Здраво! Одамна ве следам и сакам да ја споделам маката со вас за совет. Значи се започна со многу стресови коа најдобрата другарка ми правеше проблеми со дечко ми, непроспиени ноќи и стресови на факултет некако премногу сериозно ги сфаќав испитите па и првите напади ги доживеав пред испит. После тоа почнаа физички симптоми...мислев дека умирам дека сум болна итн...Освен тоа бев опкружена со многу лошо друштво(бев надвор од мојот град) кое ми ствараше огромна негативна енергија и покрај нив од највесела, најенергична личност полна со елан станав ктастрофа од личност, се изгубив себеси, станав како нив ми ја исцрпија енергијата. Е сега кога завршив факултет се вратив и тогаш кога се смирив излезе се на површина кошмари, тахикардии, дереализации итн. Кај повеќето од вас напнатоста е повремена додека кај мене е константна, дури и да не мислам на ништо така се чувствувам. Имам се што некој би посакал во животов прекрасни родители, прекрасен дечко веќе свршеник кој многу си го сакам и без кого не можам. Веќе закажавме и свадба и сум бремена.Повеќето од ставовите ги надминав, ама ми остана најголемиот. Значи цело време си мислам дека на некој начин ќе го повредам, ќе го разочарам, дека не сум благодарна кон него, имам грижа на совест голема и постојано се измачувам со мислите леле да не го уништам заедничкиот живот, бракот, да не НЕ ГО САКАМ ДОВОЛНО(што е глупост) затоа да не ми е вака и дури не можам да го погледнам од срам за моите мисли, а тој е толку среќен не можам да ви опишам. И да напоменам дека врската ни е баш совршена со многу разбирање и се нај нај. Дури знае и за состојбава и ме советува цело време е покрај мене. Сонував да се омажам за него и да имаме фамилија а сега поради анксиозносва која ме прати последнава година, добиена ради чиста глупост, тоа што на сите им верував и помагав, сега не можам да уживам во најубајте моменти време сум како во сон и се плашам да не си ја уништам среќата. Поздрав!
И да напоменам дека сум напраена страшно раздразливо, неразбрано и неблагодарно суштество за се се карам и после ми е мака ама џабе. И не можам таква да се поднесам! Не можам да се опуштам и да уживам во ништо, мозоков ми работот 300 на саат!
Stresot i nervozata kaj sto se bile,porano ili podocna ke se vratat da si go naplatat dolgot,dali ke e toa psihicki,fizicki ili dr zdrastven problem.i jas kako tebe so nevideni stresovi,nervozi problemi,pa si napraviv kup drugi problemi pa sega nemozam na kraj da izlezam.isto bi pisala i jas ko tebe,so mali izmeni,veke sum mazena i imam kerka,koja i mi dava sila da se spravam so se.vo vrska so kavgite i tie raboti,isti sme i vo toa,pa gledam da ucam od greskite i koga mi dojde da izvregam nekoj,da se izderam i slicno,si pomisluvsm deka posle ke se kajam i toa mi pomaga da go kontroliram besot.probaj,moze ke funkcionira i kaj tebe..vo vrska so se ostanato,nemoj da se forsiras,nemozes preku nokj da se sredis i da bides starata ti,moras da si dades vreme i da pustis nestata sami od sebe da si se sreduvaat.sega vo bremenosta ocekuvaj poveke promenlivo raspolozenie i osetlivist ,pa zatoa moj sovet,predupredi gi bliskite,razgovaraj so niv i probaj da si go najdes dusevniot mir..
Пред нешто повеќе од една недела почна да ми се случува ова со нападите за прв пат. Забележав дека во текот на денот ретко помислувам на тоа, односно додека сум активна, ако седнам одма мислам кога пак ќе се случи, тешко ми е да дишам, чувствувам внатрешен немир, нервоза и страв истовремено. До сега само два пати ми се случи да стигнам до тој степен да не можам да станам од кревет и да пијам апчиња за смирување. Денес пред да си легнам ме фати паника и за малку не беше исто, едвај се воздржав. Сега еве уште не можам да заспијам од страв. Постојано ли ќе биде вака? Или се појавува еден период па после некое време пак или цело време е тука стравот и паничните напади? Не можам да се помирам дека мене ми се случува ова, секогаш јас бев таа што пружа поддршка и влева надеж а сега ме гледаат како да ми фали нешто. Не сакам вака да живеам, не сакам да се воздржуваат пред мене како да ќе полудам секој момент... има ли начин ова да се надмине што побрзо?
