Dali anksiznosta moze da se izleci bez lekarstvo i sto moze poloso da bide od nea, nekoja posledica dali moze da ima ?
Дефинитивно може без лекарство.Ако мислиш дека не можеш сама да се избориш,разговорај со стручно лице.Ќе ти раскажам накратко моето искуство: Пред неколку години ми се појави.Имав прелоши денови,стравови кои знаев дека се плод на аксиозноста.Многу околу мене се трудеа да ми помогнат.Им благодарам на поддршката,ама најголемата помош дојде сама од мене.Денот кога видов дека сум здрава,права особа,на која не и треба дополнителен стрес во животот.Сега веќе надминувам,и можам да кажам дека може да се извлечеш од оваа состојба.Како последица може да се јават панични напади,може и депресија и нешто полошо,но не е во прилог на анксиозноста да мислиш на такви работи.Повремено ми се појавува во некои епизоди,ама ја надминувам.Верувам дека можеш и ти.Не е ништо страшно,Само состојба која те уморува,а не е опасна по живот.Само храбро.Слободно пиши ми лп ако ти треба разговор.
Лекарствата можат многу да помогнат, незнам зошто одбивате да ги пиете, јас пиев ад елицеа две години, премногу ми помогнаја и веќе две години не ги пијам, немам никаква потреба од нив, само сакамда ви кажам дека ад можат без проблем да се остават доколку се чуствувате добро. А што се однесува за прашањето што може полошо да биеде од анксиозноста, од лично искуство ви кажувам дека тоа е депресијата, не се ни споредува со анксиозноста, не да ве плашам ама најдобронамерно би ве советувала доколку имате анксиозност со време да си одите да си разговарате со добар психијатар и доколку е потребо да земете и лекови, во тоа нема ништо лошо и ништо страмно, барајте помош за проблемот да не стане уште поголем, ве поздравувам и ви посакувам секое добро!
Јас сите ги советувам прво да одат на ПСИХОЛОГ и да пробаат со разговор и вежби.Меѓутоа ако видите дека и тоа не ви помага одете на ПСИХИЈАТАР. Овде си патиме од што ќе речат луѓето.Сфатете го ова како состојба која секако ќе ја поминете само зошто си правите сами стрес и се измачувате наместо да го надминете за најкраток можен период.И со бајачки многу луѓе се лечат.Не викам не,и јас долго време барав брзо решение.Брзо решение,преку ноќ нема.Тоа е факт и што побрзо го сфатите тоа толку подобро. Покрај терапија/редовен разговор со психолог,психијатар,физичка активност,обврски,дружба итн играат исто така голема улога. И СЕКОГАШ имајте во предвид дека оваа работа е ИНДИВИДУАЛНА.Не на сите ни помагаат истите работи,истите апчиња итн.И не ги имаме сите истите симптоми иако имаме иста дијагноза.
Сабајле правев крвна слика и добра беше сами денојве сум малку настинат ми тече нос ме болат мускули и почнав да мислим разни глупости докторката ми рече дека дека нема потреба да паничим ама некако страв мие незнам што да правам ми е страв да не имам некаква болест
Некоја анксиозна трудница со панични напади да ми пише порака што се породила тазе? Имам неколку прашања
И тогаш кога си помислил дека си го победил стравот, дека готово е, среќен си, еден мал тригер и повторно се врати како дежа ву, целото зло со кое се борев минатите години. Какви апчиња, какви седативи, какви антидепресиви, се е тоа маска за реалноста која ти се случува. Борбата со сам себе, задоена првенствено од своите родители, потоа општеството и на крај самиот себе. Капитулираш, патетичниот и песимистичниот ТИ победува. Ќе ми кажат мисли на позитивно, како можеш да мислиш на позитивно, кога умот ти е програмиран да мисли негативно, правиш внатрешен немир и имплозии. Колку повеќе се противиш и одиш контра, се посилни се симптомите. За моја голема среќа, овој пат не чекав пола година да се измачувам себе си и да тонам, да се самосожалувам и да создадам свој пекол. Ја променив тактиката, решив да одам на психолог, наместо на психијатар. Иако чекорам уште по трнлив пат, не верував дека разговор со стручно лице може да предизвика такви силни емоции и да те натера на многу интересен и вистински начин да ги согледуваш работите. Отидов со камен на гради, еден тон железо исковано во моите ребра, неможев воздух да земам, мислев дека умирам, а всушност тоа била тежината на моите проблеми, притискаат во градите, и кога некој ќе ти каже зошто всушност ти се случува сето тоа, и секој симптом како е поврзан со секојдневниот говор, полека разбираш да живееш со анксиозноста, т.е со себе. Не постои анксиозност, постоиш ТИ со твоите вистински проблеми, закопани трауми, и несреќни мисли. Иако, ме чека уште работа со себе, дефинитивно, кога ќе ја најдете вистинската помош и вистинското лице, веќе ништо не е исто, не си ист ТИ. Така да, не ја гледајте утехата само во апчињата, вие имате многу поголем проблем со кој треба да се изборите, да се прифатите самите себе, да разберете дека се она што ви се случува е само одговор на телото на вашите мисли, кои верувам дека се црни и одвратни како моите. И што е нормално, на такви мисли, сакате телото да функционира беспрекорно... нече мочи. На интернет никој нема да ви помогне, колку побрзо поразговарате со стручно лице, толку е и побрз патот до оној живот кој треба вистински да го живеете.
