And here we go again.. Можеби е и до времево. Замор, омалаксаност, низок притисок, не можам да се мрднам од место, а денес баш треба да го пополнам денов. Свако чудо за три дана, добро кај мене три недели и пак се навратив на старото. Не ми се функционира воопшто, сега и Бред Пит да ми дојди нема да станам да го пречекам. Психофизичка состојба испод нула.
Oд тоа што одбиваш да си признаеш на себеси дека доживуваш стрес и трауми. Од тоа што ги потиснуваш во себе.
Еве сакам да си признам дека доживубам стрес но не е едноставно да ми помини со тоа со ке си признам не сакам да ги потиснувам во себе но тоа само така ми се прави како да не ме слуша мене
Сите луѓе се изложени на стрес во денешно време, само некои одредени ситуации повеќе ги погодуваат други помалку, мислам дека анкциозноста е присутна кај чувствителни луѓе, кои многу внимание обрнуваат на ситни работи. И јас не можам да сватам зошто ми се случи ова и тоа во најубавиот период во мојот живот, кога немав ниту една причина за гриќа, но тоа е нешто што долго се собирало во мене и еве сега кога се почувствував посигурно и опуштено изби на површина. Но, тоа е што е мораме да се справиме и да се бориме секојдневно. Борбата е доказ дека сме живи, себедокажување дека можеме да дадеме повеќе одколку што мислиме, не само за нас туку за сите оние кои се порршка и поткрепа во нашите животи. Поздрав
И јас се нервирам за ситници а не дека имам доживеано некој трауми такво нешто не паметам да имам доживеано и самата неможам да сватам зошто се нервирам за ситници и што да сторам да не биде така? За да вoведеш ред во животот ... Треба да фрлаш ѓубре од него!
Порано имав проблем со негативните мисли, вознемиреноста, скептичност, неверување во никој и ништо... ова успеав и го надминав со помош на јога. Бев навистина позитивна личност, всушност каква што сум, без негативни мисли, секогаш насмеана, едноставно расположена и уживав во животот. Периодот од како останав бремена, а и проблемите кои ми се јавуваат за време на целата бременост кај мене дадоа многу лоши психички резултати. Имам страв да шетам сама по улица(што никогаш порано не ми се десило, напротив до никое време сум шетала сама, без проблем), сега се плашам дека некој ќе ме натепа, дека некој може да ме силува, а со тоа и да ми го повреди бебето кое ми е во стомакот. Постојано сум со негативни мисли , страв и слики кои ми се појавуваат како крварам па го губам бебето(иако крварење не сум имала, освен кафено, кое ми се појавува и ги комплицира рбаотите). Треба да лежам дома и преку цел ден сум сама(маж ми е на работа до поручек), јас имам страв некој од комшиите да не дојде и да ми направи нешто(знам дека се е ова чиста глупост и дека нема врска, само никако неможам да сфатам од каде ми доаѓаат сите овие работи) Исто так амаж ми почна да оди на работа со точак, а јас испаничена се расправам со него секој ден како е неодговорен и си мисли само на себе, зошто јас се плашам да не го поткачи некој бус низ улициве, а исто така се плашам и доколку ми се случи нешто како нема да стаса брзо дома. ДА не зборам за темници(јас што мразев светло, уште помалку спиење на светло, сега неможам без него), за лифтови не сака, да слушнам... Веќе почнав да се мразам самата себе поради ваквото однесување, едноставно ми е тешко, а се помалку денови поминуваат без плачење , нервирање. Знам дека во овој период треба да сум најсмирена за сонцето кое расте во мене, но неможам едноставно ми е тешко. Незнам дали сето ова е за во оваа тема, но читајќи ја , мислам дека си препознав неколку симптоми.
