I ne samo jas imam imam i kolegi koleski sto ne sakaat deca si uzivaat vo zivotot ednostavno prvo kako mene se borea za deca posle ne sakaa da posvojat i mene mi go dadea ovoj sovet zivotot ima i drugi ubavini odmori setanja izleguvanja so mm
Некои луѓе можат да се прифатат себе си и без деца и да се сакаат и почитуваат. Некои имаат и по 3-4 деца па пак се однесуваат мажите како ергени, а жените како девојки, без обврски.
Во ред е да не се чувствувате моментално, или подолг период дораснати за улогата родител. Стравови, лоши примери и искуства, желба за слобода, се' е тоа реално и доволни причини се за ваквo мислење. Но некако сигурноста во ставот ми е под голем знак прашалник затоа што има време да некој се предомисли и во него се роди желба за дете, посебно оние што уште се во своите 20ти, па повеќе би сакала да прочитам пост каде се вели -сега не сакам деца и можеби нема да сакам да имам никогаш, отколку цврст став и убедување на сите околу па и себе како одлуката е конечна. Друго што ми е потешко да разберам е -сакам сопруг, не сакам дете, затоа што јас бев од оние што велеа обратно -сакам дете, не сакам сопруг. Попрво би разбрала да прочитам -сакам апсолутна слобода, не сакам ни за сопруг да се врзам, сакам дечковци, љубовници, сама да сум, независна, кога сакам тогаш на состаноци да одам и секс да имам и сл. отколку она -јас и партнерот форевер енд евер заедно, пар, верни, посветени еден на друг...ама не и на дете да се посветиме заедничко. Се' е ок, само ете, така јас размислувам.
Имам пријателка и таа е посвоена од бебе.Како растела братучедите ја навредувале и кажувале дека е посвоена.Од малечкс и сега е девојка таа секогаш во секоја ситуација изиграва жртва,а во повеќето ситуации е виновна,мајката и таткото црнчат таа да има,абе окото не и трепнува.Мора да и даваат пари да и ги остваруваат нејзините каприци,ако немат во момент дига галама.Секогаш кога не и одговара муабет со мајка и се кара и вика дека ќе си оди од дома,ќе се убие...на луѓето им го скратила животот со карање,поради неа не зборат со никој од фамилија.И јас би посвоила дете и да имам и свои деца да имам услови да му пружам убав живот,секое дете заслужува да биде заштитено,сигурно и среќно.Секој има поминато низ тежок период во животот,но тоа не е пречка да се нема дете,се разбира ако е здравствено и зависи од партнерите каков живот сакаат да живеат.
Пих ми олесна што не сум била само јас со ставот сакам дете, сопруг и не баш... Ми помина до душа ради правиот човек и поголема среќа од цел пакет мислам дека нема. Ама така може да ти се смени и за обратната ситуација...
Mene locno ne mi se dopagaat muabetite od tipot lele nesakaat deca pa kakvi se tie luge sto me sakaat deca pa svekrvata majkata I drugi bliski se lutat zosto ne sakaat deca , abe lugevo pogotovo vo nasava drzava mnogu tragicno go svakaat toa sto nekoj nesaka da ima deca , ednostavno ne sakaat jas licno ne osuduvam nikoj koj kako saka neka si zivee , jas ke kazam za mene deka sakam deca iako sum anksiozna I so depresii mislam deka ke soberam sila.
Tie sto velat deka ne sakaat deca mislam deka imaa postaveno mnogu visoki normi za sebe kako roditel i mislat deka ne mozat da odgovorat na postavenata zadaca. Mozebi nekoi si nosat i traumi od svoite roditeli ili si gi potisnuvaat cuvstvata. Nagonot za prodolzuvanje na vrstata e nagon kako i site drugi nagoni i ne mozete da se oslobodite od nego, moze da go potisnete i da mislite deka go nema. Zenata koja zdravstveno moze da ima deca go dozivuva potpolniot razvoj na teloto i duhot samo preku ragjane na dete. Slobodata na deluvanje se ogranicuva odkoga ke stanete roditel no nasmevkite i srekata e bezgranicna. Ne si ja uskratuvajte ubavinata na zivotot bez daruvanje na nov zivot. No nov zivot koj nema da vi e obvrska i nametnatost tuku uzivanje i raduvanje. Bezgranicnata, bozestvenata i bezuslovnata ljubov e kon deteto i kon nikoj drug. Roditelstvoto e vecna shkola i najteshka. Nema sovrshen roditel nitu sovrsheno dete. Ima samo mnogu vecna ljubov .
