Во суштина ти немеш ништо на јазикот тоа е нервниот систем мене така ми се случува со левата рака како да ми студи само тамо и ми идат морници Покушај да го игнорираш,секако мораш да земеш некој антидепресив и Б-комплекс Јас земам наутро Еглонил со Б-комплекс а навечер Диазапем Жвакај мастика,зборубај,слушај музика по можност тивка, и повторувај како мене КЕ МИ ПОМИНЕ.......
Ќе го избегнувам шеќерот дефинитивно. Работам по цело време, само што постојано ја губам концентрацијата заради овие физичкиве тегоби. Посебно сега со јазикот. Имам човек кој ме разбира, постојано се дружам со луѓе, логично е да сум задоволна од се што правам, но ете, не можам да се смирам. Ветувам, до крајот на неделава, одам на психијатар. Мора да се најде лек за мене.
Млада личност си и мислам дека нема потреба од психијатар. Семејството е најдобар лек за тоа. Пробај нешто да промениш во животот. Пробај со selfhypnose прочачкај на нет околу тоа. Just keep going and always look on bright side of life
Нема врска дали си мласд или стар ако имас ваков проблем зосто да не посетиш психолог ,ако бесе работата да прочачкаме на интернет сите ке прочачакавме и ке ни поминесе ,тој со има искуство со ова знае само како е ,јас мослам ти немаш искуство затоа ти се чини дека е толку лесно
Така чепкајќи по нет за се и сешто почнав да се уништувам. До ова дојдов од пусто чепкање по нет и од сите претходни нервози што ги имав. Ај да видам што е ова, па стрес, ај ова па препотување... Не, не. Сега баш пуштив маил за закажување. Морам
За жал го имав тоа искуство со девојка ми пред некое време и сега е се во ред без одење на психијатар. Самиот психијатар кога сакавме да отидеме рече млада е за да оди на психијатар а она имаше 24 години тогаш. Така да за ова кажувам од лично искуство. Најбитна е желбата на личноста да го преброди ова. Нема подобар психијатар од човекот со кој си, нормално доколку има трпение да слуша и да поминува низ тоа. Во секој случај изборот е нејзин а јас само давам совет од лично искуство.
Јас прв пат слушам дека млади не треба да посетуваат психолог ,и мислам дека има разлика помеѓу психијатар и психолог ,ако имаш проблем нема тука млад стар
Внимателно ве читам и искрено многу сте ми од помош ВИ БЛАГОДАРАМ НА СИТЕ на моменти имам чуство дека ги имам сите можни болести во мене страв огромен неподнослив срцебиење мислам дека се гушам еднаш завршив во болница и тааа докторката кога почна ТЕБЕ НИШТО НЕТИЕ ПРИТИСОК НОРМАЛЕН НЕМАШ НИШТО ТИ СИ ЗА НА ПСИХИЈАТРИЈА КАКО ТОА МЕ УБЕДУВАШ ДЕКА ДИАЗАПАМ НЕ ПОДНЕСУВАШ МОРАШ ДА ГО ПИЕШ ја гледам и велам неможам да го пијам лошо мие од него во мојот живот нема пиено апчиња значи ни јас самата незнам шо ми се случува имам поминато горки искуства свадби свечености јас никогаш несум била опуштена се си црни мисли и само едно ми се врти по мозоков мој СЕА КЕ ПАДНАМ КЕ СЕ ОНЕСВЕСТАМ КЕ УМРАМ ЈАЗИК КЕ УВЛЕЧАМ МИЛИЈАРДА ЦРНИ МИСЛИ ХОРОР НЕВИДЕН НЕЗНАМ ВЕЌЕ СО ДА ПРАВАМ И КАКО ДА СЕ ПОНАШАМ ДО ПРОДАВНИЦА НЕМАМ ОТИДЕНО чутвувам некои вртоглавици сеа за сеа пијам само б-комплекс и малку мие подобро ама тоа трае само неколку саати ух многу мие тешко ПОЗДРАВ ДО СИТЕ
Страшно, не ми текна дека можеби сум дехидрирана. Сабајлево кога станав устата толку ми беше сува што јазикот дури ми беше како рибачка четка Се напив вода, еве ме сега само пијам вода, подобро се осеќам, фала на советот. Иначе денес сум ок, извинете можеби сум досадна, но ова ми е единствениот начин на комуникација, скрос сум затворена и разговарам само со вас феминки и феминковци