Zdravo na site nemam pisano podolgo vreme probav da ne citam i da ne mislam deka sum ankciozna ama stravot deka nesto ne e vo red so mene ne pominuva . Pijam apcinja veke 4 meseci mozii i poveke od 4 . Malku podobra sum ama nekako cudn se osekam sekogas kako da ne se zamaram so nisto kako ne mi se zboruva mnogu se zagleduvam vo nekoja tocka i samo gledam i uste si mislam deka imam nekoja bolest . Dali nekoj ima iskustvo posle kolku vreme so pienje apcinja se osekaat promeni golemi .
Фала ти на одговорот и одвоеното време, потполно се согласувам со тебе и јас пробувам да се контролирам и да не се жалам ама некогаш ми доаѓа преку глава зошто јас не се осеќам како јас...А стресот кој си го добив ради туѓи комплекси и состојби можев лесно да избегнам, сите блиски ме советуваа да се тргнам од тие личности а јас дозволив да ме доведат до овде и сега ми е страшно криво ама тоа е, се надевам дека бебушко е пратен како помош за излез од состојбава. Поздравче и се најдобро ти посакувам!
@mal.ecka мој совет ти е да не тагуваш по дома,јас сум во истата ситуација,веќе 8 години сум во странство на 19 год. Се омажив и заминав од дома,никако не се навикнував на тоа,и од сето тоа седенје дома изолирано се држев си ја добив анксот и паниките.сега веќе кога сум навикната никогаш не ви се вратила во мк за живеење,дај си шанса да пробаш нешто ново,немој да мислиш само негативно!! Биди ми поздравена ,верувај те разбирам потполно!!!
Znaci vaka, jas se biram so anskioznosta vekje 5 meseci i pak sum na pocetokot kakp tebe. Prvite denovi ne znaev sto mi se slucuva, mislev deka sum bolen od nesto. Kaj mene bese predizvikano od stres, pocinaa dve licnosti koi mnogu mi znacea nabrzina i seto toa se nasobra za eden dena da stravot iskoci na videlina. Si gi prepiauvav nivnite bolesti, celo vreme citav na internet i se to procitav go osekjav mislev deka istoto go imam i jas. SFATI, ANKSIOZNITE LUGJE SE ZDRAVI LUGJE KAKO PRVO, VTORO ANKSIOZNOSTA GI MACI ONIE LUGJE KOI SE POINTELIGENTNI OD DRUGITE I IMAAT POVEKJE PAMET HAHA. Koga disis tesko primeni ja tehnikata so disenje(vdisuvas od nos i brois do 3 i izdisuvas od usta i brois do 6). Kazuvaj si vo sebe deka se e dobro deka nisto ne mu se sluceno na nikoj od ova. I NAJDI ZANIMACIJA NEKOJA DA TI GO ODVLECE VNIMANIETO ILI SPORTUVAJ ZA DA SE OSLOBODIS OD STRESOT. STAVI IGNORE NA SIMPTOMITE I NE E SEKIRAJ. PISI KOGA SAKAS VO PORAKA
А моето искуство со анксиозноста и ад, кажува дека воопшто нема да ви помогнат. Мене уште на 16 год. ми ја дијагностицираа (f41.2), и имам пиено асентра, депрозел, елицеа. Еден хепи период и после стрес, пак назад. Јас воопшто не можев да функционирам, немав волја за ништо, се' запишував вонредно, се изолирав од сите. Знам и кој е коренот на проблемот, и од какви стресови дојде до ова. Ако некој ми помогнал да се подигнам тоа беше психијатарот (семеен пријател). Ме знае уште од мали нозе и спрема мене беше многу повнимателен со зборови, однос отколку со другите. Фактички јас таму одев само за разговор, зашто го почитувам пред се' како разумна, многу интелигентна особа. Ама ете, еден јак стрес и пак завршив со влечкање по болници, инфузии. Можам да забележам и дека меморијата и концентрацијата за разлика од порано ми се многу намалени. Факултетот дополнително ми ствара стрес, последниве месеци ми треба многу повеќе време отколку порано за да го научам материјалот. Инаку имаше некои постови за тоа дали знаат вашите пријатели. Баш јас имам двајца анксиозни другари, кои се исклучително интелигентни