Hormonite mi se super. Imav mn golem stres pred dve godini, pa ne znam dali toa e prichinata za anksioznosta
Hormonite normalno deka ti se super znaci jasno ni e deka se ti e super , Simpatickiot nerven sistem ne ni e super i ne pozdravuva .
Може како не може, баш имав пишано дека постои и „акс. од посттрауматско стресно нарушување“. Дали пред тоа си имала симптоми на акс. или после стресниов период се јавиле?
Znaci vika deka hormonite i se super , inace da mozi od povejke pricini da se pojavi ANKS , ne samo od hormoni ima povejke pricini a deka pred 2 godini si imala stresovi i posle 2 godini se pojavila ANKS od tie stresovi toa e nevozmozhno toa e presno . Ili pak osven dosega ako si bila pod stres i taka se prifajka .
Знам дека има повеќе причини за појавување ги имав напишано во претходните постови. Мора од негде да се тргне и нешто да се елиминира. А аксиозност може да се јави и после подолго време од претрпениот стрес. Тоа е одговор на телото. Механизам како што спомна од симпатичкиот систем фајт ор флајт. Мозокот препознава можна закана и ги активира хормоните corticotropin и adrenocorticotropic и се додека не помине можната закана и тогаш симптомите се навистина сериозни исто како да си под закана и животот ти зависи, парасимпатичкиот систем обратно. Така да кога го спомнуваш сипатичкиот систем знај дека пак хормони се во игра. Дали со психологот имаш разговарано за ова? Не треба да го потиснуваш тоа што те мачи или мачело, кога тогаш ќе удри на нешто, во случајов може да е резултат аксиозноста.
Da ama za da gi aktivira mora nekoja misla nekoe minato neshto pozadina so raboti vo potsvesta da te trigerni i zatoa jas napomenuvam deka treba da se raboti na mnogu mnogu raboti vklucuvajki Psihologija , Biohemija i Spiritual energy . Treba upornost i da sakash !
Па добро да, се согласувам. Но во ситуации каде што постои страв креиран од личност која како врв на сето тоа има претрпено и некој голем стрес, не може секогаш да препозанае и да одговори онака како што треба, цел организам е во прашање. За Lady D како за почеток би рекла дека треба да се открие каде и кога се јавува, дали е поврзано со нешто, дали е резултат на некои мисли кои се поврзани со нешто, со некое место, личност и слично. Второ би препорачала сите книги од типот на позитивни мисли бла бла на кои американците на мн. добар суптилен начин решиле да прават пари да ги тргнеш да не ти се воопшто во видното поле, ако сакаш на некој да помогнеш можеш на блог да пишеш, а не книги да издаваш и да продаваш (воедно тие книги имаат повеќе негативен исход него позитивен, но за тоа во друга прилика). Да се помириш со тоа дека човечки е да се најдеш во таа ситуација (акс. не бира дали некој е инжињер, доктор, психолог, интелигентен, не ителигентен, со средно, со основно, со мастер, дали богат или сиромашен, црн, бел, жолт, сите во некој периодот од животот ја доживуваат во различен степен) и дека за неа треба да бараш решение, а не да мислиш на тоа дека никогаш нема да се реши тоа. Доколку сметаш дека сама не можеш да го откриеш тоаа и да работиш со вежбање, насочување кон себеси и работа на себе, себе спознавање, по една шоља на ден чај од валеријана (природна тревка мислам дека не требаше повеќе од 3 недели да се конзумира, но ќе ти каже тоа докторот или во аптека), промена на средината и тн.. Смени доктор, смени психолог, смени 2,3,4 додека не го најдеш тој што ќе ти најде реално решение за ситуацијата во која се наоѓаш. Не смееш да се разочараш, затоа што верувај ми 90% од сите личности што ги среќавааш во текот на денот се борат со некој вид аксиозност.
Nekolku meseci ? pocnuvajki od Maj mesec ? Toa e normalno kaj sekoj covek poradi zeskoto se gubi i apetit i motivacija i se , nisto strasno . Ako ti e namalen apetitot napravi si raspored vo tekot na denot i jadi so sila toa sto ti e najubavo .