И тоа е дел од анкциозноста или спиеш премногу или воопшто не спиеш(барем кај мене е така)јас порано не спиев и по 2 дена сега спијам 12-13 часа и малку ми е
Tolku sum zagubena, taa anksioznost ne me ostava da ziveeam slobodno, postojano sum napnata, nervozna, nemozam samata sebe da se podnesam, sekoj den novi problemi! Pred nekoj den imav stresni situacija i eve povtorno mi se aktivira ankioznosta so silen intenzitet. Mnogu me razocaraa drugarkite, celo vreme kriele raboti od mene, si otvorile skirena grupa na Fb vo koja si spodeluvale razgovori za koi jas nikogas ne bi trebalo da gi doznaam. I na toj nacin me ignoriraat. Slucajno doznaav koga bev na gosti kaj edna od drugarkite zaboravila da sa odlogira od Fb, vo istiot moment koga doznav samata dobiv napad na panika!! I eve uste nemozam da se sozemam! Neznam so da pravam so ankisoznosta, neznam kako da se odnesuvam so niv iako mi se izvinuvaa i mi objasnuvaa milion pricini zosto go napravile toa. No ne sakam da pokazam nikakva slabost pred niv! pozz
Тоа е најмал проблем кој си дозволила толку да те вознемириНезнаеш што носи животот и какви проблеми и разочарувања те чекаат Затоа ако мислиш дека се квалитетни и добри другарки занемари го тоа и заборави простувањето е најдобрата човечка особина и сите во животот грешат Можеби не се биле со лоша намера на крај краишта бразговарај преку разговор се решваат сите проблеми Тоа не е анксиозност тоа кај тебе е бес и разочарување Намој да си ја навлечеш анксиозноста без причина
дечки здраво на сите морам да ви се пофалам денес малку мие подобро бидееќи некако се трудам ова глупава болест да ја ставам на игнор слушам музика размислувам за некои весели радосни работи и некако мие подобро синоќа почуствуваб така малку ме затресе но подобро мие за разлика каква бев сеа сум супер утре здравје боже планирам со децата да излезам малку на воздух после 1 година неизлегување од дома се надевам ке успеам поздрав до сите
само напред,поддршка од сите,ке успееш не смееш да се затвораш дома и мене ми се врти ама секој ден излегувам ми се врти ама не се предавам мора да се бориме
Еве јас да ви се пофалам дека деновиве сум малку подобро. Почнав да практикувам некои полесни вежби по дома и секое сабајле одам на трчање покрај Вардар. Фатив некој поредовен биоротам, се будам порано и се трудам да уживам максимално во утринските часови. Навечер пијам деметрин, ама планирам со тек на време да ги откажам затоа што и онака не ми годат којзнае колку. Знам колку е тешко да се направи првиот чекор, знам колку е тешко да се бара излез од ситуацијава, ама ете, физичката активност барем мене ми е надобар лек. Тешко ми беше прв пат да излезам рано, тешко ми беше и вториот ден, а сега веке се навикнав и немам проблеми со излегувањето надвор, иако пак си имам моменти кога мислам дека светот ми се руши врз глава... ...Пробајте, вежбајте барем по дома за почеток, без форсирање, колку што можете... потоа направете напор да трчате или правете вежби надвор, без разлика на тоа дали пиете лекови или не. ... и да, веке не ми е битно дали лугето околу мене ме разбираат или не, сеедно ми е, сеедно... најбитно ми е јас да се чувствувам добро, затоа што никој од нив нема да биде во моја кожа никогаш и сите еден ден ке ме напуштат, јас останувам сама со себе и сама на себе сум си најбитна... После неколку неподносливо тешки ситуации деновиве, конечно сватив дека никој не е доволно вреден за да си го уништувам здравјето. НИКОЈ!!! Ке успееш. Ајде излегувај уште веднаш, ич не чекај, додека се чувствуваш добро искористи го моментот
