Сменав живот од корен. Се и секој кој ми сметаше тргнав од живот, дистанца, прво јас па се друго. Ќе си најдеш што ти е тригер ќе гледаш тоа да го тргнеш од животот или ако не можеш ќе сфатиш дека е тоа така, ама ти си побитна и твојата среќа и толку. Нит спорт нит јога нит не знам што..
Кај мене е различно мене ми требаат пријатели немам никој морам и да спортувам ама не знам што ме спречува
Па имам и јас пријатели. Ако ти се спортува супер. Прави што ти сака душата. Не се стегај. Не задоволувај туѓи стандарди, не се замарај кој што сака и како сака. Прво ти стави се, нормално не да бидеш идиот ако на некој му требаш да го одбеш ако можеш да помогнеш, ама гледај и кога помагаш некому не се давај целосно, не си троши психа. Јас сега во животов поминувам многу тежок период приватно. Преку ноќ се смени на многу тешка ситуација. Се борам ама и си ја негувам психата. Има денови паѓам, ќе се расплачам, има денови супер ми е не сум тажна. Ама не се давам! Сакаш да спортуваш, супер, оди во теретана, ќе се здружиш со некого. Оди во парк, земи си кафе, чај, сок што и да е, седини си читај книга ( ама никако оние за самопомош, со нив само повеќе се заглавува) .. Едноставно мораш да имаш некој филтер, некој издувен вентил. Слушај поткасти некои со содржина која ќе те насмее. Намали интернет, не читај се и сешто, не се бозбудувај за нешто врз што ти како единка не можеш да смениш, да поправиш. Некои работи во животот едноставно ќе се случат. Дали се плашиме, дали се стегаме, ако треба да биде ќе биде. И цел живот ли во страв да помине.. еден е животот. Живејте си го за себе си. Не за родителите, не за партнерот, па и за децата, живејте го зашто никој не знаеме што ни носи утре.
Koj imal anksioznost posle missed abortus ili spontan? Dobiv anksioznost posle 1 bremenost koja se zavrsi vo 31 nedela so pocinato bebe, odvaj se oporaviv, piev apcina, gi prekinav, se custvuvav podobro, pak ostanav bremena i sega imav missed abortus, nekni imav panicen napad, i izgleda pak imam anksioznost, se plasam da zaspijam, se plasam da ne mi se sluci nesto..
Vekje 11 dena pijam elicea, 1/4 apce samo, doktorot mi rece taka poleka da zgolemuvame doza zatoa sto moze da imam vrtoglavici od apceto, tek poslw 2-3 nedeli deluvale AD. Taman eden den sum podobro, pa 3 dena ne sum, mi se losi pa mi se gadi, pa glavata me fakja.. Mi se podobri apetitot i si jadam, navecer spijam podobro, ne se budam so chudni misli, ama glaata znae da me fati preku den, pa da pomine, pa posle pak i taka se vo krug, i odma si pravam film deka imam problem nekakov so mozokot, haos. Dali od eliceata na nekoj mu bilo taka na pocetok dodeka se navikne organizmot?
Главен симптом ми е мачнина, ги направив сите испитувања поврзани со дигестивниот систем (дури и гастроскопија) но не открив ништо и сите тестови ми беа нормални, некои доктори тврдат дека ова ми е на психичка база, дека ми е од анксиозност ама јас не се осеќам анксиозен и сум смирен, исто така имам диареа и ми доаѓаат нагони за повраќање секогаш после јадење, понекогаш кога ќе имам сррашна мачнина дури и имам желба да повратам само мачнината да ми помине, се хранам со пилешки стек, палента со малку сирење, пире и дури и од таа храна имам мачнина и само после малку јадење одма стомакот го осаќам пун, диареа многу често ми се појавува а стандарна диета еден месец и кусур веќе не јадам, ова првпат ми се појави на 15 мај, денес е 28 јуни и од кога ми почна ова ниеднаш не повратив, неделаа дена од кога ми се појави ми дојде подобро и почнав скоро све да јадам, ама потоа пак ми се врати истото, најлошо ми беше кога отидов на три дена во охрид, таму имав најмногу нагони за повраќање, најмногу ми се лошеше и имав диареа,и само кога седев ми доаѓаше подобро, кога одев полошо, кога се вратив од охрид ги направив сите испитувања ама ништо не искочи, некои доктори тврдат дека ми е од анксиозност ама јас воопшто не се осеќам анксиозен, ова е како стомачен грип кој не поминува, сега сум во тешка депресија, никогаш не сум бил во поужасна состојба до сега и неможам да се хранам нормално, да одам на јавни места, концерти и настани бидејќи уште повеќе мачнина ќе имам и нагони за повраќање и незнам кога ќе ми помине, или веќе ако ми е од анксиознот, дали некој има слични симптоми како моите?
Ако имаш претрпено стрес од тоа ти е, ако се нервираш пошто стомакот највеќе страда од стресот чим си проверил све немаш гајле еве јас 3 години сум со анксиозност и првиот симптом ми беше баш твојот ама сеа не му обврнувам внимание и сам ди поминува знам како е тоа гадење буквално чим станеш насабајле ти се гади не можеш да јадеш ти се повраќа а не можеш да повратиш пиј некое чајче.
гадењето, лошењето и неспиењето ми беа првите симптоми на анкс, кога почнав терапија се среди, за нејадењето и гадењето пиев б6 три пати по две пред јадење , и почнав да јадам, кога почнав со терапијата све се среди
Добри ли сте периодов? Ако сте супер, продолжете така и мило ми е многу, а ако не сте што симптоми имате?
Иста бев и јас. Инаку јас имам една песна на турски која ми е како лек.. ја слушнав еднаш и така си ја прифатив како химна ми е.. И тоа ми текна. Музиката многу ми помага.
Да, сите овир ги има, а и самиот др ми кажа, вика треба да помине време телото да го прифати АД, и така од денес ми зголеми доза на пола апче од елицеата, па ќе видиме за 4-5 дена како ќе биде.
Исто и мене ова ми беа први симптоми, плус и главоболка. После колку време од земање на АД, ти се подобри состојбата?