Сопруг не е нешто што те врзува доживотно, дете е, и тоа како. И за човекот со кој го имаш, детето ќе те врзе доживотно на некој начин, без разлика на развод или минимален контакт. Не гледам зошто не би била одлуката конечна во 20-тите. Ако толку не сме свесни што сакаме од животот на помлада возраст, тогаш не треба ни да бираме професија откако ќе матурираме на 18 години, треба периодот за размислување да се пролонгира до 30-40, настрана афинитети.
Pregeska bev svedok bas na eden neubav nastan kade sto mazot ja tepase zenata pred devojceto deteto ima 3 i pol god i dali po sekoja cena bi imale dete so takov covek ne zboram za mene kaj mene toa se resi mm e predupreden i nemam veke takov problem
Ќе бидам брутално искрен. Кога имаш 20 и кусур, цел живот е пред тебе и мислиш дека имаш време за се и дека се си сфатил, тоа е тоа. Полетен си, енергија имаш до бескрај. На светот гледаш од својата комотна позиција. Старците се некои други. Кога ќе направиш 30 и кусур (нема некоја граница, секој индивидуално), сфаќаш како времето незапирливо те гази. Се помалку време имаш, телото почнува да ти откажува (не буквално, но тука почуваат секскви проблеми, сфаќаш дека не си вечно на земјава). Одеднаш немаш толку енергија за сите глупости што со леснотија си ги правел. И неминовно почнуваш да гледаш со други очи на светот. Така да, верувајте, и после 20-тите години, мислењата се менуваат.
Izvini na prasanje, nemora da mi odgovoris.Vo poslednite nekolku postovi pisuvas si se borela za dete mnogu godini si sakala da imas, pa potoa si za zivot bez deca mnogu ubavo ziveele koleskite so mazite, pa sega svedok na nemil nastan a pritoa spomnuvas maz ti e predupreden ne e za nego??? Ne potisnuvaj gi zelbite vo tebe pred se i nikoj nemoze da ti kaze i dade sovet i odgovor kolku sto ti samata mozes, za bilo sto. Pozz
Ex, многу брутално ова. Каква врска имаат симптоми на старост со деца? Деца ќе ми ги олеснат тегобите? Нема, бременост може само дополнително да го истошти телото. Јас отсега сум свесна дека старeeње е неизбежно нешто и многу ми е жал што мора да биде така, ноо, не гледам деца во филмот.
Поентата ми беше дека мислењата на 20 и на 30, па и на 40 се менуваат. Нормално дека сите сме свесни што не чека еден ден, и малите деца го знаат тоа. Но, друга е комоцијата на 20-тите.
Зошто не ви е за верување дека некој, едноставно, нема да се премисли? Па скоро сите што велат дека сакаат да имаат деца и ги имаат, од мали го сакале истото (чисто за споредба)
За верување е, твоја работа е тоа, како си решила така. Повеќето што имаме малку повеќе години знаеме како сме гледале тогаш на светот, а како сега. Како човек се менува, така и размислувањата.
Секако не знам што ќе ми се случи, ама знам во кој правец размислувам и ќе размислувам, се познавам себе. Никој не може да се промени од корен.
Не мoрa дa знaчи, децa никoгaш не ми биле мили дo oдреденa мoјa вoзрaст, никaквa желбa зa интерaкцијa сo нив немaв, oсвен aкo е некoе супер кјут. Желбaтa се јaви oтпoсле. Верувaме ние декa некoј немa дa се предoмисли, сaмo верувaј и ти декa шaнсите дa се предoмисли се мaлку пoгoлеми. Нaпрaви еднa брзa прoценкa oкoлу себе, кoлку велеле декa не сaкaaт децa a сегa ги имaaт, и кoлку вистинa немaaт пo свoјa желбa a се веќе вo свoите дoцни триесетти или 40ти oтприликa? Никoј не е тукa дa убедувa некoј дa рaѓa децa aкo не сaкa или не се чувствувa спремен, и не збoриме кoјзнaе штo туку декa чувствa, мислењa, oдлуки се менувaaт сo тoa кaкo минувaaт гoдините и пoд сплет нa oкoлнoсти. Тoлку прoстo е.
