И јас сум иста лошо се осекам некој голем страв чуствувам како некој немир дали дека треба да ми дојде катастрофа ми е а и се чуствувам на моменти како да сум во некој сон како да сонувам
луѓеее едно прашање некаде слушнав дека терапијата може да се пие доживотно, јас лично ќе го прашам мојот психијатар ама кој да чека до наредниот 16 . Дали и вие сте го чуле истото и какви се вашите ставови???
Zenski vi se desi li da cuvstvivate racete kako da ne se del od vaseto telo mene poveke mi se slucuva toa so levata dlanka cudno I po malku me plasi ne mozam da razberam
Нема тоа никаква врска,немора да знаци дека ако пиес антидепресиви,ке пиес дозивотно,само треба да помине време со позитивни мисли и многу ама многу упорност до крај....позззз
Ne trnenje na rakata tuku kako da ne e del od teloto nekogas moram da si ja stisnam dlankata za da go vratam osetot
Не се секирај тука ти е раката, во ред е се, само мислите не се во ред тргниги некако, мисли нешто друго, занимавајсе, јас една година постојано мислев дека раката и ногата ми се здрвуваат, мислев дека ќе добијам мозочен удар.... Бев буквално опседната, и знаеш што ми се случи? Од преголема анксиозност западнав во депресија, и тогаш анксиозноста беше ништо во споредба со депресијата. Овие мисли со рака се здрвувало, ти се лошело или незнам што можеш колку толку да ги отргнеш но за жал не и депресијата. Не сакам да те замарам, само сакам да ти кажам дека тоа се само мислите, не е раката во прашање. Позз
Da se mi e vo mislite znam I nikako da ss spravam so niv nejkam na ova so rakava da mu dadam znacenje ama cuvstvoto kako da isceznuvas od realniot sve pocnuvajjki od rakata e malku poveke strasno sepak fala za sovetot I Milo mi e sto si izlegla od depresija
Значи не можам да се одвојам од вас.. Барем 1-2 морам да се пуштам на форумов и да видам што има ново кај вас, зашто знам како е и знам низ што поминував јас и тоа без психијатри и лекови, се борев самата со себе зада останам во живот. И срце ме стегаше и брзо ми лупаше и гушење и препотување и гадење и рацете и нозете не си ги осеќав како да не беа мои, се случуваше и понекогаш да си легнам навечер да спијам и да ме разбуди некое тресење како струја да ме дрма а се дешаваше и да нејќев да си легнам страв ми беше да не умрам... Абе глупостииииииии.... Незнам како да ви објаснам и да ви кажам и на вас дека и вие сте добри не ви е ништо дека сте потполно здрави. Јас си докажав самата на себе дека сум ок а се разбира и на човекот кој ми ги отвори очите и избистри мозокот за да можам да размислувам за посветла иднина. Пробајте и вие кога ке осетите дека ве напаѓа немирот црните мисли пуштете музика земете занимавајте се со нешто на пример јас обично кога ке ме фатеше одма земав да чистам и обавезно разместував во собата си правев премештај и тоа ме исполнуваше и ме правеше радосна. Пробајте и ке видите а немојте само штом ке ве фати анксот и одма апчињата тажно лице и чекате да ви се распадне цел свет. Ве позз сите ве гушкам и бакнувам
И јас истото го чувствувам со левата рака и си мислам дека може ќе добијам срцев удар и се плашам и паничам понекогаш... Инаку мислам дека не мора да значи дека цел живот ќе си на терапија, можеби ќе дојде време кога воопшто нема да ти бидат потребни. Всушност мислам дека секако ќе дојде тоа време доколку успееме и самите некогаш да си бидеме потпора. Поздрав
Kako prvo da ve pozdravam site i da vi kazam deka sakale nie ili ne so samiot tek na zivotot koj nosi sekakvi situacii nie poosetlivite mora.e da reagirame i so samoto toa se Trosime,namomenti si vikam kako ne bev malce poglup bez navreda ama da nemorav da analiziram se detaaaalno sto zosto i kako.So anksot se druzime samo na leto znaci od krajot na juni mi doaga na gosti eve skoro tretpat po red.Neznam sto da kazam samo znam deka doaga kaj pointelegentnite i kaj onie sto epten se zamaraat se da e kako sto trebiT.dosega ja resavav so AD i bukvalno go zbam sekoj simptom sto mi e i kako mi e kako ke mi bide ama jebiga pri panic attack sme bezpomosni a toa retko koj moze da go razbere.i ova leto go pominav zaebano se trudev sam so ona sto sum naucil da go primenuvam za da namalam simptomi...mi po.aga da ama nesakam da istrosuvam maxi.alno i so sovet od mojot lekar resiv da probame so nesto novo ovojpat Remirta iako sum strasno golem protivnik na hemija ama ...toa e pozdravce do site
