Nema da prsnes nitu pak mozocen da dobies, vecer poubavo ke si spies ako nokta si bila budna. Pred spienje napravi si svoj ritual, tusiranje citanje nekoja kniga, muzika, bilo so so ke te opusti,caj od matocina, b vitamini magnesium, valerijana site tie raboti se dobri za podobar son, a ima i poveke preparati so melatonin.
И мене ми се гади веќе неколку дена, некогаш едвај јадам, кога ќе помислам на храна ми се слошува, ама бутам јадам што да правам..овој симптом најдолго ми остана, некогаш сум супер, некогаш како сега еве и од најомилената храна ми е лошо, е само коа ќе земам да чистам или да се средувам да се шминкам, бањам ништо не осеќам.
Мене не ми се гади, некад само немам желба за храна, а некад можам се да изедам. Нема правила, хаха. Сега од дијазепам заспивам како "труп" и го избегнувам, додека не почне да ми се мати во глава. И така во круг, секој ден се бориме. Мене па ми е мн мн мн низок, и во паничен напад мн ми пашаше и губев свест, паѓав од мн низок п.
Помош! Мене ме фаќа страв да не се онесвестам или умрам почнав тешко да дишам од многу мислење. И ми врие главата, се тресам целата.
Престани да мислиш. Прво, пробај дишењето да си го смириш со "квадратно" дишење: 4 секунди зимај воздух, 4 секунди "држи" го здивот на пауза, 4 секунди издишувај, 4 секунди "држи" го здивот на пауза, и пак отпочеток, така неколку "квадрати". После направи си релаксирачка атмосфера, угаси ги јаките светла, запали некое нежно, ако имаш и свеќа. Напиј се магнезиум и легни си, читај книга или гледај лабава серија сè дур не ти се приспие.
Devojki nekoe iskustvo ili sovet da spodelite. Posledno vreme non stop sum so crni misli, mislam samo na smrt ili bolesti, nisto ne me raduva, nikade ne mi se izleguva, nokje ne mozam da spijam, se so sila pravam nemam energija za nisto kako vo nekoe sivilo se naogjam. Pijam triptofan, vitamini, caj od safran, nisto ne pomaga. Ne sakam da idam na doktor zosto smetam deka nema kako da mi pomogne osven da mi dade apcinja a ne sakam antidepresivi da pijam.
Pa ne e nisto strasno ako ti dade antidepresivi...I jas taka mislev porano, ama se sto imav probano na prirodna baza nisto ne mi pomogna. AD-to delumno mi pomogna i nesto sama...Samo na prajv greska ne bev uporna, mi bidna podobro i pocnav neredovno da gi pijam, pa gi pataliv. Eve neodamna pak mi se vrati anksioznosta, pa razmisluvam novo care da si baram pak...Inace od dosegasno iskustvo sto sum piela ne e ic strasno...
Докторите, постојат за тоа. Апчињата постојат да не доведат до некое ниво, и секако ние самите. Ја имаш нашата поддршка.
E toa e vekje druga rabota...Togas probaj so nekakva psihoterapija (iako ne sekoj psihoterapevt moze da ni se pogodi)
Иста сум од вчера наеднаш почна да ми биде матно, срцето ќе ми излетеше од гради и се тоа додека возев. Уште толку се испаничив што немав каде да застанам. Цела ноќ не спиев све и свашта ми доаѓаше на памет, мислев дека се борам со некој ѓавол во мене.
Види, вака општо што да ти кажеме, не те познаваме, не знаеме какво ти е секојдневието, многу работи влијаат врз психата и расположението, од тоа колку саати спиеш, каков ти е сонот, каква храна јадеш, колку си физички активна, дали секој ден излегуваш на прошетка, колку време поминуваш пред екрани, каква ти е работата, што правиш во слободно време, итн, итн. Треба прво сама ти да си го преиспиташ секојдневието, па после тоа не е лошо истото да го направиш и со психолог ако не можеш сама да се избориш. Поентата ми е дека многу нешта треба да се земат во обзир, грубо кажано колку стресови имаш, како гледаш кон животот, каков ти е менталитетот, што правиш за себе, колку работиш на себе, колку внимаваш на здравјето, сè е поврзано.
Цел ден веќе учам имам испит во петок и ме фаќа некоја нервоза дека пак нема да положам. Прееска си направив кафе и дури после саат време ми стана мачно. Сега цела се тресам и реков ај да каснам нешто да не е тоа пошо неам јадено од 3 саат. Не знам што ми е не можам да се фокусирам ич се поише и поише ми е лошо...
Разбирам, во принцип јафам кето храна, мада и пред тоа така слично брше, многу време поминувам пред екрани зошто работам во кол центар што сметам дополнително придонесува за мојата состојба зошто реално напорно ми е, на прошетки ретко излегувам зошто немам ич време... освен тоа се на се немам некој друг проблем ..
Поважно од практичните околности е каков ти е светогледот..адаптирај си ја призмата низ која гледаш на секојдневието така што ќе ти изгледа секоја активност значајна, без разлика дали и објективно е така, пошто додуша не ни има објективен стандард по тоа прашање
Дали е нормално одма од кога ќе станам(а и во текот на целиот ден) да ми е тешко како да ми се врти во главата, буквално застанувам на нозе и како да не можам да стојам на нозе како да ќе паднам... малку подобро ми е од кога ќе поседам и пак станувам повторно истото чувство..... Што да правам?
Може железото или ХМГ да ти се слаби, провери крвна слика првично Мислам дека нема симптом што анксиозноста не може да ти го приреди, зошто одев по тој пат, а и се уште одам, можеби подобро се држам за разлика од почетокот, ама тука е.
