Јас да не кажам дека сум скоро свршено.... со мали дереализации. Станувам во 7...и до вечер до 23 сум активна. Правам се, одам секаде и си уживкам. Планирам анксов во ова година да го оставам .....и во новата више ама ич да не го дружам.
Lele I jas nekako da se otarasam od losive misli abe jas I golem hipohondrik sum stanala se nesto se plasam I odma me boli I jas je omalaksam ke snemam apetit kako se spravuvate so tie crni misli
Хах, какво време дојде, чувствителните луѓе да пијат терапии и да мислат дека не се нормални, а секакви психопати што се исживуваат и што се ладнокрвни ѓубриња да мислат дека се ок. Живот... Инаку и мене ова време од годината секогаш ми е најдепримирачко. Ама не оставам денот да ми измине, ако не прошетам, излезам на кафе/јадење малце. Колку и да немам волја, ако треба и со сила, ама без излегување нема прогрес.
Slavim ljubav pjevam sreci MOJ PROBLEM NIJE OD MENE VECI,JER SAM HRABRA JER SAM SVJESNA MOJ E ZIVOT MOJA PJESMA
Dali ste im kazale na svoite prijateli deka ste anksiozni? Jas si kutam samo moite najbliski znaat i deckoto. Pa taka poveke gi izbegnuvam, recisi i gi zagubiv, no sepak mozam da im se javam i da pijam kafe so niv, jas ne go pravam toa, se plasam da ne mi se slosi ili da ne pomislat oti sum nenormalna. Kaj vas kako e? Sto mislite dali e pravilno da se kaze ili da se kuti? Vo dilema sum.
Порано криев и кутев. Сега више не се плашам да јажам јас имам анксипзност. Кој ме свати нека се дружи, кој не ќјао журим хаха
Nema potreba da kriesh I da se sramish od toa sto go imash,toa ne e psihicko poremetuvanje,toa e momentalna sostojba na umot koja se javuva kaj pocustvitelni pa duri bi ti rekla I pointeligentni lugje,tvojot razum e sosema zdrav...slobodno kazi im,jas duri im prativ I linkovi da procitaat sto e anksioznost I vo vakva sostojba ti treba pogolema komunikacija so lugje,druzenje..se nadevam deka imash vistinski prijateli koi mozat da bidat pokraj tebe za da ti bide podobro....mene iskreno lugjevo na forumov povekje mi pomagaat otkolku drugarkite koi so denovi ne se javile da me prashaat kako sum...ama toa e...retkost e vo denesno vreme da najdesh vistinski prijatel,taka da ako gi imash ne dozvoluvaj da gi izgubish
Maci ne sum sigurna kako ke reagiraat, se plasam od ozboruvanja, pogresni tolkuvanja, predrasudi, ko od sida da sum bolna Bog da cuva . Sepak vredi da se obidam a? Barem ke doznaam koj mi se vistinski prijateli. Ti blagodaram na sovetite. Pozz, se najubavo.
@silvija88 Силвија и јас сакав да го поставам тоа прашање тука бидејќи еве четири месеци ќутам,на најдобрата другарка и имам кажано,ме свати колку толку но имам уште еден исто близок пријател на кој чувствувам дека сакам да му кажам но сеуште де мислам да не ме свати погрешно или да не каже на некој и погрешно да се протолкува па да ме озборуваат..дајте совет некој??
