Секој не е подготвен за живот во брачна заедница и тоа не е за осудување. Некои пак не се гледаат во улогата на родители. Сами си ги создаваме приоритетите што не исполнуваат и не прават среќни. За некои кариерата е примарна, некои се посветени на семејството, други пак животот го замислуваат низ призмата на патувањата. Едноставно, не можат да се лишат од навиките и задоволствата и тоа не треба другите да ги засега. Како и да е за да опстане бракот без деца и двајцата партнери треба да имаат исти погледи за непронаоѓање во родителската улога и исти потреби за исполнување на очекувањата.
Ни случајно ни намерно, Земјата не е пренаселена, тоа се само мизантропски митови и first-world cringes. Секако со ова не алудирам на валидноста на изборот да се има или да се нема деца, тоа е сето во ред, само не е добро да се впуштаат луѓе во митологии за да се оправда таквиот избор, уствари нема потреба од оправдување, валиден избор е.
Кога стигнавме жив човек да споредуваме со домашно милениче без разлика дали е куче, маче, папагал, риба... Мислам дека се е кажано за тоа какви сме ние луѓето и колку ни е битно да го бутаме носот во туѓа манџа. Секој жив организам бара внимание без разлика дали е човек или животинче. Моите секогаш ми велеле - Не земај милениче ако не си спремна да му се посветиш како што е редот, греота е. За дете ич муабет да не правам зошто смешно ми е да споредам маче со родено дете. Не знам зошто некој толку лично си го сфаќа фактот дека некои парови па и поединци се одлучиле да немаат деца. Во темава не видов навреда кон оние што имаат деца, ама од друга страна оние кои немаат ги напраивте бетер од Сатаната. Зарем се осеќате како подобри луѓе и имате право надмено да ги гледате оние кои имаат поинакви животни цели од вашите? Ако мислите дека родителството ве прави подобри од останатите се лажете. Родителството е само момент и фаза во животот кој што некој или ќе го оствари или нема. На крајот од денот ние живееме со одлуките кои сме ги носеле низ текот на животот. Се додека сме задоволни од самите себе си и од нашиот живот знаеме дека сме на прав пат задоволни да си ги броиме саатите до последниот здив. Тешко е кога некој е незадоволен од самиот себе и од својот живот, тоа е најголемиот немир кој што никој не треба да го осети.
Секој не е подготвен да биде родител и да сака да биде родител. И двајцата партнери си одлучуваат за тоа доколку не сакаат да имаат деца нема да имаат, не е работата само роди и готово. Тоа дете треба да го чуваш, да го воспитуваш и се друго.
Па види вака. Ако некој не е спремен за дете, подобро да не го раѓа отколку тоа дете утре да страда. Познавам такви што створиле деца, па после им се дерат, ги тепаат за ич ништо, се децата им се криви.
Помислата на брак едноставно ме гуши , ме задушува (кога ке ми текне и какви традиции имаме ) Деца сакам , но не би можела секојдневно , секоја секунда да им се посветувам ... Тоа не е за мене ... Не ме исполнуваат овие работи , не сакам да бидам родител , не сакам да бидам сопруга, бидејки си имам други приоритети во животот , си ја сакам слободата и тежнеам по други работи , се надевам дека ке најдам партнер којшто нема да сака да влезе во институцијата наречена БРАк и исто така ке се откаже од свои биолошки наследници
Е ако не сака некој деца , не сака , тоа си е сопствен избор на индивидуата . Имам една другарка , вели јас сакам деца , твои , на комшивката , на брат/сестра ама мои не сакам . Едноставно не можам да поднесам дете да плаче а не знам што му е , па или ќе плачам со него или ќе добие ќотек . Затоа и не сакам . Не би имала совест да го истепам , а не би можела да се снајдам сама . Не осудувам некој ако не сака да има деца , ниту сакам да си го пикам носот онаму каде не ми е место , едноставно така си одлучиле и тоа си е нивно право .
И јас сум ко другарка ти. Многу сакам дете но не сум ич сигурна дали би знаела да се грижам соодветно за него, посебно додека е бебе. Имам во моментот бенифиции но тогаш се ќе исчезне, максимална посветеност и пожртвуваност треба. Незнам дали сум вистинската за тоа.
