфатив дека со плачење ништо не правам. Не мрдам од место, не постигам повеќе. Затоа се исправив на нозе и се соочив против проблемите со оптимизмот што го создадов.

Вториот пат беше толку неочекуван... Но, како посилна личност, гледав светлина. Од тогаш, нема ден во кој не суѓ се насмеала, многу поретко плачам, не сум плачела веќе од Нова Година. Единствено ако гледам некои така, потажни сцени или видеа, ми протекуваат солзи, но да плачам за проблем- никогаш!

Среќата секогаш е пред тебе, но треба да сакаш да ја видиш, да веруваш во неа и да ја создаваш, не само за тебе, туку и за луѓето околу тебе. А, ако направиш некој среќен, а ти е драг, автоматски и тебе те прави среќна, нели?

 

Za vistinski prijateli ima sekogas barem za mene ne grizi se za tie sto nesakaat da ti bidat prijateli ima i takvi sto ke go sakaat prijatelstvoto so tebe obidise da bides posmirena i da nereagiras impulsivno samokontrolata e edna od najgolemite doblesti kaj covekot a taa se vezba so pogolema upornost.
Draga za blokot sto si go dobila od tvojot prijatel ne treba da te nervira bidejki sebicno e da baras da ostanete prijateli koga toj ne te gleda taka, treba da go svatis, tesko e da se bide prijatel vo koj sto si vljuben stavise na negovo mesto za moment, a i vikas imas decko so koj sto si poveke vreme kako ti bi se cuvstvuvala koga bi znaela deka tvojot decko se druzi so prijatelka koja sto e vljubena vo nego?!
Voopsto ne e dobro fizicki da napadnes nekogo pa i ako se raboti samo za eden samar nikoj nema pravo na takvo nesto a i toj kakov maz e prvo ko maz a posle ko prijatel ili kolega sto i da ti e pa da namavne na zensko, takov covek e za ignor obrajkaj mu se samo sluzbeno i gotovo.
Na prasanja na koj nesakas da te prasuvaat ne odgovaraj ednostavno kazi im lil eden odgovor pa potoa prasaj ti od odgovorot na drugoto lice proceni dali treba da prodolzis so razgovor ili ne Vozivotot prirodno e da imame prijateli i neprijateli obidise da bides po pozitivna i po prijatelski nastroena i nemoj da se razocaruvas za vakvi raboti ova e resliv problem tesko e kaj nereslivite problemi ti posakuvam se najubavo i pozdrav

 

Секогаш кога нема да успеам во нешто или направам нешто лошо(не на друг) имам многу грижа на совест.Се обвинувам и чувствувам како да не сум доволно добра.Една од работите што ми предизвикува доста нервози се парите.Израсната сум во семејство каде што парите секогаш биле проблем и научена сум скромно да живеам.Јас сум малку расеана личност и доста работи имам изгубено,така сега ја изгубив личната карта што ми предизвиика 3000-4000 денари трошок и плус важна работа што требаше да ја завршам со неа, не ја завршив.Не можам да престанам да се обвинувам за тоа и си мислам како требаше да сум поодговорна,да приметам порано итн.Инаку сум 23 години,ке дипломирам наскоро па се плашам и за работа како ќе биде.Како да престам да се грижам толку и да бидам подобра спрема самата себе?Некогаш си помислувам колку пари губат некои луѓе па не се нервираат толку,не е крај на светот.Аххх нема ли рецепт за среќен и безгрижен живот

 

@Blindfold се разбира дека има. Рецептот е да не се каеш за грешките што си ги направила и да размислиш опширно како би можела да ги поправиш, ако не можеш, ќе продолжиш понатаму. И не го поминувај животот во обвинување, и да си ти, и да е некој друг сторителот на грешката. Обвинувањето само те задржува во место, не го решава проблемот.

И се разбира дека ќе имаш неуспеси, секој има, но без неуспеси нема успеси. Учи од неуспесите, за тоа постојат тие.

 

Здраво! Веќе подолго време размислувам да ја отворам оваа тема бидејќи ми требаат различни мислења и совети.
Пред извесен период(пред околку пола година), наеднаш, буквално од ведро небо, за кратко време во животот ми се случија премногу негативни работи и проблеми(и тоа на секое поле).Ме начекаа неспремна бидејќи до тогаш не сум имала некои поголеми проблеми или слични па за да знам како да се справам. Од тогаш животот ми е премногу променет, јас сум премногу променета. Емотивно сум истрошена, главата ми е преполна со грижи, немам мир во душата.
Од тогаш, ништо убаво ми се нема случено, нешто во што би нашла надеж. За што и да се фатам, се се расипува. Веќе не знам по која филозофија на животот да се водам: кога сум многу позитивна, се разочарувам, кога сум негативна, мислам дека со негативноста сум привлекла неуспех...бидејќи само неуспеси во последно време, а не сум навикната на тоа
Затоа Ве замолувам за совет, на кој начин да се поставам, како да размислувам бидејќи знам дека е само период кој треба да се издржи, но не сакам да западнам во депресија

 

Надежта последна умира, имаше една мисла нели од Марфи “Кога работите ќе тргнат наопаку тргнуваат по најлошиот можен редослед“.
Тоа на скоро секој му се има случено, бран од проблеми. Како и да е ни останува да се надевам дека еден ден ќе не огрее сонцето и ќе почнат да се нижат само убави настани, па како што знам секој човек го тепа по некој малер во одреден период и му поминува тоа, така и тебе. Се случило се што требало да се случи наеднаш, сега ќе се помириш со се и ќе ги чекаш убавите моменти. Барем јас така си ги чекам, после секоја лоша случка си викам а што е следното убаво нешто што ме очекува, и знаеш што обавезно ми се случуваат и убаво работи оти си ги посакувам.
Не мисли на депресијата, мисли и посакувај си нешто убаво.

 

Здраво девојки
Јас би сакала да поразговарам со некоја девојка во ЛП доколку некоја сака да ме сослуша и да поразговара со мене..бидејки мојот проблем е мн комплициран и долг па јас не би сакала да го пишувам овде,воедно сум и мн емотивна..поздрав до сите