Колкав е тој период ? Не е толку страшно и да имаш тумор имат многу жени кои се живи и се излечиле. Иако не верувам дс имаш. Ама ти кажувам декс може да не е толку опасно. Да не ти кажам уште еднаш понеделник гинеколог девојко не ме нервирај. Само за се треба да се оди навреме на лекар. Мајка ти знае за ова ? Тетка ми имаше тумор крвареше и изгуби мн крв ослабна па примаше крв да се освежи и после ја правеа операција и добра е. Се извинувам на др членки што се распишав вакви малку језиви работи. Да не те фати паника да неможеш да се смириш земи некој со тебе.
Знам како е јас ослабнав 4кила за една недела од анкд со депресија, малку да се расположиш ќе ти дојде апетитот. Пиј Дијазепам и така оди без рецепт пред спиење
Твоите се малку понеуки луѓе, малку горди, па затоа им е тешко да признаат дека нивното дете поминува низ тежок период. Познавам повеќе такви родители... Се надевам дека ќе сфатат за брзо и нема еден ден да се каат. Другарките што ти се изнасмеале претпоставувам дека се ДЕЦА без разлика на нивната возраст, ама не ни очекувај разбирање, мноооогу малку луѓе можат да те сфатат. И да, дефинитивно сите мислат дека самите си го правиме, што и делумно е точно, меѓутоа не е по наша желба, не е дека ние намерно сакаме така да се чувствуваме. Едноставно, водиме внатрешна борба со таа "другата" во нас... Доколку имаш можност те советувам да посетиш психијатар кој би можел и убаво да им ја објасни твојата ситуација на родителите, оти од нив ти треба многу поддршка, а другарките батали ги... Денес се, утре не се... И реално, таквите, не се другарки, тоа се само некои типки желни за журкање кои се уште не осетиле да им гори под нозете.
Мило ми е што има некој кој конечно ме разбира колку е зезнато ова со апетитот... Иначе во право си, кога ќе ми се ослободи душата макар и на пола саат, добивам апетит иако може и веднаш да се изгуби... Сега ептен ми е тешко што сум сама наредниве неколку дена, прв пат вака се осеќам, друг пат сум уживала да бидам сама... И тоа ми отежнува да се осетам така исполнета, оти поддршката, позитивните муабети и пред се гушкањето кое го добивам од дечко ми, како да ме лечат во моментот, како да ми ја тргаат цела болка и тежина што ја чувствувам...
не е тоа доаѓање, девојче... претпоставувам дека @GirlLove збори за исцедок кој е нормално да се јавува за време на овулација. Ич да не се паничиш за ова - многу жени го имаат.
Мене психијатарот ми рече, стави се грицки како што спомна ти погоре(јаткасти плодови) на маса пред тебе, цел ден да стојат и ќе посегнеш по нив
Јас бев на терапија сероксат, заласта, лексилиум. Пред 5 години, докторо се зачуди зошто не сум се здебелила и ми рече по една година дур примав дека сум здрава. Сега ми велат моите да не одам оти се преправам и докторот ќе ме избрка, да се смирам сама, а мене ми е лошо само ми се плачи, нз која сум, ако појдам пак на лекар ќе станам зависник и ќе завршам во лудница и ќе бидам како едни мои комшии. Апчињата ќе ми го расипат мозокот и ќе завршам многу лошо. Татко ми ми рече дека ќе завршам скитник на улица.Јас сум неписмена, проста. Сестра ми ми вика само. Не можам ни на заболекар да појдам. Ми велат дека сум срам за цела фамилија.
kako kaj? kaj mene, cel zivot. pri ovulacija - eden den, dva maks. sum imala crven iscedok. imam konsultirano mnogu doktori - normalno e.
Кај кој лекар беше првиот пат? ако си задоволна одма пак да си отидеш кај него тој ти ја знае и ситуацијата...понекогаш анкс. знае да се врати после 1-2 год. кај тебе добро потрајало цели 5 год. што е добар знак затоа оди си на време сепак се работи за твојот квалитетен живот...неможам да ги сватам твоите..но по тоа малку што го пишуваш можеби и твојот стрес произлегува од стравот да не ги разочараш затоа што тие го живеат животот по некој нивни терк и замисла..и неможат да сватат дека понекогаш животот те носи и без твоја желба...и тоа ќе помине можеби не само од себе...ќе мораш да работиш самата на себе..и покрај стручната помош од лекар...но на крај ќе излезеш како една многу позрела и посмела личност од твоите дома...ти го посакувам сето добро на овој свет...а твоите се надевам дека навреме ќе сватат дека не е тоа работа за зафрканции...
Jas se dodeka ne doznav deka sum anksiozna mislev deka imam nesto na zeludnikot i sekoj den barav na internet lekovi i slicno. Se zatruv so apcinja i sekoj den sekakvi misli deka imam nekoja bolest. Ama eve sega znam deka nemam nisto osven ova cudno cuvstvo..
Ej дечки како стигнавте до одење на псијатар? Дали прво бевте кај матичен доктор, му кажавте за вашиот проблем со анксот, па тосле тој ве упати кон психијатар/психолог/специјалист/било шо да ви даде дијагноза? И дали знете некој во околината на Битола? Или пак дали некој од вас тука има одено кај специјалист во Битола?
Доктор Чумандра е одлична, работи во болницата во Битола, оддел - Психијатрија, денеска е дежурна, можеш да одиш и без упат, ќе си платиш 150 денари на приватно.
Дефинитивно мораш да си одиш пак на лекар, доколку не си задоволна од овој, оди кај некој друг... Меѓутоа ќе го замолиш докторот да им ја објасне ситуацијата на твоите, бидејќи нивното однесување само ти ја отежнува ситуацијата. Кажи ми колку години имаш и што правиш во животот, студираш/работиш?
Сакам да ве прашам дали некој од вас чуствува вакво нешто?Кога сака да направи нешто опсесивниме мисли му се јавуваат и се плашиш дали да го направиш тоа?
