Женски ајде ако некој е од Битола да ми препорача некој психотерапевт....Ако можеби има одено на терапија.Фала
Zdravo. Dali imate nekoj kako mene problem..eve 2-3 dena grlo me boli osobeno sabajle, zamor na noze, boli glava nekogas kao stegnata glava, vratot isto. Dali od aksioznost e ili ima nekoj virus? Hm odgovorete mi.
Луѓе помоош! Неодамна на еден познаник му беше дијагностициран тежок тип на рак. Постојано мислам на тоа, не се чувствувам добро, омалаксана, главоболка, главата како нешто да ми ја притиска, тешко дишам како некоја тежина да имам во градите и пак почнаа боцкањата на левата страна над срцето и во грбот... ме маваат филмови дека имам рак на бели дробови или нешто ми е со срцето.. дури кога ке се допрам на местото кај што ме боцка ме заболува. Кажете ми дека не е можно, ве молам мислам дека ке полудам...
Е дајте бе малце позитивоооо..... не умрев, не се онесвестив, не се угушивв. Едноставно почнав да живеам со сите симптоми што ги имате сите пишано....и со тек на време еве ги немааа. Има нешто останато од време на време дереализација, некоја вртоглавица, или да не мозам да си земам воздух и да се издишам...ама не им обрнувам внимание. И работам и сама сум со дете и искачам. Ајде сите сте здрави само игноррр и се ќе помине. Ова не е појако од нас само треба да се спротиставите.
Zdravo na site se ignoriram od simptomi i se sprotivstavuvam ama ova knedlava vo grlo i tesko goltanje i gusenje mi ide na zivci me nervira i vas li vi e vaka ?kako da iscezne ova gadno cuvstvo?skoro edna nedela mi e
Здраво девојки и момчиња, нова сум на форумов, веќе 2 години сум натрапник и ви ги читам проблемите, со цел да се почувствувам дека не сум сама во ова. Еве, се одлучив за овој чекор да се зачленам на форумов. За анксиозност првпат слушнав пред 2 години, тогаш кога самата “наидов“ на неа, онака ненадејно. Ме прави несреќна тоа што гледам дека не има се повеќе и повеќе. Ова дефинитивно е ера на анксиозност и депресија. Прочитав голем дел од вашите приказни, голем процент од вас знаат зошто и од каде е присутна анскиозноста, јас сум од оние кои незнаат. Скоро сите симптоми кои сте ги набројале, срцебиење, болка во мускули, главоболки, кнедла во грло, дереализираност, чувство како да си во сон и тн. и тн. ги имав и сеуште ги имам. Можам со сигурност да кажам дека сум речиси нефункционална. Сите “трикови“ што ги знаев, веќе како да станав имуна на нив... трикови како “диши длабоко, држи 2 секунди, испушти“. Посетив стручно лице, сега за сега не се чувствувам подобро. Пишувам овде затоа што еве како да ве чувствувам блиски . Ме интересира, како се справувате, што ве мотивира, како излегувате од дома, како отидете на кафе со пријатели, како ја пудите анксиозноста барем на кратко? Позитивни ли сте околу сето ова? Длабоко во мене знам дека е период низ кои можеби не сите, туку скоро секој поминува, но знаете добро, дека многу често е посилно од вас и успее да ве дотепа до крај и да не гледате излез.
здраво женски, ве исчитав но не комплетно...не знам дали некој се соочил со анксиозност кај дете ? имам ќерка од 10 год.која во последните три месеци е многу вознемирена и добива такви анксиозни напади...сите симптоми ги има...досега баравме физички причини за вртоглавици и сл.ама пред неколку дена заклчив дека таа всушнст има анксиозни напади...ќе барам да посетиме психолог ама ме интересираше дали некој веќе бил во ваква ситуација со своето дете... преплашена сум...
