Луѓе си оделе од животов ко' од железничка станица, а јас пак наоѓав сила да верувам. Сега се' е различно а јас немам кому да те раскажам.. деновите стануваат полоши мислите потешки, душата не знае за себе.. Ти беше мојот случаен допир, мојата тајна бајка, мојот копнеж за едно "добро утро" Сега си само ехо на "никогаш повеќе" си отиде немам сила да те вратам сакам? Не смеев да дозволам да ми се случиш. "Сум те излажал ли некогаш?" Не ми ја кажа вистината.. таа реалност е поголема лага од лагата.. Немам веќе кому да те раскажам.. а ми требаш, ужасно неподносливо ми требаш те љубам и те мразам и пробувам да не полудам.. Проклет да си што намерно ми се пикна под кожа, ме одра и си отиде.. Проклета да сум што ти дозволив.. Сега за сите сум луда што не знае за себе.. Сега веќе немам кому да те раскажам.. Ако ја љубиш неа колку јас тебе, се' нека ти е простено.
Утρово те видов κρатκо ама слатκо. Ти баρем виде деκа сум вρедна пρужејќи алишта во 8 саат Ми го ρазубави денов
Љубов моја! Денов ми беше преубав благодарение на тебе! Јас и ти блиску, мојата рака во твојата, и твојата рака на моето колено. Ти ми кажа многу охрабрувачки зборови, зборови кои ја галат мојата душа, како и твојот глас, кој било кога и да го слушнам се топам. Иако ме виде во такво издание, со размачкана шминка, растурена коса, сигурно ја гледаш љубовта во моите очи, сигурно го чувствуваш секој мој трепет, секој мој здив затоа што јас дишам само за тебе. Моментот кога ме стисна до тебе е најубавиот момент досега во мојот живот. Сакам секој ден да биде ваков како денешниот. Те сакам најмногу!
А имаше еден рај и пекол, еден во кој бев само твоја, повеќе од тоа што можам да бидам било чија...каде ме познаваше подобро од било кој, каде ти се предавав без трошка срам, без страв , со бескрајно задоволство, каде палев романтика и сред бел ден, каде се плашев од секој облак кој би ја навестил темнината на ноќта која треба да ја минам без тебе...И таму кога се убедував дека не те сакам , сфаќав дека те сакам и ми требаш повеќе од било кога.. И секој ден си го купував патот за тој рај и пекол, со својата глупост, со својата детска наивност, со умот затруен од руските бајки, со очекувањата дека сите се како мене... А дишев и со трепките во тој рај, трепките кои не мрдаа плашејќи се дека ќе направат провев и ќе ја отворат вратата на пеколот.... Токму со трепките го дишев оној застоениот воздух во тој рај, ја собирав твојата миризба, ги проверував своите трагови... Токму низ трепките те гледав секогаш, молкум благодарејќи му на Бога што ме дарил со големи трепки кои може да го сокријат тој ѕверски поглед, како заљубениот маж што ја штити својата жена... Токму низ тие трепки ги криев и очекувањата од тебе, од себе....Токму низ нив иронично те гледав секогаш кога ќе те прашав: „Што сум ти јас. Љубов, страст или можеби се?“.... Токму низ трепките ја сокривав сликата на љубовта која руши се, на љубовниците кои надминуваат се...Токму низ трепките се изгубија и солзите чиниш се прашинка која влегла во око, солзите од оној шамар, што ме праша каков е ... Ете шамар емотивен, не својствен за образов кој е навикнат на бакнежи.... Шамар кој ги откорна сите овие трепки една по една, оставајќи ми ги голи очите, како и срцево...Шамар кој ми покажа дека јас не сум Ана Каренина, нит пак ти си Вронски...Шамар кој ми покажа дека љубовта не може да живее од соништа, ниту пак бакнежите може да кажат што се крие во нечие срце, во нечија душа... Шамар кој ми покажа каде е моето место, а тоа не е твојата прегратка, тоа не е во наметката од срастена пот и твои бакнежи, тоа не е на твоето рамо, тоа не е во твоите раце... Шамар кој ми покажа дека ти не си оној кој ќе го разбуди девојчето во мене со насмевка , па ќе ја разбесни жената во мене со оргазам... .Шамар кој ми покажа дека ти не знаеш како се сака една силна жена....Шамар кој ми покажа дека чекорот со кој итам кон тебе нема да ми донесе статус на почитувана жена.....Шамар кој ми покажа дека мојата насмевка не е твоја грижа....Шамар кој ми покажа дека не го почуваш ти денот со мислите како да ме заведиш по илјадити пат, како да ме цементираш до себе...Шамар кој ми покажа дека погрешните луѓе секогаш доаѓаат во погрешно време, за вистинските времето никогаш не е прашање... Шамар кој ми покажа дека никогаш не требаше да те погледам, мојот живот и без тоа беше во доволен хаос, но ја имав барем својата гордост и образ...а сега немам ништо.. немам ни трепки да ги сокријам од тебе сите овие тајни што ми ги кажа тој шамар, па морам да ги носам со себе целиот живот, како што мислев дека ќе ја носам оваа „љубов, составена како мозаик од рајот и пеколот“...
Уште најдолго да си одиме сонце мое! Не заборавај дека те сакам обожавам!! Фала ти за се што направи за мене во овие 2 години и 9 месеци Сакам да поминат што побрзо овие денови па да можеме да си посветиме малце повеќе временце за нас . Те гушкам најсилно!!
Ме изнервираааа.Колку ли самоооо ме изнервираа.Добро е што не си до мене во моментов инаку ќе фрлав се по тебе и вазни и саксии..ма и се што ми дојде при рака.Можеби изгледа смешно,но толку ме нервираш некогаш што ми оди да врескам на цел глас.И така си имам и други маки,па зар и ти душо? Дај олабави веќе.Не знам што правам погрешно сега правам ,но ми се чини што полоша сум со тебе,толку подобар си ти,а јас не сакам да биде такааааааа.
Појдов кај баба ми. Појдов на тоа место каде што седевме заедно. Ги гледав ѕвездите кои ги гледавме заедно. Се сеќаваш ли ? Кругот се врти..не сакам да ја користам реченицава...ама така е. Сеедно ми е. Кога јас те ''сакав'' ти кај беше ?
Само ти ме подржуваш и ме разбираш,додека другите ме критикуваат.Би сакала да си до мене секоја секунда,да ти го гледам твоето преубаво насмеано лице.Те сакам мил мој и секогаш ќе те сакам!!!!!
уште денес ми фалеше да не те видам, и толку ке полудев.. искрено многу ми фалиш и едвај чекам малку да се ослободиш и пак да биде по старо да џаболебариме заедно
Те молам не оди , те мооолааам. Те сакам тука,до мене ,секој ден да те гледам. Многу ми требаш! Не можам да живеам без тебе ....
Јас на мојов му кажувам се и сешто. Некогаш ме слуша некогаш се прави наудрен А, сега баш додека го пишувам ова... му кажав. Кажи ми нешто фино, додека го стегам ова вино Ми легна де виното. Убава е темава за тепање време, не дека ќе прочитаат де.
Престанав да се грижам. Сеедно ми е. Ти реков дека тоа ќе се случи? Ти реков чувај ме дур се грижам? Ти реков дека тоа не е лоша работа, дека е најпрекрасното нешто што некогаш ќе ти се случи, ти НЕ, досадна си. Е па еве ти го на, трпи сега, иди по мене ко некој пес....
Ајде јави ми се.... умирам од љубопитност да знам каде си, ама пусти инат не те барам јас прва. Денес сум ти лута. Нешто, сомнителен си ми...