mozebi e vreme da si pobaras strucna pomos,seto ova sto si go navela mislam deka stvrano negativno moze da ti se odrazi vrz tvoeto zdravje
Еве ме мене после подолго време,да си се истресам у темава. Мислам дека ми се прелеа котелот. Стварно ми е доста од сите и од се. Сите очекуваат нешто од мене,на сите сум им столб,сите во мене гледаат нешто што тие сакаат да гледаат. И се лутат што ја прифатив анксиозноста и наместо да не се прибирам дома,јас се дистанцирам од сите и од се и седам дома и уживам. Секоја особа ме гледа различно,некој ме гледа како вработен човек што треба дома да ги плати сметките и долговите,како дечко што треба да дружи во секој шопинг и да шета насекаде,како другар што ќе биде тука за да биде искористен како тоалетна шолја секој пат кога ќе биде виден,како некој кој ќе виси со сите нив и кога им е најдосадно и ќе очекуваат да го облече својот кловновски костим и да ги забавува. И сите зависат од мене,и се зависи од мене,и тоа воопшто не ми помага. Колку и да звучи лошо,останувам дома,седам,гледам НБА до касно,дремам на Фејсбук,играм игрици,зошто сакам да се исчистам од срањата што ги добивав со години наназад,зошто прифаќав се,ќутев на се,правев се и на крај останував насмеан. Мене ми е супер што ја не можев да ги видам Металика во Белград ради состојбава,мене ми е супер што нема да ги видам нити Паблик Енеми,нити Егзодус,зошто никој не зема да праша дали се осеќам добро или не,сите ме форсираат да правам нешто. Остајте ме на мира бе луѓе! На страна од тоа,бележам некој напредок,излагам малку по малку од дома,успеав и да издржам неколку матури,одење низ ГТЦ,баскет со другари,само што не сакам да излезам во брзо време од состојбава. Не затоа што сум плашлив,туку затоа што знам дека ништо нема да се смени,и сакам да го искористам периодов за да обрнам внимание на себе,нешто што го немам направено од кога имав 10 години.
Дали ви се гади наутро кога ке се пробудите од анкс.едвај станвам ми се гади некако како стегната да сум апетит немам се обидувам сепак некако
е одавна немам пишано на форумот ,па еве ако можам малку да помогнам Eлизабета...Ијас сум со анкс скоро 10 год. и добро ги познавам сите симптоми , тешки и мачни се ама мора да се надминат.Еден од симптомите е и гадењето и намањето апетит, и напнатоста, стегање во грло итн. Јас еден период немав ич апетит ,јадев на сила по малку така ми велеше психијатарот ,ослабев многу , луѓето ме прасуваат сто ми е и од што сум болна грррррррррр ..а јас лажи мажи бозем нисто не ми е ..од диети ...ама фала му на бога сега сум под терапија и апетит имам и се поправив некое килце.Сакам да казам ,ако сами неможете да се справите со оваа ситуација..а теско дека сами мозете со некои исклучоци кои не се многу анксиозни, посетете психијатар или психотерапевт. Многу поздрав и се најубавко на сите
mislam deka se pronajdov vo celata situacija sekoj te koristi kako zoker, a nikoj ne se zaprasuva sto ti sakas i kako se cuvstvuvas, a najloso od se e sto so tek na vreme ti steknuvas vpecatok deka imas obvrska kon drugite. No kako i da e tie so nas ili bez nas ke se snajdat i prodolzat so zivotot, ako ne ti ke se najde nekoj drug koj ke tesi nekogo, ili pravi uslugi, no se e taka zatoa sto taka se imame postaveno sprema drugite, no vreme e da si obrnes malku poveke vnimanie na sebe, zatoa sto i na tebe ti treba se sto im treba na ostanatite, bidejki i ti si pred se eden obicen covek koj ima svoi cuvstva, emocii i potrebi
Дали дополнителен умор/замор има врска со анксиозност т.е. дали анксиозноства го зголемува и така надојдениот замор? Знам кога треба да сум уморна, ама не мислам енергијата ми е до овој степен дојдена што морам да заспивам во 11 и да се разбудам следниот ден како претепана во 11 и да немам ни сила да станам да си направам за јадење.
Јас мислам дека има т.е дека Анксиозност не прај да се осеќаме слабо... пробај да станваш порано барем кај 9 сато мн ти се 12 сати спиење иначе силата треба шо поќе т.е да пробаш да си поактивна за да се врати постепено можи 2/3 недели до месец да ти одземи за да ја вратиш енергијата исто така исхраната е битна и дали пиеш седативи нешо затоа што можи од нив да си успана ако ти е голема силна дозата Поздрав
Вчера бев поприлично физички активна, но не ми се верува дека енергијава ми е на ниво на стара баба дојдена. Станав и во 8, па во 9, ама не, не ми се мрдаше од кревет, ќе се подразбудев и пак уморна се чувстувам и ајде назад на спиење. Мајка ми што работи по 12 сатот во денот има повеќе енергија од мене. Ајде, емоционалната состојба ќе ја контролираш, ќе излезеш, ќе те насмее некој, можеби и ќе смениш оддеднаш расположение, ама со физичкава состојба не можам никако. Читам и за некои анксиолитски лекови, па ме интересира и дали се земаат на своја рака или мора да ти ги препише некој? И дали некој има искуство со истите.
