Здраво пријатели, ова го доживувам долго време, но одвреме-навреме доаѓа и си оди... Потреба да дишете со зевање или понекогаш да не можете да зевате, како да ви заглавило нешто во грлото. Од што може да биде предизвикано ова?Дали некој од вас го доживеал ова?Има решение?
Ете ти, затоа да не прашуваме подобо овде, хаха. Може настинка и по цела недела да те држи, зависи. Не ти е ништо друго, иначр и ја сум иста, одма и јас симптоми си барам, сега со чњшањево па...
Не бе, викам не е баш нормално да се будиш со повишена температура, а потоа да исчезни сама. Среќа кај мене не е секој ден. Инаку за грлот, вирус е ова, колку што знам јас.
Да јас го имам доживеано ама јас тешко дишев и не можев да земам доволно воздух, па зевав. Не знам како ми помина, ми траеше долги години овој симптом, не секој ден туку на периоди. Да не имаш некој страв од гушење или некоја опсесија со дишењето?
Не знам, не ја мерам. Само кога ќе се фатам на чело е топло, потоа поминува. Некогаш вака се будам, ама не секоја. И се е проверено, не одам на доктор оти на матичната и се имам здосадено.
Може немаш покачена температура, може само така си топла од што си спиела, јас така некогаш преку ден ме фаќа жештина, се пипкам на вратот на челото топла сум и мерам нормална температура.
Искрено, можеби е, оти имам и главоболка. И кај мене е вака од 2021, не беше вака предходно, не ни имав главоболки, еднаш или два пати годишно. Можеби е вака после корона, не би знаела. И мене ме фаќа жештина преку ден, или нагли морници и ладење. Не знам што е со нас, како телата да не можат да ја регулираат температурата нормално. За менопаузи рано е.
Сите ќе умреме еден ден, гледај да живееш додека си жива, а не да преживуваш ден за ден, ти одлучуваш како ќе го проживееш животот.
Не знам дали имате околу себе со иста ваква состојба, ама јас некогаш се прашувам како само мене ми е вака, немам енергија, пулс повисок, притисок, аритмија, секоја мала болка ја анализирам, не умеам да се опуштам, како под континуирана стегнатост. Како се справувате со ваква ситуација, како наоѓате и во што задоволство Денот е прекрасен денес
jas mislam deka to so go drzime vo Nas ,Ako zbornam nesto da ne povredam nekoj da ne utnam nesto neznam ti so , pa na nekoj mu kazuvas edno pa drugo svajcaat, Ili pa ti treba niv da gi svajcas tie tebe ne Abe isturi se od sebe razvikajse raskaraj se da vidis Kako izleguva Kako SE smenuva se vo sekunda ..
Pritisok,napnatost,treperenje na Celo telo,prepotuvanje ,site si kazuva Kako so mu odgovara, a nie precutuvame a sakame da se sprotistavime ama od vnatre veli trpenieee,kolku trpis tolku poloso I kolku sobiras vo sebe tolku mnogu poloso zato, nekoj Ako ti se sprotistavi, ili pak da si vo pravo i nekoj da te vadi deka si kriv/a Abe podberi se I seshto pred sebe I nemoj mnogu da mu ja mislis to e to. E posle ova ce vidis kolku e se polesno , oti anksioznosta e od vakvi raboti, sobrani vo sebe , se so ni tezi ne kazuvame na nikoj ,ne zboruvame mnogu, ne zboruvame so sekoj, se prajme deka sme srejcni se smeeme ama od vnatre gorime, e ko ce go izvajs seto ova nadvor togas se podobruva se inace Ako si zbiras vo sebe si zaebal Ili naebal so vika narodot!
Јас сум вака со години, мислам речиси цел живот со прекини ама од 2015 наваму анксиозноста ми го уништи квалитетот на животот. Башка, overthinker бев, анализирав се и сешто непотребно. Паничење за нови искуства, тресење на раце и нозе, потење на дланки, дури и на самодоверба ме мавна, иако без реална потреба. Да се надоградиме на тоа и кошмари имав, ама не секој ден, еднаш на две недели така нешто. Се имам разбудувано навечер цела препотена од страв. Ама чудно, кога ќе презаспиев се заборавав, како да не било ништо. Од надвор, никој не ни можеше да препознае. Секогаш насмеана и дотерана, јас искрено не знам како издржував да не кажам низ што поминувам. За воља на вистината, не беше секој ден, ама кога ќе ме здрмаше беше ужасно. Со болки во мускулатура, намален притисок и поспаност. Мене искрено вежабањето ме спаси донекаде, оти без сончев витамин готов си. И тоа што пишав овде, биди во вода, некако помага. Мило ми е што ја најдов темава, сам да поминуваш низ ова, тортура е. И не, не си само ти, многу сме вака. Само и јас како другите, не признавав и терав понатаму.
Како сте луѓе? Времево е заникаде, уште е претопло и во есен, не можам да го смислам веќе.. ме мачи главата, па ме мачи стомакот, па ме чеша телото, па ми се гади.. ми се активира повторно стравот ми се счучи тригетот што ме доведе до овде, и се осеќам пак како на почеток, и со ова гадење а имам стрес одма ми се гади, толку, преужасно се осеќам.
