Ostanav bez zborovi, namesto da se ohrabruvame, da si davame podrska edni so drugi nie ke pocneme ovde da se napagame,znaci ako na nekoj mu e tesko, loso aj da mu napravime uste potesko da mu e, sramota. Eve jas koja imam strav da ne dobijam sizofrenija, opsesivna misla koja mi se mota po glava non stop i mi stvara anksioznost kako se osetiv koga go procitav postot od clenkata pogore? Da bev na psihijatar, da dobiv terapija koja ja piev sest meseci, i da me podignaa kolku tolku ama tie ne mi go lecea problemot, nego go maskiraa, koga prestanav so niv posle edna godina anksioznosta si zacuka pak na vrata, ama ne trgnav po apcinja nego na psihoterapija i pocnav mojata anksioznost da si ja prifakam da ne bagam od nea. Da ima denovi koga sum super, ima denovi i koga mozokot mi raboti trista na saat, milion simptomi ama ete se boram. Sekoj od nas ovde si ima nekoja maka anksiozen na svoj nacin, so razlicen simptom, ako pisuva non stop na forum i ni se pozaluva treba da go napadneme? Treba da mu kazeme deka e beznadezen slucaj? Koga mi bese najtesko @Mentalna85 kolku mi pomogna so utesni zborovi, kolku razbiranje imase za mene, taka sekoja od nas bara malku podrska koga se oseka loso. Imajte razbiranje, ako mozete pomognete a ne odmagajte
Јас имам у фамилија лице со шизофренија и биполарно растројство друга особа Вие не знаете колку е тоа различно И за тоа не тропајте глупости
Jas navistina neznam kakvi luge ima koj sto sakaat da odmagaat, dyri i da e taka zadrzi go mislenjeto za sebe ne znaes kogo mozes da isplasis, da navredis mene mn pati se me napagale na forum zatoa i sum prestanala da pisyvam a jas nikogas ne bi navredila nekogo posebno ne ne nekoj koj bara pomos, koj gleda uteha vo forumot ili bara utesni zborovi ne bidete taka surovi, posebno ne koga ova tvoja teorija i ne ee taka tocna, drygo vregas devojka deka e beznadezen slucaj znaes kako se e osetila ? Neznaes... epa ako sakas da i pomognes pomogni i ne ja vregaj neznaes kako posle se oseka moze place sakas nekogo da place radi tebe ? Site koj sto pisyvame na temava ne pisyvame posto nie dosadno ili ete onaka posto mn ni e ubavo pisuvame od maka si imame nekoj strav koj poveke koj pomalku svesni sme za toa ama pak se trudime ete dali so psihijatar ili sami da go otrgneme i da ziveeme normalno... Ako ti nemas nekoja anksioznost bas mi e milo i ne posakuvam da imas nikogas no nie koj ete psihicki sme malku slabi i ja imame ne ne vregaj te molam i nie sme normlani samo sto ziveeme vo strav i barame uteha.. mene mn mi znaci koga nekoj ke mi rece ne se grizi se ke bide vo red od kolku koga nekoj ke mi rece odi leci se... Imav anksioznost prestana sama po sebe rabota ova ona zaboraviv, da ne spomenuvam kako mi se javi, da ne spomenuvam za toa sto pominaa 6 meseci od tragedijata a koga se setam na decava skolskive sto gi znaev mi idat solzi ko reka, sega koga sum doma na odmor pak mi se javi neznam ni jas od sto, neznam ni jas kako tie misli sami po sebe doagaat, se nadevam deka koga ke krenam na rabota ke zaboravam pak..mn sakam da zaboravam na tie misli i stravovi i paniki i sve toa, a sekogas se prekrivam deka sum isplasena sekogas se smeam vesela sum a nikoj ne nezne sto osekam vnatre vo sebe imam nemir ama se nadevam deka pak ke zaboravam... Zatoa te molam ne vregaj zatoa sto znam sto moze da oseka edna licnost so anksioznost dosta e isplasena a ti sozdavas dopolnitelni stravovi... Nie se plasime i sekoj simptom go prepisuvame na bolest a ti doturas sol na rana pa nemoj te molam ne spomenuvaj takvi raboti vo osetlivi temi ne prodolzuvaj da plasis ke poveruva nekoja clenka... I izvini za dolgiot post ti posakuvam se najdobro ako te navrediv izvini povtorno ne mi e toa celta samo ne sakam nekoj da se oseti navredeno i beznadezno i isplaseno povtorno...
