Костандинка најверојатно затоа што не мислиш на тоа. Мислиш одма на бебето и на ред други работи и не ти текнува на тахикардиите. Знам дека е досадно да се чита дека се ни е во главата и дека треба да размислуваме позитивно и да си го исполнуваме денот, што е точно, но не е така лесно. Кога и да е ќе останеме сами дома и пак ќе ни дојдат црните мисли. Те разбирам скроз. Иста сум и јас. Ќе си помислам добро е немам грчеви, главоболки, тахикардии и тоогаш како магично да сум го повикала царството на глупостиве и одма све почнува. Плус топлово време утепува! Навечер ми е многу подобро. Јас идам во понеделник кај нов неврохирург. И што каже он тоа ќе правам. Магнет или психијатар, спремна сум.
Случајно налетав на сликава и се сетив на сите вас кои понекогаш ве читам во темава. Издржете низ што и да поминувате и имајте си го ова на ум
Не си досадна срцка.од мисли ти е тоа и премногу слободно време.Јас кога сум 2 смена на раб.станувам покасно и имам симптоми а кога одам 1 смена звони алармот скокам заминувам и нишсто не ми е. @bubic.k по една насмевка и од мене од Охрид.....на одмор сум..ве поздравувам
Денеска ми беше страв да излезам од дома, не знам зошто толку, мислев ќе ми се слоши некаде. И реков ќе одам па што сака нека биде, а и така времето загушливо беше и одма јас филмови. Се спремив излегов со мисли дека ќе ми биде нешто и реков ќе ги игнорирам, се јавив на моб си правев муабет, појдов на неколку места си завршив работа и кога идев накај дома, се чуствував како победник, се решив излегов и покрај стравот. Еднаш мора да си замине и тој
bravo deskarada i jas denes cel den placev na kraj i jas se spremiv sin mi vkolicka i na setkanje vo park isto i jas na mobilen muabet si pravev i super pominav kolku i da kukame site sme silni i na dnoto da sme padnati stanuvame.
Здраво женски ме немаше подолго пошто мислев лошото го избркав ама пак се врати. Паники дигам невидени Августов требаше да добијам ама ми дојде мн малку и тоа мн кафено знам дека може ми е од стрес и секој ден имам по две капки и од паника не ми се јаде ми се гади ми се врти ми се плаче аман веке поз до сите
Nemoj nikogas da go citate toalivce vo kutiite.tamu I eden slucaj od cel svet da go Ima ke go napisat. Sovet od moj psihijatar ne citaj toa.kako ke ni kazat taka I uzivkajte si
I Ic da ne mu ja mislis toa e pocetok i gledaj da ne mislis na minatoto dzabe ne se vika minato.rabotite sami si gi povikuvame.od rab nema da te izbrkaat ke si bides poveke pozitivna vedra nasmeana.pomalku da mislis na anksioznosta sto kako pa zasto.neka ne te interesira.sekoj vtor go ima toa.misli na ubavi nesta prodolzi taka kako sto bilo pred toa.strav nema da ima.glavata gore i nasmejmu se na zivotot.poz
ete me mene pak....so glupavata sostojba narecena ankcioznost....mi se tresat nozete koga ke izlzeam,mi zujaat usite celo vreme mi se sushi grlot,stomakot me boli...standart.....:/
jas se cuvstvuvam denes super vremevo katastrofa grmi ke se isturi jas mi idi da se spremam sin mi vo kolicka i da setame ama strasno zatemneto e ke zavrni.ne mozam da se iznacudam sto pravi ovaa nasa sostojba duri mi idi da mu otkazam na psihijatarot ama ajde vejke koga zakazav ke pojdam taman da se posovetuvam okolu strav od patuvanje so avionse nekoi stravovi si imam jas .pa i ako mi dade ke si popijam ad nekoe vreme.pozdravce i imajte ubav den
Имам 27 години и со години наназад се справувам со депресија и анксиозност. Немам физични симптоми, барем не редовно за да бидат проблем, но имам животни последици. Тешко е да се признаат внатрешните стравови затоа што владее мислење дека не треба да се негуваат и да се зборува за нив, туку дека човек треба само да се ослободи од ниви да ги отфрли. Примарен проблем ми е социјалната анксиозност, тоа ме кочи во животот. Апсолутно сум оневозможена да стекнам пријатели поради што сум пречесто осамена. Не дека немам пријатели воопшто, но тешко ми е и да ги задржам. Проблемот е тоа што се однесувам премногу индиферентно и незаинтересирано. Дотолку што изгледа ја губам волјата за живот. Ако животот е смеење, дружење, шетање, прифаќање на предизвици, подготвеност деновите да те обликуваат - тогаш јас изгледа немам живот, немам ништо од тоа што го набројав. Мислам дека коренот е во социјалната анксиозност, не зборувам многу затоа што чувствувам замор после секој дијалог, не можам да поднесам да гледам некого во очи или некој да ме гледа мене, често кога разговарам подголтнувам, гласот ми бледнее и станува неутрален и имам нелагодно чувство, како да не знам дали стојам или дали седам правилно. Од овие причини со години немам никаков љубовен живот. Не знам дали постои решение, затоа што сум се обидувала сама да си помогнам, но безуспешно. Медикаменти не прифаќам. За психијатар многу пати сум размислувала, но се ми се чини дека проблемот не е толку голем да не може да се реши сам од себе.
