Исто вака син ми (иако е дете) и маж ми се вознемирени после одговарање пред професор. Ќе направат некој кикс додека одговараат од преголема трема и страв, ќе се збунат и после со денови (а не со саати) се туфкаат за грешката и се нервираат и што викаш дури и физички симптоми ќе почнат да манифестираат, болка во стомак, главоболка. Не толку заради оценката колку за мислењето на професорот за нив, да не ги изневерат на некој начин довербата негова и очекувањата. Прво сите што се во позиција да оценуваат знаат дека никој не може да биде без грешка, да знае се 100%, што значи немаат незнам какви очекувања за поединци. Второ емотивно никој не се ангажира до тој степен ко што си мислат, посебно не за сите кандидати и ученици. Работа им е тоа, а не семејни релации. Значи едно преувеличување има на ситуацијата и претерана аналитичност. Мислам дека стварно ова се некои шеми на размислување кои те прават подложен на повеќе вознемиреност и анксиозност и треба да се излезе од нив.
Здраво членки дали некој пиел зепира и какво искуство сте имале...Го пиев 1 месец после го прекинав но ете повторно почнаа паниките лошите мисли и се што следи.
Дали кога имате паничен напад чувствувате огромен притисок во главата како да ќе полудите и дали ви доаѓа да мрдате со нозете од што имате чувство дека треба нешто да тргнете од вас? Не знам дали е ова карактеристично за паничен напад, ме плаши. Огромен притисок во главата од кој сакам само да мижам и да ги стегам очите.
Da mene isto mi se slucuva... moram da stanam da pravam nesto so nozete da gi dvizam.. nemozam nisto da dopiram.. se osekjam kako da se smaluva prostorot okolu mene.. i zatoa taka mora da pravam vo momentot poso se osekjam izbezumeno.
Uzas, ne znam dali da pojdam na nevrolog ili i toj za vakvi raboti ke mi prepise isto sto i psihijatar. Porano imav poslabi napadi, otkako ja prekinav terapijata uzas ne se izdrzuvase i sega pak sum so terapija ama moze trebase da probam nesto na prirodna baza.
Ne ti treba nevrolog... toa e anksioznosta.. taa te tera taka.. potsveno i koga ne mislis ni pravis nesto .. taa raboti.. i taka nervite reagiraat i se stvaraat simptomi.. avtosugestija si pravime. Probaj da ne im dadesh tolku znacenje i ke vidish kako sami ke se namalat samo upornost treba
Da, odam, ama nekako mislam deka ne mozam da go primenam toa sto go kazuva. I toa uste poveke me gura nazad zosto znam deka sama moram da se izboram a jas ne znam kako, ne znam da nadminam. Me obzema stravot i ne znam kako sama da si pomognam
Прашав затоа што за да научиш како да се соочуваш и да ја надминуваш анкциозноста важно е да ги најдеш изворите, има нешто поради што ти се јавуува. Може е наталожен стрес. Ако е стрес, од каде тој стрес? Може е страв или ниска самодоверба или некоја траума од минатото. Во разговор со психолог сигурно копате и доаѓате до изворите, и потоа работите на проблематиката. Не е работата само да сфатиш дека имаш анкциозност и секој ден да си ги наоѓаш симптомите и толку. Мора да се копа длабоко во себе и да се работи на главните проблеми, само така ќе научиш да се бориш со анкциозноста.
Se soglasuvam, i gi imam najdeno korenite ama ne znam kako da gi resam tie raboti i da gi nadminam. Sekako ke prodolzam so seansite, mozebi treba poveke vreme
Здраво, веќе некое време сум под голем стрес и се соочувам со анксиозност предизвикано од загуба на родител со кој бев премногу блиска. Мислам дека имам причини да одам напред но едноставно не сакам да живеам без татко ми. Не сакам да се будам, да правам било што, не сакам да јадам бидејќи тој веќе тоа не го прави, не сакам да дишам бидејќи тој не дише... Се гушам доста често и на секоја помисла на денот кога го изгубив ми трне јазикот, рацете, нозете, ми паѓа косата и ослабнав 10кг. Не гледам излез а знам дека морам да живеам тажно засекогаш. Исто така имам чуство дека и јас ќе умрам за брзо. Дали некој поминува низ истото или слично?
Mila, istovo go pominuvam 8 meseci... i jas go izgubiv mojot tatko.. i od togash svetot nema smisla.. istive simptomi gi razviv i imam anksioznost.. od pregolem dozivean stres... zagubata na bliska licnost e edna od rabotite sto moze da dovedat do anksioznost.. veruvaj mi bolkata ke si stoi.. samo ke naucis da zivees so nejze... te razbiram i te gushkam... veruvaj tatko ti samo srekjna saka da te gleda Uzivaj vo ubavite spomeni od nego, taka ke zivee sekogash so vas Bidi hrabra i ti posakuvam samo ubavini
После подолго време од страв од болести еве моментално ме отепуваат мисли дека страдам со вишок шеќер во крвта, бидејќи премногу пијам вода и често осеќам сува уста. И паники ме фаќаат.
Прими сочувство. Немам лично искуство, меѓутоа мојот дечко останал без мајка уште на 14години, му било многу тешко и сега му е, но со помош на психијатар, фамилија и семејство го има пребродено тој период. Ако имаш блиски, разговарај со нив, таа болка не се намалува но мораш да пробаш да живееш со тоа. Не знам на која возраст си, но сигурно постои нешто во животот што ти е желба, поттик, мотивација иако сега не ти изгледа така. Собери сила, твојот татко сигурно би го сакал тоа. Не се измачувај дополнително....
Zdravo. Bi sakala da ve prasam dali nekoj imal iskustvo so Anafranil 75 mg AD. Mi gi prepisaa pola sabajle i pola po rucek.
Јас. Земав 50мг вкупно дневно..Подобро во животот не сум се чувствувала.Според мене нема подобар антидепресив.Тежок е многу за навикнување ама вреди.Панични 0 опсесивни мисли ретко. Ги прекинав поради бременост па чекам да се исконсултирам дали да почнам пак со истата терапија.
