Овој Асентра е антианксиотик? Како оди процедурата со земање на антианксиотици? Какво е чувството, кога има подобрување? Дали има влошување кога ќе ги прекинуваш...? Дали може додека ги земаш да се чувствуваш поспана или изнемоштена?
Asentra e antidepresiv,a heleks,lorsilan,diazepan leksilium se sedativi pa i anksioliti posebno heleksot i lorsilanot ima i drugi anksioliti.
како што читав за асентра, многу страшно ми изгледаше... некако поопасно да се лекуваш со асентра, според сите симптоми... дали пиел некој анксиолити кои не оставале тешки последици?
Kakvi teski posledici ?zavisnost stvaraat i sedativite i antidepresivite iako doktorite vikaat deka antidepresivite ne stvaraat zavisnost.pa i ako pies analgin sekoj den stanuvas zavisen.a za dr posledici neznam normalno e deka sekoja tabletka e i toksicna najdobro nisto da ne se pie.ali nema takov covek so ne pie nesto ti si anks i ako nemozes bez tableti da se izvleces normalno ke ti dadat anksiolit ili antidepresiv.
Под тешки последици мислев на изнемоштеност, неволност, појачана анксиозност... Итн.. Ама да, во право си... Ти благодарам за мислењето.
Na pocetok koga picnuvas so nekoj antidepresiv ima nuspoiva e kaj sekoj individualno kaj nekoj poveke kaj nekoj pomalku moze da imas pojaka anks,gadenje nesonica idr ,seto toa duri ne naviknes na antidepresivot no ako i po nekolku meseci seuste gi imas ovie simtomi togas ne ti odgovara toj antideptesiv i psihijatarot ti gi menuva.znaci na eden covek eden antidepresiv mu odgovara na drugi drug site sme razlicni vo toa
Ако стравот неможете да го победите, што тогаш со стравот да направите? Постои само еден конструктивен начин за третирање на стравот, а тоа е соочување. За разлика од потиснувањето и негирањето, соочувањето со стравот подразбира негово прифаќање, откажување од одбегнување и освестувањето на она од кое се плашите. Соочувањето со стравот подразбира: 1. Промена на ставот спрема стравот. Ова подразбира прифаќање на следниве идеи: дека стравот не е опасен туку само непријатен, дека може да се поднесе, дека стравот самиот по себе не доведува до болест и дека може да се надмине со соочување и изложување, а никогаш со избегнување и потиснување. Стравот не е израз на слабост, туку соочувањето со него е израз на храброст. Тој е нормална појава и е минлив. 2. Доаѓање до сознание од што навистина се плашиме. Никогаш не се плашите од ситуации ( како возење со лифт, висина, јавен настап...), туку од значењето кое на тие ситуации им го придаваме. Значењето (очекувања, предвидувања, заклучување за последиците), се тие кои ве застрашуваат, а не самите тие ситуации. Тоа значи дека најчесто се плашите од идеите во кои верувате, а не од непосредната реалност која ве опкружува. Кога еднаш ќе ги откриете и тие идеи ќе ги изговорите, тогаш сте во состојба на нив да влијаете, да ги менувате или да ги корегирате. 3. Прифаќање стравот да се изманифестира во целост. Ова подразбира изложување на ситуации во кои стравот се чувствува, дозволување тој да се појави и останување во ситуацијата се додека стравот не мине. На овој начин самите себе си докажувате дека стравот не е опасен, дека можете да го поднесете и дека тоа ако се плашите нужно не значи дека самата ситуација е опасна. 4. Усвојување стратегии за соочување со стравот- учење што сè можете да превземете и направите додека со стравот се соочувате. Може да користите некои од техниките на дишење за да се реалаксирате или додека се излагате да ги оспорувате идеите со кои стравот го создавате и да ги замените со идеи кои се реалистични и со кои се охрабрувате.
Симптони што водат до изгубена концентрација ладни нозе и раце трпки по телото како пијана глава се осеќам мислам дека неможам да држам рамнотежа и во секој момент ќе се онесвестам а најубаво ми е кога лежам најсигурна сум некако и не сакам да сум сама. И почесто имам гадење.
