Дали јога, фитнес, релакс масажа ви помага? Планирам нешто од ова да почнам. И јас почнувам со психотерапија за две недели. Кажи што правите, како е има ли подобрување. Јас од обичниот дипл.психолог никакво подобрување немам.
Sve e do umot i jas bev na psiholog mi prepisa asentra da pijam po pola apce na den ama gabe jad uste si mislam negativno seuste mislam deka ke umram na sekoja minuta deka imam nekoja bolest i sve od loso poloso ne znma veke kako da se spravam mn mie tesko
Помага, било што од ова. Јога, пилатес, вежбање по дома е супер затоа што можеш секојдневно и по дома да вежбаш. Јас вежбам јога секоја вечер веќе 3 месеци, сонот ми се подобри инстантно.
здраво на сите.сакам да споделам со вас еден проблем.имам пишувано и претходно но во друга форма. бев во странство запознав едно девојче од словачка. на крајот настана хаос. имав главоболка голема. откако се разделивме имав уште поголема болка во стомакот, главоболка и срцевиот мускул. дали мр фати депресија не знам што се случи. потоа кога сретнав еден колега осетив во задниот дел на главата како притисок и вртоглавица. симптоми на анксиозност. гадење исто така. како може девојчето со кое што бев да го замразам за кратко време и се повезано со неа да ми пречи.дали тоа има врска со егото-биполарност. исто така де чувствувам и како друг човек. незаинтересиран... безпомошен... несигурен... и заборавам. доколку некој знае нешто ве молам за совети. мора да одам на психијатар... вака не оди... исто така почнав да ги потценувам луѓето... дали е проблем со егото или што... ѓи треба помош
Е тоа е целиот мој проблем. Мислите ми работат стално. Немам мир да седнам и да не мислам на ништо. Дали е поврзано нешто што било во текот на денот, нешто од минатото се анализирам, и најтешко ми падне кога си речам зошто стално анализирам нешто? Ми се смачи се оптоварувам со секакви мисли најчесто многу непотребни а ме допираат да се чувствувам лошо.
Jas 3 meseci pijam elicea,se cuvstvuvav mnogu podobro,a sega poslednava nedela,se budam srede nok so napad na panika,gadenje I pritisok 110 so 90,dali na nekoj mu se slucilo nesto slicno,I posle kolku vreme se povlekuvaat simptomite na anksioznot,taman mislis deka pominalo eve go pak
Значи,најпросто објаснето.Анксиозност е страв од иднина,депресија е кога имаш лошо мислење за себе,не ти е до ништо,сметаш дека не вредиш,никој не те сака,нема да успееш итн итн.Сите во одреден период сме се почуствувале вака или онака меѓутоа кога тоа ќе почне да ти пречи на секојдневниот живот тогаш имаш дијагноза. На пр.депресија не излегуваш од дома,немаш желба за ништо,не дај боже си суицидален.Или анксиозност има примери на луѓе им е страв од дома да искочат да не им се слоши. Секоја дијагноза каква и да е,различно се манифестира КАЈ СЕКОЈ.Џабе пишувате овде мене ми лупа вака срце,мене онака дали и вас ви се случило?Еве јас да ви кажам физички симптоми немам никакви и во речиси ниеден од вашиве постови не се пронаоѓам,а имам акнсиозност. Така да правец на доктор,и бидете истрајни со терапиите.И да сте подобри (зошто такви се овие дијагнози,периодични) не престанувајте.Особено не ги прекинувајте апчињата на своја рака зошто истиот момент кога ќе ги прекинете процесот на лечење ви почнува од ПОЧЕТОК.Цел тој напредок до тогаш ќе си го фрлите во вода,а и може и полошо да ви биде со оглед на тоа што антидепресиви не се прекинуваат наеднаш.Мора прво да се намали дозата.И не земајте апчиња на своја рака.Ако некој пишал дека пие хелекс и му е подобро,не значи дека и на вас ќе ви одговара. Е сеа,лошо е што кај нас додека да најдеш асален доктор,што ќе ти ја погоди терапијата е процедура и во цел тој процес ќе се изгорите два-три пати. Единствената работа која на сите помага и не е индивидуална е физичката активност тоа ви го гарантирам.
Koga ke ti ostanit nesto v um tesko e da pominit i jas sum istata mislam sekoj moment ke umram mn mie loso mnogu
Ве читам, читам на нет и нешто ме чуди. Сите ние имаме негативни мисли, тие ни ја прават анксиозноста и паничните напади, во моменти ги нема и мислиме дека има шанса да поминало ова, но повторно се враќа со мислите. Веројатно сите тие мисли настанале од стрес или некоја случка со негативно вијалние врз нас. Читаме некои како кажуваат дека се излечиле, се поминало, ЗАСЕКОГАШ. Ме интересира уствари како се ќе помине ова. Дали тие негативни мисли некогаш целосно ќе исчезнат или се е навика, ќе се учиме само да ги бркаме??
