боже боже па ти грл 23 дали воопсто знаеш што зборуваш девојко???форумов е само место за дружење и споделување на искуства и голема подршка за сите нас,од кога сватив дека не сум сам во ова одма ми беше подобро,форумв не е цел наш живот ние имаме живот насекаде оклу нас со нашите домашни пријатели и не сме мазохисти како што викаш ти да се дружиме само со анксиозни или депресивни затоа што како што велиш сме заљубени во состојбава.јас знам дека секој има право на мислење и ти секако имаш ама немој да пишуваш онаму каде што не си сигурна дека е така,тука на форумов има многу теми со здраствени проблеми и јас не пишувам таму затоашто незнам и не сакам да ги бунам лугето да пишувам нешто што само онака лаечки го знам.затоа немој и ти,,тоа е мој совет за тебе....инаку јас ја мразам мојава состојба ама морам да ја прифатам и да најдам начин да се издигнам над неја,,верувај тука нема глумење нити измислување и никој не сака да го живее животот во страв и исчекување сите си ја сакаме слободата и мирот но до тоа тешко се доаѓа кога еднаш човек ке доживее паничен напад после тоа треба мн работа да си го повратиме стариот ритам на живеење...поздрав до тебе и верувај не ти пишав дека ме навреде или иритира туку онака за ти да знаеш повеке да станиш помудра како што рече некој тука ....
Мојов втор пост на темава ќе го посветам на ГРЛ23. Како личност која што се прави со сила „болна“ и сака да се дружи со дружината „болни“, нема да дадам никакво објаснување за нешто што знам дека нема да бидам сфатена. Само ќе кажам: 1. Премногу плитко и неедуцирано размислување (во врска со темава!!!) 2. Ти посакувам никогаш да не го почувствуваш она што ние го чувствуваме или сме го поминале.
Поздарв драги мои баталете ја Грррлл Вие само дружете,подржувајте се и не се давајте Овде се разбираме,споделуваме искустав и си даваме сила па така малку по малку..или како што некој рече кој побрзо, кој побавно ама се напредува и се излегува од анксот.ЈАС ТОА ВИ ГО ТВРДАМ, на кого нему се допаѓа нека си оди од форумот. Па нека погледне девојката кај колку многу луѓе анксот си замина или во најмала рака се намали ....дали не ги чита постовоти во кои се вели,,ми олесна кога сфатив дека не сум единствена ,, или,, разбрав сега што ми е,,....оваа е факт дека форумов не прави барем малку посреќни, поискусни и посилни во борбата за надминување на состојбава. Продолжете со Игноррр на негативните мисли и негативните луѓе...анксот ке си замине , ание и понатаму ке останеем да се дружиме...може и на некоја друга тема... За пример ЈАС ВЕЌЕ НЕ СУМ АНКСИОЗНА АМА СЕ ДРУЖАМ СО АНКСОЗНИ ЗАШТО ЗНАМ ДЕКА ТИЕ СЕ ПРЕКРАСНИ ЛУЃЕ!!!!!Ве сакам!!! ЈАС ГО ПОБЕДИВ АНКСОТ КЕ ГО ОБЕДИТЕ И ВИЕ!!!!!
Грл еј, јас сум страшно болна во умот и со сила се правам болна, па затоа па па пази се од мене! Искрено, не куцај безвезе и оди патувај низ форумот каде шо имаш нешто паметно да кажиш оти тука се шо напиша срцка, е за смеа, па сите ние си се насмеавме, а некои и како мене дури и доза сожалување ти упатија, за паметувањето шо не ти држе вода ни едно е*ано посто, ај сега чао, асталависта парасјемпре! А до сите други мои драги, држете се, се надевам дека сте добри, кај мене има симптоми скоро секоја вечер еве, ме дрма, незнам зошто, али ете ја, па гајле ми е, си седам, шетам, зборувам, било многу полошо, и да биде пак така, знам ќе замине, така иде тоа со нас, добро лошо, лошо добро Ве гушкам и еве ви по еден цвет и сонце!