искрено и те како ти е голем проблемот, тоа што воопшто не искачаш не се дрижиш, тоа што не можеш да се опуштиш во друштво и да задржиш пријатели е проблем, уште поголем пролем е тоа што губиш воља за се она што не опкружува. Дефинитивно топло ти препорачувам да посетиш доктор, додека не почнеш подлабоко да запагаш во канџите на депресијата.
Zdravoo zhenski... kako ste vecerva? ... Jas da vi raskazham, ajde sho poloziv vozacka posle milion tremmi ok, ama vcera za prv pat izlegov vo grad navecer so kola so drugarki i se toa e ok i zabavno i se,ama mozete eda zamislite kolku "opushtena" bev ja... i od tolku trema shto imav sobrano, vlegov vo disko i eden saat imav napad na panika..ama ne jak da recam da ne mozam da se kontroliram, samo shto toa bese panika, predizvikana od celata trema shto ja osekjav, vozbudena bev, srce mi lupa noze mi se tresat, zdivot mi se zema mislev ke se sheknam.... inaku epten bev haos ovie denovi, poshto jak pms imav ovoj pat, mnogu nervoza neosnovana, mnogu razdrazlivo se osekjav, i taka trema osekjamskoro nekolku dena od nishto.... i mnogu se plasev sepak... denes dobiv, i omalaksana potepana sum cel den, ko maten pogledot da mi e,ke stanam ke napravam dve tri raboti,i kako zamor da osekjam sila ko da neam..,... se nadevam ke zamine, eve me vo krevet, i povtorno neshto ko potesko da disam ona cuvstvo go imam, i zamor seushte isto taka.. vcera duri sakav od disko da pisam sho se slucuva i dali e toa poznatata stara panika ili pa ke mi se desi nesho od vozbuda..znaci ona prevrtuvanje na zeludnik,i losenje od vozbuda, vise go nejkam ic...zdiv mi se zema, noze mi se sechat...nikakvo cuvstvo.. kako i da e, ve gushkamm zhenski,chuvajte se
Ми треба ваша помош ве молам. Еве денес веќе четврти ден сум во Грција на одмор и едвај издржувам. Незнам вие како сте ама мене секој летен одмор ми е ноќен кошмар. Па и оваа година не спијам ко шо треба, неможам да јадам, цело време сум нерасположена и ми се плаче. Тешко мене. Цело време мислам оти ќе се онесвестам или ќе изгубам контрола врз самата себе. Ми треба ваша помош и поддршка да ги издржам уште овие два дена. Се враќам дома во среда. Секој совет и искуство ќе ми бидат добредојдени. Очајна сум и многу ми е тешко.
а за промена да речеш ллее колку ми е убаво, да разгледаш околу себе и сватиш дека животот е убав и вреди барем малче од малче да се опуштиме. Се е во тебе мила, речи стоп овие два дена ке се изнауживам и ке заборавам на се. Нема да се онесвестиш со гааранцијааа, ааааа уште помалце да изгубиш контролаа. Затоа мозокот на пасење и овие два дена релакссс .
Јас оваа година бев максимално опуштена и расположена.Го сменавме друштвото оваа година и ми беше многу позабавно.лАНИ САМО ПЛАЧЕВ ТЕШКО МИ БЕШЕ И ЕДВАЈ ЧЕКАВ ДОМА да си дојдам.Можи дека сега не сум навикната во новата дома па затоа таму ми беше позабавно Но ете сега си дојдов и имам еден куп обврски и се е по старо,за жал.Затоа уживај @PanicGirl
мислев дека од стравот никогаш нема да можам да бидам подалеку од дома а отидов на одмор и се вратив 3 саати пат, 6 дена далеку од дома.. не е дека немав стравови ама траеа кратко и не беше ништо страшно, затоа се што мислите дека неможете да го направите, можете!... јас пробав и видов дека не е ништо страшно сега решив повеќе да се насочам кон работи кои ме смеат и исполнуваат колку и да ми е лошо, затоа што така се е многу полесно