Mislam deka pregrubo odgovaras I pisuvas,razmisli malku kako da odgovoris bidejki tuka ima stvarno luge sto Im treba utexa,kako prvo ne znaes dalinod depresija dobila sizofrenija,mozebi bila bolna I od nesto drugo,kako vtoro ad ne ti e resenie na problemot,kako treto tolku ni se strucni doktorite za da ti dadat soodvetna terpanija ne se ni zamaarat so tebe,gi interesora samo profitot,I kako cetvrto ako mozes pomogni a ne odmagaj so vakvi grubi pisuvanja,nikoj ne umrel nitu od ankcioznost,panicni napadi pa I sozofrrnija nitu pak ke umre od toa ne se umira...
Значи ниту една студија не го докажува ова што ти го збориш. Станува збор за сосема различен тип на заболувања, и депресија и анксиозност се симптоми кај шизофренија. Кога станува збор за невротрансмитери, досега прифатена е хипотеза дека позитивните симптоми на шизофренија настануваат со зголеменa допаминергична активност, а за негативните симптоми се претпоставува дека се последица од намалена допаминергична активност. Значи ова ти што го тврдиш никој не го има докажано. Може ти мислиш на тоа дека прво кај оваа личност што ти ја потенцираш прво се јавило анксиозност и депресија, како симптоми, па била лечена од тоа, а после тоа се јавиле и другите симптоми типични за шизофренија.
Плаши баба деца е работава со муабетов за шизофренијата, и излишно е да се коментира било што понатаму. Мене само ми е жал кога гледам на што се сведе темава, и вакви писанија се поприлично опасни поради осетливоста на членовите кои се тука за трошка мир, разбирање и поддршка. Да се лупне ова во друга тема никој нема ни да го примети поради баналноста на спамот, ама во анксиозност може и те како да се заврши на брза помош ма колку сакал информиран ти бил. Не знам зошто администрација не реагира????
@Dorotka Многу ми значи што сум успеала да извлијаам така во толку деликатни периоди за сите нас. Ми возврати подеднакво и ти во моите! Од срце ти благодарам и тебе за вниманието!
Здраво на сите. Уште одамна имав проблем со анксиозноста, но со текот на годините се намалуваше. Сега осеќам само при промена на год.време, и понекогаш после извесен период откако ќе поминам низ некој стрес. Што ми се случи последно? Значи изгубив некои "пријатели" што сум ги сметала за добри. Иако знам дека тие згрешиле и погрешно ме разбрале сепак ме боли. Несакам да се скарам со луѓе навистина ми пречи помислата дека нема повеќе дружба со некој што ми бил битен. Потоа периодов хаос. 3 рамки скршив од брат ми. Тоа е нешто што ме вади од такт. Значи не паднале сами, туку јас несакајќи ги скршив. Првата пред 1 година другите две пред скоро време. Знам дека Господ забранува да сме суеверни, но анксиозноста, психата и разни бабински муабети ме швркнаа периодов. Навистима се плашам значи од се нешто мнооогу страв . Исто некоја птица во комшии т.е не ни знам што е, последно време во било која доба од денот се случа како си пушта некој звук. А татко ми, кој што најчесто треска глупости, вели тоа е "утка". И отварам јас одма знаете анализи и триста чуда и мн лоши работи читав. Што и не верувам дека е тоа тоа животно. Можеби нешто друго е само ете се доселило кај комшијата бидејќи има навистина прекрасна градина. Ама мдне тоа сето ми влијае и стварно неможам да се совземам. Пијам дијазепам од 5мг бидејќи си мислам дека неможам ваква болка да носам бидејќи се плашам премногу, и све мислам на најлошо. Значи само лоши мисли ми се вртат неиздржливо е. Ете ќе отидам на работа све океј ваму таму, ама дома.. дома се јадам сама. Ќе ве замолам за совет, бидејќи ми е многу тешко и преисплашена сум. И стварно осеќам таква болка и страв во градиве што се што мислам е тоа само да легнам да се наспијам и да станам како нова.