еве ме и мене ,да се окажам дека сум жива и здрава..хммм со анкс само де ова временцето гледам не дотепа сите, ама ние не му се даваме никако , а бе херои сме еј , тоа не го мозе никој хаххаа ...и јас да се умесам у темава дека сами си се правиме болни...морееее мореее а да дојдше со нас на кафе да виек какви прекрасни ANKSI девојки сме, тоа е у тренд сега моментално, ама не ти позелувам никогас да си како нас тренди....позз до сите феминки буце, петра ,ибанез ,дунја,ангелли остали , а бе сите сите ..и ај со пролетта да ни а снема анксиозноста или барем да се намали ...гушки и бацки до сите. п.с морав да пишувам кирилица заради буци оти гледам и закани падаат хаххаа се шалам буце ај поззз и се најубавко
ве читам постојано и се уште не можам да сватам дали некогаш овој паничен напад ќе помини.10години се борам и никако не поминува моментално пијам seroxat но после 3 години пиенје повторно ми се вратија симптомите.Сега сум веќе мажена и размислувам за дете но како со овие панични напади Ве молам за помош
Реков дека знам дека ќе сум нападната, и тоа го очекував. Не зборувам напамет, кажувам од искуство. И јас имам доживеано една голема несреќа во минатото, која многумина од вас не можете ни да ја замислите. И јас одев по психијатри, пиев најразлични лекови. И најдов друштво исто како мене. И сите други како мене бараа сродни, исти души. Така и беше, затоа што сите `нормални` те избегнуваат, напорен си им. А, моето семејство исто страдаше поради мене. А, не сакав да страдаат. До некаде ми беше мило што трчаа по мене за се`. Уживав и живеев во болката. Уживав во тажни песни, во чашка алкохол, не сакав да се дотерам, не сакав да шетам навечер, не сакав да учам, многу работи не сакав. Се` додека не ме подбра искрено една стара другарка, која ме натера да купам нови салонки, да се нашминкам, да се дотерам и да излезам навечер. Си поминавме супер. Потоа денски одевме на плажа, заминав на краток одмор. Видов што пропуштам!!! Сакав да живеам и да уживам насмеана. Се препородив за една недела. Веќе не бев истата. Другите другарки (кои беа како мене) и ден денес се истите (за жал) и се уште попропаднати. Ни деца не родиле, а веќе се седативите им се секојдневен лек без кој не можат да функционираат. Ете, зтоа се дрзнав да зборувам и бев остра. Поминав, знам и видов. Не зборувам напамет. Сите сме индивидуални, но жално е кога 20 годишни девојчиња кои се` имаат, ништо не доживеале се жалат дека им е нешто. Живејте и борете се. Зошто кога ќе се свртите назад може да е касно и да ви биде жал за времето кое не се враќа назад. На сите ви посакувам се најдобро.
Не можев а да не искоментирам. Таква тешка несреќа која што си ја доживеала е дел од животот, која сигурно ама буквално секој ја имал. Дали смрт на близок, несреќа, болести, разделба која ни го скршила срцето и ни требало години да се дигне. (Не правам муабет за екстремни случаи на тешки несреќи кои некои луѓе ги доживуваат). А тоа дека секој различно реагира и манифестира тага е друга работа. Тоа што ти си го имала е да не кажам блага, туку ќе кажам среден вид на депресија, која скоро секој човек ја доживува во некој стадиум од животот. А депресијата не секогаш има врска со паничните напади. Може анксот да биде проследен со депресија а може и не. Тоа само го олеснува или отежнува патот до „закрепнување“. А да не коментирам за видовите на депресија. Е тоа што тебе другарка ти те освестила и шопингот те препородил, ми е драго. И затоа не сакав да се објаснувам, затоа што реков дека веќе знам дека нема да бидам сфатена. Не го земај ова како навреда! Ти посакувам среќа и многу забава со штиклите и друштвото! Тука луѓето се мачат со вистински проблем!!!
Охоооооо е кај нас шопингот и одморот тешко дека ќе ни завршат работа, паниката и стравот можат да ни го уништат само одморот ...а пред се абе луѓе што ви е вам па не сме болни бре, извини ама ми ги газете нервите кога не гледате како изроди, јас искрено мислам дека навистина постојат многу анксиозни луге скоро секој втор али секој не збори за тоа мислејки дека ке биде третиран како психички случај, да некој од нас посетуваат и психијатар, психолог и во тоа нема ништо срамно, и искрено да си знаела како е чуството ке ни дадеше некој подобар совет како да се справиме со него а не да ми кажувш за шопинг и одмор, дали го знаеш чуството како е да добиеш напад на паника и мислеш дека ке полудиш, дали знаеш како деновите ти поминуваат во страв , како е да си напнат кога имаш причина за радост а ти неможеш да ја поднесеш гужвата околу тебе , коментарите задржи си ги за себе!!! И не сме болни само сме повеке чуствителни ЗА РАЗЛИКА ОД НЕКОЈ ! И ајт пријатно, довидување не се навракај во оваа тема советите твој слабо штимаат ОСТАВИ НЕ ДА КУКАМЕ ГЛУМЕЈКИ ЛУДИЛО :?
