двете ама полаце ке боли ако - на ударот од рака возвратис па кога ке го боли и другиот тебе помалце те боли -на зборови и навреди им вракас со иста мера а мозе и полосо така нив поисе ке ги боли а кога ке дознаес дека тој сто те повредил е по повреен од тебе тебе веке и не те боли мене ми успева
зборовите дефинитивно физички удар недела два и еден месец колку и да е ке помине но зборовите богами не се забораваат цел живот.
физичкиот удар колку и да боли останува со мислата зошто дозволив,додека изречениот збор било од близок или далечен боли многу повеќе тој се помни се дури сме живи создава рана која е неизлечива
Удар од рака.. ..тоа е моментално најмногу една -две неделе па и месец ќе се памти а лошиот збор цел живот се памти...
Зависи кој те удрил или кој ти кажал лош збор. Но, сепак повеќе ме боли лошиот збор, ударот ке помине ке боли 5-10 минути, а зборовите остануваат засекогаш.
Душевната болка секогаш била поголема од физичката.Ќе гласам за второто,повеќе ме болат лоши зборови.Ме болат како голем трн под кожа,ме болат како немоќност.
Како и повеќето кои се изјасниле на темава, ќе се согласам дека навредата не само што боли, туку остава и лузни. Удар со рака боли моментално и поминува. Тоа што ќе остане од тој удар е постапката на тој што удрил и понижувањето, што сепак доведува до заклучок дека е душевна болка. А навредата е нешто големо и доста болно. Обично велат навредата упатена од блиска личност боли повеќе, а навредата од личност која не ти значи, не ја перцепираш. Според мене, навредата боли исто без разлика од која страна доаѓа. Навредата доведува да се запрашаш дали ти навистина вредиш, дали си доволно добар и зошто другите така гледаат кон тебе. Навредата доведува до повлеченост на личноста, губење на егото, понижување пред другите. Секако има различен тип на навреди, површни и доста длабоки. Има луѓе кои навредуваат од забава, некои од лечење комплекси и фрустрации. Не се знае за граница и не се знае колку зборовите допираат до сржта на човекот. ... А поради тоа, некој ќе остане маркиран за цел живот. Исто како и приказната со зајакот и мечката. Ако се сеќавате.
Секогаш велев дека секоја повреда боли. Но еднаш си реков (поради една многу важна личност која ме повреди)- подобро да ме удреше, со нож да ме ранеше, отколку таа душевна болка која ми ја нанесе. Раната од нож досега ќе беше заздравена (иако лузната ќе останеше за спомен), ама таа психичка болка сеуште ме јадосува и многу ми е тешко да ја излечам.
Сите што мислат дека до толку е посилна душевната болка, очигледно не ви извадиле нокт на палецот на ногата со хирушки клешти при 30% анестезија. Искрено, попрво би прифатил да ми раскинат, да ме изневерат, да се обидат да ме навредат или шо веќе отколку тоа да ми се случи уште еднаш.
Да прстот те болеше еден месец-два и помина се сеќаваш дека те болел,а душевната болка е мнооогу полошо не поминува!!!Секогаш кога и да помислиш на тоа што те разочарало во животот во истиот момент те боли душата...
Секако сите би рекле зборовите и да ќе се согласам дека зборот боли мн повеќе.Но како и да е ниедно од ова не би опростила
Ударот од рака боли многу во моментот, но со самото тоа што некој некого удрил тој в сушност и го навредил. А зборот знае да биде неспоредливо тежок и да боли повеќе и од ударот со рака.
Дефинитивно кажаниот збор боли многу повеќе од физичкиот удар.. едноставно некои зборови секогаш ти одѕвонуваат во главата а додека ударите се забораваат за кратко време.