Едит: Да си ги поправам грешките кај сум пишувала без н (не измислувам нов збор ), доста уморна бев немав ништо приметено иако содржината е тоа што е битното.
Те разбирам, може не си подготвена сега, но кога ќе бидеш ќе мораш со некој да разговараш. Не смееш, а и не треба да потиснуваш нешто во тебе, за да не се манифестира како анксиозност или во други облици. Ти посакувам среќа со битката и чекам позитивни коментари, но не се откажувај.
Zosto mislite deka psiholoskite knigi ili nekoi slicni so pozitivni misli vlijaat loso? Jas imam citano pa me interesira.
Зошто во тие книги секогаш се збори во суперлатив. Животот е непредвидлив, постојат и неуспеси, не сме секогаш најдобри, најпаметни, најубави, не сме секогаш позитивни тоа е реалноста и нема да се промени ова ако 10 пати пред спиење го кажеме истото, туку со постојана работа на себе и себеосознавање. А со најголем дел од овие книги направија луѓето да ставаат лажни маски дека се добри и дека се со позитивни мисли, а во себе се распаѓаат и фрустрираат. Некогаш треба да си дадеме време да се исплачеме и да бидеме тажни (пример дента не сме го постигнале тоа што сме го замислиле), да се сочиме со тие емоции да ги исфрлиме од себе, а не да ги потиснуваме и да продолжиме. Универзумот не го дава секогаш тоа што ќе го помислиме. Исто така најголемиот дел нив не нѐ учат дека треба и како да го засакаме процесот и дека треба да сме свесни дека ќе имаме повеќе утки и неуспеси додека да стигнеме до саканата цел. Даваат некоја розева слика која во реалноста не е баш така и после тоа тинејџери на форумов доаѓаат и пишуваат неам самодоверба, а не сфаќаат дека тоа е дел од градењето на себе, дека тоа те помрднува од некоја точка да станеш подобра верзија од себе. Ако сите си зборувале 10 пати дека ќе бидат поубави и посамоуверени кога ќе станат од спиење, никогаш не би се ставиле на здрава исхрана или не би иделе во теретана или ако мислат дека со позитивни мисли ќе научат нешто или ќе направат некоја промена, тогаш не би работеле напорно за да стигнат до тоа. (Само прост пример) Нема сите деца да станат инжињери, нема сите да возат поршиња, нема сите да имаат викендица на море и тоа е во ред. Патем никој од овие што успеале во животот, никогаш јавно не се изјавиле дека некоја ваква книга им го сменила животот, туку напротив се гледа колку се тажни луѓето кои што се водат од тоа мора секогаш да имам позитивни мисли и да сум насмеан/а. Не мора навистина.
Do nekade se slozuvam so tebe , No sekoj ima pravo sto saka i kako saka da pravi ili eve da cita knigi ako ima zelba jas ne go osporuvam neshtoto da ne se cita Psihologija bash bi go opravdal i go poddrzuvam sekoj koj sto mozi da cita psihologija mislam deka e dobro . No Socialnite mrezhi povejke vlijaat na bilo kakvi rozovi sliki od kolku psiholskive knigi . Ako mozi nekoj da cita neka cita , samo da ne bidat od onie Psiholoski knigi Shawshank Redemption , ili pak takvi nekoj filmovi bezveza . Pisholoski knigi sto mozat da ve naucat ne da otkrivate misterii , misterijata e misterija kolku ja otkrivas tolku se prodlabocuva i nema kraj .
Не забранив на никој, препорачав и дадов мислење зошто. Shawshank Redemption е по книга од Стивен Кинг кој пишува научна фантастика, хорор, белетристика, популарна психологија. Врска нема со темава .