Здраво Ели, Еве го моето мислење од мое искуство и истражување - п.с. не сум експерт ниту психотерапевт , само едукант по Гешталт психотерапија кои ја истражува анксиозноста. "Значи изгубив некои "пријатели" што сум ги сметала за добри." Обично анксиозноста се тригерира откако ќе доживееме некаков стресен настан или период. После таков период мозокот и нервниот систем се ставаат во состојба да постојано се бранат од нешто и постојано се на алерт. Mозокот учи нови (креира нови невронски патишта) кои се поврзани со постојани стравови и грижи. Овие нови начини на реагирање доведуваат делот од мозокот што е одговорен за емоциите и стравовите( амигдаталата) да стане посензитивен, додека функциите на рационалниот дел од мозокот (неокортексот) се повлекуваат во позадина. Сето тоа доведува мозокот да реагира со стравови како да сме во постојана опасност дури и кога нема реална причина за тоа. За среќа овие научени начини на реагирање можат да се променат. Тие можат да се променат ако му праќаме на мозокот информација дека сме безбедни. Тоа се случува ако конзистентно работиме на себе и разбирање на анксиозноста, стравовите и уверувањата кои ја хранат анксиозноста. Тоа се случува ако ги најдеме внатрешните капацитети во себе каде што ќе се чуствуваме безбедни кога и да ни е потребно. Со работата на себе стануваме свесни за нашите внатрешни капацитети и ресурси дека може да се справиме со било какви мисли, со било какви стравови, емоции, настани. Дека во нас имаме капацитети кои можат да ни дадат чуство на безбедност и сигурност во било кој момент. Така се гради и самодовербата. Враќањето на чуството сигурност и самодоверба му дава повратна информација на мозокот дека сме безбедни и полека почнува амигдалата да се релаксира и се повеќе да ги користиме функциите на рационалниот дел од мозокот (неокортексот). Верувам дека за подолгорочен успех со анксиозноста потребна е конзистентна работа за градење на нашите внатрешни капацитети и самодоверба. Со секое седнување сам со себе или поддршка од стручно лице и истражување на себе си и анксиозноста - ние цигла по цигла ги градиме нашите внатрешни капацитети и самодоверба. Внатрешните капацитети можат да се градат преку Медитација и мајндфулнес Учење на техники за дишење и справување со стрес Работа со психотерапевт Дневникување и само рефлексија
Дали чувствувате притисок од социјални комуникации, неможност да се отворите и зборувате, згрченост,потење на раце, тело, избегнувате средби со луѓе, страв да не кажете нешто што не е во склоп на муабетот, страв како ве доживуваат луѓето. Како тоа да го подобриме?
Понекогаш, не со сите луѓе, мразам почетоци на комуникација со луѓе што не ги познавам, тоа ми е смрт! И мразам на телефон да се јавувам и претставувам, некогаш избегнувам и средби и повици, а некогаш морам да го завршам тоа, и терам. Зависи од моментот, ама јас тешко склопувам пријателства и комуникации, и вака општо во животот сакам да сум највеќе со луѓе што веќе ги познавам и ми се блиски, ваљда и некој карактер е тоа....
И јас тешко склопувам пријателства но сакам да се дружам а ептен ми е незгодно. Ама некои луѓе толку инсистираат и нема бегање а јас се преоптоварувам со грижи секакви пред средбите. Шо ми се случува тресење на телото во моментот сакам да се ослободам и да се понашам нормално, но како тоа да го надминам.