@WORRIED.BT не се паничи, знам како ти е и знам како изгледаат нападите, ама што е тука е... Девојчето можеш да го однесеш на психолог, невропсихијатар најчесто ќе премине на терапија, а она е мала. Зошто не пробаш прво со Б6 витамин? Чајот од хмељ е корисен исто така, помага во вакви ситуации, а не е грозен за пиење. Имаш витамин Б и Магнезиум комбинација во аптеките, исто и тоа можеш да пробаш. Треба да и припомогнат, она е мала, ќе делуваат кај нејзе, кај нас не средуваат таков проблем а и на време си ја приметила. Изнесувајте ја од дома колку што можете, носете ја во природа, нека е опкружена со луѓе. Посети психолог и пробај со ова што ти го набројав погоре, секако не е штетно. Поздрав и се најдобро ви посакувам!
уште сум вознемирена од првичниот шок...досега баравме физички причини за главоболки на кои повремено се жалеше и вртоглавиците...мислев оти не јаде доволно и паѓа шеќерот во крвта и и се тресат раце и нозе... ,пред некој ден бевме излезени и во пицерија и се слоши....пребледе ,забрзано дишеше и вознемирена беше....барав на нет и се се поклопува....повлечена и е и комлетно сменета изминативе месеци...ги избегнува омилените активности....се плаши дека ќе и се слоши повторно и сака да седи дома само... се надевам дека е минливо....за себе можам се да поднесам ама кога се децата во прашае сум најслаба на светот
Знам, се знам... Затоа ниту еден момент кога сте дома сама не ја оставајте, муабетете ја, правете нешто заеднички, пробај да и ја објасниш ситуацијата и кажи дека не е ништо страшно, дека нема ништо да и биде, да не мисли на тоа. Можеш за да и олесниш да и кажеш ''дека и е од фазата на пубертет во која влегува'', дека кај повеќето деца се појавува тоа, така ќе се поослободи и нема да си ствара мисли дека нешто друго и се случува, а што не им се случува на другите. Купи и витамин Б нека пие и следи ја дали после некое време откако ќе ги конзумира ќе се смири.
Jas da ti kazam pred godini godiiini imav takov problem, a iskocev so majka mi da setam, do vtora prodavnica i mi se slosuvase odma, pulsot ubrzan, laden pot, race tresenje, crno pred oci, ednas se imam i onesvesteno, napadi na nervoza, nemir... I duri sega otkrivam deka imam golem problem so tiroidnata zlezda. Mislev deka e anksioznost togas, no duri sega vrakjam filmovi izgleda od tiroidnata i toa togas mi bese... Napravete si analizi nekoi prvo, proverete hormonski status... Neznam za kolkav covek samo se raboti, no eve jas imam 23god, a problemov mi e odamna...
I jas gi imav istite simptomi, ako ne i postrasni od tvoite. Od strav dobivav teski panicni napadi i mislev deka ke umram. I normalno pobarav strucna pomos, koja za site anksiozni e neophodna. Citam tuka nekoi ne primaat terapija i se obiduvaat sami da ja nadminat sostojbata. Tesko e bolkite koi se cuvstvuvaat sami od sebe da pominat bidejki tie ja zgolemuvaat anksioznosta i stravot. Jas si primav terapija, koja so tek na vreme mi gi otstrani bolkite i sega funkcioniram najnormalno. Znaci ako nemam trnenje na race, tapa bolka vo gradi i pleki, nesvestici i gadenje, tesko disenje, knedla vo gradi....togas nemam strav, a ako nemam strav togas mozam ne samo najnormalno da funkcioniram, tuku i da razmisluvam pravilno. Sto me motivira? Mene sve me motivira Prolet, toplo vreme, cvekinja niknale, dobar film, nov recept za jadenje, popusti vo prodavnici, nekoja simpatija, abe ubajni Zosta da sedam doma zatvorena i isplasena, koga znam deka sum zdrava. Zosto eden strav koj e nerealen da me zarobi i unisti? Probaj da bides pozitivna i nasmeana. Sve e igra na mozokot, veruvaj Bi ti preporacala meditacija ili videa na youtube od Ana Bucevic. Zivotot e mnogu ubav!
