Да, јас, и тоа два пати. Јас ништо не чувствував, како бонбони да пијам. Паузирај ги неколку дена, па почни пак. Можеби не ти е од лунербата, сепак се на природна база.
Пред oкoлу четири месеци слушнaв неубaвa прикaзнa, пoврзaнa сo oчи. А мене oчите ми се слaбa стрaнa, бидејќи кo мaл имaм прaвенo oперaции нa еднoтo. Oд тoгaш јaс пoчнaв дa мислaм декa не гледaм убaвo, пoчнa некoј склет дa ме фaќa и oтидoв нa oчнo oбичнo дa ме прегледaaт, бидејќи не знaев кoнкретнo штo ми е прoблемoт и ми рекoa декa немaм прoблем. Пoминaa некoи двa месеци, пoчнaв дa зaбележувaм oтсјaј нa oдредени предмети, нaјчестo бели, aмa се пoјaвувa и кaј други, зaвиси мaтеријaлoт нa предметoт. Oтидoв и кaј друг oчен лекaр, oвoјпaт кaжaв кoнкретнo штo ме мaчи, ме прегледувaше и ми кaжa декa супер ми е видoт, ниту мaл диoптер немaм. Пoминa скoрo еднa неделa oд тoгaш и рекoв дa пoбaрaм пo интернет штo имa и нaјдoв еднa стрaницa кaде штo пишувaше декa вaкoв сличен прoблем мoже дa се јaви пoрaди стрес. И сегa си мислaм дaли мoже пoрaди aнксиoзнoст дa ми се јaви oвa? Нaнaзaд видoв декa пишувaле декa мoже видoт дa е пoврзaн сo aнксиoзнoст. Сигурен сум декa и пoрaнo сум гледaл вaкa истo, сaмo штo не сум зaбележувaл, нo нели секoгaш пoмислувaш нa лoшo, штo aкo дoктoрoт греши, штo aкo е нештo пoсериoзнo...
Поздрав, позитивки доста научив од Брарислав, со топло срце ви го препорачувам има и видеа за анкс. Редовна терапија природа, овошје, музика, патувања , многу многу љубов И најважно од се слушајте се себеси
Zdravo na site. Neznam dali postov e za ovaa grupa ama verojatno ke se najde nekoja slicna so mojava sostojba da me posovetuva. Imav anksioznost i depresija pred 8 godini. Prvo ne znaev sto se slucuva se borev sama so sebe dolgo vreme,da podocna otidov na psihijatar i pocnav da pijam terapija. Od terapijata sostojbata mnogu mi se podobri. Ja piev mozebi 6 godini vo minimalni dozi samo kolku da se kaze deka pijam nesto. Funkcionirav normalno duri i odlicno se dodeka ne odlucivme so soprugot da imame dete. So konsultacija od psihijatarot ja prekinav terapijata i pocnav da ja ostvaruvam celta. So ogled na godinite (3 i po nekolku mesecno probuvanje bez uspeh po konsultacija so ginekolog pravev histeroskopija. Ja pravev vo dekemvri i moram da priznaam deka mnogu dobro se custvuvav duri i ne svojstveno za mene bidejki sum golema panicarka. Posle 2 nedeli povtorno pocnav da gi imam istite simptomi do den denes. Nesonica,rano stanuvanje kako naspana,tremor,placenje,panika,grc vo glavata i najlosiot spored mene simptom nemir i strav. Prasanjeto mi e kako da ostanam bremena so site ovie simptomi,dali da pobaram pomos,dali nekoja clenka pominala niz ova. Znaci simptomite se obilni pogotovo nautro ama se nemam javeno seuste kaj psihijatarot moj,pijam samo heleks nautro,sto sekako ke moram da go isfrlam ako prodolzam so mojata cel. Help please
Од анксиозност ти е, не мисли на тоа и полека ќе заборавиш. Колку повеќе мислите ги пренасочуваш кон одреден проблем, толку потешко и полошо ти изгледа, и се повеќе мозокот ти е полн со црни мисли. Ете си бил на докто и ти рекол супер си. И јас пред една недела мислите не ги вадев од еден "проблем". Дури не можев ни да дишам, се ми сметаше, не можев да спијам, забележував триста промени низ цело тело, па тргнав да одам по доктори. Кога отидов кај последниот специјалист ме прегледа и рече: Ништо не ти е, тргни ги мислите од таму. Уживај и верувај дека навистина НИШТО не ти е. И јас како тебе, мислев да одам по други доктори и да барам други мислења ама сама си реков ова мора да престане...Нема смисла, мора јас да ги контролирам мислите. Престанав да мислам на тоа, мислите ги пренасочувам кон позитивни работи, се смеам, барам занимации и чист воздух, вежбам и веќе ич не му придавам значење на тоа што ме мачеше. Штом си бил на доктор, пробај не се замарај и ќе ти помине само од себе.