Дa, тoa е тoa. И мене ми беше истo сaмo јaс немaв губење нa рaмнoтежa. Кoнцентрaцијa нулa, не знaев нa кaј oдaм буквaлнo. Не мoжев ни муaбет сo луѓе дa прaвaм. И јaс не сaкaв дa сум сaм, тoa е oдликa нa aнксиoзнoстa.
Исто мене само и нозете така. Поарна бев нешто деновиве денес стравот пак ме дружи. Ми трпне главата неможам да се поднесам веќе. Другата недела одам кај матичната и не ми е гајле што не дава да ја снимам главата јас ќе инсистирам. Минатата недела ептен бев уништена верувам пак ќе ме држи ова неколку дена штом ме фати. Ако е со ист интензитет тек ќе полудам. Пак почна срцето да ме стега пак мир немам. Желуднико ми се превртува са 360 степени. Нозите ми се сечат. Колку симптоми има ова проллето чудо. Јас си го знам проблемот ни психијатар не може да ми помогне. Почна многу паника да ме фаќа кога треба да излезам од дома. Несакав да си признаам ама почнав и да не се дружам со некои луѓе. Се запрашав кој јас сум побарала да се дружиме ? Само ме бараат значи дива ептен сум била. Извинете за негативноста ама морав да се испукам. Многу сум против антидепресиви и седативи сма изгледа ќе морам некој хелекс да испијам. Попуштија нервите ..
Дечкoвo мнoгу убaвo oбјaснувa зa симптoмите, oн се имa избoренo прoтив се тoa. Мене ми дaвa утехa мнoгу.
И јас ќе морам да се испразнам... Еве неколку денови се осеќам како празен т.е како да го немам чуството за возбуда и среќа Најчесто тоа ми се случува навечер после зајдисонце значи до кај 4 сатот сум добар има некоја надеж во мене но после тоа... Мака што е мачи е да не случајно сум во депресија, ме фаќа голем страв од депресијата и кога ќе помислам на депресија и ќе побарам нешто на интернет се осеќам како повеќе да заглавувам. Кога сум излезен со некој другар или друштво сум многу подобар се смејам повеќе уживам. Дали некој имал вакво чуство или страв од депресија? Btw пијам АД Елицеа 10мг за анксиозноста, еве веќе 4 месеци ја пијам ама мислам дека не ми делува барем неможам да видам некој значителен напредок во мојата состојба освен напредокот кој го имам постигнато јас самиот со труд! И можам да кажам дека сум многу против апчињата Доколку имал некој искуство со сето ова кажувајте совети
Da ve prasam dali nekoj od vas ima koristeno lekovi od pasiflora za anksioznosta. Procitav deka mnogu pomaga za opustanje i smiruvanje. Ima i na fb za da se poraca okolu 250 den.
Не е антианкиотик туку антидепресант...подобрувањето неможе да не го осетиш едноставно се враќаш во нормала нема влошување кога го прекинуваш доколку си излечена и затоа ти велам докторот ќе одреди кога треба...се прекинуват постепено со намалување на дозата иако има случаеви со нагло прекинување но сепак најдобро е постепено....не се чуствуваш поспана кога ги земаш бидејќи напротив они се земаат насабајле бидејќи ти даваат енергија така да навечер баш ако ги земаш може да прават несоница... поздрав и секое добро
Чекај, као една сесија е 150 ден? Премногу евтино ми звучи... и после ова се закажуваат други или како е?
@Pozitiven и мене така ми е веќе долго време. Поточно чувство на празнина, неисполнетост, и постојана досада или пак и премногу рамнодушност. Не ми се прави контакт со луѓе или пак излегување, ама ако случајно некако се решам да излезам и да ми е супер, in the back of my mind постојано имам down мисли. Аи претпоставувам дека освен анксиозноста имам и депресија. Ако не си сигурен напрај со некој онлајн тест од тие шо се со пополнување, иако сигурно не се 100% точни, ќе си видиш „дијагноза“ и ќе знајш отприлика како стојш. Ајас досега немам пиено никакви апчиња и лекарства.
