Поодамна, јас имав магнетна правена н државна и сакавме второ мислење од него . 200евра беше, за друго не знам цена
Е де, стандард прича на 80 годишен дедо. Приказна дека три дена одел на училиште и се враќал од прво до четврто.. ако имало некој суштински проблем сигурно немало да труе со рандом ствари..
Не знам, секој со свое искуство. Он таму не е дедо туку е доктор и не ме интересираа неговиот привстен живот
Од два различни психијатри, две различни терапии дадено, е тек сега почнува дилемата за анксиозен човек
Па кога даваат терапии од ракав Барај психолог, што ќе седне и ќе работи со тебе. Ако психологот смета дека лекарства и помогнале - тогаш психијатар. Не „маскирај симптоми“ ако можеш да се справиш со истите на друг начин. И кај трет да отидеш, постои веројатност дека ќе добиеш трета терапија.
До некаде е 'од ракав'. Сите различно реагираат на антидепресивите. И не само по генерика, туку и иста генерика, различна фирма има влијание. Дури да ти ги погодат соодветните, може и години да поминат. Толку знаат, пошто е се' преку трајл енд ерор. Не е баш напредна психијатријата. Мозокот уште долго ќе биде мистерија. Кога ќе ги откријат сите негови процеси, до детал, тамам ќе можете да влезете во игра вие од ИТ и да не аплодирате на некој клауд во етерот
Антидепресивите не се лек, само маскирање на симтпомите, олеснување на состојбата за да ти се даде можност да работиш, да го најдеш коренот на состојбата и да ја подобриш. Кај нас психијатрите не работат психотерапија, посебно не на државно оти немаат но по пола саат за пациент. Еве ти лекови, ако ти е арно супер - на здравје да си ги носиш, ако не ти е - ќе ти дадеме нови. И оти никако нема да те ни прашам низ што поминуваш, ниту ќе пробам да дојдам до коренот на твојот проблем, дефинитивно ќе си ги носиш оти нема ни да бидеш способна да поминеш низ периодот на одвикнување. Ама ок е, лимитлес профит.
Сосема се согласувам. Ретки се психијатрите кои применуваат психотерапија. За на државно... еднаш бев, во ординацијата со докторката, имаше биро и сестрата, башка на секои 5 минути влегуваа пациенти и пријатели на еднава и/или другава. И сега, јас треба да си ја отворам душата и да разговарам отворено за проблемите пред пола град??? Мислам... не ни очекувам нешто повеќе. Посебно кога ќе го земам фактот дека скоро до 2000 година кај нас не постоеше дијагноза 'Анксиозно растројство'.
Првиот бев на приватно беше разговорот саат време, вториот е на државно. И јас мислам така дека тие само помагаат да станеш а дека пак без нив ќе се чувствуваш исто ама периодов сум во безизлезна ситуација некако не можам ниту да функционирам веќе од мисливе. И јас сметам дека без разговори со психолози џабе ќе биде само терапијата....плус малку ми е страв да ја почнам искрено. Бев на терапија 2 години и после една година еве пак исто(ги немам истите проблеми од пред 4 години, тоа е се средено) така да овој пат не знам зошто ми се врати....
Се враќаш назад на терапија затоа што никогаш се немаш ,,излечено". Во наводници го ставам, бидејќи и немаш што да лечиш. Да, антидепресивите ќе ве дигнат на нозе, но до кога?!?! Работа со психолог е повеќе потребна него лекувањето со антидепресиви. Но, некогаш е потребна, особено ако се работи за тешки форми на депресии. Она што сакам да го кажам, тие апчиња нема да ви го сменат животот, туку треба Вие самите. Сеансите се токму затоа наменети, да се соочите самите со себе. Да се запознаете подобро, да кажете на глас она што ве прави апатични, тажни, несреќни.
За генерализирана анксиозност ми се дадени ... Знам дека најпрво треба ние самите и плус тешко се наоѓа добар психолог што ќе ти помогне вистински. Најлесно е апче да се даде ама и најбрзо делува и откако ќе те дигне мораш да работиш на себе го знам се тоа.
Денес едвај земам здив. Се некое пецкање, грчење по телово. Мислите ми се хаос. Со секоја помисла на болест се гушам. Буквално чувствувам како да имам дупка во градите. Не можам ни да се исплачам, а толку ми се плаче. Само денов да помине.
