I jas sum na periodi taka,nekoe vreme sum super se polnoravno,nekoj pat down,sega bas me zafati nekoj bran se custvuvam taka prazno grdo,neznam ni samata kako se osekjam ama sakam da pomine ova,maticnata napati mi vikase da zemam elicea ama nekako se dvoumam mnogu bidejki sakam sama da se spravam ama mnogu e tesko se borime so samite sebe ,so svojot mozok...
Тоа е она што многу често се збори но ретко кој слуша. Психијатарот дава лекови психологот лекува без. Затоа е многу важно каде избираш да одиш. За анкс нема лек. За паничен напад па ич. Самоконтролата е лекот. Мислите со лек не се контролираат.
Некогаш не е до тебе. Си сменила околина и тоа е супер ама знае да биде напорно. Нема зошто да ти се лутат другарките, секој си кажува работи за себе кога му одговара, а не на другите кога им одговара. Ти си сакала тогаш, си им кажала тогаш и тоа тие мора да го прифатат. Може не си имала ни кога бидејќи си барала работа и си имала ограничен период да се преселиш..сеедно која е причината. Ќе ти предложам младински организации. Во ск ги има доста па можеш да избереш што ти се допаѓа. Овде можеш да запознаеш нови луѓе. Исто така одење по кафулиња не е срамота ако одиш сама. Напиј се едно кафе. Прво можеби ќе ти биде чудно и непријатно ама после ќе ти помине. Така можеби ќе запознаеш и други луѓе. Ова е одамна ама ќе напишам мислење во случај да му треба на некој друг. Не смеете да мислите дека цело време може да ви се случи нешто. Мислам, смеете ама не е пожелно и така помагате на анксиозноста да се задржи уште толку повеќе. Млади сте и нема потреба од таков вид на паника. Па баби помалку паничат Шала на страна, за вакви настани, подгответе се соодветно. Доколку имате терапија, спремете си ја. Доколку имате механизми за помагање - и нив подгответе си ги. Во природа има свеж воздух и секогаш можеш да излезеш во двор, да вдишеш длабоко, да разгледаш од убавините наоколу. И дефинитивно нема простор за паника. Немате болести па да ви е страв, а дури и да имате - не можете да дозволите да ве надвладеат и да не ви дозволуваат да живеете цело време мислејќи дека нешто ќе ви се случи. Колку и да се согласувам со тебе, некогаш нема простор за „не одам“. Близок е во прашање и некогаш нема друга опција. Во такви случаи следува припрема со постоечката терапија, механизми за справување и слично. Некогаш, соочување е начин преку кој би се справиле и би го надминале стравот.
Јас првично бев на психолог. Ги испробував сите можни техники и совети што ми ги даде меѓутоа безуспешно. Мислите толку ме навасуваа што не сакав ништо да правам освен да лежам. Затоа се обратив кај психијатар. Малку ми е подобро ама има моменти во коишто не можам да се контролирам и пак легнувам. Да не сум бремена,би се напила одма некој седатив,само да не ги претрпувам мислите и симптомите. Ама вака сум врзана...постојано во грч.
Со саати ме дрмаат панични напади. Пиев апче, лежам во ладна и темна соба, џабе. Не знам што да превземам веќе, цело тело ми се тресе.
би сакала да можам да ти помогнам. Гадна работа е тоа чуство јер нема апче што би ти помогнало да се осеќаш боље. Јас патам од панични напади. Свесна сум и знам кога идат ама нема како да си помогнам да ги снема. Фала му на Бога што не дрмаат многу па се трпат зашто има секакви случаи
Јас не знам дали е паничен напад мислам дека само левата страна ми трне поминува и се враќа срцето во грлото го чувствувам се плашам многу имам и хашимото тироидна диезапам пијам ама не помага имам страв од лекари помогнете ми како да се смирам
Тие што пиете антидепресиви гигант ги пиете наутро или навечер ? Психологот ми предложи да ги пијам наутро демек поголем ефектот преку ден бил , ама некако не ми одговара наутро
Јас сабајле ги пијам штом станам пијам, зашо може да ги заборавам, и да почне глава да ме боли до попладне. Мене ми е подобро сабајле да ги пијам, цел ден ми е енергичен и продуктивен, навечер не ми треба енергија и продуктивност, туку само сон. Пиеш нешто за смирување? Ако пиеш, навечер пиј ги тие за смирување.
Дали психологот ви има кажано дека треба да посетите психијатар, дека ви треба терапија? Кај мене со месеци е иста состојбата, дури и полошо е, се однесува како се да е во ред
Не пијам ништо за смирување само пола асентра од 50 ја кршам тоа ти е 25 , бо не ми делива сакам да ја зголемам на цела таблета но некако ми е страв од нус појави при зголемување на терапија
Колку време пиеш 25мг Асентра, и дали ти е според насоки на лекар или на своја рака си намали? Од какви нус-појави се плашиш, имаш искуство негативно или само мислиш така? Јас пијам Асентра. На темава: многу, ама многу лошо се чувствувам. И веќе не знам, досадно ми е истите нешта секој ден, сѐ е поврзано со анксиозноста. Многу ми зеде од животот... Многу! Ми се плаче, ама не можам да плачам, не знам зошто, дали од терапијата, одамна немам плачено. Се чувствувам хаотично. Бензодиазепамите малку само ме релаксираат физички и единствено мааааалку може да ме натераат да спијам, ама не секогаш и не како што може да ме успие мелатонин кој, патем, изгледа почна веќе да не ми делува. И што сега? Ништо. Битно си се испразнив. Ај, може ќе биде корисно за некој што ќе прочита, да знае дека не е сам/а.
Задњиве пар вечери ми се дешава истово, секој пат откако ќе легнам да спијам. Инстинктивно пробував да се борам против ова што и да е, ама уште толку повеќе ме "тресеше струја" и ме дрмаше адреналин. Чувството е како да се бориш со невидливи створења што те соборуваат.Првата вечер се борев да го спречам, аман престани, аман веќе тело доста е, прекини. Мука. Втората вечер пак се борев, се уморив и ми дојде преку глава и се решив да го оставам да ми се дешава, дури и се фокусирав да го осеќам, некако му се предадов. Се релаксирав најмногу што можам секоја молекула, и остаив да ме тресе, не се спротиставував. Исто као кога лежиш на површината на вода и оставаш водата да те носи и го осеќаш нишањето, така и ова. Остаив, дишев смирено, не дозволував да ми се измести ритамот на дишење, не дозволував да мрднам, се "претопив" во креветот, остаив "бранот" да ме ниша. И у некој момент поминало зошто сум заспала без да приметам. И вчера пак истото и веќе не се ни замарам, јебига, оставам нека тресе, ќе истресе и тоа е тоа.
Исто со денови ме тресеше и баш како што кажуваш, колку повеќе пробуваш да се смириш толку полошо е. Добро е што сподели, барем да знаеме дека не сме сами.
Препорачани од психијатар ми се андридепресивите ги пијам 2 години налавив сама пред една година ама сега некако не сум ок со половина, кога ги почнував имав зголемена анксиозност цела се тресев и три дена никако не заспав воопшто тоа ми беше како нус појава