Во последно време сум прееееемногу параноична. Се оптеретувам со работи што не се случиле. Мислам дека сите имаат задни намери ко на пр: дечко ми ме вара, пријателите ми се лажни ,никој не се секира за мене и им сметам на сите буквално ко да сум отфрлена. Често сум замислена, изморена и немам мотивација за ништо. Мало невнимание од некого и ја тоа го преовеличувам. Ваква сум скоро цел месец. Ќе искочам супер ќе си поминам ќе стигнам дома и одма ми се мења расположението. Секоја вечер размислувам само на тоа. Пробувам да се одвикнам дека тоа се само измислени проблеми али многу е тешко да се сфати. Има и денови кога не ми се збори со никој. Се осеќам како да ми пропаѓа светов.
Можеби проаѓаш низ еден период на транзиција. Дали пред да ги забележиш промениве ти се случила некоја голема, драстична промена која е претходничка на овие мали “напади“? Промена на место на живеење, на работа, на студирање, можеби нечија смрт или било што негативно? Или можеби сеуште не си расчистила со некои ситуации од минатото кои имаат сеуште негативен ефект врз тебе? Пробај да разговараш за твојата состојба со некој кој го чувствуваш за многу близок, кој те познава многу добро. Колку повеќе го потиснуваш во себе и си викаш дека “не е голема работа, непостоечко е“ , толку повеќе можеш да влошиш. Во право си дека е тешко да го примениш на дело тоа што си викаш дека “не е ништо“ , но верувам дека со нечија помош ќе успееш да си го вратиш светот под контрола. Немој да глумиш пред најблиските дека се е совршено, не е срамота да побараш рамо за плачење и уво да те ислуша. Доколку никој не чувствуваш за толку близок, обрати се кај психијатар. Сфати го тоа како еден обичен разговор, кој многу може да ти помогне. Ти праќам гушки
Мораш да побараш совет од психологот , мене психологот на оваа тема ми одговори дека многу анксиозни дури со тешки депресии родиле дете, има чаре за се не се секирај
Ти благодарам. Се надевам дека е така,баш сум во паника дали ќе го можам јас тоа. Секако ќе побарам помош, ти благодарам на советот.
Здраво. Читав овде што како и решив и јас да напишам нешто. Се започна пред точно 2 недели кога пешачев накај дома,наеднаш ми се стресот рацете и нозете ми се пресекоа(имав такво чувство),а пред да ми се стресат рацете ми беше се нормално не сум ни имал стрес ниту нервоза ама беа присутни црни мисли во последните 2-3 дена.И од како ми се стресоа рацете се вратив дома зедов да пијам кафе и неможев да се смирам,таа вечер разговарав дома со моите и колку толку се смирив,но бев растресен затоа што неможев да си објаснам што ми се случува,вечерта си легнав спиев смирено прилично.Сабајлето се разбудив у 6 растреперен затоа што чувството како да сум во сон сеуште беше присутно,ненормално се стресов почнав да плаќам затоа што не знаев што ми се случува..после тоа 2-3 дена не јадев ништо ептен малце,не ми се излегуваше од дома спиев по 13 часа,плакав,неможев да си објаснам што ми се случува..после полека почнав да не мислам на црни работи (да се грижам дека на некој мој близок ќе му се случи нешто,дека на мене ќе ми се случи нешто,дека здраствено не сум добар нешто и уште 3000 глупости.)Ама чувството дека сум во сон во некој ситуации сеуште е присутно.И тоа ме плаши. Инаку не сум бил никогаш таков да паднам психички,татко ми почина пред 5 години од еден вид на рак и преживеав страшни моменти за тогаш моите 13 години и не паднав психички,колку пати само сум подигнал психички у оваква ситуација како мојата луѓе а сега дојде ред јас да паднам...И тоа ме зачуди фала богу немам никаков проблем а ова ми се случи,незнам од што може да дојдам до ваква ситуација дали дека претходно пред да дојдам у оваа ситуација имав црни мисли..