Здраво после пола година еве пак сум овде..Имам многу пишувано претходно плачејќи сум пишувала бидејќи мислев дека сум единствената но најдов многу млади луѓе кои страдаат од опсисивни мисли...Пред се имав анксиозност во 2013 го имав првиот напад од тогаш на ваму ми е страв да функционирам но искрено анксиозноста ни најмалку не е страшна колку што се опсесивните мисли...Пред да започнам со објаснување за нив да ви кажам дека имам 25 години и сум мајка на девојче од година ипол,Вака уште од мала сум раснета со фамилијарни проблеми и родители кои не се сакаат еден со друг..караници скоро секој ден...Но пораснав како,така.Сега сум мажена минатата година станав мајка бог ми подари прекрасна ќерка толку убава и мила што не можев да замислам...луѓе после 4 месеци по порудувањето од никаде ми се појави една мисла црна во главата со содржина за мојата ќерка како ѓи гледав слиќите од шетање ми се појавува мисла види како мртовче е...Почнав да се тресам да ми се повраќа што ми се случува ???? Каква ѓаволска работа е оваа?? Се прашував...црни мисли секој ден една по една ми се појавуваа со содржини дека: ќе и ставам нешто во млекото на ќерка ми,дека ќе ја повредам,дека ќе ме стават во лудница,потоа ми досаѓаа мисли дека можам да се самоубијам да се фрлам од тераса ми беше страв од високо,дека ќе се и удавам..Кога ќе чуев убава мисла или збор одам мозокот ми го превратуваше во спротивно..ужас!!! Кое мачење,во делот од живот кога јас требаше да бидам среќна јас страдав најмногу... ме убиваа овие мисли,ме јадеа секој ден..ослабнав дури станав на половина од тоа што бев..Морав да посетам психијатер и го посетив што дознав дека јас имам окп опсесивно пореметување ми дадоа асентра но имав болка во желудникот,ми дадоа флунисан и подобро беше но со моето семејство се преселивме во странство јас тргнав на работа и најдов работа со која секој ден користев нож а јас нож кога ќе видев мислев дека ќе повредам некој..но со помош на таблетите се променив малку...но не можев да ѓи земам повеќе пишто морав од псих да бидат препишани...и престанав ..луѓе еве ме пак со црни мисли ужасни кои ме убиваат штом се појават пак црни содржини,застрашувачќи...што да правам??? Секој ден патувам со воз и се ми доаѓа мисла што ако се фрлам пред возот..а таа мисла ми се појави откако стварно се фрли еден и од тогаш а што ако и јас го направам тоа..луѓе не можам да функционирам..многу ми е тешко..се мразам самата себе си..одвртно се чувствувам......помогнете ми!!!
Кога ќе ти дојде таква страшна мисла помисли на тоа дека тие мисли не ти предизвикуваат задоволство, туку напротив те плашат и мачат. Тоа е доволен доказ дека не сакаш да направиш ништо такво и дека не би го направила. Сети се на тоа дека тие мисли не се твои, тие се од анксиозноста, ти ја имаш контролата врз своето тело и не можеш туку така да ја изгубиш и да направиш нешто што не сакаш.
мене исто така ме промени. комплетно. се заљубив во едно девојче и сега имам страв да ја видам. страв дека нема да ја сакам. го мразам својот карактер. дали и вие делувате незаинтересирано. почнав да не можам да се контролирам. немам срам.незнам како да се понашам со луѓе. се плашам да не станам психопат. последната седмица имав толку потреба од секс. 3 пати дневно. а не сакам да го лажам девојчето и да го користам. сепак и она има душа.значи пак има нешто добро во мене.а најмногу од се е што почнав да имам предрасуди за луѓето. сега де потам од страв за себе кога го пошувам ова.ве молам дололку некој имал нешто слично помагајте.
Во целава приказна ми се допадна тоа што немаш страм јас многу сум страмежлива на цела анксиозност и ми смета тоа не ми дозволува да бидам комуникативна, ако ми дојде такво чувство од анкс да немам страм многу ке се израдувам
Me too.. И јас сум многу страмежлив и не сум воопшто комуникативен се срамам да си ги искажам чувствата спрема некое девојче, а и некој страв чувствувам во себе, изгледа од немање самодоверба е сето ова... Незнам што да правам стварно
анксиозноста е страв од иднина... од тоа што доаѓа... пиши ми во порака фб и ке ти објаснам како да немаш срам...
Vcera bev na kontrola kaj psihijatar,koja traese ne poveke od 5 min.samo me prasa kako sum I mi gi prodolzi apcinjata,vika treba vreme I mi zakaza kontrola za 3 meseci,znaci nisto neznaat,nie anksioznite sto pati poveke znaeme od psihijatrite za site simptomi I iskustva sto gi kazuvame megu nas I tuka poveke ke si pomogneme otkolku na lekar,toj sto ne osetil neznae kako e
