Дечки како сте денес, јас се разбудив со главоболка и знаев дека ќе ми биде крш денот. Повремено ме болеше а заедно со тоа како притисок на главата, повремени такихардии и одма паника ме фаќа. Главата како маѕна ми е и како вртоглавици да имам, дали времево влијае што е променливо.
I jas imam takikardija i losite misli od vreme na vreme mi doaaga i se voznemiruvam eve sega me fati da placam mnogu loso stvarno ne znam do koga vaka.. gledam luge okolu mene se smeat setat jas samo mislam uzas znaci
Исто и мене ми е. Се ми смета и луѓе и бучава и кафиќи и на сила излегувам. Главоболка, болки во телото, се ми е чудно околку мене, ко прв пат да гледам се. Крвта и железото и тироидните хормони се супер.
Здраво. Веќе долго време се мислам да пишам. Пред две недели се породив ама се почна од 5 месец бременост. Се појави некој страв во мене се си мислњв дека ми е нешто паничев нон стоп по лекари. Крвни слики проверував цело време, се уредно. Си велев хормони ајде ќе помине после породување... но еве не. Сеуште имам исти мисли страв од болести панично гуглам за секој симптом. Веќе месец дена чувствувам мачнини онака безвезе вкус во устана, не повраќам но ми е мака. И најмногу паника ми ствара главата. Веќе недела дена болки во врат, ме пече при мрдање, главата како дс ми трне од време на време една страна па друга, ме пецка на моменти, светлина ми смета понекогаш, паничам како да ми се мати на окото. Немормален страв секојдневно дека ми е нешто. Се будам со мисла дали ме боли главата дали ми се гади, и како станувам како помислувам на тоа така почнува. А да не зборувам дека се и сешто читав по интернет и барав по симптоми... со мало бебе дома, наместо радости и се, јас само запаѓам се повеќе. Некој совет, дали е анксиозност што е навистина веќе ми е мака си плачам секој ден
Знам ама ова веќе ги мина сите граници, се си мислам ќе ми помине штом отидам на лекар штом проверам глава, штом престане да боли, а како мислам се повеќе и повеќе ме боли и само такви мисли си имам цело време
Па бев кај интернист уште додека бев бремена ми рече од вратот е тоа од нерви но не ми рече натаму ништо да испитам.
Превземи си поголеми мерки Не знам од кој град си ама кај нас тешко фунционираат болниците. Ако си во можност,оди на приватен. Оти пред се размисли дека дете имаш за гледање,и мораш некако да си помогнеш.
Исто се чувствувам моментално Вознемирена сум со чувство ко нешто дека ќе се случи, ми се плаче од нигде никаде, чувство на страв ... до кога вака таман некој ден ќе сум подобро и оп ете пак исто
Здраво.Јас се борам со опсесии уште од мала.Сега имам 29 год и сеуште се борам.Тешко е.Одев кај доста психијатри, психолози,пиев терапија, бев подобро некој период.Но мислите и опсесиите секогаш се враќаат повторно.Живеам во страв, цел мој живот е страв.Сакам да избегам од оваа кожа но не можам.Толку е тешко...Како билка се чувствувам.Сакам само да спијам и да избегам од реалноста.Како понатаму не знам.Немам желба за ништо.Патам многу.Не сакам да се дружам, да излегувам, да шетам.Се омажив скоро,ја имам цела подршка од сопругот, но никој не знае како точно се чувствувам.Никој не може да разбере,ако не го доживеал истото.Трудна сум трет месец.Не можам да се израдувам на тоа.Постојано се прашувам како ќе бидам добра мајка и сопруга вака?Се чувствувам како да полудувам, се плашам како јас ќе бидам достојна да гледам дете? Ми идат мисли и дека ќе ми го земат детето ,дека ќе завршам во лудница.Покрај тоа што и со други мисли се соочувам.Не пијам антидепресиви сега во оваа состојба,живеам така.Некогаш мислам дека залудно трошам воздух.Се обвинувам и што забременив, се обвинувам и што се омажив. Мислам дека не заслужувам ништо од тоа.
Me faka neracionalen strav, panika i si mislam deka site vo mene ke gledat i odložuvam da otidam nekade osven ako ne e epten neophodno. Pa si napravam celo scenario so bi možele da me prašat tamu,koj ke sretnam a so ako ima nekoj poznat so ke odgovoram kako da stanam da si krenam, so pričina da izmislam..... , užas užas...
И јас сум за нигде, само се вртам во круг, капак некој ако ми каже дека сум намалила килажа, одма триста филмови во глава. Некако не можам да се опуштам, цело време сум стегната, како да се опуштиме и уживаме во животот, а многу го сакам тоа.
Isto sum celo vreme stegnat i na štrek veke mi prejde u navika i toa loša navika i ne znam kako da se oslobodam i opuštam, probam puštam film da gledam komedija ili neso slićno i ne možam da go izgledam zemam tel nesto strakam, ne znam da se opustam...
