Nis nsma d ti bide ne se kosi. znaci iskuseno mj e. Ako sakas sigurnost napij se 2 b6, caj od matocina i uIfkaj
Немој да се секираш воопшто, само опушти се,почни да дишиш длабоко и спреми се за борба со анксиозноста,и самото тоа што си свесна дека те "фати"anks.значи дека си умна и присебна и ти останува само да ја прифатиш како дел од тебе,дел кој се појавува кога он сака,тоа е она другото лице или нашата темна страна на која само можеме да и речеме-аха,пак ли сега ке ме малтретираш, е нема да може и обиди се да ја игнорираш.Можеби звучи смешно но верувај ми дека како помлада имав напади на паника,страв дека ке умрам,вртоглавици,главоболки и уште еден куп језиви сиптоми.Одев и на психијатар кој одма ми го најде лекот(демек ете се караш со свекрвати,на нервна база,глупости живи).Не пиев никакви лекови оти имам фобија од антидепресиви(тоа е друга приказна)и си реков ако сакам да живеам со мојот ум ке се борам против истиот тој што како титловано на телевизија што излегува така мене во глава без јас да сакам ми се вртеа триста глупости.Извини на пишувањево,се надевам ке ме разбереш оти се обидувам да бидам пократка.Почнав да се дружам,да одам на вежбање,на планинарење,кога со деца кога со друштво,и верувај ми дека анксиозноста сама "си отиде"Кога ке мислиш дека неможеш да издржиш,стани,земи воздух прошетај,не се плаши,само игнорирај ја.Ти посакувам да бидеш истрајна
sabajleto znaci e najuzasno, samo ti preletuvaat misli, kako ke se pomine denot, kako ke bide, dali ke izdrzam so tie misli na glava, zeludnikot mislam deka ke mi izgore , me boli i zeze... auuu ne sakam takvo cuvstvo. i samo si vikam ne misli, smej se, pa nemozam da se smeam na sila? pa zasto nemozam? ima nekoj problem/// u pm
Женски фала ви многуу на сите фалаа и тебе особено пошто и ја иста сум се плашам од апчиња и тн... вчера преживеав ) хах како и секогаш, и во право си морам да се потрудам да игнорирам повеќе... се нервирам коа се враќа, ќе стигнам до точка буквално да ја заборавам анкс и еве се врати по некое време и тоа ме обесхрабрува и плаши ама па после си велам ајде чим успеав толку многу да стигнам сигурно ќе успеам пак, ... инаку Маја истото е и кај сите ваљда од сабајле додека станам од кревет најмачно ми е со денот дур се соочувам..едрн добар период ми имаше минато пва ама еве го сеа пак од сабајле.. ама ќе се борам...и мило ми е стварно што постоите овде наоѓам ептен многу поддршка во вашиве одговори значи прва помош кога ми треба ја одма овде отворам )
ZNAM ama nogu me maltretira, elelel kako sega, ke se otkazam, nemozam veke, a osekam samo macnini vo stomakot dr nisto, ne sakam da mislam pak deneska, pak odnovo?! i mazot mi me prasa od so se otkazuvas, ne mi e jasno? so e toa? i jas neznam da odgovoram, a se pravam normalno kako i porano, so mali nijansi da izbegnuvam losi muabeti i raspravii a se dr funkcionira normalno.. i se plasma od mislite, se plasam od samata sebe, na momenti nemozam da se pogledna vo ogledalo, kako da ne sum na edno mesto i sekoj den razmisluvam za ova, kako da se boram a so koj se boram nz... a koga ne sum sama, koga sum so drustvo, koga zboruvame itn mene nis ne mi se slucuvaa i koga ke si odat, pak si vikam tuka li sum? so se desava jas li sum? sakam da prestanam da razmisluvam za sebe i da se samoanaliziram
Луѓе матичниот 6 месеци со ред ми праќа покани за систематски преглед кој е задолжителен,од пусти страв не одев и сега ми рече ако не појдам ми следува казна.Ај јадна јас се напив хелекс и заминав.Сношти си направив сто филма како имам шеќер па ќе ме носат на болница итн..Најголем страв ми е тоа,пошто и баба ми и татко ми имаат а сите викаат дека е наследно и јас се плашам од тоа.Одам и се супер и срце и шеќер и крв еххх колку сум среќна.Кога појдов цела се тресев сите ме гледаат чудно,па зошто се плашиш па не боли лелеле а не дека боли ама стравот е голем.Ве гушкам
Вики мене ми помага, јас пред да одам некаде пијам два одеднаш и каде каде ми е подобро. Но некогаш и со испиени два ме дрма паничее хаха. Ама почесто сум подобро, па се тешам дека од б6 ми е. Во петокот бев во зоо и си поминав прекраснооо, вчера пак се возевме со маловоо. Сабајле ја носам накај школо дека се на екскурзија и друкпат кога ке видам толпа луге ме фака јака паника и бегам одма, но денеска смирено и со малку страв влегов и ја оставив. Ке се борам до крај и се надевам успешто
Совет мој ти е никогаш да не престанеш да се самоанализираш и сите негативни работи што нема да ти се допадната од таа анализа одма стапувај во акција и решавај ги позитивно.Тоа е животот,нарочито младоста,страв од она страв од тоа иииииииииии..ојде животот! Уживајте,смејтесе ,најдете си некоја физичка активност и нема да имате време за размислување за непотребни работи.