Istoto se sluci i kajmene samo mene mi nacukaja kompleksi deka mozno e da sum go oslabil srceto posto na pomali godini 17. Pocnav da vezbam. Neuki lujge nepismeni koj vrska nemat od nisto, me dovedoa da snimam srce glava da setam po doktori mameto nivno....neslusaj nikoj slusaj samo doktor i ucen covek koj ima znaenje.
Ниеден лек нема да ви помогне да ја излечите анксиозноста, се е до умот. Се борев со анксиозност и панични напади подолго време, пиев по пола деметрин денот на 2 пати по три месеци, џабе умот си го лажев... Најбитна е поддршката од најблиските, дружба со позитивни луѓе, физичка активност и најбитно од се да имате волја, да се убедите дека ништо не е посилно од вас. Вашиот ум и вашето тело само вие може да си ги контролирате. Поздрав до сите и бидете силни, не знаете колкава моќ лежи во вас, само треба малку да се потрудите. Целосна поддршка од мене
И кaј мене беше тaкa. Преку нoќ. Oд тoгaш, веќе oсум месеци се чувствувaм без врскa. И кoгa не ми е ништo, се чувствувaм нa некoј нaчин рaмнoдушнo, без енергијa или штo би рекoл ти, кo вo сoн дa си. Буквaлнo. чувствувaш мнoгу рaбoти вo себе, aмa ништo не мoжеш дa дoживееш мaксимaлнo. Мислaм декa oвa е пoследицa нa несвеснo пoтиснувaње некoи рaбoти вo себе. И тaкa кaжa декa си пoминaл тежoк периoд. Си сoбирaл, си сoбирaл и нa крaј пукнaлo.
Vecerva se custvuvam kako se da mi se place i da mi e macno.. ovaaa nema kraj 6 7 dena sum ok posle pak tresnam od zemja.
Isto I so mene taka.Edna dve nedeli OK sum,polna so energija, vesela , motivirana I naednas dovolno e edna samo edna negativna misla, edna obicna glavobolka I kraj pak na dno. Te tresnuva na zemja kako grom od vedro nebo, I pak se od pocetok.Samo si se vrtis vo svojot magicen krug. Ko ringispil
Постојано чувство како да имам кнедла во грлото, ми смета во голтањето., можно ли е да е симтом на анксиозност, пошто мислам некаде така прочитав? Во рок од месец дена слушнав за блиски луѓе дека се сериозно болни, плус имав спонтан абортус кој ме малку направи ранлива и депресивна, од тогаш ме фати некој немир, си најдов уште какви не симтоми и секоја недела сум кај докторката. И сега сум во хаос,не знам дали нешто навистина ме боли или си умислувам, не можам да разликувам колку и да е смешно или чудно. Еве сега ова со грлото не знам што може да е?
HELP... Dali ima nekoj pieno pred.bremenost I za vreme na bremenost antidepresivi za anaksioznoat.... Terapija e heleks od 0.5 I esram od 10mg
За вакви работи консултирај се со твојот психијатар и гинеколог. Секое човечко тело и секоја бременост не е иста. Некој и да ти одговори не се води само според тоа мислење, тоа е нивно искуство. Вистинската хелп побарај ја таму.
И јас се мачам со таа кнедла во грлото веќе една година, само што мене не ми смета во голтање туку постојано како да ме затега нешто, како некој обрач на грлото да имам. Од анксиозноста е, бидејќи кога ќе подзаборавам на тоа не ја осеќам.