колку и да не сакам да се навраќам на анксот мој што го немам веќе,од време на време ќе ја видам темава на форум и само се канам да пишам.. мислам дека грл не сакаше да ги навреди тие што се борат со анксиозноста,туку мислам дека сакаше да каже дека човек после некое време се осеќа ‘удобно‘ во новата улога и кога ќе се почувствува таа удобност уште потешко е да се излезе од магичниот круг.ова го имав прочитано некаде,а и кај мене го приметив:удобно ми беше тоа што мм ме возеше секаде и одеше со мене, не морав да бидам сама, се навикнав на таа услуга да ја наречам,тоа ја го давев не дека не,ама со оглед на тоа што он воопшто не ме разбираше во каква ситуација се наоѓам, супер се однесуваше и кога решив да направам нешто да ми биде подобро лесно ќе се откажев:на пример, си викав ај денес сама во град ќе одам,па за 10 мин ќе се предомислам,ај бе мм може да ме однесе,ај од утре ќе почнам да правам нешто ...ама за среќа тоа не траеше долго и останав истрајна. а морам да ви кажам на сите дека имате многу среќа што ова ви се случува ДОМА, значи кајшто се сите ваши пријатели и роднини,ја тука сама абе што да кажам,не анкс,не депресија,не знам уште што не ме снајде,како се опоравив ни сама не знам,ниедна другарка немав тогаш,никој немав,само мм,тогашниот дечко,а он не ме сфати како ми е,така да сама скроз се справив со тоа.а тоа дека помага кога ќе слушнеш дека има и други со твојот проблем тоа 100%, камо да го најдев форумов тогаш,ама добро е што помина,од време на време имам од познатите симптоми,ама многу многу ретко,а и друго е кога веќе еднаш си го имал проблемот па пак да го решиш. ми текна сега на едни капки што ги пиев тое време,на природна база, од др.Bach, има различни и според ситуацијата си бираш посебен вид..ги има мислам и кај нас, ја ги пиев cherry plum ,мислам дека така се викаше,секој ден по една капка во чаша вода,и така си правев месец дена и дојдов во Мк и ги заборавив таму,а кога се вратив тука супер ми беше и без нив,после неколку недели ми текна дека заборавам нешто да правам пред тоа си се убедував дека ми е подобро од нив,којзнае,може и помогнале нешто.од мене совет-пробајте без лекови и слично, НИШТО што ве мачи не е посилно од вас!
Еве јас што мислам.Паничните напади ке поминат.Мегутоа не ти требат тебе само лекарства,тебе ти треба психотерапија.Ти треба да си ги решиш проблемите кои што ти ги предизвикуваат нападите.А за да ги решиш мора прво да ги откриеш.Кога последен пат си била на психијатар?Која е твојата дијагноза?
lellelele feminki vecerva mislam deka ke se slogiram cel den me macat nervite ispiv 10mg diazepam i nekako ke me smiri i pak povtorno isto,nervita niz celiot organizam mi rabotat ,sto da pravam?pomagajte
Немој така те молам!Мене не ми е јасно зошто не побараш помош од прихијатар или психотерапевт,некој кој ке те научи како да си ги пренасочуваш мислите.Мора да превземеш нешто во врска со ситуација,не може тоа така.Не се умира од овие напади не се секирај.Ако се умираше јас сега немаше да бидам овде со вас.Што правиш и каде си во моментите кога те мачат нервите односно кога добиваш напад?