I mene me bolese grlo pred nekoj den, najobicna nastinka. Ne se sekiraj mnogu, ke ti pomine i daj be covek opusti se malku, olabavi se, ne im pridavaj vaznost na simptomite. Zdrav si, ova e samo privremeno
Ај душичка.Ајде белким не е тоа.Не и дозволувај да отсуствува од активностите.И излегувајте месецов почесто, да види дека нема да и биде пак така, да не се затвори во себе.Ах ова психа. Многу ми е жал што има куп луѓе на темава, а чудно ми е зошто надвор од овде немам забележано никој да се бори со ова губре од психа.Ама баш никој немам слушнато да пати вака.Буквално не знам ниеден човек.
Нешто што успеав да сфатам за цели два месеци кои ми поминаа со брзина на светлината после преку 300 панични напади еден по друг, проследени со страшни дереализации е дека негативните мисли ја хранат анксиозноста. Колку подолго и оставите простор да биде во вас толку подолго и ќе трае. Верувајте знам како е да не можеш да спиеш, да хипервентилираш на секои 5 минути, да се бориш за воздух, да се будиш со болка во желудникот како да имаш рак. Ама јас не кажав никому за моите панични напади се додека не доживеав тешка дереализација. Тогаш сфатив дека антидепресивите ќе ми бидат од голема помош. Се обратив на психијатар, ми даде занфекса од 0,75 mg, како и хелекс по три пати на ден по половина. И навистина се чувствувам подобро благодарение на лековите, но дереализацијата трае. Понекогаш мислам дека 24/7 е присутна и нема никогаш да ја снема. Но, тоа нема да дозволам да ме уништни, да ме сруши или да си дозволам да ми ги уништи соништата. Колку год да ми биде лошо, јас ќе излезам надвор и ќе се насмеам, шетам и правам работи кои сум ги правела и порано. За жал магичен лек за деперсонализација и дереализација не постои. Тоа е највисокиот степен на анксиозност, и освен да го дадете својот максимум од себе за да уживате во овие две состојби КОЛКУ ГОД ИЗГЛЕДА ТЕШКО И НЕВОЗМОЖНО не постои. Верувајте ми дека со тек на време ќе се намалат и избледнат симптомите, особено во моментот кога ќе почнете да ги прифаќате. И, едно нешто мора да запомните! Не смеете депресијата и анксиозноста да ве дефинираат како личности. Не смеете да си дозволите да плачете и да паѓате, без оглед на тоа со колку тешки егзистенцијални проблеми се справувате покрај ова што ви се случува. Сфатете ја анксиозноста како ЧИСТЕЊЕ на сето негативно од вас. Сфатете го како процес кој ќе биде некое време тука и ќе помине. А ќе помине со сигурност ВИ ГАРАНТИРАМ! Не и се предавајте на психата, докажете си дека сте разумни, силни, интелигентни, затоа што навистина сте! Секој ден будете се со помислата ЈАС СУМ ДОБРО! Затоа што колку и да звучи клише вие навистина сте добро, и ќе бидете добро. Не дозволувајте анскиозноста да ве сруши! Ако можам јас со 22 години, после 2 месеци проследени со претешки панични напади и дереализации, тешки финансиски проблеми да ви го каже ова, можете и вие. Посилни сте од што мислите. Со или без таблети! Ќе помине, значи ви ветувам дека ќе помине, само главите горе и не се плашете од ништо. Затоа што стравот ја храни анксиозноста, а вие не сте АНКСИОЗНОСТ. Вие сте светлина, и животот е убав и вреден да се живее. Затоа главата горе и само успеси. На секој пад гледајте како кон уште едно издигнување од понорот. Бидејќи запомнете - Силни сме сите и МОЖЕМЕ!
Токму така, сме минувале низ истото си имам и јас панично-анксиозни напади , мислам дека полудувам дека нешто или се не е во ред со мене, црни мисли буквално еве како ти што кажа, си мислам дека ќе умрам. Верувам дека е се игра на мозокот, ама мене ми досади да си играм )) измачува и истоштува. Ќе те послушам за медитацијата, иако не сум запознаена многу на тоа поле ама ќе го прашам гугл. Ти благодарам многу, ми значи одвоеното време