Здраво на сите, Секој ден ве читам и викам ајде и јас да ве прашам нешто.. Сега во октомври треба да одиме со дечко ми на две свадби надвор од градот, една во кичево и друга во прилеп, а јас уште сега мислам леле ако ме фати паника, па како ке издржам , а и друг проблем што ме мачи а што ако има магла , пошто од оваа глупавата анкс. еднаш на почетокот имав напад на паника во магла и сега малку потешко ми е кога има магла, а порано обожавав да се шетам вво магла.. Ајде мала помош што да правам, дали има некој сличен страв и како се справувате? Леле многу ми е никакво, секој ден си велам ајде веке нема да се плашам ама некогаш е многу посилно од тебе а сакав да ве прашам дали знаете дали методи чепреганов се занимава со ова или не, и дали има некој искуство со некој добар доктор нека каже.. Поздрав до сите
Не сум се јавила долго време но еве сега решив на тебе Јрац22 да ти пишам зошто и јас го имам сличниот проблем Ке ти казам за мојата случка Мене ми фати паника и ми се слоси на пат кон дома на една угорнина вракај се од работа Застанав дшам и никако да дојдам до воздух Го земам телефонот и звонам дома да ме пречекат и да дојдат Е тоа е приказната Но што се случува Бидејки патот што е пократок кој води до дома е тој истиот каде што ми се слоши наредните денови кога дојдам до истото место мене ми е страв да го поминам Застанувам стојам и си мислам дали ке го поминам Срцето ми лупа а страв што да ти казам Го изминувам првиот ден после случката но едвај Размислував да го сменам патот и да одам по друг Но и од таа помисла се упласив Ст ке правам ке бегам од секој пат каде ке ме фати страв Па ке снема патишта по кој треба да одам И си реков колку и да ми е лосо и страв секој ден ке одам по тој пат И така сега секој ден го минувам тој пат по двапати но и ден денес кога ке дојдам до тоа место ми поминуваат морници но го поминувам Ова ти го расказав за да сватис дека нетреба да бегас од ништо и да се спротиставуваш Можеби си и поцврста особа и подобро ке поминеш и од мене Инаку ако се затвориш дома стрвот ке те уништи Инаку и јас го имам стравот ако се одалечам од дома и тоа ме закова за дома Никаде не одам и единствено ако морам Затоа колку и да ти е страв спротистави се и оди а освен тоа не си сама со тебе има некој кој ке ти дава сила да истрааеш Друго решение или лек нема Ниеден доктор неможе да ти го даде тоа што ти самата треба да си го даде3ш Позџдрав
AnichkaLeo убаво се си написала и тоа е вистина но што како мене кога ми се одзема силата неможам да го движам ни рацете ни нозете а камоли да правам премештај низ куката Тој период кај мене помина И јас ја користев таа тактика но во последните години акнсот ме кутнува буквално и ми ја одзема енергијата и волјата Тоа е многу тешко и немаш сила да се бориш Од каде да ја исцрпам таа енергија за која ни кажуваш Знам дека преокупацијата со други нешта и работаата помагаат многу но мене анксот и тоа ми го одзема Поздрав
Здраво мили мои! Немојте да мислите дека сум ве заборавила, само со бебуш немам мн време да ви пишувам, а целосно ве пратам. Јас уште се замарам со анксот (знаете, постпородилно) хаха, ама сега немам мн време за толку да ми се "лоши". Кога ќе ја видам мојата розева принцеза, чудно ама пола чувство на изгубеност исчезнува. Ве сакам и ве гушкам!
И мене истото ми се случуваше кога имав напад,буквално ме легнуваше.Ми ја одземаше цела енергија,ми се одсекуваа рацете и нозете,легнував и неможев да станам со денови. и Најмногу поради тоа се одлучив после 4 годишна борба да почнам да пијам хелекс колку толку ми дава сила,концентрација,ме смирува,ми дава сила да се борам и да продолжам напред,и колку толку да живеам нормален живот.Секој со маката,со своите методи за подобрување на оваа состојба,секој си знае како му е.Битно да најдеме начин да си помогнеме,не се откажувајте