Najdobra konstatacija ...retkost e vo denesno vreme da najdesh vistinski prijatel; a za vakva sostojba vo koja se naogame najvazno e da imas na kogo da se potpres i da mu se celosno otvoris No navistina lugeto koj go nemaat ovoj problem nikako nemozat da ja svatat nasata sostojba duri im izgleda smesna i nerealna I koga svatis deka nikoj sosema nemoze da te razbere se povlekuvas so svojot svet i ostanuvas da se izboris sam sto e mnogu tesko Sekogas i za se treba nekoja motorna snaga sto ke te poturne za da fatis zalet za da prodolzis Ako si silna ke istraes no ako si malku poslab ke se vleces so godini vo sopstvenata borba
Mnogu e tesko da se otvoris nekomu a da ne bides svatena i podrzana i togas ke ti bide uste potesko Najtesko od se e i sama da se nosis so problemot no samo ako si sigurna mozes da se doveris nekomu zosto nie toa go pravime ne samo da se znae tuku i da dobieme nekoja podrska sila razbiranje i licnost na koja koga se najdeme vo takva situacija da se otvorime a mnogu e tesko nekomu da gi otvoris tvoite cuvstva emocii i teskotii a da ne bides podrzana i razbrana Moze nema da se distancirat od nas no sigurno im e smesno i nelogicno Pa zatoa pred da se otvoris nekomu dobro proceni
Tocno taka ke doznaesh koi ti se vistinski prijateli,dokolku se so tebe vo najteskite momenti a dokolku se javat predrasudi I ozboruvanja podaleku od niv
majkami na prvo mesto(iako me grizi sovestasto uste ja gnjavam...no najdobro me razbira i sovetuva)....soprugot (koj mnogu ne se zamara...bidejki ne mozi da svati...bidejki negovite pogledi kon zivotot i opsto..se sosema sprotivni)...i na treto i posledno mesto mojot psihoterapevt.....drugo e se izlisno...spored mene.....hm...kaj mene e taka....i site vie na forumot...hehehe
Јас криев криев криев ама престанав да кријам и тие што ме прифатија прифатија тие што не ме прифатија не ми се веќе пријатели.Среќна сум што имам неколку ама вистински..Другарки што ме поддржуваат во секој мој чекор и ме сакаат без разлика на се!Огромен плус е тоа што за прв пат и партнерот знае и уште ми е полесно оти ме разбира без да имам потреба да се објаснувам многу многу!Среќна сум и благодарна за тоа на бога!!!
Ne sum im kazala na drugarkite i ne ni planiram, ako mi bile vistinski ke me prasale sto se slucuva so mene,ocigledno e neli deka nesto ne e kako sto treba...A i sum im spomnala nesto na pocetokot koga ni sama neznaev sto mi e,pa nikoj ne se obide da mi pomogne.Sam treba da si pomognes i nikoj drug.Decko mi znae se i toj mi e golema poddrska,dovolno mi e.A drugarkite,preku glava mi e od indirekno objasnuvanje
Ни јас не им кажував, никој не знаеше низ што минував, освен дечко ми и домашните. Сега кога сум при крај со ова чудо, сфаќам дека немало потреба да кријам. Оној што ти е вистински пријател и што стварно те сака и разбира ќе те прифати каков и да си и ќе се обиде да ти помогне ако е можно. На крај крсева ние не сме ментално болни, па 100 пати сме попаметни од нив хаха Доколку чувствувате потреба да кажете, направете го тоа без срам и предрасуди.
Пред некој месец ми се слоши и завршив во брза помош али не беше ништо страшно кога отидов ми мереа притисок екг ми правеа и се беше ок од тој ден па до пред недела дена јас имав некој немир во мене некои страшни мисли дека ќе добијам срцев удар дека ќе умрам мислев само на лоши работи , срцето ми чукаше забрзано се гушев на моменти потев на рацете и многу ми беше страв да седам сама дома , не знаев што ми се случува и што е всушност ова се додека не прочитав тука по форумот дека ова биле симптоми на анксиозност... правев муабет со само со една другарка инаку на никој друг не сум кажала но откако го направив муабетот со другарка ми верувајте ми дека од тој момент решив да не мислам веќе на такви работи умирачки ова она и веќе една недела сум супер не мислам на лоши работи ништо не ми е немам гајле.. се е до психата .. моменрално сум ок а не знам понатаму во иднина како ке ми биде апчиња не пијам никакви само не мислам на лоши работи и тоа е тоа...само добро контролирање на психата и се ке биде ок јас така мислам затоа девојки немојте да се плашите да пиете апчиња и да се замарате превише со непотребни работи во животот... главата горе мисли убави и се ке биде ок сигурна сум... l:
ama razlika ima...megu drugari i rodnini....jas licno nekolku god...zivevev OPKOLENA..HEHEHE..so rodninite na soprugot...i nivniot mentalitet ne mi dozvoli da im kazam nitu pak den denes...sto se slucuvalo so mene.....sakav da kazam slobodno ke se izrazea so ona zamavnuvanje na rakata kon glavataonaa ne e arna..da nerecam NESALAM.....a sekoj neli si ima svoj stav za toa kako ke pristapi so svoite bliski i dalecni........