Истото го поминувам и јас,неколку дена имам страшна болка во мускулите на нозете,имам и отеченост(и пред некој месец ми беше вака,бев на доктор и се беше наводно во ред)исто и жлездите во градите ги осеќам потечени на допир и имам болка,те разбирам како ти е,ама мораш да се смириш малку,ти не само што си анксиозен туку си и преголем хипохондрик,опседнат си со болести,за твое добро ти кажувам немој да се измачуваш уште повеќе,опушти се и бори се против анксот...
Se e vo red ali zosto bas e taka toa me cudi zosto site tie raboti kako moze od misla da custuvas simptomi na bolesti veke nz sto da pravam
Немој да се чудиш, психа емитира се. Колку повеќе се задлабочиш ѕплку повеќе ќе чувствуваш. Психата може да ја емитира секоја болест. Колку побрзо се помириш со анксиозноста толку побрзо ќе ти биде подобро. Прочитај ја книгата Anxiety and panic atacks и ќе сфатиш што се се случува и може да се случи со телото додека трае анксиозноста. Позз
Prekinav postepeno Zepira na svoja raka,taka mi kaza doktorkata,ama ja ne otidov na kontrola I prekinav,dali e mozno od niv sea da imam nuspojavi.
Мислам дека нема да имаш нус појави штом постепено си ги прекинала, лошо е наеднаш да се прекинат. За секој случај тркни до кај психијатарот за да те посоветува за понатаму. Позз
Јас имав проблеми со анксиозноста уште од 17 години ама фала Богу ми помина... Секако дека некои траги (работи) останаа у мојата глава ама не се секирајте само треба да знаете дека се е во нашите глави. Ви препорачувам да ја слушате Ана Бучевиќ на Јутјуб има видеа многу инспиративни и мотивирачки. Нема потреба од никаква паника само напред.
Здраво, не знаев каде да пишам,имам проблем со здравјето, во Август ми се деси мала случка со тампон, не бев сигурна дали имаше влезено во мене или испаднал, па од читања по интернет др ден си отидов на гинеколог немаше ништо, ама затоа што уште не бев сиг после 2 дена пак бев и исѕо ништо. Океј тоаа помина, подле почнаа да ми се дешаваа да ми идат трпки по раце нозе по левата страна од лицетоо, да ме гуши кај градите, да сум малаксана, почнав да мислам да не сум болна од нештоо, црни мисли цело време, страв да спијам и така. После еден месецц ми поминаа, бев да ми пребааат ми кажаа мнг сум исплашена, исто така пред некое време многу ме жежеше на главата потоаа тоа помина па почнаод левата стана кај срцето чуствував жештина бев на лекар добро ми е срцето, еве сегаа пак почна да ме жежеглавата. Дали е можно од самите мислии да ми се дешава тоа? Извинете на дилгиот пост, аконекој имал слична ситуација барам помош
Вака сега... Како некој кој е екстремен паничар и има анксиозност, деновиве имам на ум нешто поврзано со паничните напади. Секогаш сум тврдел дека сум немал нешто такво, но... Сега се подзамислив. Дали паничен напад мора да содржи потење, гушење, срцебиење, или е доволно само да испаничиш и да помислиш дека е крај, дека ќе полудиш, дека веќе нема ништо што може да ти помогне, најлошото ќе ти се случи? Или тоа не се смета за напад? Не ми е јасно...
Lujge pomagajte imam strasna bolka vo nozete i vo vratot pa se do pleskite mislam deka ke puknam i zestina vo glavata znaci strav me fajka veke nekoj so slicno iskustvo da spodeli mislenje