Социјална анксиозност, јас веќе не се тресам и препотувам, колку и да инсистира некој, си стојам зад својот збор дека НЕМА да го направам тоа. Некако го пребродив тоа како изгледам во очите на другите, јас лично знам каква сум, па кој како сака може да ме доживува, сето ова го постигнав најмногу во разговор со психолог, и не, не пробувам да се сменам себеси, ако ми се зборува одам, излегувам, се дружам, зборам... ако не ми одговара не одам, или прекинувам комуникација, ништо живо повеќе нема да ме натера со сила да правам нешто.
Да, ама за социјална анксиозност нема подобар лек од одење спроти својот тек. Соочувањето е најдобро иако е најтешко да се направи. Мора да се научиме како да се справуваме со разни карактери. Никој не нè познава подобро од самите себеси. И поради тоа не треба сечии зборови да нè погодуваат. Јас филтрирам. Тоа што ми годи го чувам. Тоа што не ми годи го откачувам. Не сме обврзани во секоја околина да бидеме со луѓе кои не ни одговараат.
Dobar den na site. Sakam da ve prasam nesto i se nadevam deka ne sum sama. Uste kako mala sum mnogu anksiozna, preuvelicuvam raboti, si pravam filmovi itn, nametnati misli….Letovo mi bese uzasno zaradi toa, imase na moementi kade sto mi e dobro, no nekogas imav i panicni napadi. Tie panicni napadi bes poradi toa sto ne sakas da go mislis toa sto go mislis a toa uprono odi koj tebe. Sega ne znam Zosto, se osekjam isto kako sto se osekjav pred edna godina, istite stravovi istite ubavi raboti(toa e nostalgija nemam nisto protiv toa) ama losite raboti so koi sto sum se spravuvala lani kako pak da mi de slucuvaat a ne se slucuvaat nego aknsioznosta e tolku golema sto go pravi realno. Duri pred edno godina se zapoznavav so decko mi bas ovoj period, mi se gleda isto kako lani, istiot osekjaj ama taka osekjam i za losite raboti i e mnogu cudno.Rabotite sto gi pravev vcera ne se sekajvam deka mi se slucile, se sekjavam ama niz magla ne mi e jasno nisto. Sakam da odam na psiholog ili na psihoterapevt ne znam sto e podobro, imate li nesto da mi preporacate? Blagodaram ❤️
Здраво Мадисон, На твое место би започнал да интегрирам мајндфулнес во живеењето. Би вежбал да ги набљудувам мислите и емоциите без осудување и без намера да ги избркам од мојата глава. Поентата е да изградиш друг однос со мислите и емоциите. Да ги пречекувам како гости, наместо да ги бркам како непријатели. Наместо да ги мразам, да почнам да ги истражувам. Понатаму би почнал да ги истражувам мислите и емоциите со љубопитност наместо страв. Би ги ставил на хартија и би им ставил етикета или категорија - Пример "страв дека ќе ми се случи нешто лошо" , "се грижам дека нема да заспијам" , "не сум доволно добра" И тн. Идејата е да се обидеш да откриеш шеми на размислување кои ти се повторуваат одново и одново во текот на денот и можеби ти ја хранат анксиозноста. Да ги видиш тие шеми од поле на објективност и љубопитност и да дојдеш до некоја нова свесност за нивната функција, вистинитост. Можеби ќе откриеш дека тие носат некаква порака за тебе за тоа што ти е потребно да направиш за себе. Понатаму би ги истражувал овие шеми на размислување. Би истражувал зошто стравовите од минатото се присутни во сегашниот момент. Каква функција имаат за мене? Од што сакаат да ме заштитат. Поентата е да изградиш однос со анксиозноста кој ќе биде повеќе пријателски и ќе има сочуство и разбирање. Однос саде анксиозноста ќе биде слушната и нема повеќе да биде отфрлана и сметана како за непријател кој смета во животот. Најбрз ефект според мене е одење на психотерапија.. Може и да пробаш сама да се истражуваш ,но важно е тоа да се прави конзистентно и со љубопитност. плус Физичка активност, вежби за дишење, одење во природа, разговор со пријатели, медитација, ритуали кои те прават среќна, благодарност, комедија, танц, музика. Се што ќе те направи да се чуствуаш радосно и безбедно Поздрав и ти посакувам убав ден