и со кои имам многу заеднички теми за разговор и секогаш кога ми е лошо, разговор со нив многу ми помага. Едниот има и мајка која е анксиозна и она единствено се справила без терапија (кога била на ад, не и помагале). Бадијала е да кажувате на некој што нема да ве разбере, само ќе ве потапкаат и ќе ви кажат ништо страшно. А како да објаснам дека јас од спиење станувам со тресење, плачење и телото ми се "губи" рацете не можам да ги мрднам, па сите испаничени по полноќ идеме на итна. Гледам да избегнувам негативни луѓе, работи кои може да ми предизвикаат стрес, шетам постојано, учам, гледам кога сум со семејството/дечко ми/другари да ги изоставам сите овие работи, ама ете навечер ми се случува ова. Решив да ја посетам Зора Митиќ по препорака, чисто за разговор, без ад терапии. Еве линк за тие од Скопје, ако има заинтересирани http://www.zoramitic.com.mk/ Имајте убав ден.
Нема да полудиш, никој не полудел, а сите тоа си го мислиме, тој што полудува и не знае дека полудува
Sun &moon Јас бев во таа ситуација но сето тоа го поминав пијав и јас апчиња но повеќе си помогнав самата... многу личности ми викаја кога ќе ти дојдат црни мисли почни да диши длабоко и полека (вдиши длабоко испушти низ нос) биди јака викај си во себе дека нема ништо ... само ова мене ми помогна пробај можеби ќе делува и кај тебе. биди силна поздрав
Многу ме боли желудникот деновиве и мислам дека е од глад јадам само и пак ме боли Откако имам анкс не чуствувам ни глад ни ништо..
Ve molam odgovorete mi na mojot prethoden post,seuste sum opsednata eve majkami zema rakija nesto stava na jajnici i sega ima miris vo sobava jas mislam da ne vdisam neso da ne mi se desi,pisetee miii
Немој воопшто да се секираш те уверувам психијатар ми има кажано конкретно за зепира и за сите ад од таа група дека може и да се пие понекогаш чашка алкохол, а не па да вдишиш. Смири се не може ништо да ти се случи! Ти кажувам психијатар ова ми го има кажано! Позз!
Fala mnoguuu jas probuvam se i vezbam i ne pijam ne pusam i probam da se hranam zdravo . Ama stravot veke e tuka poveke od polovina godina . Ako sakas da se druzime preku fb pisi mi privatna poraka .
Здраво да ве прашам дали имате проблеми со крвниот притисок.Јас кога го мерам стандард ми е првиот пат 150/80 160/80 и многу пати одев на итната за да потоа ми е понизок,проверив срце крвна слика се ми е ок плус сум физички секој ден активен секој ден.дали е притисокот од анксиозноста и дали е опасен притисокот од паника дали има некој вакви искуства.поздрав
А пулсот како се движи? Ако и тој е истовремено со притисокот зголемен тогаш може да е од стресот. Во секој случај измери го притисокот наутро неколку дена по ред, веднаш по станување, пред било каква активност, па ако тогаш има потреба консултирај се со лекар. Ако пиеш некоја терапија за анксиозноста или било каков друг лек, прочитај во упатството да не се јавува зголемен притисок како несакано дејство.
Не дека девојкава навлегува во некоја длабока суштина или нешто такво ама интересно има претставено неколку начини како да се чувствуваш подобро или барем да знаеш дека пробуваш да промениш нешто. Сите знаеме за музиката, пешачењето и пишувањето дека помагаат, ама зошто да не се потсетиме повеќе пати.
Пулсот никогаш не ми е покачен 70 до 85 а кога се вракам од вежби и 60 тогаш и притисокот ми е 125/80 130/80 значи долниот ми е секоаш 80 оној другиот ми се покачува пијам Елицеа од 10 мг навечер пред да кренам на вежби ми е покачен ама првото мерење за после 5 мин ми е секогаш понизок
