Јас имав пријателки кои ме правеа анксиозна, или вака “пријателки“. Со години се влечев со нив, а ништо заедничко немавме. Се беше од корист и интерес, кога го сфатив тоа, се тргнав на страна. До ден-денес не сум зажалила. На едната почна анксиозноста да ја мава на најјако. Си реков, ај да и кажам два-три збора пријателски. Бадиела, какво ѓубре испадна со мене, си реков добра кутра Спајси, со кого си се дружела. Кога ќе паднат розевите наочари, почнува анксиозноста. Јас сфатив дека мора да влечиш тешки потези.
Така е, ама колку време се соочуваш со анксиозност? Поминати се години? Јас сум од јуни месец, и се ми беше ново тогаш, а и сега мн работи не ми се јасни, иако одам на психолог, психијатар, имам семејство кое мр поддржува, имам деца, сопруг, убава работа итн. Сменив мн раб кај себеси, ама за 4м не можам да очекувам се магично да ми помине, треба време, брзи доаѓа ама тешко си оди, за жал.
U denesno vreme da naucis da bidis miren i pokraj site predizvici so gi nosi zivotot e najgolemo dostignuvanje ja mislam. Tie so rozevi ocila se najgolemi slabaci ... drug im podbutnuva za da tie imaat samo rozevo pred sebe ... Devojko iskreno te citam na forumov ama taka davas iskreni soveti i mislenja epten si ona 10 od 10 so bi rekle
Муабетот со "во денешно време" е само оправдување, ко демек лесно им било на претходните генерации со ропства, војни, болести, заостанати менталитети, итн. Нема лесно, секогаш ќе има стресови, проблеми, препреки, никој не е изоставен на светов од маки и страдање. Само без барем да се трудиш да размислуваш позитивно и да бегаш од улогата жртва, многу потешко ќе ти биде да најдеш СПОКОЈ, радост, уживање. Не е поентата да форсираше позитивност, туку да се научиш да бидеш реален, но оптимист. Прашање на перспектива е, не фејк позитива.
Ne rekov deka porano im bilo med i mleko. Problemot e toa sto porano ziveele lugeto vo nadez stvarale i bile i na toa malku ponosni. Denes sansite za uspeh ti se namaleni kolku i da si pameten i obrazuvan bukvalno kleknuvas pred toj so e "politicki nastroen i postaven da bide na mesto sto go zasluzuva nekoj drug. So bi rekol jas nenormalnoto stanuva normalno i opsto prifateno.
Дискутабилно е. Можеби треба да си ја смениш дефиницијата за успех. Или да си ги преуредиш приоритетите во животот.
Ок точно, ама ако си запознаена подобро и Хиндусите не се за кукање над судбината овој период, што не е од помош, свест околу ова да, но навлегување во улога на жртва не, туку, баш напротив ко што спомна и @MissChievous (реален) оптимизам. Еве на нив баш им се наближува празникот поврзан со овој став.
Абе тебе те имам забележано стално си на темава. Некоја ќе се пожали, оп се појавуваш да ја геслајтниш малку. Свесна си дека некои немаат на кого да му кажат, така? Или дека немаат пари за доктори по 2000 денари од сесија, за пет минути во кои никој не ги ни сослушува воопшто. Апчињата и чао. Не помагаш, ако веќе си се замислила во таа улога, одмагаш. Ова исто како да му речеш на некој. Еј, абе се разболе ама твоја вина е, мрш да си најдиш сам чаре. Ај ние кукаме, прашањето е ти што правиш, ако не си со анксиозност не гледам цел стварно.
Да, те имам и јас приметено ти само кукаш и бараш изговори кога ќе се спомне поинаков пристап, и сега што. Баш тоа постојано кукање помага нели, на многу баш заради тоа и не им се пишува на темава. Да се тргнеме ако не ние сите што сме за поинаков пристап на јавен форум само за ти да можеш да кукаш и бараш изговори на раат. А и те цитирав стриктно за Кали Југата дека ја спомна (повторно како изговор) и повторно ко што правиш и на овој пост.
Еквивалент на апокалиптична атмосфера и морал што е за Западот, т. е. со други зборови дека луѓето и стварите се полоши сега отколку порано.
Па реално и се! Секој човек мисли за себеси дека неговиот проблем е најтежок, а не е, кога ќе се опкружиш со луѓе со сличен проблем ќе сфатиш дека и од тебе има полоши, ама има и подобри, кои треба да ти бидат пример дека за се постои решение, па така и за оваа состојба. Некој што е 2-3-5 месеци со состојбава како јас, му е тешки сфатливо нешто од некој што се бори со години. И реално да гледаме на работите, некогаш некои работи не можат да се контролираат, барем сега за сега јас некои не можам да ги контролирам, ама верувам и свесна сум дека со работа на себе ќе можам и ќе прифатам. Сите ние сме различни, имаме различни мислења, ставови, стравови.... сите различно се носиме со проблемите и болестите, не сме сите поддржани од најбклиските (јас сум). Размислувајте рационално, имајте епматија за другите, не се сите "вашиот мозок" не се сите како вас, треба да разберете дека сите различно се носиме со сите ситуации и предизвици низ животот.
Ова на сите им е јасно, бар на тие што пишуваат овде, и нема потреба од потенцирање, повеќето и имаат минато, некои и надминато, низ исто, и можда сакаат да споделат искуство или да помогнат, вклучувајќи ме и мене. Ама секогаш кога ќе се спомне некоја позитивна промена и искуство, веднаш се пристапува со гард и тригнатост и се сфаќа како личен напад, еве како на пример цитатов. И тоа не е ок. И веќе имам пишано кукањето после одреден период станува (лоша) навика и тоа се оди дополнително само на штета на анксиозноста. И темава како таква тогаш не помага.
Не можеме сите само позитивни искуства да пишуваме, еве мене ми е полеено кога ќе пишам тука, секогаш ќе се најде некој што ќе ми пише порака, или е сличен на мене, не поставувам гард на позитивни коментари, напротив ми годат и мене, ама реалноста е секогаш друга, посебно за тие што сме на почеток на сето ова.
Никаде не се спомна само позитивни да се пишуваат, и негативни воопшто да не се пишуваат. Туку дека не може постојано само негативни да се пишуваат.
zdravo na site i jas patam ot ankziosnost neznam so se slucuva so mene ot mirno sedejne me fajka nekoja nervoza preskok na srce nemir vo dusata kade nesum bila po doktori i kade uste nemozam da izbrojam mnogu loso se custvuvam a majka sum na dve deca mazena sum ne znam kako doidef do ovai stepen nekoj period mi je so panicen napad nekoi period so stravovi nekoj period so vrtoglavici koi se spasi ot ova dozadba nekami pisi vemolam a nepijam apcijna