Јас се имам изнагледано на многу лоши родители кои своето дете го третираат како товар. Здрави, прави, ама не сакаат да работат за да детето има нормален живот колку толку. На секој проблем викаат „Баш ми е гајле“. Во такви случаи, се ежам и си велат подобри се тие што не сакаат деца, барем не ги земале на врат, а овие исто не ги сакаат, ама важно ги родиле. И лошите родители според мене не ги сакаат своите деца ако ги тепаат без причина, ако не им е гајле дали детето е избањато, најадено, испрано. За мене тие се себични, а не оние што не сакаат да имаат. Тие барем се начисто со себе си.
Јас знам дека би била подобра мајка него многу што ги познавам. Знам како се грижам за животинкиве, за дете уште попотресена ќе бидам. И да, ги сакам децата на моите другарки. Мили ми се. Ама си викам - сега навистина не ми треба и дете. Некогаш едвај постигам кучето да го прошетам. Тоа е пола саат. За чување дете треба многу повеќе од пола саат. Да го имам, нема да го занемарам. Ама не гледам зошто сега такви работи сама на себе да си направам. Не сум одлучна сакам/не сакам деца. Сакам, ама тоа би било кога би било некогаш. Многу коцки има редење до тогаш. Само знам дека дете без свој покрив и задоволителни финансиски прилики нема да имам. Некој ете може, и во заедница да живее, и без работа и деца да чува. Јас ете не можам. Тешко ми е сопствените потреби да ги задоволам, а не пак на дете. Да немам пари, да му кратам од простор, облека, храна... или пак да не можам да си купам ништо за себе, едноставно не ми иде. Јас верувам дека можам да имам се', и куче, и маче, и дете, и куќа, и работа, и одмор, и облека итн. И верувам дека за се' постои време. И дека без оглед кој што одлучил, треба да се преиспита себе пред да реши да раѓа. Од таму нема назад. Нема поважна улога од улогата на родител, штета многумина лесно ја сфаќаат и прифаќаат, па после се правдаат дека секоја мајка "најдобро си знае" кога го храни бебето со гриз или заборава дека детето има домашно, а пари за факс нема, пошто никогаш родителите не планирале детево да студира... итн.
Да неможе девојката да роди никогаш не би ја напиштил, но да може да раѓа а да несака, е тогаш би се подразмислил длабоко дали да останам со нејзе
Не би требало да се пристапува кон заедница која се нарекува брак ако партнерите не сакаат да имаат деца. Едно бебе неможе да ви биде виновно ниту причина за вашите караници дефинитивно туку причина за тоа се вашите карактери..
па зошто да се во брак ако не сакаат да станат родители?!? нека си останат дечко и девојка. Која е смислата да се во брак а да немаат деца? Освен евентуално ако поради здравствени причини не се во можност да имаат деца.
Не знаев дека бракот е само за тие што сакаат да имаат деца А што со оние кои не се во брак, живеат во заедница и имаат деца? Грешни да не се? Бракот е правен договор, односно еден вид заштита, дека доколку партнерите се разведат, сѐ што стекнале заедно (материјално, ако немаат деца), правно ќе се дели (освен ако се договориле поинаку со предбрачен договор). Со статус дечко и девојка, тоа не е возможно. И вака кога ќе размислам, причините за граѓански брак, воопшто не се романтични
Можеби затоа што не на сите приоритет им се деца?! Можеби не сите сакаат да се остварат како родители?!?
мене ми е бесмислено да сум во брак а да немам деца исто како и да имам деца а да не сум во брак. На крај сепак секој си одлучува за себе ама одкако го презедовме "америчкиот" живот многу работи тргнаа надолу наместо нагоре. за жал има и такви бизарни створења али сепак секој за себе си одлучува.
не мислев буквално да дадам таква сурова етикета али не ми текнуваше во моментот како да ги наречам поинаку, простете ми.
Не ми е најпријатна помислата мои деца да растат во ист свет заедно со децата на инфериорни глуперди. Инаку може ќе бев поголем ентузијаст за раѓање и доведување на телото и витата линија под ризик и знак прашалник.