toa si vo pravo, ne treba covek da prestane da se samoanalizira ama vo periodi koga treba da odlucis nesto, koga custvuvas gnev, lubomora itn.. no celo vreme da se samoanaliziras??? so mi e? tuka sum? koga ke se vidam vo ogledaloto koga sum anksiozna se plasam? si vikam dali e istata licnost, se analiziram celo vreme so custvuvam! ako osetam malce smirenost ili pak me iznervira nekoj, si vikam ne smeess, moras da istraes, ke padnes vo depresija... celo vreme se drzam pod kumplug. nz kako da go resam problemot so ogledaloto?
Не знаев каде да пишувам и се решив тука, многу сум блиску до напад на паника. Ме боли желудникот, ме стегаат градите и се тоа затоа што треба да патувам во сабота со авион прв пат. Знам дека е безбедно и дека шансите за несреќа се многу мали, но сепак си правам филмчиња во глава и имам кошмари. Сега купив б6 не сум пијала порано, се надевам ќе ми помогнат. Не би се дијагностицирала со класична анксиозност во смисла да ми е страв за секој ден, но понекогаш имам ужасни мисли и многу е тешко знам. Сакам и вас да ви дадам поддршка, да знаете дека не сте сами и колку и да се чини невозможно продолжете да се борите. На крајот се ќе биде во ред.
На нашава мила планета Земја не се родил ниту ке има човек кој во животот свој не ја вкусил анксиозноста,нервозата и не застанал до прагот на нервниот слом.Финтата е само во нашиот начин на прифакање и начинот како ке се справуваме со згодите и незгодите а верувај ми со растењето и созревањето и тие начини на самопомош се појаки и поделотворни.Обично кога се гледаме во огледало не е иста фаца и кога се замислуваме себеси....мислам дека треба повеќе да се сакаш сама себе и ке почне и огледалото тогаш да ти се насмевнува.
@baba Rada прво добредојде, мене ми е многу полесно кога ке прочитам дека некој се спасил од оваа состојба. Јас порано не се гледав во огледало, не седев сама дома, имав мисли дка ке си наштетам на себе си или на некој друг, имав мисли дека сум болна од неизлечлива болест и што уште не.. Но се тоа сама го препродев со многу работа на себе си. Направи промени на надворешниот изглед, ја сменив бојата на коса, секој ден испробував нова шминка. Бев многу слаба па си го мразев телото ради тоа и немав самодоверба. Почнав да вежбам, ги откажав цигарите, се хранам здраво, и успеав да дојдам и до саканата килажа. Сега кога ке се погледнам во огледалото едноставно се заљубувам сама во себе. Но сега ме мачат паничните напади. Сега работам на тоа кога ке ме фати паника да не избегам од местото, него се обидувам да останам смирена и да останам до крај. Некогаш ми успева, некогаш е малце потешко, но до сега не сум избегала. И уште нешто има што сеуште ми е тешко да го правам сама, а тоа е да се возам во јавен превоз или да отидам некаде сама. Но се надевам дека како што полека и со време и трпение ми се средија претходните работи ке се средат и овие. Мене ке ми биде уште по драго, ако споделиш некој совет како се избори со паничните напади. Поздрав и убав продолжен викен.
jas se sakam samata sebesi tuku rabotata e so radi depersonalizacijata sto mi se sluci poveke pati i neznam dali si ja iskusila mi e strav, ne radi drugo...
Поздрав голем до тебе! паничните напади ги победив после неколку направени испади дома,после неколку посети на психијатар,да знаеш само дека и психијатрите се болни и од анкс.и од сите можни човечки невролошки болести,значи дека не се и они имуни...се забегав од одговорот...после многу пролистана литература(немав тогаш интернет и докторе помогни ми),од лекарствата кои ме направија како зомби не видов фајде и така еден ден ми дојде една книга за медитација во која имаше многу убави објаснувања и техники со кои на многу луѓе со псих.проблеми им помогна.Ми се уклучи некоја сијаличка во глава,завртив нов лист,се запишав на вежбање,кренав глава горе и си реков_Паничи колку сакаш но мене ми се Живее а имам и за кого.Нападите ме посетуваа недека одеднаш се оправив но беа се со помал интензитет и сега и да дојдат не ми можат ништо.
не сум слушнала до сега на некој со анкс видот да му се смати,затоа ти викам поарно отиди си на очно не е ништо страшно. Јас носам наочари веке 3 години