Јас сум доста информирана за книгиве па еве нешто ќе ти објаснам. Точно, животот е спонтаност, но самодоверба треба да се има и е нешто најбитно во животот.Да си веруваш себе, не на некој друг, некогаш е најдобриот избор да бидеш скептик.За некои работи можеш и ништо да не правиш за да не бидеш погрешно сфатен. Бидејќи муабетот што се прави неможе да се дефинира, сите различно размислуваме, различни искусва имаме, различно се толкува. Некогаш нешто што ќе направиш може ќе имаш најдобра намера, но не се сите луѓе со добра намера, можат погрешно да те разберат. Потребно е да не се преоптоваруваш толку, да си гледаш натака. Самодовреба за изглед е нешто сосем друго. Да си го сакаш своето тело какво и да е, да бидеш среќна со него, сите различни тела имаме да не се споредуваш со никого, за да не се осеќаш лошо. Да постојат успеси и неуспеси, но книите те учат како да не се врзуваш со успехот и неуспехот. Зашто еве да речеме цела година си успешен и оддеднаш тонеш во земја, би тагувал многу. А, да си врзан за неуспехот цел живот можеш да бидеш тажен, бидејќи не си успеал во животот. Едноставно да бидеш среќен со успехот и неуспехот, бидејќи тоа не си ти. Ти си душа, егото е тоа што се врзува со нештата. На нашата душа се и е исто, она не суди дали има успех или неуспех, се и рамно, сака да е среќна. Сите кон тоа тежнееме, различни ствари не прават среќни, да си ја пронајдеме сопствената среќна, тоа што не исполнува. Кога сме веќе кај тагата, постои и она. Некогаш ќе се случи нешто, мора да постои некои проблем, пречка без разлика, не се потиснува тагата за да не стигне до депресија. Треба да се исплачеш за се и тоа е во ред, тоа е нешто што е дел од нас. Бебињата кога се раѓааат првото нешто што го прават е да плачат. Но, нас не не дефинира успехот или неуспехот, ние сме прекрасни, нашата душа е прекрасна, бидејќи е дел од Бога. Да, точно е дека треба да се исплачеме, не треба да потискаме ништо, но не сме приморани на сите луѓе да им ја кажуваме маката. Сите сте свесни дека постојат секакви луѓе, постојат и такви кои што се среќни на твојата тага. Тоа не би си го дозволила. Дома, да ќе се исплачам. некогаш и на форумов ми е полесно да си ја кажам маката, отколку на некои други. И, да времето е лек за се. Колку некогаш и да звучи бесмислено, така е. Точно. Се е до верата, Да, не треба да се откажеме од тоа што го сакаме, факт. Да бидеме цврст карактер. Да имаме свое јас. Тие што мислат дека секогаш е розево не сфатиле, бидејќи животот не е екстаза. Проблем мора да постои, само како ќе го гледаме проблемот зависи од нас самите. Дали ќе правиме драми од него, или да му се препуштиме на времето. Бидејќи како што настанал проблемот мора да постои и решение за истиот. Не викаат за џабе времето е лек за се. Точно, да учиш од грешките, се надоградуваш како личност, имаш повеќе искуство, различно гледаш на работите. Сите сакаме да бидеме најдобра верзија тоа е факт, ама незначи дека немам самодоверба. Си го сакам својот изглед и сега, ама секогаш сакам да бидам уште подобра и позгодна. Пак ќе речам тоа незначи дека вака сум несреќна. Треба да си среќен и со тоа тело што го имаш сега. Немаш секогаш позитивни мисли, не си секогаш насмеан. Мене книгиве ми ги отворија очите и претходно имав кажано, многу различно гледам сега на работите. Дали имам депресивни денови? Да, имам ако ми се плаче, ќе плачам, ако има смешно ќе се смеам. Ама не сум веќе истата јас како и претходно, сите ја гледаат промената на мене. Тие што навлегле подлабоко, ја сфаќаат суштината на ова учење. Некои ете, остануваат на површината и мислат дека цел живот журка ќе им биде. Клучот е самодовербата, верата, да веруваш во себе. Го вадат потенцијалот од тебе, како сам да носиш одлуки за себе.
