Ne mislam samo ko sum okupirana so nesto ko rabotam nesto non stop a a sednam i gotovo eve gi mislite A ne pijam nisto od 2011 sum so anks bev loso mnogu pa nekqko pomina i eve sega pak pocna da me drma cudovo dali e rezultat na hormonite Bidejki se porodiv pred 2 meseca
Isto i jas za moite deca ne sum sposobna stom me fatat paniki, srekja sto moite se tuka i odma odam kaj niv i mi pomagaat premnogu. Inace kako sto e maz mi na rabota po cel den ne znam kako kje izdezev. A nasabajle najveke imam paniki, do kaj popladneto i posle se podsmiruvam a vecerta stom zaladi ja sum super kako nova, zeskoto me ubava nacisto!!! Ne funkiconiram bez klima, kaj i da odam gledam da ima klima i pod nea samo stojam i voda so mene obavezno, znaci totalno skrenata so toplovo sum. Jas vekje baram pomosh od site bliski, ne glumam semokja i herkules, od sto pravev se sama do tuka stignav, ama nema vekje zavrsi toa deka sama kje trcam za sve da pravam. I maz mi stanuva sabajle rano so decata za jas da se odmoram i naspijam, zosto ne mozam da izdrzam i toa e toa.
А што е тоа што мораш да го направиш? Во животот ништо не мораш. Седни си направи си список на работи кои кога ги правиш се осеќаш добро а кои лошо. Спиоск на луѓе со кои се осеќаш убаво а со кој не. И елиминирај тоа што не ти треба.
Така е. Дружење со луѓе до кои де одеќаш убаво. Ама луѓето денес избегаваат луѓе како нас. Ретки се тие кои сакаат да помогнат во вакви ситуации. Секако треба да ги имаш. А работи човек да ги прави.. само кога е во убаво расположение.
site imaat pominato vakov period vo zivotot samo sto nekoi se krijat i ne sakaat da priznaat nitu pak se kazuvaat
Се додека анксиозноста ја гледате јако хендикеп и за која се исповрдате на секој што ќе го сретнете во друштво никогаш нрма да се ослободите. И не, не се себични луѓето, ама секој има праг на толеранција некој само да му кука, да му се жали. Анксот не е болест. Анксот е состојба. Не се умира од неа. Има многу пострашни дијагнози. Еве пример јас. Деновиве сум појачано анксиозна од топлово, плус циклус ми касни, мачно ми е. Ама.. одам на работа и на никој не се жалам вака ми е така ми е. Терам. Живеам. Менаџирам. Терапија пијам, витамини пијам и тоа е. Овде само кукање и плачење и оф леле. Никој нема да ве трпи само да му кукате. Сфатете. Не ги кривите луѓето. Парнер, другар, другарка секој има лимит до каде може само да помага а да не осети дека и вие нив можете ако затреба да им помогнете да ги послушате. Не се правете жртви. Не сте!
Нема, само се одржуваш со лекарства, и се учиш да живееш со неа, и го прифаќаш фактот дека нема никогаш повеќе да бидиш она што си била
Добро дали имате главоболки или само јас се соочувам? Втора смена сум на работам и морам пешки да одам 10 мин по сонце. Цела сум напната и ми се плаче. Плус сум пмс. Вода попатно пијам, барам сенки, ама без аналгин главата не ми поминува. Терапијата редовно ја терам.