на психијатар немам појдено околу 2 месеци планирам да одам нареднава недела.А дијагнозата ми е фобично анксиозно растројство
Добре дојде и за тебе костадинка24 во друство на прекрасни и добри луге. Мозес да писувас на форумот за твоите проблеми симптоми како да ги нарецам, а исто така не е лосо да ги процитас и предходните постови, многу се поуцни има многу работи кои мозес да ги науцис од тука а до сега не си ги знаела. Ти посакувам лека нок
Значи се ке помине само треба да бидеш упорна и стрпелива.Ништо не може да се смени преку нок.Фобиите се лекуваат,анксиозноста ке помине и ти ке бидеш како нова.Ти треба подршка,ти требаат позитивни мисли,оптимизам.Ништо лошо нема да ти се случи.Немој да се плашиш.Ако ги прочиташ моите постови назад ке видиш дека во еден пост пишав дека толку многу ми беше тешко што седнав на една клупа и чекав да умрам.Сега кога ке ми текне на тој момент си викам како сум можела така да размислувам.Ама немав некој покрај мене што ме разбира и што сака да ми помогне.Сопругот ми велеше дека претерувам и дека глумам лудило.Еххх колку би сакала навистина да е така...И ете после се поминато,тука сум и му се радувам на животот.Зошто да го поминуваме животот во стравови кога можеме да уживаме во него?Животот не е страшен и не е опасен,животот е убав!!!Животот е една и единствена шанса да си покажеме самите на себе кои сме,што сме и колку вредиме.Не си единствена што поминува низ лош период,се ке помине.Само отвори си ја душата и разговарај за она што те мачи.Се се случува со причина...
Девојки јас не знаев дека има многумина кои живеат во страв, јас мислев дека само мене ми се случува. Се плашам да одам на психијатар да не ме стават во болница, но читајки ве Вас сватив дека ми треба само разговор со психијатар да навлезе во мојата психа. Се надевам дека ке се излечам бидејки сакам да бидам силна личност без страв и повлекување. Конкретно денес кога станав решив дека ништо никој не ми може дека јас сум силна личност и се ке се среди. Планирам да се јавам кај некој психијатар да закажам. Не сум ги читала мислењата наназад, се плашам искрено да ги прочитам не знам зашто ако може да ми кажете некој добар психијатар во Скопје во ЛП би Ви била благодарна. Се надевам дека ке поминам од оваа криза и се ке се среди. Се плашев дека полудувам но видов дека има и други слични на мојот проблем и кој се излечиле и се надевам дека ке успеам и јас.
Секој човек во некој дел од животот го поминува она,што ние го поминуваме сега.Не се плаши нема да полудиш.Ако не смесуваа сите анксиозни во психијатарска установа ке нема место за вистинските болни.И ке нема кој да работи по маркетите,во поштата,на бензинска,во министерствата,оти анксиозни има насекаде.Само и тие како нас вешто ја кријат својата состојба.Оти анксиозноста е состојба во која моментално се наогаме,не е болест!Се што ти се случува е во твојата глава.Пак ке речам на сите нас ни треба психотерапија,а не лекарства.Добро,во некои ретки случаи и лекарствата се потребни но најчесто анксиозноста се решава со психотерапија. Мораш силно да веруваш во себе и биди сигурна дека ке успееш!!! За сите кои што се борат самите со себе!
Здраво добри луге. Јас сум тип кој повеќе слуша (чита) отколку што пишува, али ете, ми дојде инспирација и да напишам нешто во мојата омилена тема Јас и анксиозноста другаруваме еве веќе 6 месеци, од кој последните 2 се со доста намален интензитет. Изгледа веќе не сум и интересна, што знам Сакав да кажам дека, неверојатно е тоа како делуваат оние постови во кои има " јаки, сме, ќе помине, еве се намалија нападите, ништо не е појако од нас..." Толку многу ми ја покачуваат самодовербата, тоа е нешто невидено. Значи доволно е да прочитам како некој се справува со анксот и што применува во борбата и толку, ништо не ми е, јака сум и денот ми е преубав. Еве јас како ја победувам/победив анксиозноста. Психијатар 1 месечно, па после 1 на 2 месеци. Тема: анксиозност на фемина.мк 1 дневно И Ако ви ослабне силата за борба против анксот, уклучете го инаетот. Делува. Проверено!
Ane85 хелоу И јас така како тебе почнав.Јас сум анксиозна повеке години.Кога го најдов форумот,односно темава само читав и ги применував советите кои што несебично ги делеа сите членови.Од како почнав полека полека да ја надвладувам анксиозноста,почнав и да пишувам.И еве ме,сега сум одлично!!!Знаат тие да ме фата некои неубави мисли ама ги бркам веднаш.Не се тие посилни од мене.Главате е моја и се што има во неа јас го поседувам!!!Јас управувам со моите мисли не тие со мене
